30/1/2022
Tα παραδείγματα είναι πολλά. Κάποια εξ αυτών, σημαντικά, μιας και πρόκειται για οδηγούς που πήραν νίκες και άφησαν ανεξίτηλο το σημάδι τους στον χώρο. Κάποιους άλλους πιθανότατα τους έχουμε ήδη… ξεχάσει, μιας και η παρουσία τους δεν άφησε πίσω της κάτι το αξιομνημόνευτο. Ας ξετυλίξουμε, λοιπόν, το… κουβάρι ης ιστορίας των οδηγών της Formula 1 που μπήκαν στις ζωές μας, όμως στη συνέχεια δεν υπήρξε κάποιος συμπατριώτης τους, ο οποίος να καταφέρει να φτάσει σε τόσο υψηλό επίπεδο…
Charles Leclerc - Μονακό
Ο Μονεγάσκος Charles Leclerc πραγματοποίησε το ντεμπούτο του στη Formula 1 το 2018 και έκτοτε σε 77 αγώνες έχει δύο νίκες και 13 παρουσίες στο βάθρο. Το ταλέντο του φάνηκε από νωρίς, καθώς πρωταγωνίστησε σε όλα τα πρωταθλήματα καρτ και μονοθεσίων της Γαλλίας. Το 2016 κατέκτησε τον τίτλο στο GP3 και την επόμενη χρονιά ήταν Πρωταθλητής στη Formula 2, παίρνοντας το εισιτήριο για την ομάδα της Alfa Romeo στη Formula 1. Η μετακίνησή του στη Ferrari το 2019 γέμισε αισιοδοξία του «τιφόζι», με τον Leclerc να αποδεικνύει σε πλείστες όσες περιπτώσεις πως ακόμα και με υποδεέστερο μονοθέσιο απ’ αυτό των αντιπάλων του, είχε την ικανότητα να πάρει σημαντικά αποτελέσματα.
Alexander Albon - Ταϊλάνδη
Ο Alex Albon γεννήθηκε στο Λονδίνο, όμως σε όλη την καριέρα του συμμετέχει σε αγώνες με ταϊλανδέζικη λισάνς. Αφού έγινε μέλος της Red Bull Junior Team το 2012, προωθήθηκε στα μονοθέσια κατά τη διάρκεια της σεζόν 2012 του Eurocup Formula Renault 2.0. Το 2015 μεταπήδησε στην ευρωπαϊκή Formula 3, τερματίζοντας στην 7η θέση της γενικής κατάταξης. Έναν χρόνο αργότερα, η ART υπέγραψε τον Albon για να αγωνιστεί δίπλα στον Charles Leclerc στο GP3, τερματίζοντας δεύτερος στο πρωτάθλημα οδηγών μόνο πίσω από τον team mate του. Το 2017 ο Albon πήρε και πάλι θέση από την ART για να αγωνιστεί στο πρωτάθλημα της FIA Formula 2, όπου ολοκλήρωσε την παρθενική του χρονιά στη 10η θέση. Αφού έκανε το ντεμπούτο του στη Formula 1 το 2019 με την Toro Rosso δίπλα στον έμπειρο Ρώσο Daniil Kvyat, ο Albon αντικατέστησε τον Pierre Gasly στη Red Bull Racing, με τον Gasly να παίρνει τη θέση του Albon στην Toro Rosso από το Γκραν Πρι του Βελγίου το 2019. Πήρε το πρώτο του βάθρο, και το πρώτο βάθρο για Ταϊλανδό οδηγό, στο Γκραν Πρι της Τοσκάνης το 2020. Θα επιστρέψει στη Formula 1 το 2022, με την ομάδα της Williams.
