Η τέλεια καταιγίδα!


Στα τέλη του τρέχοντος, ολοκληρώνεται το πρόγραμμα της απόσυρσης, χωρίς μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές να έχει γίνει γνωστό το «μετά». Και το άγνωστο, το αχαρτογράφητο, τρομάζει...

  • 9/5/2016

 

Στα τέλη του τρέχοντος, ολοκληρώνεται το πρόγραμμα της απόσυρσης, χωρίς μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές να έχει γίνει γνωστό το «μετά». Και το άγνωστο, το αχαρτογράφητο, τρομάζει...

Είναι ξεκάθαρο ότι η αγορά, με το συγκεκριμένο φορολογικό πλαίσιο, αλλά και το ασταθές πολιτικοοικονομικό περιβάλλον δεν μπορεί να λειτουργήσει. Και φυσικά δεν αναφερόμαστε μόνον στην αγορά του αυτοκινήτου.

Και όταν δεν λειτουργεί η αγορά, οι επιδράσεις δεν έχουν να κάνουν μόνο στο επιχειρείν ή με τους απασχολούμενους σε αυτές, αλλά εμμέσως πλήττουν και στον κρατικό προϋπολογισμό. Μικρότεροι τζίροι, μικρότερα αναλογικά και τα φορολογικά έσοδα.

Είναι νομοτελειακό και ας κάνουν ότι σφυρίζουν αδιάφορα οι νυν κυβερνώντες, καθώς τα έργα τους το αποκαλύπτουν.

Το άλλο θα μπορούσε να είναι αυτή η νέα φοροκαταιγίδα που θα πλήξει για ακόμη μία φορά τη μία και μοναδική «καταγεγραμμένη» φορολογική βάση στη χώρα. Τους μισθωτούς, τους συνταξιούχους, αλλά και τους ιδιοκτήτες δηλωμένων περιουσιακών στοιχείων. Πρόκειται για το μόνιμο υποζύγιο των χρόνων των μνημονίων, αλλά και πριν, καθώς καμία κυβέρνηση δεν έχει καταφέρει να πατάξει τη φοροδιαφυγή, που όλοι αναγνωρίζουν ως βασική αιτία στρέβλωσης της οικονομίας και όλοι οι πολιτικοί από τη Μεταπολίτευση ξορκίζουν.

Δεν χρειάζεται να έχεις υψηλό IQ για να αντιληφθείς ότι δεν υπάρχει βούληση να γίνει κάτι τέτοιο. Προφανώς, υπάρχει σημαντικός λόγος για τη διαιώνιση αυτής της κατάστασης, καθώς δεν είναι δυνατόν στην εποχή της «διασυνδεσιμότητας» και του «μεγάλου αδερφού» που δύναται να μας παρακολουθεί και πίσω από την κλειδαρότρυπα, εμείς να μην μπορούμε να κάνουμε μια απλή διασταύρωση, αν για παράδειγμα η Χ επιχείρηση αποδίδει τους φόρους που αναλογούν στον τζίρο της ή αποδίδει εγκαίρως τον ΦΠΑ που έχει εισπράξει από τους πελάτες της. Θα μπορούσε για παράδειγμα με μια απλή, online διασύνδεση, όπως γίνεται παντού, στον κόσμο, εκτός κάποιων κρατών της... Αφρικής.

Και επειδή το κράτος δεν θέλει να το αλλάξει αυτό, προφανώς για να διατηρήσει την ιδιότυπη αυτή προστασία σε συγκεκριμένα συμφέροντα, ο νομοταγής πολίτης, είτε είναι ιδιώτης και πληρώνει τους φόρους του είτε νομότυπος και συνεπής στις υποχρεώσεις του επαγγελματίας, θα σηκώσει και πάλι τον σταυρό του μαρτυρίου.

Πώς αλλιώς να εξηγήσει κανείς την αύξηση του ΦΠΑ στο 24%, όταν οι περισσότεροι που τον εισπράττουν έχουν βρει τον τρόπο να μην τον αποδίδουν, όταν θα ακριβύνουν οι φόροι στα καύσιμα, επειδή οι κρατικοί ελεγκτικοί μηχανισμοί δεν μπορούν ή δεν θέλουν να πατάξουν το λαθρεμπόριο, όταν η άμεση φορολόγηση των εισοδημάτων των πολιτών θέτουν το κράτος ως συνέταιρο του 50%, προκειμένου να συντηρηθεί ένα ολόκληρο σύστημα που χρόνια λειτουργεί κανιβαλιστικά.

Ουδείς θα είχε πρόβλημα, εάν η φορολογική αυτή λαίλαπα έχει ως αποτέλεσμα τη βελτίωση της καθημερινότητας του πολίτη με παροχές και υπηρεσίες ανάλογες.

Οταν όμως δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο και όλο αυτό το «παρα-σύστημα» με την παιδεία, την υγεία, την οικονομία εξακολουθεί όχι απλώς συντηρείται, αλλά να ανθεί, πώς να μη βγει στα κάγκελα και να ψάξει και ο ίδιος να ενταχθεί για να μην αισθάνεται κορόιδο.

Πολλοί έχουν κατηγορήσει του Ελληνες για έλλειψη φορολογικής συνείδησης. Και πρώτοι οι ίδιοι οι πολιτικοί της χώρας. 

Θα πρέπει να γνωρίζουν ότι αυτό είναι κάτι που καλλιεργείται από εκείνους, τους «εθνοπατέρες», αλλά κυρίως έχει να κάνει και με την ανταπόδοση όλων των «θυσιών» στην κοινωνία. Και μην μου πείτε ότι πριν τα μνημόνια, το κράτος και οι θεσμοί του λειτουργούσαν διαφορετικά. Το ίδιο και χειρότερα λειτουργούσαν και οι πολιτικοί για πάρτη τους. Οπως τώρα που εξαίρεσαν εαυτούς και τα «θεμελιωμένα» συνταξιοδοτικά δικαιώματά τους ως βουλευτές από το νέο ασφαλιστικό, τη στιγμή που η συντριπτική πλειονότητα των συνταξιούχων και όσοι πρόκειται να βγουν στη σύνταξη πλήττονται βάναυσα (αλήθεια, εδώ πώς μπόρεσαν να συμφωνήσουν και να υπάρξει συναίνεση). Ανεξάρτητα, το πώς θα καταλήξει η ιστορία αυτή έπειτα από το κράξιμο που έφαγαν, η βούληση και μόνο δείχνει το πώς σκέφτονται και ποιον πραγματικά υπηρετούν. Την πάρτη τους και τους κομματικούς τους στρατούς...