2022: Ο προϋποθέσεις για να καταστεί έτος επανεκκίνησης του πλανήτη


Αφήνουμε πίσω μας μια χρονιά με έντονα τα σημάδια πάνω της από την πανδημία Covid-19, που, απ’ ό,τι φαίνεται θα μας ταλαιπωρήσει για πολύ ακόμα.

Ανθρώπινες απώλειες, ενεργειακή κρίση, επιβράδυνση οικονομίας, αλλά και ένα αβέβαιο μέλλον εξαιτίας των μεταλλάξεων, που είναι το μεγάλο στοίχημα για τη συνέχεια.

Το 2022 που ανέτειλε, θεωρητικά, έχει όλα εκείνα τα στοιχεία για να καταστεί μια «καλή χρονιά» για την Ελλάδα, καθώς όλες οι προβλέψεις διεθνών οίκων αξιολόγησης και της ίδιας της ΕΕ μιλούν για σημαντική επιτάχυνση της ανάπτυξης, ποντάροντας στο γεγονός της ευκολότερης πρόσβασης στις χρηματαγορές λόγω ανάκτησης της αξιοπιστίας μας.

Αυτό είναι το καλό σενάριο, βάσει του οποίου όλα θα κινηθούν ανοδικά και με ατμομηχανή και πάλι τον τουρισμό για την οικονομία μας, αλλά και τις επενδύσεις και την κατανάλωση.

Αν και είμαστε φύσει και θέσει αισιόδοξοι, έχουμε τις αμφιβολίες για το πώς αυτό το σενάριο θα μπορούσε να υλοποιηθεί σε μια χώρα τόσο ευάλωτη από ξένους παράγοντες, αλλά και σε ένα ασταθές πολιτικό σύστημα.

Αλήθεια, πόσο εύκολο είναι να επιταχυνθεί η ανάπτυξη κατά 5,2% για το 2022 (πρόβλεψη ΕΕ), όταν:

  • Πριν καν ολοκληρωθεί η κυβερνητική τετραετία, τα σενάρια για πρόωρες εκλογές δίνουν και παίρνουν, καθώς τα μεγάλα κόμματα επιμένουν, δυστυχώς, να παράγουν μικροπολιτική;
  • Το πρόγραμμα εμβολιασμού κατά της Covid-19 στην Ελλάδα δεν προχωρά σύμφωνα με τον μέσο όρο των χωρών της ΕΕ;
  • Η πανδημία στην Ελλάδα γίνεται πεδίο πολιτικής αντιπαράθεσης, αντί να αποτελέσει ένα στοιχείο συναίνεσης απέναντι στον πρωτοφανή αυτόν «εχθρό»;
  • Η κυβέρνηση δεν μπορεί να ανακόψει το κύμα ακρίβειας που σαρώνει τα νοικοκυριά, τα οποία δυσκολεύονται να ανταπεξέλθουν στα καθημερινά τους έξοδα;
  • Το κόστος της ενέργειας έχει εκτοξευθεί στα ύψη, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τις επιχειρήσεις και το κόστος παραγωγής;
  • Η μετάλλαξη «Όμικρον», και ποιος ξέρει τι άλλο μας περιμένει, είναι ο νέος άγνωστος Χ σε αυτή την άλυτη εξίσωση της πανδημίας;

Τα περισσότερα από τα παραπάνω ερωτήματα δεν αφορούν μόνο στην Ελλάδα, αλλά είναι διογκούμενα προβλήματα και των «Πλουσίων Χωρών» του πλανήτη, όσο εξακολουθούν να στρουθοκαμηλίζουν.

Η κρίση της πανδημίας θα συνεχίσει να επηρεάζει την καθημερινότητά μας, όσο το πρόγραμμα του εμβολιασμού δεν προχωράει, όσο οι χώρες του Τρίτου Κόσμου αντιμετωπίζονται με τον ίδιο τρόπο και όσο οι «αντιεμβολιαστές» δεν πείθονται.

