Oδηγός safety car F1: Βern Maylander - «Πρωταθλητής», δίχως… τίτλο!

Ο Bernd Maylander συμπληρώνει 19 χρόνια κρατώντας το τιμόνι του αυτοκινήτου ασφαλείας της Formula 1. Από το 2000 στη συγκεκριμένη θέση, είναι ο μοναδικός οδηγός στον «μαγικό κόσμο» της Formula 1 με τόσα συνεχόμενα χρόνια στο σπορ, έστω κι αν δεν έχει καθίσει ποτέ του σε αγώνα σε κόκπιτ μονοθεσίου!

CaD: Πόσο δύσκολη είναι η δουλειά του οδηγού του safety car;
BM: Σίγουρα προσπαθώ να οδηγώ το αυτοκίνητο στο όριό του, έχοντας τα πάντα υπό έλεγχο. ∆εν κάνω γύρους κατατακτήριων δοκιµών συνεχώς, κινούµαι λίγο πιο κάτω από το όριο ώστε να είµαι ασφαλής και να κρατώ τα µονοθέσια πίσω µου σε µια ασφαλή απόσταση. Είναι κάτι που αποδίδει καλά από το 2000, όταν και βρέθηκα για πρώτη φορά σε αυτή τη θέση!

CaD: Πόσο εύκολο, όµως, είναι να οδηγείς τόσο κοντά στο όριο;
ΒΜ: Με δεδοµένο πως το µάξιµουµ το δυνατοτήτων του αυτοκίνητου είναι το 100%, εάν οδηγείς στο 98%, το υπόλοιπο 2% σου δίνει την ευκαιρία να έχεις τα πάντα υπό έλεγχο και να κατανοείς τα πάντα. ∆εν είναι µόνο καθαυτή η οδήγηση. Είναι και η πληροφόρηση που έχεις µέσα στο αυτοκίνητο ασφαλείας, η οποία έχει µεγάλη σηµασία. Το αυτοκίνητο ασφαλείας είναι στην πίστα διότι κάτι έχει συµβεί και πρέπει να µεριµνήσει ώστε να υπάρχει ασφάλεια.

CaD: Ποιος είναι αυτός που αποφασίζει για το εάν θα πρέπει να βγεις στην πίστα;
ΒΜ: Ο Charlie Whiting είναι αυτός που παίρνει τις αποφάσεις τόσο για το πότε θα βγούµε, όσο και για το πότε θα επιστρέ-ψουµε στα πιτ. Ο κανονισµός ορίζει ότι το safety car εµφα-νίζεται στην πίστα «όταν οι συµµετέχοντες ή οι κριτές βρίσκονται σε άµεσο κίνδυνο, όµως οι συνθήκες δεν είναι τόσο άσχηµες ώστε να χρειάζεται να διακοπεί ο αγώνας».

CaD: Από το 2000 µέχρι σήµερα έχεις ηγηθεί των αγώνων για περισσότερους από 700 γύρους. Έχεις σκεφτεί πως στην ουσία είναι περισσότεροι απ’ όσους χρειάζεται ένας πιλότος ώστε να στεφθεί Παγκόσµιος πρωταθλητής;
ΒΜ: 700 γύροι; Αρκετοί είναι! Όµως όλα αυτά τα χρόνια είχαµε κάποιους ιδιαίτερους αγώνες, όπως το 2007 στο Φούτζι, στην Κορέα µερικά χρόνια αργότερα, ενώ θυµάµαι και το Μόντρεαλ στο οποίο ήµουν µπροστά από τα µονοθέσια για 30 γύρους µόνο σε έναν αγώνα. Αν προσθέσουµε όλους αυτούς τους γύρους, σίγουρα ήµουν πρωτοπόρος σε πολλούς αγώνες, όµως αυτό που έχει σηµασία είναι να κάνω σωστά τη δουλειά µου ως οδηγός του αυτοκινήτου ασφαλείας. Πάντα είναι ωραίο να ηγείσαι των υπολοίπων για 1-2 γύρους, ειδικά εάν εξυπηρετεί την ασφαλή διεξαγωγή του grand prix.

