Συγκριτικό Τεστ: 2021 Audi S3 vs Mercedes-AMG A35 vs BMW M235i [TEST DRIVE]

• Μπροστά στην επιδημία των κιλοβατώρων και στις Εντατικές της πολιτικής ορθότητας των ρύπων, υπάρχουν μερικά αυτοκίνητα-εμβόλια για να τονώσουν την οδηγική σου ανοσία.
• Οι τρεις Γερμανοί σωματοφύλακες κλείνουν σε μόνιμο lockdown τη βαρεμάρα και σε γεμίζουν με αντισώματα ωραίας ζωής. Και χωρίς παρενέργειες.

Δεν θέλει πολλά ο άνθρωπος για να είναι ευτυχισμένος. Να, ας πούμε, μία νυχτερινή βόλτα με αυτοκίνητο στην Ελλάδα του 2021. Να αφήσεις πίσω την κινούμενη άμμο του καναπέ που σε καταπίνει, να κλείσεις τους τηλεοπτικούς καθηγητάδες και παρατρεχάμενους του αγοραίου τρόμου, να πάρεις ένα αυτοκίνητο από αυτά εδώ και να βγεις μέχρι το Σούνιο. Πολλά ζητάμε; Κανείς πια δεν μπορεί να απαντήσει με σιγουριά σ’ αυτό το ερώτημα.

Και για τους περισσότερους ίσως και να είναι πλέον πολυτέλεια να μιλάς για άσκοπες βόλτες καύσης βενζίνης και ελαστικών, με αυτοκίνητα των 60 χιλιάρικων, σε μία εποχή που είτε με πανδημία είτε με κάποιας μορφής «κανονικότητα», όλα συντείνουν προς έναν νέο κόσμο, διαφορετικό από αυτόν που γνωρίζαμε μέχρι σήμερα. Από την άλλη, δεν μπορείς, δεν γίνεται, δεν υπάρχει περίπτωση να αγνοήσεις αυτό το εκτυφλωτικό κίτρινο S3 και όσα σου υπόσχεται.

Όσο παράλογο και αν είναι αυτό που ζούμε, όσο παράξενα και αν είναι αυτά που έρχονται, υπάρχει ακόμα ζωή στον πλανήτη «Αυτοκίνητο». Μαζέψαμε, λοιπόν, την ομάδα υποδοχής του νέου γρήγορου Audi, πήραμε την Α35 και τη 235i, ρίξαμε στον κάλαθο των αχρήστων τη ζωή των SMS και πήραμε τα βουνά και τις φουρκέτες (ΟΚ, νομίμως, εντός «Περιφερειακής Ενότητας»).

Δεν γνωρίζουμε πόσοι από εσάς θα μείνετε μέχρι το τέλος του κειμένου («πολλά λεφτά, ρε παιδιά!»...). Δεν ξέρουμε αν κάποιος σε αναστολή, καταστολή ή υποστολή του μέλλοντός του έχει κέφια να βλέπει 300αριές άλογα και 15άρια λίτρα κατανάλωση. Όμως, η γρήγορη ωραία ζωή είναι ακόμα εδώ. Αφήστε για λίγο τα lockdown, τα click away, το άνοιγμα των νυχάδικων και των κομμωτηρίων, και ρίξτε έστω μια κλεφτή ματιά σε ό,τι μας κρατά ζωντανούς: το όνειρο.

AudiS3: Η δύναμη της παράδοσης

Ήταν το 1999 όταν η Audi έκανε μία από τις γνωστές αιφνιδιαστικές της κινήσεις, από εκείνες που αλλάζουν μεμιάς τη ροή των πραγμάτων. Το πρώτο S3 με τον ευπατρίδη τετρακύλινδρο των 1.8 λίτρων και τα 210 άλογά του δημιούργησε αίσθηση, πήγε το θέμα GTI ένα level πιο πέρα από τη λαϊκή κόντρα των φαναριών, και ουσιαστικά δημιούργησε αυτό που σήμερα ονομάζουμε premium hot hatches.

Στις δύο και πλέον δεκαετίες και στις τρεις γενιές που μεσολάβησαν, το S3 βρήκε απέναντί του αρκετούς ανταγωνιστές, παραμένοντας, ωστόσο, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, το σημείο αναφοράς στην κατηγορία του. Ακόμα και όταν μπήκε στο παιχνίδι η έκδοση RS3 με τον hardcore χαρακτήρα και τον θεϊκό πεντακύλινδρο, το «μικρό» συνέχισε ατάραχο την πορεία του, παραμένοντας πάντα μία σοφή επιλογή για stealth σπορ απολαύσεις.

