Jean-Pierre Jabouille: Ο γητευτής των turbo

Ο Ιούνιος του 1979 ήταν ένας θλιβερός μήνας για τη Formula 1. Στο καλεντάρι δεν υπήρχε πλέον το σουηδικό grand prix, καθώς ο τραγικός θάνατος του Ronnie Peterson στη Μόντσα τον περασμένο Σεπτέμβριο, σε συνδυασμό με την απώλεια του Gunnar Nilsson, ο οποίος λίγους μήνες νωρίτερα είχε φύγει από τη ζωή νικημένος από τον καρκίνο, δεν επέτρεψαν στους Σουηδούς να διοργανώσουν αγώνα. Έτσι, δημιουργήθηκε ένα κενό στο πρόγραμμα μεταξύ του grand prix του Μονακό στα τέλη Μαΐου και του γαλλικού grand prix στη Ντιζόν την 1η Ιουλίου. Το διάλειμμα των πέντε εβδομάδων αξιοποιήθηκε από τις ομάδες για δοκιμές και πολλά από τα μονοθέσια άλλαξαν ριζικά.

Η Renault είχε καταβάλει μεγάλη προσπάθεια για να είναι ανταγωνιστική στη Γαλλία και το αποτέλεσμα ήταν ότι ο Jean-Pierre Jabouille να κατακτήσει την pole position, με τον Rene Arnoux να είναι δεύτερος ταχύτερος. Ακολούθησαν ο Gilles Villeneuve με Ferrari και ο Nelson Piquet με Brabham. Ο αγώνας στην πίστα της Ντιζόν ήταν συναρπαστικός. Ο Villeneuve πήρε το προβάδισμα με τον Jabouille να τον ακολουθεί και τον Jody Scheckter να είναι τρίτος. Στον 47ο γύρο ο Jabouille πέρασε τον Villeneuve, ο οποίος στο υπόλοιπο του αγώνα έδωσε σπουδαίες μάχες με τον Arnoux. Στον τελευταίο γύρο οι δύο τους είχαν επαφή, με τον Villeneuve εν τέλει να τερματίζει μπροστά από τον Arnoux.

Έγραψε ιστορία…

Όμως αυτός που είχε γράψει ιστορία ήταν ο Jean-Pierre Jabouille. Η πρώτη νίκη της Renault και η πρώτη για έναν υπερτροφοδοτούμενο κινητήρα σήμανε μιαν αλλαγή σελίδας στην ιστορία της F1. Ο υπερτροφοδοτούμενος κινητήρας είχε γίνει ανταγωνιστικός, έχοντας ξεπεράσει τα προβλήματα αξιοπιστίας τα οποία τον χαρακτήριζαν έως τότε. Ο Jabouille είχε γράψει ιστορία, μολονότι κατά γενική ομολογία άπαντες θυμούνταν εκείνον τον αγώνα για την επική μάχη Villeneuve-Arnoux. Αυτή η νίκη ήρθε στον 30ό αγώνα του Γάλλου στη Formula 1.

Στους προηγούμενους 29 αγώνες ο Jabouille είχε καταφέρει να τερματίσει μόλις έξι φορές, με καλύτερο πλασάρισμα την τέταρτη θέση στο αμερικανικό grand prix του 1978 στο Γουότκινς Γκλεν, προσφέροντας τους πρώτους βαθμούς στην ομάδα της Renault. Η πρώτη παρουσία του στο βάθρο, εντούτοις, έμελλε να είναι και η πιο σημαντική, μιας και η νίκη του στη Ντιζόν άλλαξε τον ρουν της Formula 1.

Η εποχή του Le Mans…

Εμπλοκή του Jabouille με τον μηχανοκίνητο αθλητισμό είχε ξεκινήσει μια δεκαετία νωρίτερα. Παιδί του… πολέμου, μιας και γεννήθηκε την 1η Οκτωβρίου του 1942 στο Παρίσι, ο Jabouille είχε πάθος με τα αυτοκίνητα. Σπούδασε μηχανολόγος και ήταν από τους τελευταίους πιλότους οι οποίοι εκτός από το να οδηγούν το μονοθέσιό τους ήξεραν και να το επισκευάζουν. Οι γνώσεις του τον βοήθησαν πολύ τα πρώτα χρόνια της καριέρας του. Πρωτοεμφανίστηκε το 1967 στη γαλλική Formula 3, ενώ το 1969 προσελήφθη από την Alpine ως οδηγός εξέλιξης των αγωνιστικών αυτοκινήτων της φίρμας. Από το 1968 συμμετείχε στις 24 ώρες του Le Mans, όμως η πρώτη επιτυχία του ήρθε το 1973, όταν μαζί με τον Jean-Pierre Jaussaud οδήγησαν έπειτα από 24 ώρες την Matra-Simca MS670B στην τρίτη θέση της γενικής κατάταξης, πίσω από τους νικητές και Teammates τους, Henri Pescarolo-Gerard Larousse και τους Arturo Merzario – Carlos Pace με Ferrari 312PB-73!

Η πρώτη νίκη στην F1…

Η πρώτη επαφή του με τη Formula 1 ήταν το 1974. Συμμετείχε στο γαλλικό και στο αυστριακό Grand prix με Iso-Marlboro FW και Surtees TS16 αντίστοιχα, όμως σε καμία από τις δύο περιπτώσεις δεν κατάφερε να εξασφαλίσει την παρουσία του στον αγώνα. Το 1975 χώρισαν οι δρόμοι του με την Alpine και συμμετείχε με δικό του μονοθέσιο στο Πρωτάθλημα της Formula 2, έχοντας εξασφαλίσει την χρηματοδότηση της Elf. Εν τέλει το 1976 κατέκτησε τον τίτλο στη Formula 2 κι ήταν πανέτοιμος για το επόμενο μεγάλο βήμα στην καριέρα του.

Ο Jabouille υπέγραψε συμφωνία με την Renault ως οδηγός εξέλιξης του υπερτροφοδοτούμενου κινητήρα των 1,5 λίτρων, το οποίον είχε δημιουργήσει η γαλλική φίρμα. Οι δυσκολίες που αντιμετώπισε ήταν πολλές κι ακόμα περισσότερες οι εγκαταλείψεις. Η υστέρηση του turbo ήταν μεγάλος… μπελάς, ειδικά στις «κλειστές» πίστες και η «κίτρινη τσαγιέρα», όπως κοροϊδευτικά αποκαλούσαν τα μονοθέσια της Renault οι αντίπαλοι επειδή «σφύριζε» το turbo και κατέληγαν να… καπνίζουν λόγω σπασμένων μοτέρ, δυσκολευόταν ακόμα και να τερματίσει. Η τέταρτη θέση στο Γουότκινς Γκλέν έφερε τα πρώτα χαμόγελα στους Γάλλους, οι οποίοι λίγους μήνες αργότερα πανηγύρισαν και την «παρθενική» νίκη τους στη Formula 1 και πρώτη για υπερτροφοδοτούμενο κινητήρα. Και μάλιστα μέσα στο «σπίτι» τους, στη Ντιζόν!