CaD: Ποιος αγώνας ήταν ο πιο δύσκολος από πλευράς παρουσίας του αυτοκινήτου ασφαλείας στην πίστα; 
ΒΜ: Πάντα όταν υπάρχει πολλή βροχή στην πίστα είναι δύσκολο να κρατήσεις το αυτοκίνητο στο οδόστρωµα και µερικές φορές χρειάστηκε να διακοπεί ο αγώνα µε κόκκινη σηµαία. Πάντα είναι ιδιαίτερα απαιτητικό, οπότε µου είναι δύσκολο να πω. Για εµένα, πάντως, το Φούτζι ήταν το πιο δύσκολο, διότι τότε είχαµε διαφορετικό αυτοκίνητο ασφαλείας σε σχέση µε την Κορέα, ένα αυτοκίνητο αρκετά δύσκολο στο όριο. Όµως τα καταφέραµε και η αποστολή εξετελέσθη. 
 

CaD: Ο οδηγός του αυτοκινήτου ασφαλείας πρέπει να προπονείται όπως ένας κανονικός πιλότος της Formula 1;
ΒΜ: ∆εν θα έλεγα ακριβώς όπως ένας πιλότος της Formula 1, αλλά πρέπει πάντα να είσαι σε καλή φυσική κατάσταση. Επίσης κάθε Πέµπτη πριν από τον εκάστοτε αγώνα κάνω τις δικές µου δοκιµές, ώστε να στήσω το αυτοκίνητο αλλά και να προπονηθώ ο ίδιος, να µάθω την πίστα κάτι που είναι πολύ σηµαντικό.

CaD: Ποιο είναι το πρόγραµµα του οδηγού του safety car πριν από το αγωνιστικό τριήµερο;
ΒΜ: Στους ευρωπαϊκούς αγώνες φτάνω στην πίστα το πρωί της Πέµπτης, για τις καθιερωµένες συναντήσεις µε την FIA. Στα µακρινά ταξίδια πηγαίνω συνήθως από την Τετάρτη, ώστε να µπορέσω να προσαρµοστώ καλύτερα στις καιρικές συνθήκες. Στη Μελβούρνη πηγαίνω ακόµα πιο νωρίς, ∆ευτέρα ή Τρίτη, διότι είναι και η πρώτη επαφή µε το safety car σε συνθήκες αγώνα για τη νέα σεζόν, οπότε θέλω να κάνω τις δοκιµές µου την Τετάρτη.

CaD: Και κατά τη διάρκεια του τριηµέρου;
ΒΜ: Την Παρασκευή πηγαίνω στην πίστα νωρίς, πριν τις 8. Τις ελεύθερες δοκιµές αλλά και τις κατατακτήριες τις παρακολουθώ από το γραφείο µου στον χώρο φιλοξενίας της FIA, διότι δεν χρειάζεται ποτέ το safety car τις Παρασκευές και το Σάββατο. Πρακτικά δουλειά στην πίστα µε το αυτοκίνητο έχω από τον πρώτο αγώνα της Formula 2. Το Σάββατο φεύγω αργά από την πίστα, προκειµένου να ενηµερωθώ για τις τελευταίες διαφοροποιήσεις στις καιρικές προβλέψεις και όχι µόνο. Η Κυριακή είναι µια «γεµάτη» ηµέρα µε πολλή δουλειά!

CaD: Απολαµβάνεις ακόµα τα ταξίδια; Τόσα πολλά χρόνια, τα ταξίδια είναι πολλά…
ΒΜ: Είναι πολύ σηµαντική παράµετρος ότι έχω τη δυνατότητα να ταξιδεύω σε όλον τον κόσµο και να είµαι µέλος της Formula 1. Έχουµε µια σπουδαία οµάδα στη FIA, επίσης έχω τη δυνατότητα να βλέπω από κοντά όλους τους κατασκευαστές στο πιτ λέιν, ως εκ τούτου ο συνδυασµός είναι πολύ καλός. Βλέπεις τον κόσµο, επισκέπτεσαι όµορφα µέρη, όµως κυρίως είµαστε εδώ για τη δουλειά. Όλα τα υπόλοιπα είναι παράπλευρες δραστηριότητες!