Όπως ακριβώς και με την κλιματική αλλαγή, που αντί να δώσουν δραστικές λύσεις, επέλεξαν να μεταφέρουν την παραγωγή και τα… σκουπίδια της στις χώρες του Τρίτου Κόσμου με τα ανύπαρκτα περιβαλλοντικά πρωτόκολλα, έτσι ακριβώς συμβαίνει και με την αντιμετώπιση της πανδημίας Covid-19.

Από τη μία, έχουμε μια υπερπληθώρα εμβολίων για τους πολίτες των αναπτυγμένων χωρών που ετοιμάζονται για την… 4η δόση και, από την άλλη, καμία μέριμνα για εκείνους στις φτωχές χώρες που παραμένουν παιδιά ενός κατώτερου Θεού. Είναι μεγάλο λάθος…

Η επαναβιομηχάνιση και οι λαϊκιστές

Τα απόνερα αυτών των επιλογών και κυρίως της αποβιομηχάνισης της Ευρώπης και της Αμερικής τα είδαμε με τους τριγμούς στην εφοδιαστική αλυσίδα. Πλέον έχουμε περάσει στο άλλο άκρο, όπου τη ζήτηση δεν μπορεί να καλύψει τη διάθεση προϊόντων. Και η επαναβιομηχάνιση με νέες αυστηρές περιβαλλοντικές νόρμες είναι η νέα πρόκληση, ιδίως για τη Γηραιά Ήπειρο.

Συνεπώς, η κρίση της πανδημίας θα συνεχίσει να επηρεάζει την καθημερινότητά μας, όσο το πρόγραμμα του εμβολιασμού δεν προχωράει, όσο οι χώρες του Τρίτου Κόσμου αντιμετωπίζονται με τον ίδιο τρόπο και όσο οι «αντιεμβολιαστές» δεν πείθονται.

Το ίδιο ισχύει όσο οι επαγγελματίες λαϊκιστές «επενδύοντας» ανεξέλεγκτα και σε αυτή την κρίση, βρίσκουν ευήκοα ώτα και μπορούν να επηρεάζουν εκείνους που δεν έχουν ενημέρωση και γνώση για να κρίνουν…

Το 2022, ναι, μπορεί να αποτελέσει μια χρονιά επανεκκίνησης για ολόκληρο τον κόσμο και ιδίως για τη χώρα μας, που δείχνει σιγά σιγά να ανακτά την αξιοπιστία της έπειτα από την βαθιά κρίση των τελευταίων χρόνων.

Αρκεί, όλοι εμείς να λειτουργούμε με γνώμονα το αποτύπωμα των πράξεών μας στο κοινωνικό σύνολο και όχι μόνο με αυτό που πιστεύουμε πως μας συμφέρει.

Το ίδιο ισχύει και με το πολιτικό σύστημα της χώρας. Το πολωτικό κλίμα με επίφαση την πανδημία, αλλά βασικό αίτιο την ανατροπή του πολιτικού σκηνικού και τη βαθύτερη οικονομική κρίση, παράγει τοξικότητα αντί πολιτικής και η νεότερη ελληνική Ιστορία έχει αποδείξει πως είναι αυτοκαταστροφικό.

Στο τέλος, κανείς δεν κερδίζει...

Ας ελπίσουμε ότι, εντέλει, θα πρυτανεύσει η λογική για το κοινό συμφέρον, προκειμένου να εκπληρωθούν οι «προφητείες» για την ανάπτυξη και όλα τα ωραία που έρχονται το 2022!

Παραμένουμε αισιόδοξοι, αλλά δεν αφήνουμε τίποτα στην τύχη του. Προσέχουμε τον εαυτό μας, προσέχουμε τους γύρω μας. Θωρακιζόμαστε απέναντι στους κινδύνους που έρχονται και, κυρίως, ακούμε τους ειδικούς και όχι εκείνους που σε κάθε κρίση παριστάνουν τους φωτεινούς παντογνώστες κτίζοντας «καριέρες».

Καλή Χρονιά με Υγεία και ό,τι καλύτερο για τον καθένα σας!