16/12/2014
«Στο ίδιο έργο θεατές επί δεκαετίες τώρα με τις πλημμύρες στη Δυτική Αττική... Από τη δραματική ημέρα της 6ης Νοεμβρίου 1961, όταν χάθηκαν 40 άνθρωποι στο Ιλιον, τον Νοέμβριο 1977 με την απώλεια άλλων 25 ζωών, μέχρι τη μεγάλη νεροποντή πριν από είκοσι χρόνια, τα ρέματα Φλέβας-Εσχατιάς, Νέστου και το Χαϊδαρόρεμα που κατεβαίνουν από την Πάρνηθα “πνίγουν” τις δυτικές περιοχές της πρωτεύουσας».
Τον Ιούλιο του '11 από τούτη εδώ τη στήλη έβλεπα τη δημιουργία του Οργανισμού Ρυθμιστικού Σχεδίου και Προστασίας Περιβάλλοντος Αθήνας και τα τόσα ελπιδοφόρα έφερνε με «ασκήσεις επί χάρτου» για τη σωτηρία της Αττικής ως απολύτως ουτοπικά, αφού «Χρειάζεται τόλμη και -δυστυχώς- χρήμα. Και από τα δύο τελευταία... τελευταίως υπάρχει έλλειμμα».
Πρόσφατα τον Αύγουστο του '14 απέκτησε και νομική υπόσταση (Νόμος 4277/1-8-2014), ενώ ήδη το αρχείο έχει αρχίσει να γεμίζει με μελέτες.
Για άλλη μια φορά όμως η ίδια η Αττική, αυτή που πληγώνουμε, που «βιάζουμε» καθημερινά, εκδικήθηκε για τα όσα εγκλήματα έχουν διαπράξει φορείς και ιδιώτες. Δήμοι πνίγηκαν, δρόμοι έγιναν ρέματα και ρέματα ποτάμια. Οι μελέτες άργησαν πολύ και θα αργήσουν κι άλλο. Οι μελέτες απαιτούν βούληση και δράση όχι απλά πολιτική του τηλεοπτικού παραθύρου και του θώκου. Από αυτά χορτάσαμε... αρκετά.
Δεν θέλω να ξαναδώ αυτοκίνητα στους δρόμους το ένα επάνω στο άλλο, ούτε ρέματα καταπατημένα, ούτε ρυμοτομία ανερμάτιστη και περιουσίες χαμένες, κλάμα ανθρώπων που το μόνο τους λάθος ήταν (και είναι) η εμπιστοσύνη σε ανθρώπους που δεν έχουν την ικανότητα, την αποτελεσματικότητα και τη θέληση να πράξουν για το κοινό καλό.
ΔΗΜΟΦΙΛΗ