Nikita Mazepin - RAF
Η περίπτωση του νεαρού πιλότου της Haas είναι διαφορετικά από οποιαδήποτε άλλη. Ο Mazepin έφτασε στη Formula 1 με πολλές περγαμηνές αναφορικά με τις οδηγικές ικανότητές του, όμως η δυναμική της ομάδας του δεν του επέτρεψε να φανεί ανταγωνιστικός κατά την πρώτη σεζόν του στην κορωνίδα του motorsport. Γεννημένος και μεγαλωμένος αγωνιστικά στη Ρωσία, ο Mazepin έπεσε στην… περίπτωση, καθώς η τιμωρία της χώρας του από τη WADA δεν του επιτρέπει να χρησιμοποιεί τη ρωσική σημαία, ούτε, φυσικά, να αγωνίζεται ως Ρώσος στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Formula 1. Η FIA τον κατατάσσει στους «neutral» οδηγούς, όμως ο ίδιος αγωνίζεται με τη σημαία της RAF, δηλαδή της Ρωσικής Ομοσπονδίας Μηχανοκίνητου Αθλητισμού. Όταν λυθεί το θέμα με τη WADA, προφανώς δίπλα στο όνομά του θα δούμε τη σημαία της πατρίδας του, όμως προς το παρόν είναι ο μοναδικός οδηγός στην ιστορία του σπορ που αγωνίζεται δίχως να έχει χώρα!
Pastor Maldonado – Βενεζουέλα
Ο Βενεζουελάνος Pastor Rafael Maldonado Motta μπορεί να μην είναι ο μοναδικός οδηγός από τη χώρα της Λατινικής Αμερικής που έφτασε μέχρι τη Formula 1, ωστόσο είναι ο αυτός που μπόρεσε να πανηγυρίσει νίκη! Η καριέρα του Maldonado στη Formula 1 ξεκίνησε το 2011 και ολοκληρώθηκε το 2015, έπειτα από 95 αγώνες και μία νίκη στη Βαρκελώνη το 2012. Έχοντας κατακτήσει πλήθος τίτλων στις μικρές κατηγορίες μονοθεσίων, ο Maldonado κατάφερε να δημιουργήσει ένα σημαντικό «κύμα» στη χώρα του, με πολλούς νέους οδηγούς να επιχειρούν να ακολουθήσουν τα χνάρια του. Ο μοναδικός που έφτασε κάπως… κοντά ήταν ο Johnny Cecotto Jr, ο οποίος το 2011 συμμετείχε στις δοκιμές νέων πιλότων του Άμπου Ντάμπι με τη Force India κι έναν χρόνο αργότερα με την Toro Rosso.
Juan Pablo Montoya - Κολομβία
Στα 46 χρόνια του, ο Juan Pablo Montoya συνεχίζει ακάθεκτος την ενασχόλησή του με το motorsport! Εμφανίστηκε για πρώτη φορά στη Formula 1 το 2001 με τη Williams, αφού νωρίτερα είχε κατακτήσει τίτλους στην International Formula 3000 και στα FedEx Championship Series, δηλαδή τα CART των Ηνωμένων Πολιτειών. Παρότι προερχόταν από μια χώρα δίχως σπουδαία παράδοση στο motorsport, ο Montoya φρόντισε να τραβήξει τα βλέμματα, τόσο με τις επιδόσεις του, όσο και με τον «εκρηκτικό» χαρακτήρα του. Το 2002 και το 2003 ήταν τρίτος στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, ενώ κατά τη διάρκεια της επταετούς παρουσίας του στη Formula 1 πανηγύρισε επτά νίκες και ανέβηκε 30 φορές στο βάθρο σε 94 αγώνες. Δίχως αμφιβολία αποτέλεσε την αφορμή ώστε πολλά παιδιά από την Κολομβία να ασχοληθούν με τον μηχανοκίνητο αθλητισμό, μεταξύ των οποίων και η Tatiana Calderon, η μοναδική γυναίκα οδηγός στη Formula 1 αυτήν τη στιγμή, μιας και είναι test driver της Alfa Romeo.
