Volvo V60 Plug-In Hybrid

Σε ένα κουτί κλείστηκε ο κεραυνός, τον δάµασε ο άνθρωπος. Κι ύστερα, τον έδεσε µε οµφάλιο λώρο, µε τροχούς και νόηση και σύνθετους αλγόριθµους. Και µετά τον οδήγησε στον δρόµο για να πάει λίγο πιο εµπρός ο τεχνολογικός µας πολιτισµός. Στη Σουηδία γεννήθηκε ένα σπάνιο υβρίδιο µετακίνησης.

Λίγες µοναχά εβδοµάδες πριν να οδηγήσουµε το νέο Volvo XC90 (το αυτοκίνητο που σηµατοδοτεί την αρχή του...µέλλοντος της Volvo), µας ήρθε κι εδώ, στη χώρα µας και οδηγήσαµε πρώτοι στην Ελλάδα το... πιο προηγµένο τεχνολογικά αυτοκίνητο της Volvo. Ενα αυτοκίνητο καλαίσθητο, πρακτικό, δυνατό, πλήρες και οικολογικό, το V60 Plug-in Hybrid, το πρώτο στον κόσµο diesel, plug-in υβριδικό µε τετρακίνηση. Και µη νοµίζετε ότι θα ξεµπερδέψουµε µε τούτο το αυτοκίνητο µε µια µόνο αράδα. Οπως ήδη καταλάβατε έχει επάνω του, εντός του και υπό του τόση τεχνολογία που θα χρειαστούµε µερικές εκατοντάδες λέξεων. Αλλωστε από το 2008 προετοίµαζε το έδαφος η Volvo. Τόση τεχνολογία δεν έρχεται εύκολα και δεν εξηγείται εύκολα. Πάµε λοιπόν από τα εµφανή.

Εν αρχή ην το design

Το σκανδιναβικό design σε όλο του το µεγαλείο και κάτι ακόµα: Πως ένα αυτοκίνητο πρέπει να δείχνει όπως ένα «κανονικό» αυτοκίνητο και συνάµα να είναι διαφορετικό τόσο λόγω τεχνολογίας όσο και λόγω φύσης. Το V60 µε τις απλές, απαλές γραµµές του δεν είναι ένα ακόµη station wagon και οπωσδήποτε είναι αιώνες µακριά από τα κυβισµένα «ψυγεία µε ρόδες», τα Volvo Σειράς 200 που γεννήθηκαν πριν σαράντα ακριβώς χρόνια. Είναι σαν ένα επίµηκες κουπέ µε έντονα σχεδιαστικά στοιχεία Volvo και πολλά µικρά «ταµπελάκια» στο πίσω µέρος που υπενθυµίζουν το τεχνολογικό υπόβαθρο του µοντέλου. Η αίσθηση ότι τούτο είναι ένα ακόµη V60 διατηρείται και εντός του αυτοκινήτου. Τα γνήσια υλικά, η διακόσµηση µε σκούρο λακαρισµένο ξύλο και δέρµα, οι διακόπτες, τα µεγάλα, χορταστικά καθίσµατα κάνουν το σύνολο πολύ premium. Είναι ένα από τα σαλόνια που υποσυνείδητα σε κάνουν να θέλεις να µείνεις περισσότερο από όσο χρειάζεται. Τίποτα σε πρώτη θέαση δεν προδίδει τον ειδικό χαρακτήρα του µοντέλου. Ούτε το ταµπλό, ούτε η κεντρική κονσόλα, η εργονοµία ή η πληρότητα εξοπλισµού. Τίποτα; Οχι ακριβώς, µια συστοιχία διακοπτών «Pure-Hybrid-Power» στη βάση της κονσόλας και ένα «πορτάκι» στο εµπρός φτερό, από την πλευρά του οδηγού αρχίζει να µας «ιντριγκάρει», αλλά µη βιαστείτε.