Η δύναμη αυτής της παράδοσης φαίνεται και στο S3 αυτής της νέας γενιάς, με τη συνταγή να παραμένει, λίγο έως πολύ, η ίδια: διακριτικότητα στην εμφάνιση, ποιότητα σε κάθε εκατοστό λαμαρίνας και πλαστικού και user friendly χαρακτήρας, είτε το απολαμβάνεις στο «σπίτι-γραφείο» είτε ταΐζεις με αδρεναλίνη κάθε κύτταρο στο σώμα σου. Όλα αυτά γίνονται άμεσα αντιληπτά από την αυτοσυγκράτηση στις αισθητικές επεμβάσεις. Αν δεν είσαι καλός στις ασκήσεις παρατηρητικότητας, δύσκολα θα βρεις διαφορές από την έκδοση S-Line του απλού Α3.

Οι πιο υποψιασμένοι, πέρα από το εκτυφλωτικό κίτρινο χρώμα αυτής της έκδοσης, θα ρίξουν μία ματιά στα λίγο πιο φουσκωμένα φτερά, στην τετραπλή πίσω εξάτμιση και στους μεγάλους τροχούς, συν, βέβαια, την «πιο-διακριτική-δεν-γίνεται» ένδειξη S3 και τα δαχτυλίδια της μάρκας στο πλάι. Αντίστοιχη είναι και η εικόνα στο εσωτερικό.

Πέρα από το σπορ τιμόνι και τα μπάκετ καθίσματα, τίποτα άλλο δεν καταδεικνύει ότι βρίσκεσαι σε ένα διαφορετικό Α3. Η θέση οδήγησης είναι όπως ακριβώς τη θέλεις σε ένα σπορ αυτοκίνητο, αν και τα καθίσματα στην έκδοση της δοκιμής μας με το λείο δέρμα δεν στήριζαν σωστά το σώμα και αποδείχτηκαν σκληρά και μάλλον κουραστικά στο ταξίδι.

Η σχεδιαστική προσέγγιση του νέου A3 διατηρείται και εδώ, με ένα αρκετά μινιμαλιστικό περιβάλλον, κορυφαία προσοχή στο detailing (μακράν οι καλύτεροι Γερμανοί σ' αυτό τον τομέα) και ένα πλήρες πακέτο ηλεκτρονικών που συνδυάζεται με ένα πληθωρικό σύστημα infotainment, το οποίο, πάντως, δεν είναι και το πιο φιλικό στη χρήση. Σε ό,τι αφορά στα μηχανικά μέρη, το φορτίο πέφτει στην εξαιρετική υλοποίηση του πλαισίου MQB και στη σωστά ισορροπημένη ρύθμιση της ανάρτησης, που για το S3 είναι και 15 χιλιοστά χαμηλότερη και περιλαμβάνει και το ηλεκτρονικό σύστημα adaptive damping.

Nέο είναι και το σύστημα τετρακίνησης με καινούργιο ηλεκτροϋδραυλικό πολύδισκο συμπλέκτη, ο οποίος μπορεί να μεταβάλλει πλήρως την ισχύ εμπρός-πίσω, με υπαρκτό το σενάριο για έως και 100% εμπλοκή του πίσω άξονα. Υπάρχει, επίσης, και σύστημα torque vectoring με χρήση των φρένων για τους εμπρός τροχούς, ενώ τη μετάδοση αναλαμβάνει ένα διπλόδισκο DSG 7 σχέσεων.

Τέλος, σε ό,τι αφορά στον κινητήρα, παραμένει ο γνωστός δίλιτρος TFSI με την ίδια ισχύ με την προηγούμενη γενιά, αλλά διαφορετική καμπύλη ροπής, πάνω στον οποίο έχει γίνει αρκετή δουλειά για βελτίωση των εκπομπών ρύπων (για παράδειγμα, στο πρόγραμμα Efficiency διαθέτει σύστημα ελεύθερου τροχασμού, όταν ο οδηγός δεν πιέζει το γκάζι).

