Υπερφορολόγηση, ταξική αναγκαιότητα ή αυτογκόλ;


Ποιος είσαι εσύ, κύριε φορολογούμενέ μου, μισθωτέ και συνταξιούχε μου, που θα κυκλοφορείς με δίλιτρο ή και μεγαλύτερο ΙΧ;

Έχοντας κάποιες επιφυλάξεις, πλέον αρχίζω να το πιστεύω ότι το θέμα της υπερφορολόγησης των ΙΧ στην Ελλάδα είναι ταξικό! Ποιος είσαι εσύ, κύριε φορολογούμενέ μου, μισθωτέ και συνταξιούχε μου, που θα κυκλοφορείς με δίλιτρο ή και μεγαλύτερο ΙΧ; Μήπως είσαι βο(υ)λευτής και πρέπει να ταξιδεύεις με ασφάλεια στην περιφέρειά σου (με αυτήν τη δικαιολογία δεν πέρασαν το leasing υψηλού κυβισμού ΙΧ στη Βουλή;) ή κάποιος celebrity και το χρειάζεσαι για το εξοχικό σου στη Μύκονο (του χειμώνα ή του καλοκαιριού, δεν έχει σημασία). Από πότε γίναμε όλοι ίσοι και όμοιοι!

Μπορεί να ακούγεται υπερβολικό, αλλά εάν δεν ισχύει το ενδεχόμενο της «ταξικότητας», τότε μάλλον περί ενός ακόμη αυτογκόλ της κυβέρνησης πρόκειται (όπως εκείνο με το πετρέλαιο θέρμανσης), καθώς ο... πνιγμένος (για έσοδα) από τα μαλλιά του πιάνεται (εξάλλου, το βλέπουμε και στον χώρο των εκδόσεων και δη του ειδικού Τύπου ή τέλος πάντων σε ό,τι έχει απομείνει από αυτόν... Εκεί να δείτε... ομορφιες).

Πώς να εξηγήσει διαφορετικά κανείς το νέο πόνημα, περί επιβολής φόρου πολυτελείας στο τεκμήριο για τα ΙΧ άνω των 1.929 κ.εκ.; Αλήθεια, ποιον και τι εξυπηρετεί;

Κατ' αρχάς, όσοι αδυνατούσαν να πληρώσουν τα υπέρογκα τέλη των ΙΧ άνω των 2 λίτρων ή τα έχουν ξεπουλήσει όσο όσο ή έχουν καταθέσει πινακίδες ή παρανομώντας, (αρκετοί) τα κυκλοφορούν (χωρίς πινακίδες) και ανασφάλιστα, απλά επειδή δεν μπορούν να καλύψουν διαφορετικά τις μεταφορικές τους ανάγκες... Οι εναπομείναντες «ήρωες» τα «γύρισαν» σε γκάζι προκειμένου να ρεφάρουν σε 2-3 χρόνια τα τέλη (και το κόστος μετατροπής) με το πιο φθηνό καύσιμο, καθώς αφενός τα χρειάζονται λόγω ιδιαιτεροτήτων, αφετέρου δεν επιθυμούσαν να τα «σκοτώσουν» στην απαξιωμένη αγορά των μεταχειρισμένων.

Αυτούς, λοιπόν, τους ιδιοκτήτες και κυρίως τους κατόχους των δίλιτρων, που αφορούν και το μεγαλύτερο κομμάτι της «πίτας» των μεγάλων ΙΧ έρχεται να τελματώσει το νέο φορολογικό πόνημα.

Ελάτε στη θέση ενός πολίτη που εδέησε πριν από 3-4 χρόνια να αποκτήσει ένα τζιποειδές για την οικογένειά του, το χόμπι του, δαπανώντας ένα αρκετά σεβαστό ποσό... Ελάτε στη θέση ενός πολυτέκνου, που η ίδια η πολιτεία τον "χειραγώγησε" να αγοράσει ένα δίλιτρο ΙΧ , μειώνοντας εντυπωσιακά το τέλος ταξινόμησης. Δεν έκανε δα και κανένα έγκλημα για να τιμωρηθεί τόσο, ούτε είναι εν δυνάμει φοροφυγάς...

Για τα άνω των 2,5 λίτρων ΙΧ, δεν το συζητάμε... Ή θα πρέπει να είσαι πολύ πλούσιος για να αντεπεξέλθεις (η ταξικότητα που λέγαμε) ή πολύ... διορατικός! Να ανοίξεις, για παράδειγμα, την… offshore εταιρειούλα σου στη γειτονική Βουλγαρία και να περάσεις εκεί την ιδιοκτησία σου. Εξάλλου, τα luxury υψηλού κυβισμού που εσχάτως αυξάνονται και πληθύνονται στην ημεδαπή, δεν ανήκουν στην υψηλή κοινωνία της Βουλγαρίας, όπως θα νόμιζε κάποιος, ούτε γίναμε Βουλγαρία όπως θα επιθυμούσαν οι τροϊκανοί...