Τρία κουµπιά, τρεις τρόποι λειτουργίας

Τα ενδιαφέροντα πριν από όλα και η µοναδικότητα αυτού του V60 ξεκινούν από την τοπολογία η οποία έχει χαρακτηριστικά υβριδικού αλλά µε µια ακόµα καινοτοµία: της µη σύζευξης των δύο κινητήρων απευθείας µε το σύστηµα µετάδοσης. Οι εµπρός τροχοί κινούνται από τον εµπρός, εγκάρσια τοποθετηµένο πεντακύλινδρο πετρελαιοκινητήρα D4 χωρητικότητας 2,4 λίτρων, απόδοσης 215 ίππων µε τη ροπή να αγγίζει τα 440 Nm, µέσω αυτόµατου κιβωτίου 6 σχέσεων. Ο πίσω άξονας - στα 2,77 µέτρα πιο πίσω- παίρνει κίνηση από έναν ηλεκτροκινητήρα µέγιστης ισχύος 68 ίππων και µέγιστης ροπής 200 Nm. Κι αυτός µε τη σειρά του τροφοδοτείται από µια συστοιχία µπαταριών ιόντων λιθίου 11,2 kWh, οι οποίες –µε τη σειρά τους!- φορτίζονται µέσω παροχής ρεύµατος (230V/6A, 10A ή 16A). Σε περίπτωση αποφόρτισής τους, αναλαµβάνει τη φόρτιση δυναµό (κινείται από τον πετρελαιοκινητήρα), ενώ επιτυγχάνεται ανάκτηση ενέργειας κατά την πέδηση από τα φρένα και την πέδηση µε τον κινητήρα µέσω της οποίας φορτίζονται οι µπαταρίες. Η συνδυασµένη λοιπόν κίνηση (και κατά περίπτωση) τετρακίνηση εκπορεύεται από τη συνέργεια των δύο αυτών κινητήρων µε διαρκή έλεγχο από κεντρική υπολογιστική µονάδα για τον τρόπο διάθεσης της ροπής και ταξινοµείται σε τρεις βαθµίδες: Pure (µε βασική κίνηση µέσω ηλεκτροκινητήρα), Hybrid (συνδυασµένη µεταξύ των δύο κινητήρων µε έµφαση στην οικονοµία) και Power (µε έµφαση στις επιδόσεις), Υπάρχει δε και σπέσιαλ AWD πρόγραµµα για κίνηση σε δύσκολο ανάγλυφο µε χαµηλή πρόσφυση αλλά και λειτουργία «Save» µέσω της οποίας κρατάµε απόθεµα ρεύµατος για να τα διαθέσουµε εµείς όποτε θέλουµε. Αν σας µπερδέψαµε να σας ζητήσουµε συγνώµη αλλά για ένα τόσο «ψαγµένο» αυτοκίνητο δεν µπορούσαµε να ξεµπλέξουµε έτσι εύκολα. Το V60 Plug-in Hybrid λοιπόν (αυτό...αποστηθίζεται!) είναι «ένα προσθιοκίνητο αυτοκίνητο µε δυνατότητα ηλεκτρικής τετρακίνησης που επιπλέον µπορεί να φορτίζεται και να κινείται µόνο ως ηλεκτρικό πισωκίνητο!».

Επί πρίζας

Ξεκινήσαµε την οδήγηση πρωί, µε την οθόνη και τα αναλυτικά γραφικά να αναφέρουν ότι είµαστε πλήρως φορτισµένοι, έτοιµοι. Την προηγούµενη νύχτα είχαµε αφήσει το αυτοκίνητο να φορτίσει σε ειδική παροχή που διαθέτουµε για φόρτιση στα γραφεία του περιοδικού µέσω του παρεχόµενου µετασχηµατιστή. Πιέζουµε το κουµπί εκκίνησης και ακολούθως το πλήκτρο «Pure» στη βάση της κονσόλας. Σιγή. Κι ύστερα ένα ανεπαίσθητο σφύριγµα που µας υπενθυµίζει την έναρξη της ηλεκτροκίνησης. Το αυτοκίνητο ξεκινά να κυλά, κινούµενο αποκλειστικά µε τον ηλεκτροκινητήρα µε µόνο ήχο αυτόν της κύλισης των ελαστικών Primacy της Michelin και µε µέγιστη αυτονοµία –αυτό µας αναφέρει η οθόνη- τα 50 χιλιόµετρα.