CaD: Θα ήθελες να µας πεις µερικά πράγµατα για το αυτοκίνητο που οδηγείς στην πίστα, τη Mercedes AMG GT R;
ΒΜ: Η AMG GT R έχει κινητήρα V8 µε διπλό τούρµπο και ισχύ 577 ίππους, σχεδόν 70 περισσότερους από το προηγούµενο safety car, την GTS των 511 ίππων. Η ροπή είναι περίπου 650 Nm. Είναι ένα αυτοκίνητο που κατασκευάστηκε για την πίστα, όµως µπορεί να χρησιµοποιηθεί και στους δηµόσιους δρόµους. Είναι το ταχύτερο και το καλύτερο αυτοκίνητο ασφαλείας που έχει φτιαχτεί έως τώρα. Στο εσωτερικό έχει πλήρως αγωνιστικά µπάκετ µε ζώνες έξι σηµείων και φυσικά όλον τον απαραίτητο εξοπλισµό ώστε να βρίσκοµαι σε διαρκή επικοινωνία µε το κέντρο ελέγχου του αγώνα και τον Charlie Whiting.

CaD: Πόσο έχουν αλλάξει τα αυτοκίνητα ασφαλείας από το 2000 µέχρι σήµερα;
ΒΜ: Προφανώς ήταν µεγάλη εξέλιξη όταν η AMG αποφάσισε να δηµιουργήσει το δικό της sportscar µε την SLS. Ήταν ένα πραγµατικά τεράστιο βήµα, διότι ήταν το πρώτο αυτοκίνητο του είδους του για την AMG. Ακολούθησε η GTS, ενώ η GT R αποτελεί το δεύτερο βήµα. Ελπίζω να οδηγήσω και το επόµενο, καθώς τα αυτοκίνητα ασφαλείας διαρκώς γίνονται όλο και πιο γρήγορα! Είναι ωραίο να οδηγείς ένα τέτοιο σύγχρονο safety car. Ο έλεγχος είναι πολύ καλός, η ταχύτητα αρκετή για τα µονοθέσια της Formula 1 και πρέπει να έχουµε πάντα κατά νου ότι δεν είναι ένα αγωνιστικό όχηµα, αλλά το αυτοκίνητο ασφαλείας που χρησιµοποιούµε στη Formula 1.

CaD: Έχουµε παρατηρήσει πως ακριβώς δίπλα από το safety car υπάρχει σταθµευµένο ένα ακριβώς ίδιο αυτοκίνητο. Ποιες είναι οι διαφορές ανάµεσα στα δύο safety cars;
ΒΜ: ∆εν υπάρχει καµία διαφορά. Είναι ακριβώς τα ίδια, γι’ αυτό έχουµε τοποθετήσει ένα µικρό αυτοκόλλητο στο ένα, προκειµένου να µπορούµε να τα ξεχωρίζουµε. Έχουµε δύο αυτοκίνητα ασφαλείας, διότι αν για παράδειγµα µείνουµε από καύσιµο, αλλάζουµε αυτοκίνητο και δεν χρειάζεται να γεµίζουµε το ρεζερβουάρ. Είναι καθαρά µια «ασφαλιστική δικλείδα».

CaD: Έχει συµβεί ποτέ να µείνεις από καύσιµο;
ΒΜ: Όχι, δεν έχει συµβεί ποτέ, όµως το 2007 στο Φούτζι αλλάξαµε αυτοκίνητα προς το τέλος χωρίς να το αντιληφθεί κανείς, διότι ήταν ακριβώς ίδια! Ήταν πολύ σηµαντικό να αλλάξουµε το αυτοκίνητο, όµως ελπίζω να µη χρειαστεί να το ξανακάνουµε στο µέλλον.