Emerson Fitipaldi: Στα 71 του δηλώνει έτοιμος να τρέξει!


Τι κι αν είναι εδώ και χρόνια… παππούς, έχοντας αποκτήσει συνολικά επτά παιδιά ο Fittipaldi, δηλώνει ετοιμοπόλεμος να λάβει μέρος σε αγώνες!

  • 24/1/2018

KEIMENO: ΓΙΑΝΝΗΣ-ΜΑΡΙΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ                      ΦΩΤΟ:ΑΡΧΕΙΟ

Ξεφυλλίζοντας κανείς την «εγκυκλοπαίδεια» του παγκοσμίου motorsport δεν μπορεί να μη σταθεί σε ένα ιδιαίτερο, ένα ξεχωριστό κεφάλαιο αυτής. Ένα κεφάλαιο γραμμένο με χρυσά γράμματα όχι μόνο σε ό,τι έχει να κάνει με τη Formula 1, αλλά με τη συνολική εικόνα για τον μηχανοκίνητο αθλητισμό. Το κεφάλαιο «Emerson Fittipaldi».

Ο «Έμο», ένας άνθρωπος που ακόμα και σήμερα, λίγο πριν συμπληρώσει 71 χρόνια πάνω στη Γη, αρνείται πεισματικά να αποδεχθεί τον τίτλο του «βετεράνου», επιμένοντας να θεωρεί εαυτόν «semi-retired»! Υπάρχει τούτος ο όρος, άραγε; Και να μην υπήρχε, χάρη στον Emerson πλέον είναι πραγματικότητα!

Τι κι αν είναι εδώ και χρόνια… παππούς, έχοντας αποκτήσει συνολικά επτά παιδιά από τρεις διαφορετικούς γάμους; Ο Emerson Fittipaldi ακόμα και τώρα, στα 71 του, δηλώνει ετοιμοπόλεμος να λάβει μέρος σε αγώνες!

Δεν είναι μόνον τα δύο Παγκόσμια Πρωταθλήματα στη Formula 1 και οι ισάριθμες δεύτερες θέσεις που κατέκτησε κατά τη διάρκεια ίσως της πιο παραγωγικής –οδηγικά- τετραετίας της ζωής του. Είναι η γενικότερη παρουσία του στο motorsport που τον κάνει να ξεχωρίζει ως προσωπικότητα και εμάς να απορούμε για την ακατανόητη απόφαση των διοργανωτών των Ολυμπιακών Αγώνων του Ρίο το 2016, να μην τον συμπεριλάβουν στους τελευταίους λαμπαδηδρόμους. Έναν άνθρωπο που «διαφήμισε» τη Βραζιλία –και συνεχίζει να το πράττει- στα πέρατα του κόσμου…

 

Τα πρώτα χρόνια…

Γεννημένος στις 12 Δεκεμβρίου του 1946 στο Σάο Πάουλο, ο Emerson θα έλεγε κανείς πως πέρασε κάθε άλλο παρά «στερημένα» παιδικά χρόνια. Γόνος του Ιταλοβραζιλιάνου δημοσιογράφου Wilson Fittipaldi, ο οποίος είχε ειδίκευση στα μηχανοκίνητα σπορ, και της Józefa Wojciechowska, Ρωσοπολωνέζα από την Αγία Πετρούπολη, η οικογένεια της οποίας αναγκάστηκε να μεταναστεύσει στη Βραζιλία μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Emerson είδε τη ζωή του να ξεκινά με μεγάλες προοπτικές.

Εκείνη την εποχή συνήθιζαν οι Βραζιλιάνοι να δίνουν στα παιδιά τους ονόματα φιλοσόφων. Έτσι έγινε και με τον Emerson, το όνομα του οποίου προέρχεται από τον Αμερικανό συγγραφέα και φιλόσοφο Ralph Waldo Emerson .

Ο μηχανοκίνητος αθλητισμός θα μπορούσε κανείς να πει πως ήταν μέσα στο DNA του. Άλλωστε όταν μεγαλώνεις σε ένα περιβάλλον στο οποίο και οι δύο γονείς συμμετέχουν σε αγώνες ταχύτητας –μάλιστα ο πατέρας του, Wilson, ήταν ο δημιουργός του αγώνα Mil Millas  στη Βραζιλία, τον οποίον εμπνεύστηκε από το περιβόητο «Mille Miglia»- είναι θέμα χρόνου το… σαράκι να μπει μέσα σου. Όπερ κι εγένετο.

Σε ηλικία 14 ετών συμμετείχε σε αγώνες μοτοσικλετών, ενώ δύο χρόνια αργότερα ασχολήθηκε με τα υδροπτέρυγα. Όμως ένα παρολίγον θανατηφόρο ατύχημα που είχε ο αδελφός του, Wilson τζούνιορ, όταν το υδροπτέρυγο που οδηγούσε με ταχύτητα 110 km/h ανετράπη, οδήγησε τα δύο αδέλφια στο να αποφασίσουν να ασχοληθούν με τα καρτ.

