Henney Kilowatt: To πρώτο ηλεκτρικό της Renault

Η προσπάθεια της Renault για τη δημιουργία ηλεκτρικού οχήματος σε όχημα ευρείας παραγωγής δεν περιορίζεται στα τελευταία χρόνια ή στις πρόσφατες δεκαετίες. Πειραματικά, ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας του 1930. Συγκεκριμένα, το 1937 δημιούργησε 35 ηλεκτρικά αυτοκίνητα που βασίζονταν στο Celtaquatre Cabriolet, τα οποία εκτελούσαν χρέη ταξί, στο πλαίσιο της Διεθνούς Έκθεσης «Exposition Internationale des Arts et Techniques dans la Vie Moderne». Ωστόσο, η διαδικασία εξέλιξης σταμάτησε εξαιτίας του Δεύτερου Παγκοσμίου πολέμου. Ουσιαστικά, η πρώτη προσπάθεια για τη δημιουργία ενός σύγχρονου αμιγώς ηλεκτροκίνητου οχήματός της υλοποιήθηκε το 1959 από την αμερικανική Henney Motor Company σε συνεργασία με τη National Union Electric Company. Επρόκειτο για το Henney Kilowatt, το οποίο βασίστηκε στο Renault Dauphine.

Σκοπός των δημιουργών του ήταν να επαναφέρουν τη, γαλλική αυτοκινητοβιομηχανία στην πρωτοπορία των τεχνολογικών εξελίξεων παγκοσμίως, να παρουσιάσουν μια νέα, οικολογική εικόνα της και να συμβάλουν στην οικονομική μετακίνηση. Το Henney Kilowatt υπήρξε σε δύο εκδόσεις, αναφορικά με τη χωρητικότητα των μπαταριών του και την αυτονομία του. Η πρώτη, είχε κάτω από το καπό 18 μπαταρίες με τάση 2 Volt έκαστη (συνολικά 32 V) συνδεδεμένες σειραϊκά. Το αυτοκίνητο ζύγιζε 950 kg, προοριζόταν για κίνηση εντός πόλης, είχε μέγιστη ταχύτητα 64 km/h και η μέγιστη αυτονομία του έφτανε περίπου τα 64 km. Την κίνηση μετέδιδε στους πίσω τροχούς ένας ηλεκτροκινητήρας της General Electric μέγιστης ισχύος 7 PS. Οι γενικότερες επιδόσεις του κρίθηκαν ανεπαρκείς και έτσι, για το 1960, η εταιρεία δημιούργησε τη δεύτερη έκδοσή του. Αυτή είχε 12 μπαταρίες τάσης 6 Volt έκαστη (συνολικά 72 V), η αυτονομία ήταν αυξημένη περίπου στα 80 km και η τελική ταχύτητα έφτανε τα 80 km/h.

Σε αυτή, το βάρος είχε αυξηθεί στα 1.100 kg. Η Henney Motor Company είχε παραγγείλει 100 πλαίσια στη Renault, ωστόσο κατασκεύασε μόλις 47 Henney Dauphine Kilowatt (όπως ήταν η πλήρης ονομασία του). Το αυξημένο κόστος απόκτησής τους την ανάγκασε να σταματήσει την παραγωγή και τις πωλήσεις το 1961. Σύμφωνα με τα αρχεία της, από αυτά τα 24 ήταν με τις μπαταρίες των 32 V και διατέθηκαν σε ηλεκτρικές εταιρείες. Επίσης, οκτώ με το κύκλωμα των 72 V διατέθηκαν σε εταιρείες μεταφοράς αγαθών. Από ιδιώτες αγοράστηκαν μόλις τα υπόλοιπα εναπομείναντα δεκαπέντε.