Marc Marquez: Οκτάμπαλο!


Ο Marc Marquez παραδέχθηκε ότι η φετινή σεζόν στο MotoGP ήταν η καλύτερη της καριέρας του. Κι εμείς ερμηνεύουμε τους λόγους…

  • ΚΕΙΜΕΝΟ: ΓΙΑΝΝΗΣ-ΜΑΡΙΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ, ΦΩΤΟ: HONDA/RED BULL
  • 15/10/2019

Δεν είχαν περάσει παρά ελάχιστα λεπτά από την κατάκτηση του όγδοου Παγκοσμίου Πρωταθλήματος της καριέρας του και έκτου στην κορυφαία κατηγορία, στο MotoGP. Έμπλεος συναισθημάτων, ο Marc Marquez, πανηγύρισε τούτο το σπουδαίο επίτευγμά του, το οποίο τον φέρνει ακόμα πιο κοντά στην ισοφάριση των εννέα τίτλων του παιδικού ινδάλματός του, Valentino Rossi. Ένας τίτλος που ήρθε με πολύ κόπο και σκληρή προσπάθεια κι αποτέλεσε το επιστέγασμα μιας χρονιάς, την οποία ο Marquez χαρακτήρισε ως «την καλύτερη» της καριέρας του.

Μα, πώς είναι δυνατόν να χαρακτηρίζει τη φετινή σεζόν ως «την καλύτερη», ένας άνθρωπος, ο οποίος έχει καταφέρει να πάρει τίτλο στην «παρθενική» χρονιά του στο MotoGP κι έχει υπερασπιστεί τον τίτλο αυτό με δέκα σερί νίκες στους ισάριθμους πρώτους αγώνες της δεύτερης σεζόν του στην κορυφαία κατηγορία; Κι όμως, αναλύοντας πιο βαθιά τα δεδομένα, αποδεικνύεται πόσο δίκιο είχε ο Marquez…

Το ήμισυ του παντός…

Κατά γενική ομολογία, ο Marquez έκανε… κρότο με την έλευσή του στο MotoGP. Πρωταθλητής στη Moto2, ήταν ο ιδανικός αναβάτης για να αντικαταστήσει το 2013 τον Casey Stoner. Ντεμπούτο στο Κατάρ και βάθρο, δεύτερος αγώνας στο Όστιν και πρώτη νίκη στην καριέρα του στην μεγάλη κατηγορία. Όλοι μιλούν γι’ αυτόν και δικαίως, καθώς σε αυτή την πρώτη χρονιά του στο MotoGP θα πανηγυρίσει συνολικά έξι νίκες, ισάριθμες δεύτερες θέσεις και με 334 βαθμούς, τέσσερις περισσότερους απ’ αυτούς του Jorge Lorenzo, θα γίνει ο νεότερος Παγκόσμιος Πρωταθλητής στην ιστορία του MotoGP και ο πρώτος Rookie που κατακτά τον τίτλο έπειτα από το 1978 και τον Kenny Roberts τον πρεσβύτερο.

Χρονιά – ορόσημο

Λένε πως «δυσκολότερο δεν είναι να ανεβείς στην κορυφή, αλλά να διατηρηθείς σ’ αυτήν». Η υπεράσπιση του τίτλου του 2013 δεν θα ήταν εύκολη υπόθεση για τον 20άχρονο Ισπανό. Κι έγινε ακόμα δυσκολότερη όταν κατά τη διάρκεια της χειμερινής προετοιμασίας έσπασε το πόδι του. Πολλοί έσπευσαν να τον χαρακτηρίσουν ως «αουτσάιντερ», όμως ο Marquez είχε… απαντήσεις: δέκα νίκες στους ισάριθμους πρώτους αγώνες της χρονιάς και κατάκτηση του πιο εύκολου τίτλου της καριέρας του, με συνολικά 13 νίκες. Κατέρριψε, δε, ακόμα ένα ρεκόρ, αυτό των 13 νικών σε μία σεζόν, το οποίο κατείχε ο Mick Doohan από το 1997. Τρεις αγώνες πριν από το φινάλε, ήταν Πρωταθλητής για δεύτερη συνεχόμενη σεζόν!

Παρένθεση κι… αντεπίθεση!

Το 2015 αποτέλεσε μια «παρένθεση» στην ξέφρενη πορεία του Marquez στο MotoGP. Παρά τις τρεις νίκες του ήταν τρίτος στο Πρωτάθλημα, ενώ ανέβηκε μόλις εννέα φορές στο βάθρο στους 18 αγώνες της σεζόν.