ΒΜW M235i Gran Coupe: Αλλαγή πλεύσης

Σε αντίθεση με την Audi και τη σταθερή πορεία του γρήγορου A3 μέσα στα χρόνια, η εξέλιξη του Άσσου της BMW -και δη των γρήγορων εκδόσεων- είχε μία πιο ταραχώδη πορεία. Η πισωκίνητη διάταξη ήταν αυτό που χαρακτήριζε πάντα τη μικρή BMW, αν και ποτέ η εταιρεία δεν μπήκε στη διαδικασία να κατασκευάσει ένα καθαρόαιμο εκπρόσωπο των μαγικών εργαστηρίων του Μ Dividion, αρκούμενη σε μερικές εντυπωσιακά γρήγορες και αρκετά ιδιότροπες εκδόσεις της σειράς 1.

Η μετάβαση στην πλατφόρμα με την κίνηση εμπρός στέρησε και τις τελευταίες ελπίδες για έναν γνήσιo «M» Άσσο, αφήνοντας την εντελώς διαφορετικής φιλοσοφίας Μ2 να είναι η πύλη του Παραδείσου για όσους μπορούν και αντέχουν να φτάσουν σ' αυτά τα χρήματα. Οι γρήγορες εκδόσεις της νέας σειράς 1 Hatch και 2 Gran Coupe βασίζονται σε έναν πολύ καλό δίλιτρο τούρμπο κινητήρα, με 306 ίππους και 450 Nm καλά απλωμένης ροπής σε όλη την κλίμακα των στροφών.

Το συγκεκριμένο μοτέρ είναι ιδιαίτερα εξελιγμένο, διαθέτοντας ενισχυμένο στρόφαλο, νέα πιστόνια με διαφορετική σχέση συμπίεσης, καινούργια έμβολα και μπιέλες, τουρμπίνα μεγαλύτερης διαμέτρου, νέα injections για καλύτερη διαχείριση του καυσίμου στον θάλαμο, ενισχυμένο σύστημα ψύξης με ξεχωριστό ψυγείο λαδιού, και ειδική διαχείριση ανακύκλωσης των καυσαερίων για μείωση των εκπομπών ρύπων.

Η μετάδοση της κίνησης γίνεται μέσω ενός διαφορικού τύπου Torsen με δυνατότητα καταμερισμού της ισχύος έως και 50/50 ανάμεσα στους δύο άξονες, ενώ το κιβώτιο είναι το πολύ καλό αυτόματο 8τάχυτο Steptronic.

Σχεδιαστικά, η σειρά 2 Gran Coupe δεν διαφοροποιείται από την απλή σειρά 1 παρά μόνο στο πίσω μέρος, όπου ο τρίτος όγκος έχει προστεθεί ιδανικά, δημιουργώντας ένα πολύ classy αυτοκίνητο (έχει παράδοση η BMW στα κουπέ), που εύκολα μπορεί να ξεγελάσει ότι πρόκειται για κάτι αρκετά πιο πολυτελές και ακριβό.

Στο σαλόνι βρίσκουμε το τυπικό, πλέον, οικοσύστημα της BMW, με τη γνωστή κορυφαία ποιότητα, την άψογη εργονομία και μάλλον το πιο εύχρηστο σύστημα infotainment από τα τρία. Οι χώροι, χάρη και στο μεγάλο μεταξόνιο, είναι αρκετά μεγαλύτεροι από την εποχή των πισωκίνητων εποχών, όμως οι πίσω επιβάτες θα αντιμετωπίσουν θέμα με την κλίση της οροφής, ενώ και το πορτμπαγκάζ, παρότι είναι το μεγαλύτερο, έχει, όπως είναι αναμενόμενο από τη σχεδίαση, μικρό και καθόλου πρακτικό άνοιγμα.

MERCEDES-AMG A35: New age Mercedes

Την ίδια περίπου εποχή που η Audi έβγαζε ένα κατασταλαγμένο S3, οι μηχανικοί της Mercedes ψάχνονταν σε εξαντλητικά τεστ και ξενύχτια στα σχεδιαστήρια για να βγάλουν από πάνω τους τη ρετσινιά της πρώτης Α-Class και της ανατρεπτικής υποδοχής που της είχαν επιφυλάξει οι δημοσιογραφικοί τάρανδοι και οι νόμοι της Φυσικής.

