Ο "εντιμότατος" κύριος υφυπουργός!

Πριν κατακαθίσει η «σκόνη» από το αλαλούμ με τα τέλη κυκλοφορίας για το 2016, ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών κος Τρύφων Αλεξιάδης, με νέες δηλώσεις από τα τηλεοπτικά παράθυρα καταπιάστηκε με τα τέλη κυκλοφορίας του… 2017, φέρνοντας και πάλι αναταραχή στην αγορά αυτοκινήτου.

Δύο πράγματα πρέπει να ισχύουν: Ή υπάρχει σχέδιο «παγώματος» της επιχειρηματικής δραστηριότητας και των τζίρων της αγοράς γενικότερα, ή «ελαφρά τη καρδία» και ανεύθυνα γίνονται δηλώσεις που θα «γράψουν» στην κάμερα.

Αλλιώς δεν εξηγείται αυτό που συμβαίνει. Ήδη τον Οκτώβριο η αγορά αυτοκινήτου κατέρρευσε με όλη αυτή την παραφιλολογία που αναπτύχθηκε για τα τέλη (αόριστες δηλώσεις και διαρροές για δραστικές αλλαγές στα μεσαίου και μεγάλου κυβισμού ΙΧ, διασύνδεση με εμπορική αξία, κλπ.), για να ανακάμψει τον Νοέμβριο (+17%) όταν ξεκαθάρισε το τοπίο: οι όποιες τροποποιήσεις έγιναν κυριολεκτικά για το θεαθήναι. Χωρίς κανένα σοβαρό αποτέλεσμα για κανέναν. Τα έσοδα του κράτους ή τον Έλληνα φορολογούμενο…

Και πάνω που όλοι, επιχειρήσεις αυτοκινήτου, ιδιοκτήτες ή και υποψήφιοι αγοραστές εφησύχασαν με την δημοσιοποίηση των νέων τελών κυκλοφορίας (2016), ο κος Αλεξιάδης ήρθε πολύ πρόωρα να σπείρει και πάλι τον πανικό. Πριν ολοκληρωθεί η χρονιά, ακυρώνει όλο αυτό το ωραίο που μας είχε δηλώσει περιχαρής περί «δίκαιων τελών κυκλοφορίας» για το 2016! Και το χειρότερο; Ουδείς γνωρίζει τι θα ισχύει το… 2017! Και πώς να κάνεις τις επιλογές σου εάν δεν υπάρχει ένα σταθερό φορολογικό πλαίσιο; Τι να αγοράσει κανείς σήμερα και με ποια κριτήρια, από τη στιγμή που υπάρχει και η ελληνική πατέντα της αναδρομικής ισχύος ενός νέου φορολογικού μέτρου… Να αγοράσεις ένα ντήζελ, ένα βενζινοκίνητο, ένα ηλεκτρικό ή ένα ΙΧ που καίει φυσικό αέριο; Να επενδύσεις στην μετατροπή σε εναλλακτικές μορφές καυσίμων (π.χ. υγραέριο); Και τι θα ισχύει μετά από ένα ή δύο χρόνια; Ούτε η καλύτερη χαρτορίχτρα δεν μπορεί να το γνωρίζει…

Η ουσία είναι ότι με αυτή την νοοτροπία, τίποτα δεν μπορεί να προχωρήσει. Από το πιο απλό που είναι η αγορά ενός ΙΧ (υπόθεση ρουτίνας στην Ευρώπη), μέχρι την επένδυση μιας πολυεθνικής στην Ελλάδα. Βεβαίως, χείριστο όλων είναι η διακυβέρνηση από τα τηλεοπτικά παράθυρα, κάτι που θα θυμάσται, αμέσως μετά τις εκλογές ο κος Τσίπρας το είχε επισημάνει ως «φάουλ»… Δεν βλέπουμε όμως να το «σφυρίζει».

Ερώτηση: Μήπως τελικά η Die Welt επί της ουσίας είχε δίκιο με το «ακυβερνησία»;