Αυτό ήταν. Στα 23 του, κι αφού είχε κατακτήσει τον τίτλο στο Πρωτάθλημα Formula Vees της Βραζιλίας, ο Έμερσον πήρε τη μεγάλη απόφαση και μετακόμισε στη Μεγάλη Βρετανία. Ο λόγος, προφανής. Στην «πατρίδα» του μηχανοκίνητου αθλητισμού είχε την ευκαιρία να δείξει σε περισσότερο –και πιο «εξειδικευμένο»- κοινό το ταλέντο του, και να αναζητήσει μια νέα περιπέτεια. Αρχικά στη Formula Ford και πολύ σύντομα στον «προθάλαμο» της Formula 1, τη Formula 3. Τρεις νίκες με την Lotus 59 του Jim Russell  ήταν αρκετές για να του δώσουν τον τίτλο και μαζί το «εισιτήριο» για τη Formula 2, όπου στην μοναδική χρονιά συμμετοχής του, το 1970, κατετάγη τρίτος, πίσω από τους "Clay" Regazzoni και Derek Bell.

 

Η «χρυσή» ευκαιρία της Lotus

Το πηγαίο ταλέντο του 24άχρονου Emerson δεν άφησε ασυγκίνητο τον Colin Chapman. Το 1970 ο Φιτιπάλντι έγινε μέλος της ομάδας της Lotus στη Formula 1. Ο κανονισμός εκείνης της εποχής που επέτρεπε στις ομάδες να συμμετέχουν και με τρίτο μονοθέσιο στους αγώνες, έδωσε την ευκαιρία στον Chapman να εμπιστευτεί τον Fittipaldi. Άλλωστε με τους Jochen Rindt και Mike Miles ως «δίδυμο», ο νεαρός Βραζιλιάνος θα έπρεπε να περιμένει την ευκαιρία του.

Τον Ιούλιο του 1970 πραγματοποίησε το ντεμπούτο του ως τρίτος οδηγός στο Grand Prix της Μεγάλης Βρετανίας, ενώ στη Γερμανία τερμάτισε τέταρτος, με τους Rindt και Miles να έχουν εγκαταλείψει τον αγώνα. Ο θάνατος του Jochen Rindt στη Monza και η απόφαση του Miles να αποχωρήσει από την ομάδα, διαφοροποίησαν τα πλάνα του Chapman και εν μία νυκτί ο Fittipaldi προήχθη σε Νο 1 πιλότο της βρετανικής ομάδας, μόλις στην πέμπτη συμμετοχή του, στο Αμερικανικό Grand Prix! Έναν αγώνα, τον οποίον μάλιστα κέρδισε ο Emerson, ανεβαίνοντας για πρώτη φορά στην καριέρα του στη Formula 1, στο υψηλότερο σκαλί του βάθρου!

Το 1971 κύλησε δίχως νίκες, όμως το 1972 ήρθε η… εκτόξευση. Πρωτιές σε Ισπανία, Βέλγιο, Γερμανία, Αυστρία και Ιταλία και φυσικά ο πρώτος Παγκόσμιος τίτλος ήταν πλέον στα χέρια του. Το 1973 έχασε το πρωτάθλημα από τον Jackie Stewart, όμως την επόμενη χρονιά ξαναπήρε τα σκήπτρα, κατακτώντας τον δεύτερο –και τελευταίο- τίτλο της καριέρας του στη Formula 1. Και μάλιστα έχοντας αλλάξει ομάδα, μιας και είχε εγκαταλείψει τη Lotus για τα… μάτια της ανερχόμενης McLaren. Το 1974 έδωσε μάχη με τον Niki Lauda για τον τίτλο, όμως εν τέλει χαμογέλασε ο Αυστριακός.

 

Το «αντίο» στην F1 και η αλλαγή ρότας

Κι έπειτα ήρθε το… σοκ! Προς έκπληξη όλων, στο τέλος του 1974 ο Fittipaldi ανακοίνωσε την αποχώρησή του από τη McLaren, προκειμένου να ενταχθεί στην ομάδα του αδελφού του, Wilson Jr, την Fittipaldi Automotive. Μια απόφαση που μπορεί να είχε τη δική της οικογενειακή «ερμηνεία», εντούτοις σήμανε και το «τέλος» της καριέρας του Emerson στη Formula 1. Διότι τα επόμενα πέντε χρόνια δεν κατάφερε παρά να ανέβει μία φορά στο βάθρο, τερματίζοντας τρίτος στον αγώνα του Long Beach το 1980, πριν αποσυρθεί οριστικά από την «κορωνίδα» του μηχανοκίνητου αθλητισμού.

Τέσσερα χρόνια αργότερα, το 1984, ο Fittipaldi πήρε την απόφαση να επιστρέψει στους αγώνες, όμως αυτή τη φορά στο Πρωτάθλημα CART των Ηνωμένων Πολιτειών. Το 1989 πήρε τον τίτλο και αμέσως μετά αποχώρησε από την Patrick Racing για να αναζητήσει την τύχη του στην Team Penske. Πρωτάθλημα μπορεί να μην κατέκτησε ξανά, όμως οι δύο νίκες του στο Indy 500 το 1989 και το 1993 ήταν το επιστέγασμα μιας καριέρας γεμάτης επιτυχίες. Μιας καριέρας που συνεχίζεται –τουλάχιστον στη θεωρία- μιας και ο Fittipaldi δεν έχει ανακοινώσει την οριστική αποχώρησή του από την ενεργό δράση. Άλλωστε δεν έχουν περάσει παρά μόλις τέσσερα χρόνια από τον τελευταίο επίσημο αγώνα του, το 2014 στο Sao Paulo για το Παγκόσμιο πρωτάθλημα Αντοχής της FIA, όπου οδήγησε μια Ferrari 458 Italia GT2 για λογαριασμό της AF Corse.