Όμως το 2016 τον βρήκε και πάλι στην κορυφή του κόσμου. Όπως και το 2017, αλλά και το 2018. Και μάλιστα καμία απ’ αυτές τις σεζόν με λιγότερες από πέντε νίκες και 12 βάθρα. Ειδικά το 2018 ήταν χρονιά κυριαρχίας γι’ αυτόν και την Honda, μιας και κέρδισε εννέα από τους 18 αγώνες, ανέβηκε 14 φορές στο βάθρο και στέφθηκε Πρωταθλητής τρεις γύρους πριν από το τέλος της σεζόν, επί ιαπωνικού εδάφους, έπειτα από πτώση του Andrea Dovizioso.

Μόνος του και… όλοι τους!

Κι όμως, παρά τα όσα είχε καταφέρει μέχρι φέτος, ο Marquez χαρακτήρισε τη φετινή ως την καλύτερη σεζόν του στην κατηγορία. Κι έχει δίκιο. Ο όγδοος τίτλος στην καριέρα του ήρθες σε μια χρονική συγκυρία ιδιαίτερη γι’ αυτόν. Η σεζόν ξεκίνησε με τον Ισπανό να αναρρώνει από την εγχείρηση στον ώμο, στην οποία είχε υποβληθεί στον χειμώνα. Στις δοκιμές εξέλιξης πάλευε για να βρει τρόπο να οδηγήσει την RC213V.

Η Honda είχε καταφέρει να εξελίξει τον κινητήρα της, ο οποίος πλέον ήταν πιο δυνατός στις ευθείες και χρειαζόταν ο Marquez να φρενάρει αργά ώστε να περιορίζει το μειονέκτημα που είχε συγκριτικά με τις Ducati το 2018. Όμως η μοτοσικλέτα ήταν πολύ πιο δύστροπη. Κι αυτό φάνηκε ξεκάθαρα στο Όστιν, εκεί όπου ο Ισπανός είχε πτώση ενώ ήταν πρωτοπόρος.

Η δυσκολία της RC213V αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι ο νέος teammate του Marquez, ο Jorge Lorenzo, δεν κατάφερε όχι μόνο να πάρει νίκη, αλλά ούτε καν να ανέβει στο βάθρο! Και με τον Cal Crutchlow να τερματίζει μόλις δύο φορές τρίτος, στο Κατάρ και στο Ζάχσενρινγκ, ο Marquez έμεινε μόνος του να προσπαθεί να περισώσει το γόητρο της Honda.

Και τα κατάφερε περίφημα, απέναντι στον πιο ισχυρό ανταγωνισμό που έχει συναντήσει ποτέ στην καριέρα του στο MotoGP. Άλλωστε η φετινή σεζόν μπορεί να έχει έως τώρα λιγότερους νικητές (Marquez, Dovizioso, Rins, Vinales, Petrucci) σε σχέση με τους εννέα διαφορετικούς του 2016 (Marquez, Lorenzo, Rossi, Miller, Iannone, Crutchlow, Vinales, Pedrosa, Dovizioso), ωστόσο έχει τέσσερις διαφορετικούς κατασκευαστές, οι μοτοσικλέτες των οποίων έχουν την ικανότητα να πάρουν νίκες. Όχι σποραδικά, σε έναν αγώνα, αλλά σε όλη τη διάρκεια της σεζόν.

Διότι, επί της ουσίας, με εξαίρεση την Aprilia και την ΚΤΜ, οι υπόλοιπες τέσσερις εταιρίας, δηλαδή η Honda, η Yamaha, η Suzuki και η Ducati, έχουν καταφέρει να δείξουν ένα εξόχως ανταγωνιστικό πρόσωπο σε όλη τη διάρκεια της χρονιάς.

Έχοντας τόσο ισχυρό ανταγωνισμό, προερχόμενος από επέμβαση στον ώμο και δίχως ουσιαστική βοήθεια από teammate ή από κάποιον αναβάτη «δορυφορικής» ομάδας, ο Marquez στέφθηκε Παγκόσμιος πρωταθλητής τέσσερις αγώνες πριν από το φινάλε. Και πλέον, με οκτώ τίτλους σε όλες τις κατηγορίες, κυνηγά το ρεκόρ του Rossi…