Έφυγε από τη ζωή ο άνθρωπος που εμπνεύστηκε ένα από τα πιο ακριβά αυτοκίνητα στον κόσμο

Ο άνθρωπος που έχει συνδέσει το όνομά του με μερικά από τα κορυφαία Gran Turismo δεν είναι πια μαζί μας. Ο Ιταλός μηχανικός Giotto Bizzarrini, άφησε την τελευταία του πνοή στις 13 Μαΐου, μερικές εβδομάδες πριν συμπληρώσει 97 χρόνια ζωής.

Γεννήθηκε στις 6 Ιουνίου του 1926 σε μία μικρή παραθαλάσσια πόλη της Τοσκάνης, την Quercianella. Μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ο Bizzarrini πήγε να σπουδάσει μηχανολόγος μηχανικός στο Πανεπιστήμιο της Πίζας.

Εκεί εντυπωσίασε τους καθηγητές του με το πάθος του για την επιστήμη ενώ η φήμη του απογειώθηκε με τη διατριβή του η οποία επικεντρώθηκε στην τροποποίηση ενός Fiat Topolino. Αμέσως μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του η Alfa Romeo έσπευσε να τον εντάξει στο δυναμικό της.

Εκεί συμμετέχει ενεργά στην εξέλιξη της ανάρτησης της Giulietta με τη μέθοδό του να είναι ιδιαίτερη: Οδηγούσε τα υπό εξέλιξη αυτοκίνητα για χιλιάδες χιλιομέτρων και μέρα με την ημέρα διόρθωνε μόνος του όλες τις λεπτομέρειες που σημείωνε στο μπλοκάκι του. Παράλληλα μέσα από αυτή τη διαδικασία κατάφερε να εξελιχθεί σε έναν πολύ γρήγορο οδηγό.

H Ferrari 250 GTO

Κάπως έτσι ο Bizzarrini έγινε ο άνθρωπος που έψαχνε η Ferrari, καθώς ο μηχανικός από το Livorno επέμενε να οδηγεί την 250 GT, επεμβαίνοντας και διορθώνοντας τα «τρωτά» της σημεία. Ποια αλλαγή τον ωφέλησε και του χάρισε με την 250 GTO επιτυχίες; Η σμίκρυνση του μεταξονίου από τα 2,6 στα 2,4 m, επέμβαση που έκανε την 250 GTO ξανά επιτυχημένη στην πίστα.

Η Ferrari 250 GT0 εξελίχθηκε τις επόμενες δεκαετίες κάτι σαν «ιερό δισκοπότηρο» για του συλλέκτες κλασικών αυτοκινήτων. Για αρκετά χρόνια κρατούσε το ρεκόρ των 38 εκατ. δολ. σε δημοπρασία ενώ τον Ιούνιο του 2018 τίναξε την μπάνκα στον αέρα αφού ένα ασημί αντίγραφο (ναι, δεν ήταν κόκκινη) άλλαξε χέρια έναντι 70 εκατ. ευρώ, ποσό που της έδωσε τον τίτλο του πιο ακριβού αυτοκινήτου στον κόσμο. Μέχρι, φυσικά, που να βγει στο σφυρί η Mercedes-Benz 300 SLR Uhlenhaut τον Μάιο του 2022 και να πωληθεί έναντι 135.000.000€! 

Συνολικά η Ferrari 250 GTO κατασκευάστηκε σε 39 μονάδες και σήμερα υπάρχουν 3-4 που διατηρούνται σε καλή κατάσταση. Όπως είναι τυπικό για αυτό το μοντέλο συμμετείχε σε αρκετούς αγώνες κάθε μορφής στην δεκαετία του 60 και ανήκει σε δύο φημισμένες βελγικές αγωνιστικές ομάδες, τις Ecurie Francorchamps και Equipe National Belge.