Η ιδέα πίσω από εκείνο το αυτοκίνητο ήταν εξαιρετική, όμως η εκτέλεση χρειαζόταν περισσότερη δουλειά -και τη βοήθεια των ηλεκτρονικών-, ενώ στην πορεία των χρόνων η μικρή Mercedes άλλαξε αρκετές φορές φιλοσοφία και σχεδιαστικές προτεραιότητες. Η τελευταία της γενιά είναι με διαφορά το πιο κατασταλαγμένο βήμα στην ταραχώδη πορεία της, όντας πλέον ένα αυτοκίνητο που ορίζει και τα δεδομένα της κατηγορίας.

Αν και βρίσκεται πλέον κοντά στα τρία χρόνια στην αγορά, ακόμα εντυπωσιάζει με τη δουλειά που έχουν κάνει οι μηχανικοί στο εξαιρετικό πλαίσιο και στην ενσωμάτωση πληθώρας ηλεκτρονικών συστημάτων. Η Α35 είναι η light έκδοση του μηχανολογικού δαίμονα που ακούει στο όνομα A45S, διαθέτοντας πάνω από 100 ίππους λιγότερους και μία σαφώς πιο καθημερινή προσέγγιση στο σπορ ζητούμενο. Ο κινητήρας εδώ είναι και αυτός στους 306 ίππους και συνδυάζεται με διπλόδισκο 7άρι κιβώτιο DCT, στέλνοντας τη δύναμη σε όλους τους τροχούς.

Ο συγκεκριμένος κινητήρας, που βρίσκεται στην απλή του εκδοχή και σε άλλα μοντέλα της εταιρείας, εδώ έχει δεχτεί αρκετές επεμβάσεις, ιδίως στην πολύ εξελιγμένη λειτουργία τού twin scroll turbo. Υπάρχει, επίσης, αναβαθμισμένο το σύστημα CAMTRONIC που ελέγχει με μεγαλύτερη ακρίβεια το βύθισμα των βαλβίδων, νέα πιεζοηλεκτρικά injections, ειδική αντιτριβική κάλυψη των κυλίνδρων και ειδική σχεδίαση για μείωση των εσωτερικών τριβών. Το πλαίσιο έχει αρκετές ενισχύσεις σε σχέση με την απλή A-Class, ώστε να αντέξει την έξτρα ισχύ, καθώς υπάρχει ειδικό αλουμινένιο πάνελ κάτω από τον κινητήρα για αύξηση της στρεπτικής ακαμψία του αμαξώματος, αλλά και δύο έξτρα διαγώνιοι δοκοί για τη στήριξη της ανάρτησης.

Η τετρακίνηση συντελείται μέσω ενός ηλεκτρο-μηχανικού συμπλέκτη με κατανομή 50/50 της ισχύος, ενώ το κιβώτιο είναι το διπλόδισκο AMG Speedshift DCT 7G των επτά σχέσεων. Εμφανισιακά, το αυτοκίνητο της δοκιμής μας φορούσε ένα έξτρα πακέτο με το όνομα «AMG Edition», με πιο τονισμένα τα αεροδυναμικά βοηθήματα (ιδίως τη μεγάλη φτερούγα πίσω) και πανέμορφες ζάντες 19 ιντσών, μεταξύ άλλων.

Όσο για το σαλόνι, παραμένει αρκετά εντυπωσιακό λόγω του MBUX και των οθονών του, το οποίο, όμως, δεν είναι και τόσο πρακτικό ή εύκολο στη χρήση, καθώς υπάρχουν δύο ή και τρεις διακόπτες για την ίδια λειτουργία. Χωροταξικά πάντως βρίσκεται στην κορυφή μεταξύ των άλλων δύο μοντέλων της δοκιμής, έχοντας πιο άνετους χώρους για τους επιβάτες και ένα πορτμπαγκάζ που μπορεί να μην είναι το μεγαλύτερο, αλλά είναι το πιο πρακτικό από άποψη ευκολίας φόρτωσης.

Τρεις κόσμοι χωριστά

Από όλα τα παραπάνω είναι προφανές ότι, παρά τις μικρές επιμέρους διαφορές, στην ουσία έχουμε να κάνουμε με μία κόντρα σχεδόν ομοειδών αυτοκινήτων ως προς τα τεχνικά τους στοιχεία. Όμως, η οδηγική τους παρουσία δεν θα μπορούσε να είναι τόσο διαφορετική μεταξύ τους. Σ’ αυτά τα αυτοκίνητα τίποτα δεν μπορεί να μείνει κρυφό. Η παράδοση του κάθε κατασκευαστή, η φιλοσοφία του, τα πισωγυρίσματα και οι βιομηχανικές ανασφάλειες κάθε μοντέλου βγαίνουν στην επιφάνεια.

