Ανασφάλιστα οχήματα: Ένα συνεχές «έγκλημα» που κανείς δεν ακουμπά...

Το πρόσφατο δυστύχημα με την Corvette και το θάνατο του 25χρονου μοτοσυκλετιστή έχει ανοίξει τον ασκό του Αιόλου σε πολλά θέματα της αυτοκίνησης.

Πρωτίστως, για την έλλειψη οδηγικής αγωγής, ένα κεφαλαιώδες ζήτημα που όλοι οι φορείς πρέπει να δουν πολύ σοβαρά.

Ένα εξίσου σημαντικό θέμα που αναδείχθηκε, αλλά δυστυχώς δεν πήρε την έκταση που του άξιζε από τα ΜΜΕ, είναι αυτό που έχει να κάνει με την καταλληλόλητα ή μη της κυκλοφορίας ενός οχήματος.

Το να κυκλοφορείς με ανασφάλιστο όχημα, όπως ο ιδιοκτήτη; της Corvette - σύμφωνα με τα ρεπορτάζ, και αρκετών ακόμη sport αυτοκινήτων-  είναι ένα ακόμη έγκλημα.

Δεν χρειάζεται να εξηγήσουμε το γιατί…

Μερικές μέρες πριν το θανατηφόρο αυτό γεγονός, το Επαγγελματικό Επιμελητήριο Αθηνών έκρουε τον κώδωνα του κινδύνου δημοσιοποιώντας έρευνα σχετικά με την έξαρση των ανασφάλιστων οχημάτων, κάνοντας λόγο για «δημόσιο κίνδυνο» και καλώντας την κυβέρνηση να παρέμβει άμεσα «και να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά το οξύτατο αυτό πρόβλημα με τις ολέθριες συνέπειες καθώς τα οχήματα χωρίς ασφάλιση ανέρχονται κατά τις εκτιμήσεις σε περίπου 700.000».

Τα 700.000 ανασφάλιστα αυτοκίνητα που κυκλοφορούν σήμερα ανάμεσά μας σύμφωνα με τους υπολογισμούς του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου είναι ένας ασύλληπτος αριθμός, που αποδεικνύει πώς η έλλειψη ελέγχων επιτρέπει στους επιτήδειους να αποφεύγουν μια πάγια υποχρέωσή τους ως οδηγοί-ιδιοκτήτες οχημάτων.

Θυμίζουμε πώς λίγο καιρό πριν, τα ανασφάλιστα είχαν περιοριστεί σύμφωνα με τους υπολογισμούς σε μόλις 250.000 και αυτό, λόγω εντατικών ελέγχων και διασταυρώσεων που είχαν γίνει.

Εδώ δύο πράγματα μπορούν να συμβαίνουν: Οι επιτήδειοι έχουν βρεί νέους τρόπους να ξεφεύγουν από τους ελέγχους ή δεν υπάρχει πολιτική βούληση για την πάταξη του φαινομένου.

Αν ισχύει το πρώτο, προφανώς κάποιοι δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους, καθώς στην ψηφιακή εποχή είναι πολύ εύκολος ο εντοπισμός ενός παραβάτη που καθημερινά αφήνει τα «ίχνη» του. Πόσο μάλλον, όταν είναι καταχωρισμένος σε μια βάση δεδομένων, έχοντας πάρει άδεια κυκλοφορίας ή πληρώνοντας τα ετήσια τέλη…

Αν συμβαίνει το δεύτερο, θα πρέπει να δούμε τα κίνητρα της έλλειψης της όποιας βούλησης θα διόρθωνε τα κακώς κείμενα. Το λεγόμενο και ως «πολιτικό κόστος» δεν μας πείθει…

Όπως και να έχει όμως, δεν χρειάζεται κάποια δαμόκλειος σπάθη πάνω από το κεφάλι σου για να είσαι συνεπής στις υποχρεώσεις σου, όχι μόνον σαν οδηγός, αλλά και σαν πολίτης, γενικότερα.

Για κάποιους που παριστάνουν τους «έξυπνους», ενδεχομένως ναι, εκεί ας δούμε και το τι εφαρμόζεται σε επίπεδο ελέγχων και ποινών στο εξωτερικό.

Υπάρχει βέβαια και ο αντίλογος, πώς τα ασφάλιστρα είναι ακριβά και μια κατηγορία ανθρώπων που χτυπήθηκε από την κρίση δεν μπορεί να ανταπεξέλθει, αλλά χρειάζεται το ΙΧ για τις μετακινήσεις. Είναι το ίδιο επιχείρημα και για την πλημμελή συντήρηση που κάποιοι παρέχουν στα οχήματά τους.

Εδώ, υπάρχουν πολλές ανταπαντήσεις με βασικότερη το «πώς βρίσκουν τα χρήματα για το καύσιμο», αλλά αναγνωρίζοντας την ύπαρξη του προβλήματος θα μπορούσε η Πολιτεία σε συνεργασία με τον ιδιωτικό τομέα να εκπονήσει κάποια ειδικά εκπτωτικά προγράμματα στα άτομα που αποδεδειγμένα χρειάζονται μια κάποια βοήθεια για να είναι τυπικοί στις υποχρεώσεις τους.

Είναι δεδομένο πώς υφιστάμενο νομοθετικό πλαίσιο «μπάζει» και χρίζει αλλαγών. Αλήθεια, πώς είναι δυνατόν μια ασφαλιστική εταιρεία να ενημερώνει online το TAXISNET για κάθε  νέα ασφάλιση αυτοκινήτου δίνοντας όλα τα στοιχεία (όνομα ιδιοκτήτη, αριθμό κυκλοφορίας ΙΧ, κλπ.) και οι αρμόδιες υπηρεσίες να μη μπορούν να κάνουν μια απλή διασταύρωση από τη βάση δεδομένων για να βρεθούν οι παραβάτες;

Ποιό μήνυμα περνάει στην κοινωνία και ειδικά σε εκείνους που είναι "εντάξει" με τις υποχρεώσεις τους; 

Και δεν είναι άδικο, όλοι αυτοί σε περίπτωση εμπλοκής με ένα ανασφάλιστο όχημα να τραβήξουν μια ταλαιπωρία που δεν τους αξίζει;

Τα ερωτήματα είναι είναι αναρίθμητα και ο καθένας από εμάς έχει τις ευθύνες που του αναλογούν.

Επιτέλους, ας τις αναλάβουμε...