Το αυτοκίνητο κινεί τους σχεδόν δύο τόνους του µε µια απίστευτη προοδευτικότητα αλλά και χωρίς ιδιαίτερο νεύρο. Πώς θα µπορούσε άλλωστε; Συνεχίζουµε να πιέζουµε απαλά το δεξί πεντάλ και το αυτοκίνητο «κλειδώνει» στα 125 χλµ./ώρα τελικής. Αφήνουµε πάλι το πεντάλ και η αυτονοµία δείχνει να είναι σε λογικά πλαίσια ενώ κατηφορίζοντας βλέπουµε λίγη ώρα αργότερα να έχουµε φορτίσει τις µπαταρίες για µια ακόµα δεκάδα χιλιόµετρων. Σε λίγη ώρα και περίπου 60 χιλιόµετρα αργότερα το Pure Mode «µας τελειώνει» και πληροφορούµαστε από την οθόνη και το γουργουρητό του πετρελαιοκινητήρα ότι µπήκαµε σε Hybrid Mode. Είναι το στάνταρ πρόγραµµα εκκίνησης µε συνδυασµένη λειτουργία του πετρελαιοκινητήρα και του ηλεκτροκινητήρα και η λειτουργία στην οποία αυτόµατα µεταβαίνει το αυτοκίνητο µόλις οι µπαταρίες αποφορτιστούν από την αρχική φόρτιση. Η Volvo ανακοινώνει σε αυτή τη λειτουργία τυποποιηµένη εκποµπή CO2 τα 48 γραµ./χλµ. και κατανάλωση τα 1,8 λίτρα/100 χλµ., η δε αυτονοµία του αυτοκινήτου, φτάνει τα 1.200 χιλιόµετρα Ανέκδοτο; Οχι. Η αλήθεια είναι κοντά στη σφαίρα του «δεν καίω τίποτα» (είδαµε 2,9 λίτρα/100 χλµ. πραγµατικής κατανάλωσης σε αστικό περιβάλλον), αρκεί να είσαι ευγενικός στο πάτηµα του γκαζιού. Κινούµαστε και παρακολουθούµε την παροχή ισχύος στη µεγάλη έγχρωµη οθόνη. Μην ξεχνάτε, υπάρχει γεννήτρια που διαρκώς φορτίζει τις µπαταρίες για να δώσουν κίνηση και στον πίσω άξονα.

Μια πανδαισία τεχνολογίας µε ροές ενέργειας να γεµίζουν το πάνελ δείχνοντας µας ό,τι κι ένα υβριδικό αυτοκίνητο. Καλύψαµε πολλά χιλιόµετρα έτσι και –ειλικρινά- µόλις που καταφέραµε να αντιληφθούµε τις αλλαγές στη διαχείριση της ισχύος αφού κάθε φορά που έµπαινε σε λειτουργία ο πετρελαιοκινητήρας ένιωθες αυτό το ανεπαίσθητο «κλικ» της έξτρα παρεχόµενης ισχύος.