Αρχίζοντας από το νεοφερμένο της παρέας, το S3, νιώθεις αμέσως ότι βρίσκεσαι σε ένα αυτοκίνητο γεμάτο γνώσεις και εμπειρίες που πάνε πολύ πίσω στον χρόνο και σε ειδικές διαδρομές σε όλο τον πλανήτη. Ωστόσο, όλα αυτά έχουν μεταφραστεί στο σήμερα και στις απαιτήσεις ενός σύγχρονου premium hot hatch που μπορεί να κάνει τα πάντα και παντού.

Η πρώτη και πιο καθοριστική εντύπωση προκύπτει από τη ρύθμιση της ανάρτησης και το πολύ δεμένο πλαίσιο (σίγουρα το καλύτερο της κατηγορίας του αυτήν τη στιγμή). Παρά τα 35άρια λάστιχα, το S3 είναι πολύ άνετο και ισορροπημένο, με την ανάρτηση να αποσβαίνει επαρκώς σχεδόν όλες τις ανωμαλίες (μόνο σε έντονα εγκάρσια χαντάκια αντιδρά κάπως ξερά) και να περνά από παντού χωρίς το σφίξιμο στο στομάχι ή το τυπικό κλείσιμο των ματιών στη λακκούβα που προέκυψε την τελευταία στιγμή.

Το πακέτο αυτό συνδυάζεται με ένα πολύ γρήγορο (2 στροφές) τιμόνι με στιβαρή αίσθηση, ένα εξαιρετικό σύστημα πέδησης (η καλύτερη επίδοση στις μετρήσεις μας) και μία τετρακίνηση που κουβαλάει πίσω της χρόνια εξέλιξης και ωριμότητας. Όλα αυτά δημιουργούν ένα τέλεια ισορροπημένο σύνολο, απίστευτα γραμμικό και χωρίς εξάρσεις, και αρκετά διασκεδαστικό για όποιον παίξει λίγο με την τετρακίνηση και ανακαλύψει ότι του παρέχει τη δυνατότητα να τοποθετεί το αμάξωμα όσο χρειάζεται και με το πίσω μέρος.

Σε άγνωστη διαδρομή είναι πραγματικό όπλο, αφού μπορείς να βασίζεσαι επάνω του ώστε να σου συγχωρέσει τον υπερβολικό ενθουσιασμό, ενώ κινείται διαβολικά γρήγορα χωρίς να το καταλαβαίνεις αν δεν ρίξεις μια ματιά στο ταχύμετρο. Αυτή είναι και η μεγαλύτερη ένστασή μας ως προς το νέο S3: είναι «αθόρυβα» γρήγορο και αποτελεσματικό, σε βαθμό που σε αφήνει λίγο αποκλεισμένο από τα γεγονότα. Ο κινητήρας είναι ο κλασικός VW χωρίς εκρήξεις και ξεσπάσματα, στοιχείο που βοηθά και το κιβώτιο, το οποίο κάποιες στιγμές θα μπορούσε να είναι λίγο πιο άμεσο στα κατεβάσματα πολλών σχέσεων.

Η M235i ακολουθεί σε μεγάλο βαθμό την ίδια οδηγική προσέγγιση. Από τη στιγμή που χάθηκε το ιερό δισκοπότηρο της πίσω κίνησης, η νέα μικρή BMW μπαίνει και αυτή στην αρένα με τα μπροστοκίνητα δάπεδα και τις tech τετρακινήσεις, οπότε και οι διαφορές προκύπτουν από τη φιλοσοφία της εκάστοτε εταιρείας. Σε αρκετά σημεία μοιάζει με το S3, όντας και αυτή εξίσου άνετη και σε κάποιες περιπτώσεις (τα εγκάρσια που αναφέραμε πιο πάνω) ελαφρά περισσότερο ανεκτική σε ακραία φαινόμενα των ελληνικών δρόμων.

