Εκ θέσεως και πεποιθήσεως….


Επιστρέφοντας σε «κανονικούς» ρυθμούς εργασίας, έπειτα από τις διακοπές, παρατηρείς με πιο καθαρό μυαλό, πώς τίποτα δεν έχει αλλάξει, καιρό τώρα, ακόμη και όταν έχεις φάει στο κεφάλι –ως χώρος- τα πέτρινα χρόνια της κρίσης.

Επιστρέφοντας σε «κανονικούς» ρυθμούς εργασίας, έπειτα από τις διακοπές, παρατηρείς με πιο καθαρό μυαλό, πώς τίποτα δεν έχει αλλάξει, καιρό τώρα, ακόμη και όταν έχεις φάει στο κεφάλι –ως χώρος- τα πέτρινα χρόνια της κρίσης.

Τα μαγικά παραμένουν… magic, οι μάγοι προσπαθούν ατυχώς να σε πείσουν υποτιμώντας τη νοημοσύνη σου, οι παπατζήδες τον… παπά τους και κάποιοι να εξακολουθούν να τζογάρουν μαζί τους (για τον Α ή Β λόγο, δεν έχει σημασία), οι μονίμως παραπονεμένοι… παραπονεμένοι (αν δεν έχεις προϊόν…), οι κυβιστήσεις ακόμη και από ανθρώπους που θεωρούσες ή αυτοπροσδιορίζονται «παντελονάτοι» για… χρυσό μετάλλιο και μαζί όλες οι γνωστές… ομορφιές που κάνουν ακόμη και ένα κορυφαία έργο τέχνης να ωχριά μπροστά τους!

Κοινώς μικρογραφία, ο χώρος μας, της Ελλάδας, με τα «παρεάκια», τους καταφερτζήδες, τους αεριτζήδες, τους νταραβεριτζήδες, τους παντός είδους και καιρού …ήδες, που βάζω στοίχημα τώρα που ανεβαίνει ξανά η αγορά θα βγουν ξεπλυμένοι και πάλι στον αφρό! Θέλει «τέχνη» τελικά…

Παρόλα αυτά, κοιτάς μπροστά, είτε εκ θέσεως είτε εκ πεποιθήσεως….

Προχωράμε, λοιπόν, διατηρώντας τις αρχές μας, επιλέγοντας το δύσκολο ανηφορικό δρόμο που πάντα κάπου σε βγάζει. Πληγωμένο, ταλαιπωρημένο, δεν έχει σημασία. Τα κατάφερες, το άντεξες!

Σαν βγείς όμως στο ξέφωτο οι πληγές επουλώνονται όταν είσαι πεπεισμένος πώς άξιζε τον κόπο. Όχι μόνον γιατί το πέτυχες ως στόχο, αλλά και γιατι δεν φοβάσαι. Κυρίως γιατί τώρα ξέρεις πώς να ξαναπαλέψεις για να επιτύχεις τον επόμενο…

Καλή σεζόν, λοιπόν, σε όλους και ο καθένας μας ας δώσει την προσωπική του μάχη για να πετύχει τους στόχους του μέσα από τους κανόνες του «ευ αγωνίζεσθαι».

Μόνον έτσι έχει αξία η μάχη και κυρίως η νίκη. Ακόμη και η ήττα…

Ν.Μ.