Αποστολή (εν μέρει) εξετελέσθη…

Τα δεδομένα είναι ξεκάθαρα. Αφενός δεν ήταν η πρώτη φορά που είδαμε κι ακούσαμε μονοθέσιο της Formula 1 στην Ελλάδα και φυσικά ακόμα όλοι θυμούνται τον… έντρομο Mark Webber (εν ενεργεία, τότε, πιλότος κι όχι ένας οδηγός showruns) να ζητά ελικόπτερο για να επιστρέψει από τη γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου, έχοντας βιώσει την παλιά Αθηνών-Πατρών με τους κώνους ανάμεσα στα δύο ρεύματα κυκλοφορίας! Αφετέρου το Πρωτάθλημα κατασκευαστών δεν θα ήταν το πρώτο για την Red Bull.

Τουναντίον, ειδικά για το δεύτερο σκέλος των «δεδομένων», αυτό που η ιστορία έχει δείξει είναι πως η Red Bull δικαιωματικά συγκαταλέγεται στις πλέον επιτυχημένες ομάδες στην ιστορία της Formula 1 και ασφαλώς στις κορυφαίες του 21^ου αιώνα έως τώρα. Και φυσικά ότι ο φετινός τίτλος δεν θα είναι ο τελευταίος, μιας και δεν έρχεται -τουλάχιστον άμεσα- κάποια διαδικασία «σαρωτικών» αλλαγών στους κανονισμούς, ώστε να ανακατευτεί τόσο πολύ η τράπουλα.

Όσοι αγαπούμε αυτό το σπορ πραγματικά, δεν θέλουμε απόλυτες κυριαρχίες. Από κανέναν. Θέλουμε ενδιαφέροντες αγώνες, διαφορετικούς νικητές, μάχες στο χιλιοστό του δευτερολέπτου. Δεν μπορείς, όμως, να μην βγάλεις το καπέλο σε αυτούς που καταφέρνουν να φτάσουν στην κατάκτηση ενός τίτλου και μάλιστα τόσο κυριαρχικά, όπως το έκανε φέτος η Red Bull.

Όσο κι αν δεν… αρέσει σε κάποιους –ναι, τους γνωστούς haters ένθεν κακείθεν- είμαστε τυχεροί –έως και ευλογημένοι- οι άνω των 40 ετών που ζήσαμε την περίοδο Schumacher, την περίοδο Hakkinen, την περίοδο Vettel, την περίοδο Hamilton και πλέον βιώνουμε τα χρόνια του Verstappen. Πρόκειται για ορισμένες από τις σπουδαιότερες προσωπικότητες διαχρονικά σ’ ετούτο το σπορ, είτε συμφωνεί, είτε διαφωνεί κανείς. Επομένως, ζήστε τη στιγμή κι αφήστε τις μικρότητες και τους οπαδισμούς απ’ έξω.

Αλήθεια, όσο κι αν συμπαθεί ή αντιπαθεί κανείς τον Christian Horner, είναι ποτέ δυνατόν να μην παραδεχθεί ότι είναι ένας επικεφαλής ομάδας, ο οποίος «έχτισε» τη Red Bull, την οδήγησε στην κορυφή και παρά την «πέτρινη» οκταετία της, την επανέφερε στους τίτλους; Φυσικά μαζί με τον Adrian Newey και με τα χρήματα του Dietrich Mateschitz. Αλλά Horner, Newey και Metascitz υπήρχαν και τα χρόνια της κυριαρχίας της Mercedes. Όμως όχι απλά δεν τα παράτησαν, αλλά έβαλαν και πάλι ψηλά τον πήχη και τον ξεπέρασαν.

Η κατάκτηση του τίτλου στην Σουζούκα είχε ακόμα μία ιδιαιτερότητα για την Red Bull. Γνωρίζοντας πως η συνεργασία με την Honda οδεύει προς την ολοκλήρωσή της ενόψει της έλευσης της Ford στη Formula 1, η Red Bull ήθελε να κάνει ακόμα ένα «δώρο» στην πολύτιμη «εξ ανατολών» συνεργάτιδά της, χάρη στην οποία σε πολύ μεγάλο βαθμό έφτασε στην επιστροφή στους τίτλους. Άλλωστε επί της ουσίας η Red Bull Power Trains δεν είναι τίποτε άλλο από μια μετεξέλιξη της ομάδας που κατασκεύαζε και βελτίωνε τους κινητήρες της Honda. Με τη διαφορά ότι στην περίπτωση της Red Bull η συνεργασία ήταν αγαστή με τη Honda, δίχως τα προβλήματα και τις «τοξικότητες» που υπήρχαν μερικά χρόνια νωρίτερα ανάμεσα στην Honda και την τότε συνεργάτιδά της, McLaren.

Μιας και ο λόγος για τη McLaren, η εικόνα της Σουζούκα μόνον έκπληξη δεν προκάλεσε. Η βελτίωση της εικόνας της βρετανικής ομάδας είναι εντυπωσιακή και οι υποσχέσεις που αφήνει για το μέλλον είναι πολλές. Ασφαλώς και όλοι μας θέλουμε να ξαναδούμε τη McLaren ψηλά. Όπως και τη Ferrari, και την Williams και όλες τις ιστορικές ομάδες της Formula 1. Άλλωστε δίχως αυτές, το σπορ θα ήταν εντελώς διαφορετικό…