Συνέντευξη - Robert Kubica: «Μετανιώνω που εγκατέλειψα τα ράλι τόσο νωρίς»


Ο Robert Kubica μίλησε με τον Δημήτρη Μπίζα για τις περιπέτειες του στα ράλι, την F1 μετά το ατύχημα του 2011 και τα συναισθήματα μετά την πρώτη (και μοναδική) νίκη του στον Καναδά το 2008.

  • ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΠΙΖΑΣ - ΦΩΤ.: SAUBER MOTORSPORT MEDIA
  • 1/6/2021

Ο Robert Kubica έγινε ένα όνομα γνωστό στην F1, αρχικά για λάθος λόγο. Το τρομακτικό του ατύχημα κατά τη διάρκεια του Καναδικού Grand Prix του 2007 είχε εξίσου τεράστιο αντίκτυπο στην εικόνα του στο κοινό: οι άνθρωποι τείνουν να αγαπούν εκείνους που αψηφούν τον ίδιο τον θάνατο και στάθηκαν δυνατοί.

Λέγεται ότι η τέχνη μιμείται τη ζωή, αλλά η αλήθεια είναι ότι η ζωή γράφει τα πιο άγρια σενάρια. Και αυτό συνέβη με τον Kubica, καθώς ένα χρόνο μετά από αυτό το σχεδόν καταστροφικό ατύχημα, συνέχισε και κέρδισε στον ίδιο αγώνα - και κατέκτησε την πρώτη θέση στο πρωτάθλημα.

Ο ίδιος θυμάται εκείνες τις δύο στιγμές, από την απόλυτη καταστροφή στην απόλυτη λύτρωση, και σχολιάζει:

«Για να είμαι ειλικρινής, όταν ήμουν νεότερος δεν ήμουν τόσο συναισθηματικός. Νομίζω μετά το ατύχημα του 2011, άλλαξε πολύ η προσέγγισή μου σε αυτόν τον τομέα. Τότε ένιωθα σαν ‘μηχανή’ που ήταν προγραμματισμένη να κερδίζει.

«Για αρχή, το 2007 στάθηκα πολύ τυχερός. Αν το δει κανείς τώρα, είναι απίθανο το πώς βγήκα από το μονοθέσιο, και τη Δευτέρα το πρωί είχα πάρει κι εξιτήριο από το νοσοκομείο. Οι γιατροί με κράτησαν προληπτικά γιατί είδαν τι είχε γίνει. Οι ακτινογραφίες, όλες οι εξετάσεις είχαν βγει καθαρές, και θα μπορούσα να είχα βγει από το νοσοκομείο την ίδια μέρα. Το πώς βγήκα από το μονοθέσιο σώος κι αβλαβής, δείχνει πως το motorsport είναι επικίνδυνο, αλλά και τη δουλειά της FIA στον τομέα της ασφάλειας. Πέντε χρόνια νωρίτερα, χωρίς το HANS [σ.σ. Head And Neck Support], δεν θα βρισκόμουν εδώ τώρα.

Ο Robert Kubica. Πηγή: Sauber Motorsport
Ο Robert Kubica. Πηγή: Sauber Motorsport

«Το 2008, ήμουν χαρούμενος για την πρώτη μου νίκη, αλλά φοβόμουν μέσα μου ότι ίσως να ήταν κι η τελευταία. Προηγήθηκα με αυτό το αποτέλεσμα στο πρωτάθλημα, αλλά δεν καταφέραμε να μείνουμε εκεί, δεν είχαμε την απαιτούμενη αυτοπεποίθηση.

«Το 2008 ήταν σαν σενάριο ταινίας, είναι κάτι που συμβαίνει μόνο στη μυθοπλασία. Κι όμως σε μένα συνέβη, κι είμαι ευγνώμων για αυτό.»

Παρά το θετικό ξεκίνημα στη σεζόν για αυτόν και την ομάδα της BMW-Sauber, δεν κέρδισε το πρωτάθλημα, ούτε έμεινε με την ομάδα μετά τη σεζόν του 2009. Το 2010 τον είδε να πηγαίνει στην ομάδα Lotus-Renault, και αυτή θα ήταν η τελευταία του χρονιά στο σπορ για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα.

Το ατύχημα που είχε στο Ράλι Ronde di Andora στις 6 Φεβρουαρίου 2011, τον άφησε με αρκετές ουλές (σωματικές και ψυχικές) και μειωμένη κινητικότητα στο αριστερό χέρι. Ξεπέρασε τον πόνο και τους τραυματισμούς και κέρδισε ξανά - μεταξύ άλλων αγώνων, στο Ράλι Ακρόπολις, το 2013:

«Αγωνίστηκα στο Ράλλι Ακρόπολις το 2013, στην αρχή της καριέρας μου στα ράλλι. Ήταν μόλις ο δεύτερος αγώνας μου στη WRC 2, και το θυμάμαι ευχάριστα. Είχε ωραίες ειδικές διαδρομές, αν και πολύ δύσκολες, και με πολύ θερμό κοινό, τρελούς θεατές που ήθελαν να βγάλουν μία φωτογραφία μαζί σου!»