Δεξιά και βγήκαµε Εθνική. Με µεγάλη προσµονή πιέσαµε το τρίτο κουµπί Power Mode. Εδώ τα πράγµατα γίνονται επιπέδου... Polestar. Η συνδυασµένη ισχύς από τον πετρελαιοκινητήρα και τον ηλεκτροκινητήρα (215 68 ίππους για τον εµπρός και πίσω άξονα αλλά όχι αθροιστικά αφού η κίνηση δίνεται µεµονωµένα σε κάθε άξονα) και η ροπή στα 440 Nm από τον πετρελαιοκινητήρα και 200Nm από τον ηλεκτροκινητήρα αρκούν για να κάνεις µε το 6άρι αυτόµατο κιβώτιο ένα καλό kickdown και να ακούσεις τον πεντακύλινδρο κινητήρα να γουργουρίζει µε µπάσο, επιθετικό ήχο και να δεις τα χιλιόµετρα να ανεβαίνουν καταιγιστικά µέχρι τα 230 χλµ./ώρα της τελικής. Τα 6,5 δλ. που µας δείχνουν τα µετρητικά µας όργανα για τα πρώτα 0-100 χλµ. από στάση είναι ακριβώς η επίδοση του... Ford Focus RS των 305 ίππων! Ναι λοιπόν, η αίσθηση της επιτάχυνσης είναι µοναδική δεδοµένων των επιµέρους χαρακτηριστικών. Σκέφτεσαι πως, δεν γίνεται ένα «πράσινο» αυτοκίνητο να κινείται έτσι και τόσο γρήγορα. Το δε ζύγισµα του αυτοκινήτου είναι ενδιαφέρον αφού το µεγάλο βάρος του πεντακύλινδρου πετρελαιοκινητήρα αντισταθµίζεται από το βάρος της συστοιχίας των µπαταριών η οποία βρίσκεται κάτω από το πάτωµα του χώρου αποσκευών. Επιµένουµε στο βαθύ πάτηµα του γκαζιού, οι µπαταρίες γρήγορα «στραγγίζουν», δεν αφήνουµε το γκάζι και η µεντρική µονάδα µας...διαµηνύει ότι πλέον αναλαµβάνει αποκλειστικά ο πετρελαιοκινητήρας. Επειδή είµαστε... «ψυχαναγκαστικοί» µε τα αυτοκίνητα ζητήσαµε από το V60 να µας κάνει µια επίδειξη της τετρακίνησής του. Με εξαίρεση την όχι ιδιαίτερα µεγάλη απόσταση του πατώµατος από το έδαφος, το αυτοκίνητο δέχθηκε την πρόκληση σε σαθρό χωµατόδροµο µε θαυµάσια αποτελέσµατα και χωρίς να έχουµε «τρελή» κατανάλωση, της τάξης των 5,2 λτ./100χλµ.αλλά και µε εξαιρετική στιβαρότητα µιας και λόγω αυξηµένου βάρους έχει δεχθεί ενισχύσεις στο αµάξωµα αλλά και µπάρες θόλων. Απορροφηµένοι από την υψηλή τεχνολογία κίνησης ξεχάσαµε και τα City Safety της Volvo µε τα προηγµένα συστήµατα ασφαλείας, και τις ευκολίες που κάνουν τη ζωή πιο άνετη και ασφαλή.

Αφήσαµε για το τέλος ένα-δύο πραγµατάκια που µας άφησαν...παραπονούµενους. Το ένα είναι η σπορ διάσταση των ελαστικών που κάνει το αυτοκίνητο να κρατά µεν σε απαιτητικές διαδροµές αλλά που είναι λιγότερο άνετα από ένα «κανονικό» V60 σε απλές, καθηµερινές... λακκούβες. Το δεύτερο είναι ο µικρότερος χώρος αποσκευών αφού η συστοιχία των µπαταριών καταλαµβάνει χώρο. Το τελευταίο –προίκα πλείστων υβριδικών υλοποιήσεων- είναι η διαδροµή του πεντάλ και η δύο σταδίων αίσθηση η οποία βέβαια συνηθίζεται συν τω χρόνω.

Μακρινό όνειρο

Ως επίλογο θα αναφέρουµε ένα «µείον» που σηκώνει πολλή... διαβούλευση. Είναι το γεγονός ότι τόση τεχνολογία έχει πάντα ένα αντίτιµο κι εδώ µιλάµε για ένα state-of-the-art αυτοκίνητο. Το οποίο για αγορές σαν τη δική µας και τις εποχές σαν κι αυτή χρειάζεται µια µικρή ώθηση που µάλλον δεν... προβλέπεται.

Μια κρατική επιδότηση, µια µείωση της φορολόγησης αυτού του αυτοκινήτου -και κάθε ηλεκτρικού ή plug-in υβριδικού- θα ήταν ευεργετική µιας και συνολικά θα εξοικονοµούσαµε µερικά εκατοµµύρια ευρώ στο ισοζύγιό µας από τη µείωση στις εισαγωγές καυσίµων. Αν ακουστεί ηχηρά αυτή η παραίνεση τότε είναι βέβαιο ότι θα έχουµε προσφέρει κάτι εποικοδοµητικό.

Ως τότε µένουµε εντυπωσιασµένοι από την υλοποίηση της Volvo, -ως ένα µοναδικό στο είδος του όχηµα- από το πολυπρόσωπο του χαρακτήρα του και από την ευκολία µε την οποία τόση τεχνολογία γίνεται απλή στη χρήση και ενίοτε διασκεδαστική.