Το αυτοκίνητο φορούσε έναν 3λιτρο V12 της Ferrari με απόδοση πάνω από 300 ίππους, με το 0-100 km/h να έρχεται σε 6,1 sec. και την τελική ταχύτητα να ξεπερνά τα 290 km/h. Η συγκεκριμένη 250 GTO τερμάτισε τέταρτη στο Le Mans του 1963, με οδηγούς τους Pierre Dumay και Leon Derner και είχε κερδίσει τον εξαιρετικά δύσκολο δεκαήμερο «Γύρο της Γαλλίας» στα χέρια των Lucien Bianchi και Georges Berger το 1964. Την διετία 1964-65 συμμετείχε σε συνολικά 14 αγώνες, ενώ στην συνέχεια βρέθηκε στην Ισπανία όπου συμμετείχε σε αγώνες από το 1966 έως το 1969.

Επιστρέφουμε στην ιστορία του Bizzarrini και μεταφερόμαστε στα μέσα του 1961 όπου βαριά σύννεφα άρχισαν να εμφανίζονται πάνω από το Maranello. Βέβαια, ο Phil Hill ήταν έτοιμος να κατακτήσει τον τίτλο στη Formula 1 και είχε κερδίσει με τον Olivier Gendebien το 24ωρο του Le Mans, αλλά στο εργοστάσιο της Ferrari επικρατούσε ανησυχία για το μέλλον της φίρμας.

Στις 30 Οκτωβρίου ο Enzo Ferrari απέλυσε τον εμπορικό διευθυντή, Girolamo Gardini, με αποτέλεσμα ο Bizzarrini να μην… ξαναπατήσει το πόδι του στο εργοστάσιο. Στη συνέχεια, οι Gardini, Chiti και Bizzarrini ίδρυσαν την Automobili Turismo e Sport (ATS) και κατασκεύασαν σε χρόνο ρεκόρ το ATS 2500, το πρώτο κεντρομήχανο sport αυτοκίνητο της Ιταλίας.

Την ίδια εποχή, ο Bizzarrini κατασκεύασε το ASA 1000 GT, ένα πολύ σπορτίφ μικρό αυτοκίνητο. Ταυτόχρονα, ολοκλήρωσε και ένα V12 κινητήρα 3,5 lt. για τη Lamborghini, ενώ ίδρυσε και τη δική του εταιρεία, που αρχικά ονόμασε «Autostar», στη συνέχεια «Bizzarrini & Co.» και τελικά «Prototipi Bizzarrini».

Ακολούθησε η συνεργασία με τον Renzo Rivolta, ο οποίος έκανε περιουσία από τα… ψυγεία, αλλά έπειτα από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο έφερε στην αγορά την Isetta. Ο Rivolta ονειρευόταν ένα Gran Turismo, ο Bizzarrini εξέλιξε το σασί και έτσι προέκυψε το Iso Rivolta 300, που εφοδιαζόταν με ένα V8 5,4 lt. της Corvette. Βέβαια, όπως ο Ferruccio Lamborghini, έτσι κι ο Rivolta δεν ήθελε να επενδύσει χρήματα σε αγωνιστικού τύπου αυτοκίνητα.

Πάντως, ο Giotto Bizzarrini ήταν ένας από τους τελευταίους μεγάλους κατασκευαστές που μπορούσε να ασχοληθεί με τα πάντα: με τις αναρτήσεις, με τους κινητήρες, με την αεροδυναμική, με τη σχεδίαση. Μόνο να μετρά δεν μπορούσε, όπως έγινε σαφές τον Σεπτέμβριο του 1968, όταν το ιταλικό Υπουργείο Οικονομικών έκανε ελέγχους και βρήκε την εταιρεία να έχει αρκετές «τρύπες».

Τα επόμενα χρόνια, ο Bizzarrini εργάστηκε ως καθηγητής στα πανεπιστήμια της Πίζας, της Φλωρεντίας και της Ρώμης. Όταν οι φοιτητές τον αποκαλούσαν «σχεδιαστή» η απάντησή του ήταν πάντα η ίδια και έβγαινε από τα χείλη του αβίαστα: «Δεν είναι σχεδιαστής αυτοκινήτων, είμαι ένας εργάτης».