«Σίγουρα ήταν αρκετά δύσκολο, γιατί μιλάμε για μία τελείως διαφορετική κατηγορία αγώνων. Η σύγκριση αγώνων σε πίστα με ράλλι είναι σαν να συγκρίνει κανείς το βόλλεϋ με το μπάσκετ: είναι δύο σπορ που παίζονται με μία μπάλα και με τη χρήση των χεριών για τον χειρισμό της, αλλά διαφέρουν πολύ. Αν και μοιάζουν, για κάποιον που δεν έχει παίξει ποτέ, είναι διαφορετικά τα επίπεδα γνώσης που πρέπει να έχεις, και το υπόβαθρό σου.

«Ο λόγος που το λέω αυτό έγκειται στο γεγονός ότι μπόρεσα να χρησιμοποιήσω μόλις ένα μικρό ποσοστό όσων γνώριζα από τους αγώνες σε σιρκουί. Πρέπει να ξεχάσεις ότι είσαι οδηγών αγώνων που προέρχεται από τις πίστες, με εμπειρία 20 ετών, και να αρχίσεις από το μηδέν. Ήταν μία τεράστια πρόκληση, ίσως η μεγαλύτερη της ζωής του. Και για να είμαι ειλικρινής, μετανιώνω που σταμάτησα στο τέλος του 2015, γιατί τότε είχα αρχίσει να έχω την εμπειρία που χρειαζόταν, ένιωθα σαν οδηγός ράλλι, όχι πίστας. Αλλά, από την άλλη μεριά, είμαι χαρούμενος που πήρα αυτήν την απόφαση, γιατί κατάφερα να γυρίσω στη Formula 1. Κι ενώ τώρα πια δεν αγωνίζομαι ως πρώτος οδηγός, το γεγονός ότι επέστρεψα στο υψηλότερο επίπεδο ήταν κάτι που μόνο λίγοι θεωρούσαν πιθανό, και ήταν ένα σπουδαίο μου επίτευγμα.

«Θα ήθελα κάποτε να γυρίσω στα ράλλι, αλλά μόνο για να διασκεδάσω. Για να είσαι σε αυτό το επίπεδο ανταγωνιστικός, πρέπει να τα δώσεις όλα, κι είμαι ένας άνθρωπος που έχει υψηλές απαιτήσεις από τον εαυτό του. Οπότε, δεν θα το έκανα σοβαρά, μόνο για διασκέδαση, να περάσω καλά, όταν θα είμαι μεγαλύτερος σε ηλικία, με γενειάδα και 30 κιλά βαρύτερος.

«Ακόμα παρακολουθώ το WRC. Έβλεπα το Ράλλι Πορτογαλίας, και σίγουρα θα δω το Ακρόπολις.»

Στις δοκιμές του Ισπανικού GP. Πηγή: Sauber Motorsport
Στις δοκιμές του Ισπανικού GP. Πηγή: Sauber Motorsport

Το 2019, μετά από έναν χρόνο ιδιωτικών δοκιμών με τη Renault, ο Kubica επέστρεψε στο κορυφαίο μηχανοκίνητο σπορ ως οδηγός της παραπαίουσας Williams.

Τα αποτελέσματα ήταν απογοητευτικά, κι ακόμα και σήμερα, ο ίδιος μοιάζει πικραμένος για το πώς εξελίχθηκε η μοναδική του σεζόν μετά το ατύχημα του '11:

«Πρώτα απ’ όλα, θέλω να πω ότι ήταν επίτευγμα και μόνο που γύρισα το 2019. Λίγοι είδαν πόσο δύσκολο ήταν για μένα να επιστρέψω σε αυτό το επίπεδο.

«Τα συναισθήματα που ένιωθα με το τέλος του πρώτου αγώνα τότε στην Αυστραλία, παρά το ότι ήμουν τόσο πίσω σε σχέση με τον ανταγωνισμό, γιατί επέστρεψα 8 χρόνια μετά το ατύχημα και κανείς δεν το περίμενε. Και δεν είμαι και συναισθηματικός τύπος!

«Ήταν πράγματι μία κακή χρονιά σε επίπεδο απόδοσης για την Williams, δεν ήταν εύκολα τα πράγματα. Φυσικά, πάντα μπορείς να τα πας καλύτερα και σαν οδηγός, οπότε κι εγώ είχα περιθώρια βελτίωσης. Πιστεύω, όμως, ότι συχνά έκανα καλύτερη δουλειά από αυτήν που έβλεπε ο κόσμος απ’έξω.

