4/8/2015
Αν ετοιμάζεσαι να πας οδικώς στην Ευρώπη, πρέπει πρώτα να κάνεις έναν καλό έλεγχο στο αυτοκίνητό σου. Να «τσεκάρεις» τα ελαστικά να είναι φρέσκα και να κρατούν, να μη σε καταπονούν στις λακκούβες και να μη θορυβούν δίχως λόγο. Να δεις τη στάθμη και το χρώμα του λαδιού. Με αυτό η μηχανή δεν υπερθερμαίνεται και λειτουργεί εύρυθμα. Να μην είναι μαύρο και λειψό. Γενικά, ένα καλό service με διαγνωστικό έλεγχο δείχνει ποια μέρη του αυτοκινήτου δεν λειτουργούν σωστά, υπολειτουργώντας εις βάρος άλλων υποσυστημάτων, κάτι που μπορεί να γινόταν εδώ και χρόνια.
Πάρε ένα καλό σύστημα πλοήγησης και διάλεξε τη διαδρομή που πιστεύεις εσύ ότι θα φροντίσει τους επιβάτες σου με τη λιγότερη ταλαιπωρία. Που θα σου επιτρέψει να φτάσεις στον προορισμό σου με τη χαμηλότερη δυνατή κατανάλωση. Α! Και μην παρεκκλίνεις γιατί κάποιες φορές οι δορυφόροι μπερδεύονται και σε πάνε στον προορισμό σου μέσω παρακάμψεων, όπου δεν ξέρεις τι σε περιμένει.
Ο οδηγός είναι ο απόλυτος κύριος του αυτοκινήτου. Εχει πάντα και τα δύο του χέρια στο τιμόνι, τηρεί τα όρια, οδηγεί με σύνεση, όχι επιθετικά, δεν πατάει ποτέ τη διπλή διαχωριστική (δεν είναι κόκκινη, είναι λευκή), ελέγχει τη στάθμη καυσίμου. Δεν ακούει τους επιβάτες να του λένε να πάει μια αριστερά, μια δεξιά και μια στο κέντρο (συγνώμη, ευθεία εννοούσα). Κι αν κάποια στιγμή στο ταξίδι αρχίζουν να μαλώνουν, να φωνασκούν και να αποσπούν την προσοχή του οδηγού, τότε ο οδηγός θα πρέπει να τους νουθετήσει. Η απειλή «κατεβείτε από το αυτοκίνητο τώρα!» δεν δούλεψε ποτέ. Αλλωστε πρέπει να σταματήσεις στη δεξιά πλευρά του δρόμου για να τους κατεβάσεις. Το πολύ πολύ μια μικρή στάση για καφέ μπορεί να αποφορτίσει λίγο την κατάσταση.
Οταν φτάσετε, λοιπόν, στον προορισμό σας, θα ξέρετε ότι και το ταξίδι άξιζε και ο προορισμός. Αυτά που λες, φίλε Αλέξη.
ΔΗΜΟΦΙΛΗ