Έχει, επίσης, πολύ καλό σε αίσθηση τιμόνι (αν και κάθεσαι λίγο ψηλότερα από τα άλλα δύο), αποτελεσματικά φρένα και ένα πλαίσιο που είναι μεν στιβαρό αλλά φαίνεται ότι δεν έχει το χάρισμα εκείνου τού S3. Από το Audi, πάντως, διαφοροποιείται άμεσα από την ευχάριστη ηχητική παρουσία του κινητήρα και το καλύτερο τράβηγμά του από χαμηλά, ενώ παίρνει και αρκετούς πόντους από το εξαιρετικό αυτόματο κιβώτιο, το οποίο, ιδίως στο σπορ πρόγραμμα, αλλάζει τις ταχύτητες με ένα ελαφρύ κλότσημα που σε πωρώνει (είναι και το μοναδικό που κρατά τις στροφές στον κόφτη στη manual χρήση).

Αποκεί και πέρα είναι ένα πολύ γρήγορο αυτοκίνητο, με έντονο το στοιχείο τού GT παρά τού GTI και με μία ευχάριστα ισορροπημένη οδική παρουσία που θα ικανοποιήσει ένα πιο ευρύ κοινό. Δεν θα διστάσει να κινηθεί στον ρυθμό των άλλων δύο, ούτε θα προσπαθήσει ιδιαίτερα να κρατήσει την τροχιά της σε ένα ορεινό στροφιλίκι (βοηθά και το πολύ καλό μπλοκέ διαφορικό εμπρός), όμως λείπει αυτό το bmw-δίστικο «βασικό ένστικτο» και η ιερατική τελετουργία μιας καλοκουρδισμένης πισωκίνητης έκδοσης.

Κι αίφνης, με το που κάθεσαι στα εξαιρετικά μπάκετ της AMG και τη… χειρουργική θέση οδήγησης, νιώθεις αμέσως ότι κάτι διαφορετικό συμβαίνει εδώ. Και το αντιλαμβάνεσαι ακόμα περισσότερο από τα πρώτα μέτρα όταν στο παιχνίδι μπει ο τρελαμένος κινητήρας και το soundtrack της κόλασης από τις εξατμίσεις. Θα καταλάβεις, επίσης, ότι βρίσκεσαι σε ένα αυτοκίνητο που θέλει καλή άσφαλτο για να το ευχαριστηθείς ή αρκετή υπομονή και γρήγορα ανακλαστικά για να αποφύγεις τις λακκούβες και τα ηρεμιστικά μέχρι να συνηθίσεις ότι «δεν σπάει, δεν χαλάει» και ότι οι πανέμορφες ζάντες δεν έχουν πάθει τίποτα.

Αποκεί και πέρα ποιος είδε την AMG και δεν τη φοβήθηκε! Μπορεί να μην έχει την υπογραφή του Γερμανού μαιτρ στο καπάκι του κινητήρα όπως έχουν τα μεγάλα AMG, μπορεί να μην τη βρίσκεις στις προθήκες με τις άλλες καθαρόαιμες AMG, όμως από τα τρία αυτοκίνητα αυτής εδώ της δοκιμής είναι εκείνο που πλησιάζει περισσότερο τα μεγαλύτερα αδέλφια του στον χαρακτήρα και στην προκλητική έως αυθάδικη συμπεριφορά. Το σύνολο κινητήρα-κιβωτίου είναι το πιο εκρηκτικό από τα άλλα δύο, ιδίως στο πρόγραμμα Sport , όπου θυμίζει αρκετά την A45S.

Αποκεί και πέρα, η σκληρή ανάρτηση δίνει ένα σαφές πλεονέκτημα όταν ανεβούν οι ρυθμοί, κάνοντας τη συμπεριφορά της πολύ πιο στακάτη από του S3, με πιο κοφτερές αντιδράσεις αλλά και πιο έντονες εξάρσεις αν υπερβάλεις. Σε αντίθεση με το Audi που είναι σαφώς πιο φιλικό, η A35 σ’ αυτή την extreme έκδοση χρειάζεται να την «ψάξεις» περισσότερο και αφού βρεις τα όριά της και τα δικά σου να απολαύσεις ένα πολύ πιο συμμετοχικό αυτοκίνητο, το οποίο μονίμως σε κρατάει στην πρίζα. Το ελαφρύ (και λίγο αδιάφορο γύρω από τη θέση της ευθείας) τιμόνι προσφέρει άμεση πληροφόρηση για τη θέση των τροχών, η τετρακίνηση δουλεύει σωστά και με διάθεση για παιχνίδι του πίσω μέρους, αν γνωρίζεις την τέχνη, και μόνο τα φρένα, παρά τις εντυπωσιακές προδιαγραφές τους, υστερούν σε σχέση με τα άλλα δύο, τόσο σε αίσθηση όσο και σε αποτελεσματικότητα.

