Give Greece a Chance

Για το πρώτο έχουμε ήδη αναλύσει ότι το 2015 ήταν μια χρονιά με αλλεπάλληλα «ηλεκτροσόκ», με ασάφεια ακόμη και στον καθορισμό βασικών κανόνων που θα ισχύσουν για τη νέα χρονιά (όπως π.χ. τα τέλη κυκλοφορίας ή το θέμα της απόσυρσης), κάτι που δείχνει πόσο ερασιτέχνες στελεχώνουν τα «συναρμόδια υπουργεία».

Επιτρέψτε μου όμως να σταθώ για λίγο στο δεύτερο, στις τοποθετήσεις όσων βρίσκονται «απέναντι», στον τρόπο που θα «κινηθούν» οι εταιρείες τη νέα χρονιά. Ενα «μωσαϊκό» απαρτίζει αυτές τις στρατηγικές όπως τις έχουμε «ψηλαφίσει» μέσα από συναντήσεις και επικοινωνία με στελέχη.

Από εξωστρεφή πολιτική με δυναμικά λανσαρίσματα και πίστη στον ειδικό Τύπο μέχρι... αυτοκινητο-σκεπτικιστές περιλαμβάνει η στρατηγική των εταιρειών.

Αυτούς που βλέπουν το ποτήρι μισοάδειο θα σταθώ και τους παροτρύνω να ξανασκεφτούν κάποια πράγματα.

Σαφώς και ζούμε μια βαθύτατη οικονομική -και όχι μόνο- κρίση. Σαφώς και καμία εταιρεία δεν είναι φιλανθρωπικό ίδρυμα και βέβαια τα κέρδη είναι αυτά που δίνουν ζωή στο επιχειρείν.

Ομως είναι μόνο έτσι; Μήπως πρέπει να πράττεις με τόλμη, με πίστη στο προϊόν, με σεβασμό στη μάρκα σου, για να ανταποδώσεις την αναγνωρισιμότητα και τον σεβασμό που τρέφουν οι χιλιάδες δυνητικών πελατών στη χώρα μας σε εταιρείες-σύμβολα;

Μήπως το περιθώριο κέρδους δεν πρέπει να είναι ο μόνος λόγος για να αποφασίσεις αν θα φέρεις το τάδε ή το δείνα μοντέλο, αλλά η επιτυχία ενός καλού μοντέλου -έστω και ταπεινού- με μικρό περιθώριο κέρδους που μπορεί να σου φέρει νέους πελάτες στην έκθεση και στο συνεργείο;

Μήπως πρέπει και τα εργοστάσια, οι μητρικές εταιρείες, να συνεχίσουν να στηρίζουν την όποια εξωστρεφή επιχειρηματική προσπάθεια στον χώρο του αυτοκινήτου στον τόπο μας;

Ενα είναι βέβαιο: κάποια στιγμή -πιστεύω ακράδαντα- μέσα στο 2016 τα πράγματα θα γίνουν καλύτερα και τότε οι πελάτες θα θυμούνται όσους τους θυμήθηκαν.