Η αναβίωση του Drive-in cinema

Μια μεγάλη αλάνα, μια μεγάλη οθόνη, παρατεταγμένα αυτοκίνητα, καλή διάθεση και επιθυμία για την παρακολούθηση μιας κινηματογραφικής ταινίας. Ο συνδυασμός οδηγεί σε μια λύση η οποία ιστορείται από το 1933. Εκείνη τη χρονιά άρχισε να λειτουργεί στο New Jersey, στις ΗΠΑ, ο πρώτος κινηματογράφος Drive-in. Η φιλοσοφία που χαρακτηρίζει αυτή τη μορφή διασκέδασης μετατρέπει το αυτοκίνητο από μέσο μετακίνησης σε χώρο όπου κάποιος μπορεί χαλαρώνει και να απολαμβάνει στιγμές διασκέδασης. 

Τα Drive-ins αποτέλεσαν μέρος της αυτοκινητικής και κοινωνικής κουλτούρας των Αμερικανών κυρίως στη δεκαετία του 1950. Ήταν ο χώρος όπου οι θεατές μπορούσαν να απολαύσουν ταυτόχρονα τη χαρά της μετακίνησης και της ιδιοκτησίας ενός οχήματος της εποχής και τα είδωλα της βιομηχανίας θεάματος του «Hollywood». Σταδιακά, η τάση εξαπλώθηκε και στην Ευρώπη, φτάνοντας και στη χώρα μας. 

Με τα χρόνια, αυτή η μορφή διασκέδασης έφθινε και έπαψε να υπάρχει. Όπου διατηρήθηκε, παρέμεινε ως μια γραφική εικόνα του παρελθόντος. Στις περισσότερες περιπτώσεις η ύπαρξη ενός τέτοιου χώρου οφείλεται στον συναισθηματισμό και το μεράκι του ιδιοκτήτη. Άξαφνα, τα Drive-ins επανέκαμψαν ως λύση ανάγκης για να λειτουργήσει μια επιχείρηση, τηρώντας το μέτρο της κοινωνικής απόστασης για τον περιορισμό εξάπλωσης του νέου κορωνοϊού. Αυτό που κάποτε ήταν μια συνήθεια εμφανίστηκε ως μια ασφαλής περίπτωση για έξοδο τηρώντας τα νόμιμα για όλους. Ωστόσο, μάλλον κατέληξε ως μια γραφικότητα, με τους στερημένους από την καραντίνα να προσπαθούν να καταλάβουν τι πρέπει να κάνουν και δημοσιογράφους σε έντυπα, ραδιόφωνα και τα τηλεοπτικά κανάλια να βρίσκουν ένα θέμα για να δείξουν και να επιβεβαιώσουν την «επιστροφή στην κανονικότητα» (sic). Καιροί και ήθη...