And the winner is...

Όσοι από εσάς φτάσατε σ’ αυτές εδώ τις γραμμές έχοντας διαβάσει και το κείμενο που προηγήθηκε, θα έχετε αντιληφθεί ήδη ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια δύσκολη εξίσωση. Κι αυτό γιατί έχουμε τρία εξαιρετικά αυτοκίνητα που παρά τις ομοιότητές τους διαφέρουν αρκετά και, ως εκ τούτου, απευθύνονται σε ένα διαφορετικό κοινό. Η BMW μπορεί να μην είναι η κλασική πισωκίνητη «μπέμπα», όμως έχει το στυλ και το επιβλητικό status για να συντηρήσει τον μύθο της εταιρείας και σε ένα λιγότερο σκληροπυρηνικό κοινό για το οποίο είναι ψιλά γράμματα το πού είναι τοποθετημένος ο κινητήριος άξονας.

Είναι σίγουρα η πιο άνετη στο μεγάλο ταξίδι, έχει χαρακτήρα και άποψη ως σχεδίαση, και ένα driveline μοτέρ-κιβωτίου που τιμά την ιστορία του M-Division. Της λείπει αυτό το κάτι παραπάνω, εκείνη η οδηγική έξαψη και ο χαρακτήρας που ζητάς από μία BMW -έστω και τύποις Μ- να σε παρασύρει. Της λείπει αυτό που κάνει τη Μ2 το πιο ποθητό αυτοκίνητο στη σφαίρα του εφικτού, και το αυτοκίνητο που θα αγοράζαμε να φυλάξουμε για τις ημέρες με τις πρίζες και τα καλώδια που έρχονται γρήγορα. Μένουν, λοιπόν, τα άλλα δύο να λύσουν τις διαφορές τους ώστε να αναδειχτεί ο νικητής της δοκιμής.

Δύσκολη η απόφαση. Από τη μια υπάρχει η ήρεμη δύναμη, το S3, που κάνει τα πάντα και τα κάνει όλα σχεδόν τέλεια. Άνετο, ποιοτικό, τεχνολογικά προηγμένο και απίστευτα γρήγορο σε όλες τις συνθήκες, χάνει πόντους εκεί όπου για κάποιους παίζονται όλα στην κατηγορία: στον τρόπο που κάνει την καρδιά σου να κτυπά λίγο πιο δυνατά. Εκεί μπαίνει η A35. Σκληροπυρηνική έως και κουραστική σε κάποιες διαδρομές, με λιγότερο χαρισματικό πλαίσιο από του A3 και λίγο πιο κραυγαλέα σ' αυτή την έκδοση της δοκιμής για τα γούστα μας, μοιάζει σε πρώτη φάση ότι δύσκολα θα αποφύγει τη δεύτερη θέση στο βάθρο.

Αρκούν, όμως, λίγα μέτρα στο τιμόνι της για να νιώσεις αμέσως σαν να πιάνεις ηλεκτρικό καλώδιο και να μη θέλεις να το αφήσεις από τα χέρια σου. Σε μία εποχή που όλο και περισσότερο μετράμε τα χιλιόμετρα με τις κιλοβατώρες και τους διαθέσιμους φορτιστές, υπάρχουν κάποιοι σαμάνοι μηχανικοί στην AMG που κάνουν τα πάντα να παραμείνουμε «ζωντανοί πάνω στη σκηνή» σαν ροκ συγκρότημα και όχι σαν μπάντα του έντεχνου. Ναι, το Α3 θα σου πάρει την υπογραφή στην Τράπεζα και μάλλον δικαίως. Η Α35, όμως, θα σου πάρει την καρδιά. Και σε τέτοια διλήμματα, ιδίως μάλιστα όταν κοστίζουν και αρκετά φθηνότερα, εμείς πάντα θα επιλέγουμε αυτό που δίνει λίγο παραπάνω κτύπους στην καρδιά. Πολλά θέλει ο άνθρωπος για να είναι ευτυχισμένος;

Η συγκριτική δοκιμή δημοσιεύθηκε στο τεύχος 370 του Car And Driver Greece