«Κι ενώ ήταν μία απογοητευτική χρονιά, πήρα κι έναν βαθμό, τυχερό ίσως, αλλά και τον μοναδικό της ομάδας από το 2019, κι έχουμε πλέον 2021. Δεν είμαι περήφανος για αυτό, ήταν όμως μία κάποια ανταμοιβή για την επιστροφή μου στη Formula 1. Και πρέπει να είμαι ευγνώμων προς τη Williams για την ευκαιρία που μου έδωσαν, ακόμα κι αν δεν κάναμε όσα έπρεπε. Οφείλω να κοιτάω το τώρα, έμαθα από εκείνες τις δύσκολες στιγμές, και σίγουρα νιώθω πως με ένα καλύτερο ‘πακέτο’, θα μπορούσα να πετύχω περισσότερα, ή ακόμα και να βρίσκομαι ακόμα στο grid.»

Από το 2020, ο Πολωνός είναι ο επίσημος δοκιμαστής της Alfa Romeo Racing ORLEN, σε έναν ρόλο που, όπως δήλωσε κι ο ίδιος, είχε ξανά στα... σπάργανα της καριέρας του:

«Δεν είναι η πρώτη φορά που έχω τέτοιο ρόλο σε ομάδα F1. Έτσι ξεκίνησα την καριέρα μου [σ.σ. το 2006 στη BMW Sauber], αλλά ήμουν πολύ νεότερος! Μόλις 15 χρόνια νεότερος, για την ακρίβεια. Η μόνη διαφορά με τότε είναι πως κάναμε δοκιμές κάθε εβδομάδα, ήμουν στο μονοθέσιο συνέχεια.

«Τώρα, η θέση μου στην ομάδα είναι κάτι το πολύ σπάνιο, γιατί δεν υπάρχουν πολλές ομάδες που επιτρέπουν στους αναπληρωματικούς οδηγούς τους ή τους δοκιμαστές τους να τρέχουν στις ελεύθερες δοκιμές των Grand Prix. Είναι γλυκόπικρη η γεύση αυτής της θέσης. Είμαι τυχερός που μπορώ να οδηγώ αυτά τα υπέροχα μονοθέσια, αν και με μεγάλα διαστήματα ανάμεσα στο εκάστοτε τεστ, 4 ή και 6 μηνών, που κάνει δύσκολη την επαναπροσαρμογή (αφού όσο εξασκείσαι, τόσο πιο εύκολο γίνεται).

«Το πιο δύσκολο είναι όταν πρέπει να δώσω πίσω τις σωστές πληροφορίες στους μηχανικούς μας, αν κι είναι καλό από την άλλη πλευρά, γιατί οδηγώ σπάνια, οπότε μπορώ να εντοπίσω τις διαφορές. Αν οδηγείς συχνά, δύσκολα μπορείς να βρεις τι χρειάζεται να αλλάξεις, γιατί συνηθίζεις τις αδυναμίες του μονοθέσιου.

«Εξίσου δύσκολο είναι να βλέπω τους άλλους να αγωνίζονται. Βοηθάει, όμως, κι η ηλικία μου πια.»

Για το τέλος, έμεινε το πιο σημαντικό κομμάτι της δουλειάς του: τα τεστ για την πρόοδο της ομάδας του Hinwil.

Στα μέσα του Μαΐου, δοκίμασε για λογαριασμό της Alfa Romeo τα ελαστικά των 18 ιντσών που θα κάνουν το ντεμπούτο τους το 2022.

Εύλογα, η απορία αφορά το σε τι διαφέρουν με εκείνα που υπάρχουν σήμερα:

«Είναι δύσκολο να συγκρίνουμε τα δύο μεγέθη ελαστικών. Κι αυτό, γιατί χρησιμοποιούμε τα μονοθέσια του 2019 με μερικές τροποποιήσεις για να υποδεχτούν τα ελαστικά των 18 ιντσών. Αυτό σημαίνει πως, τελικά, το σασί είναι πιο ψηλά, μαζί και όλα τα αεροδυναμικά.

«Οδηγικά, πιστεύω πως η Pirelli έχει κάνει πολύ καλή δουλειά – με έχει εκπλήξει η αίσθηση που παίρνω από τα νέα ελαστικά. Δεν είναι κι εύκολη αυτή η συνθήκη: έχουμε έναν προμηθευτή ελαστικών, αλλά τα μονοθέσια διαφέρουν μεταξύ τους. Κι η δουλειά της Pirelli είναι να προσφέρει ένα προϊόν που ταιριάζει σε όλους.»

Ευχαριστούμε την Alfa Romeo Racing ORLEN και τον Robert Kubica για τον χρόνο τους.