14/11/2021
Ο ένας υποστήριζε τον ουρανό με τ’ άστρα. Ο άλλος λειτουργούσε ως ταύρο εν υαλοπωλείο. Και οι δύο, όμως, επί της ουσίας δεν ενδιαφέρονταν για το καλό του σπορ. Στην πραγματικότητα, νόμιζαν πως ήταν ακόμα ένας… ποδοσφαιρικός αγώνας, απ’ αυτούς που βαριέσαι στο δεκάλεπτο, όμως επειδή παίζει η ομάδα σου, παθιάζεσαι όταν τον παρακολουθείς. Δεν έχεις τίποτα να κερδίσεις, απλά υποστηρίζεις τυφλά και δίχως το παραμικρό επιχείρημα την ομάδα σου. Τόσο απλά.
Οι πρωταγωνιστές της ιστορίας μας έφτασαν στο σημείο να βλέπουν… φαντάσματα. Φαντάζονταν ότι ο δημοσιογράφος που περιέγραφε τον αγώνα των αγαπημένων ομάδων τους, ήταν «στημένος», είχε προτίμηση στην ομάδα του άλλου, ήταν... άσχετος. Προφανώς ποτέ τους δεν είχαν δει τα πρόσωπά τους στον καθρέφτη, προκειμένου να κάνουν μια στοιχειώδη αυτοκριτική. Για να κάνεις αυτοκριτική, βεβαίως, πρέπει να έχεις αυτογνωσία. Άλλη κουβέντα τούτη…
Έφτασαν στο σημείο να εξαπολύουν απειλές, να καταριούνται, να βρίζουν οικογένειες. Φυσικά, ο δημοσιογράφος δεν απάντησε. Γιατί να το κάνει, άλλωστε; Τόσα χρόνια στο… κουρμπέτι, είχε μάθει να αντιλαμβάνεται στο πρώτο… δίλεπτό, με ποιόν είχε να κάνει. Καιι παρότι θα μπορούσε κάλλιστα να «απαντήσει» λεκτικά, φρόντιζε να το πράττει με το άρτιον της επαγγελματικής παρουσίας του. Όπως είχε μάθει δεκαετίες τώρα...
Και φτάνει μια ημέρα, ένα απόγευμα για την ακρίβεια, όταν οι πρωταγωνιστές της ιστορίας μας αντιλήφθηκαν πόσο λανθασμένη ήταν η θεώρησή τους. Πότε έγινε τούτο; Όταν είδαν τον Hamilton και τον Verstappen να «παίζουν» με τη σαμπάνια στο βάθρο του Ιντερλάγκος. Όταν άκουσαν τον Massa να αποθεώνει τον Hamilton για την οδήγησή του στο βραζιλιάνικο γκραν πρι.
Βεβαίως, είναι πολύ πιθανό οι δύο «ειδήμονες» να μην είχαν καν ζήσει το επικό 2008, όταν ο Hamilton στερούσε στο… "και πέντε" έναν παγκόσμιο τίτλο από τον Massa, μέσα στη Βραζιλία. Κι ο Massa, αντί να την… πει στον άσπονδο –τότε- αντίπαλό του, του έπλεξε το εγκώμιο, χαρακτηρίζοντάς τον ως "κορυφαίο οδηγό όλου του τριημέρου"! Αν είναι ποτέ δυνατόν!
Ήταν εκείνη η στιγμή που οι δύο… γάιδαροι της ιστορίας μας, συνειδητοποίησαν πως μαλώνανε σε ξένον αχυρώνα. Όταν κατάλαβαν ότι ο μηχανοκίνητος αθλητισμός δεν είναι... ποδόσφαιρο για να «κατατάσσεις» τον εαυτό σου οπαδικά σε μία ομάδα και να θεωρείς «εχθρό» τον άλλον. Όταν συνειδητοποίησαν πως οι πραγματικοί πρωταγωνιστές δεν είχαν να χωρίσουν τίποτα μεταξύ τους. Όταν διακατέχονταν από συναισθήματα αλληλοεκτίμησης κι αλληλοσεβασμού.
Και κάπου εκεί οι… φίλοι μας κατάλαβαν πόσο «χαμένοι» ήταν που άφηναν τόσον καιρό το δηλητήριο του άκρατου οπαδισμού να μπαίνει μέσα τους. Και πόσο «κερδισμένοι ήταν όσοι έβλεπαν την πραγματική ουσία των πραγμάτων, μακριά από «αρρωστημένες» πρακτικές και (δήθεν) λογικές.
Μακάρι, κάπου εδώ, να μπορούσα να γράψω το κλασσικό «κι έζησαν αυτοί καλά, κι εμείς καλύτερα». Μα έλα που δεν γίνεται. Διότι εμείς, όσοι αγαπάμε τον μηχανοκίνητο αθλητισμό και απολαμβάνουμε το καλύτερο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της τελευταίας (τουλάχιστον) 15αετίας στη Formula 1, σίγουρα θα ζήσουμε καλύτερα. Οι… γάιδαροι της ιστορίας μας, όμως, πιθανότατα θα συνεχίσουν να μαλώνουνε σε ξένον αχυρώνα…
ΔΗΜΟΦΙΛΗ