Και ενώ όλα αυτά τα περίεργα συμβαίνουν στην ταλαίπωρη αυτή χώρα και τους πολίτες της, όπου δυστυχώς η ιδιοκτησία ενός «κανονικού» αυτοκινήτου ποινικοποιείται (για να μη μιλήσουμε για τους ιδιοκτήτες μιας Mercedes, μιας BMW ή μιας Porsche, που ο περίγυρος τους κοιτάζει με μισό μάτι λες και εκείνοι ευθύνονται για όλα τα δεινά της χώρας. Ψυχραιμία, παιδιά. Μην τρελαθούμε εντελώς), στην αντίπερα του Ατλαντικού όχθη τα πράγματα βαίνουν αλλιώς. Μέχρι και ο λεγόμενος και ως «ηγέτης της Αριστεράς» κος Τσίπρας επικρότησε το αμερικάνικο μοντέλο της κατανάλωσης, μέσα από το οποίο αυξάνονται τα φορολογικά έσοδα προκειμένου να χρηματοδοτηθεί η ανάπτυξη. Και πώς θα μπορούσε να είναι αλλιώς;

Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του ΣΕΑΑ, τα έσοδα από τα τέλη ταξινόμησης, τον ΦΠΑ και τον φόρο πολυτελείας στα άνω των 2 λίτρων ΙΧ δεν ξεπερνούν τα 100 εκατ. ευρώ σε ετήσια βάση, όταν πριν από ελάχιστα χρόνια εισπραττόταν 1,5 δισ.!

Και ιδού ένα παράδειγμα: το 2008 όπου διατέθηκαν 35.261 ΙΧ με άνω των 2 λίτρων κινητήρες, το κράτος εισέπραξε περισσότερα από 500 εκατ. ευρώ. Αντίθετα, το 2012 που διατέθηκαν μόλις 2.115 «μεγάλα» ΙΧ εισπράχθηκαν μόλις 38 εκατ. ευρώ...

Θα μου πείτε, σε μια χρεοκοπημένη χώρα όπως η Ελλάδα, δεν είναι υπερβολή να θέτουμε θέμα για τα μεγάλου κυβισμού ΙΧ; Καθόλου είναι η απάντηση, αφού η συγκεκριμένη κυβερνητική πρακτική δείχνει την αναλγησία της στη φοροδοτική ικανότητα του πολίτη, ενώ από την άλλη δεν μπορείς να επιζητείς φόρους που αντιστοιχούν στο ήμισυ της αξίας μιας ιδιοκτησίας. Ελεος πια! Ελεος από έναν υπουργό που αποτέλεσε πρόεδρος του ΙΟΒΕ, εκπονώντας εμπεριστατωμένες μελέτες για την ανταποδοτικότητα της μείωσης της φορολόγησης στο ΑΕΠ απο τον κλάδο του αυτοκινήτου.

Τον κύριο Στουρνάρα...

Και μια και μιλήσαμε για τον Αλέξη, μήπως να χώσουμε τους κυβερνώντες σε ένα τσαρτεράκι (ρεφενέ οι αντιπροσωπείες) και τους στείλουμε απέναντι, στις ΗΠΑ, να δουν πώς την παλεύουν την κρίση.

Εχοντας πρόσφατα στη μνήμη μου την εμπειρία από το Ντιτρόιτ, για τη φημισμένη έκθεση, είναι απορίας άξιον η «ελευθερία» που απολαμβάνουν οι Αμερικανοί στις αγοραστικές επιλογές.

Θέλεις, κύριε, ένα V8 SUV για τα weekend σου, θα πληρώσεις κάτι παραπάνω σε φόρους στην αγορά και φυσικά θα επιβαρύνεσαι με το μεγαλύτερο κόστος χρήσης στο καύσιμο. Ούτε χαράτσια ούτε ατεκμηρίωτα τεκμήρια και κυρίως σταθερό φορολογικό πλαίσιο. Δεν αγοράζεις σήμερα ένα ΙΧ δράττοντας την ευκαιρία της μείωσης του τέλους ταξινόμησης και αύριο δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει (ξαναφέρνω το παράδειγμα του τριτέκνου).

Το Ντιτρόιτ, η πόλη σύμβολο της αμερικάνικης αυτοκινητοβιομηχανίας, μπορεί να έχει νωπά τα σημάδια της πρόσφατης κρίσης, αλλά βρίσκει σιγά σιγά τα βήματά της. Με ρεαλιστικά πλάνα ανάπτυξης, οικονομική σταθερότητα, νέες θέσεις εργασίας και χαμηλή φορολόγηση.

Είναι η μόνη λύση προκειμένου να ανασάνει ο πολίτης, οι επιχειρήσεις και επιτέλους να πάρει μπρος μια οικονομία.

Η μόνη λύση και για εμάς. Αυτή η γελοιότητα με την υπερφορολόγηση σε ό,τι κινείται και αναπνέει πρέπει να σταματήσει.

Κινήσεις όπως η παράταση του μέτρου της απόσυρσης είναι θετικές, αλλά δεν αρκούν, όταν έχει εξανεμιστεί η αγοραστική δύναμη των πολιτών. Είναι να μη σκέφτεσαι τα περί πάλης των τάξεων...