Μάθε... πατέρα γράμματα!


Δείξε μου την ταυτότητά σου, να σου πω τι οδηγός είσαι... Η ικανότητα της οδήγησης εξαρτάται σε ένα πολύ μεγάλο βαθμό από την ηλικία του οδηγού. Αυτό δείχνουν τουλάχιστον οι ανά την Ευρώπη στατιστικές ατυχημάτων.

Έστω κι αν η προχωρημένη ηλικία δεν καθιστά κανέναν οδηγό οπωσδήποτε κακό, η οδήγηση οποιουδήποτε οχήματος όταν τα χρόνια έχουν περάσει είναι μία πολύ σοβαρή υπόθεση. Από την άλλη πλευρά, παίζει πάντα σημαντικό ρόλο και το μέρος στο οποίο κινείται ο οδηγός. Για σκεφθείτε κι εσείς: Ίδιοι είναι οι κίνδυνοι της κυκλοφορίας στην Αθήνα με αυτούς, που μπορεί να προκύψουν σε ένα αραιοκατοικημένο χωριό; Όχι, βέβαια, καθώς οι συνθήκες διαφέρουν σε όλα τα επίπεδα, είτε μιλάμε για τον όγκο των κυκλοφορούντων οχημάτων είτε για την κατάσταση του οδοστρώματος ή και τη σήμανση. Ωστόσο, δε θα πρέπει να αφήσουμε να μας διαφεύγει το εξής: «Όσο πιο αραιή είναι η κίνηση τόσο πιο εύκολα παρασύρεται κανείς σε... ατασθαλίες» οπότε και πάλι υφίσταται πολύ σοβαρός κίνδυνος.

Σε κάθε περίπτωση, η στατιστική δεν είναι υπέρ των γηραιότερων οδηγών. Με άλλα λόγια, οι 64χρονοι, που ενεπλάκησαν σε ένα ατύχημα, έφεραν -με βάση στοιχεία ευρωπαϊκών υπηρεσιών- σε ποσοστό πάνω από το 67% των περιπτώσεων την κύρια ευθύνη. Στις περιπτώσεις των οδηγών, που είναι τουλάχιστον 75 χρονών, αυτό το ποσοστό ξεπερνά το 75%. Τι να πω εγώ, λοιπόν, στον... πατέρα μου, που είναι αισίως 76 ετών; Μήπως πρέπει να τον συμβουλεύσω να αφήσει... ήσυχο το αυτοκίνητό του και να το δώσει στην αδερφή μου να κυκλοφορεί εκείνη με αυτό; Γιατί, αν τον αφήσω, δεν κρύβω ότι τον φοβάμαι. Γιατί να συμβεί στον ίδιον κάτι κακό; Γιατί να βρεθεί έπειτα από ένα ατύχημα «μπλεγμένος»; Γιατί να κάνει κακό σε κάποιο συνάνθρωπό μας ή στην περιουσία του και να τρέχουμε και να μη φτάνουμε; Τέτοια ερωτήματα είναι, φυσικά, πολλά. Και θα πάψουν να με απασχολούν, όταν ο πατέρας μου παραδώσει τα κλειδιά του αυτοκινήτου του. Ναι, στην αδερφή μου...

«Και εγώ θα μείνω στο σπίτι μου εγκλωβισμένος;»

Η αλήθεια είναι, βέβαια, πως αν αφαιρέσεις από τον πατέρα σου το δικαίωμα της οδήγησης είναι πάρα πολύ πιθανό να τον οδηγήσεις ακόμα και στην κατάθλιψη. Γιατί αυτός θα θέλει ανά πάσα στιγμή να αποδείξει στον εαυτό του, αλλά και σε σένα, ότι μπορεί ακόμη... Κακά τα ψέμματα, η πιο πιθανή συνέχεια της υπόθεσης «μπαμπά, δώσε μου τα κλειδιά του αυτοκινήτου σου» είναι το «γιε μου, δώσε μου τα πίσω να κάνω μία βόλτα και δε θα αργήσω! Δεν μπορώ να μείνω άλλο κλεισμένος στο σπίτι μου.» Με άλλα λόγια, σαν τα μικρά παιδιά... Επομένως, η απόφαση, που θα κάνει το δικό σου το κεφάλι να ησυχάσει είναι πολύ πιθανό στο τέλος να έχει τα αντίθετα -από τα επιθυμητά- αποτελέσματα.

Πάντως, ο αγαπημένος πατέρας μου δεν είναι ο μόνος άνθρωπος στην ηλικία του που συνεχίζει (ή μήπως τελικά όχι;) να κυκλοφορεί. Να τον ελέγχω εγώ αν το κάνει αυτό κάθε μέρα, είναι ανέφικτο. Το κράτος; Ή μήπως δεν ασχολείται κανένας και όποιον πάρει ο... πατέρας μου; Έχω την αίσθηση, πως -έστω και αργά- οι υπεύθυνοι θα αναλάβουν δράση. Δεν είναι δυνατόν για ένα τέτοιας ζωτικής σημασίας ζήτημα να αφήνουμε τα πράγματα στην τύχη τους. Γιατί έτσι θα γίνουν πολλά και διάφορα και θα καταστραφεί πολύς κόσμος. Μη με πείτε κινδυνολόγο! Εκεί θα οδηγηθούμε, αν δε ληφθούν άμεσα κάποια μέτρα. Σας τρόμαξα, ε; Πάρτε τα κλειδιά από τα χέρια του -προχωρημένης ηλικίας- πατέρα σας! Πατέρα, κάτσε φρόνιμα...