Robert La Caze – Μαρόκο
Ο La Caze γεννήθηκε στο Παρίσι, αλλά ως εγγονός Γάλλου διπλωμάτη, μετακόμισε στο Μαρόκο σε νεαρή ηλικία και πέρασε εκεί το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του. Ξεκίνησε την καριέρα του στον μηχανοκίνητο αθλητισμό στα ράλλυ, λαμβάνοντας μέρος σε πολλούς αγώνες σε όλη τη Βόρεια Αφρική. Έγινε, επίσης, εθνικός πρωταθλητής του Μαρόκου στο σκι. Ήταν ο πρώτος οδηγός που αγωνίστηκε στη Formula 1 με αφρικανική άδεια και ο μοναδικός οδηγός που αγωνίστηκε με μαροκινή λισάνς. Η μοναδική παρουσία του σε αγώνα της κορωνίδας του μηχανοκίνητου αθλητισμού ήταν στον αγώνα της πατρίδας του το 1958, όταν οδήγησε ένα μονοθέσιο Cooper T45 της κατηγορίας Formula 2. Ήταν και το τελευταίο γκραν πρι Μαρόκου που διεξήχθη, έπειτα από τον θανάσιμο τραυματισμό του Stewart Lewis-Evans.
Narain Karthikeyan, Karun Chandhok - Ινδία
 Narain Karthikeyan |  Karun Chandhok |
Η μοναδική… εξαίρεση του εν λόγω άρθρου είναι το δίδυμο των Ινδών πιλότων που βρέθηκαν την περασμένη δεκαετία στη Formula 1. Τον δρόμο άνοιξε το 2005 ο Narain Karthikeyan, ο οποίος το 2005 συμμετείχε στους 19 αγώνες του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος με την Jordan, έχοντας ως καλύτερο τερματισμό την τέταρτη θέση στο επεισοδιακό γκραν πρι της Ινδιανάπολις, στο οποίο συμμετείχαν μόλις έξι μονοθέσια! Έπειτα από απουσία πέντε ετών, επέστρεψε το 2011 με την ομάδα της Hispania, για λογαριασμό της οποίας οδήγησε σε οκτώ αγώνες. Με την HRT έλαβε μέρος στο ινδικό γκραν πρι της ίδιας σεζόν, καθώς και σε ολόκληρο το πρωτάθλημα του 2012, στο τέλος του οποίου αποχώρησε από τη Formula 1. Με την Hispania συμμετείχε στο Πρωτάθλημα του 2010 και ο Karun Chandhok, όμως κι αυτός δεν ολοκλήρωσε τη σεζόν. Αντικαταστάθηκε μετά από το βρετανικό γκραν πρι, στο Σίλβερστοουν, ενώ ο τελευταίος αγώνας του ήταν το 2011 στο Νίρμπουργκρινγκ με την Lotus, αντικαθιστώντας τον Jarno Trulli. Πλέον εργάζεται ως τηλεσχολιαστής στο βρετανικό SkySports.
Robert Kubica – Πολωνία
Ασφαλώς από τη συγκεκριμένη κατηγορία πιλότων είναι με διαφορά ο πιο επιτυχημένος. Με 99 εκκινήσεις στη Formula 1, ο Robert Kubica όχι μόνον άφησε το στίγμα του στο σπορ, αλλά δημιούργησε και φανατικό κοινό που τον ακολουθούσε σε όποια πίστα κι αν αγωνιζόταν. Η σημαία της Πολωνίας έγινε… καθημερινότητα στις πίστες της Formula 1 και ο Kubica κατάφερνε πάντοτε με τη σοβαρότητα που τον διέκρινε ως άνθρωπο, αλλά και με την αδιαμφισβήτητη ταχύτητά του, να τραβά τα βλέμματα. Δυστυχώς, έπειτα από το ατύχημα που είχε σε αγώνα ράλλυ στις 6 Φεβρουαρίου του 2011 και το σοβαρό πρόβλημα τραυματισμού που τον κράτησε εκτός δράσης για αρκετά χρόνια, ποτέ δεν κατάφερε να ξαναβρεθεί στο αγωνιστικό επίπεδο στο οποίο ήταν. Δεν παύει, ωστόσο, να είναι ένας από τους οδηγούς - «σημεία αναφοράς» στη σύγχρονη ιστορία της Formula 1, αν και η αλήθεια είναι πως η Πολωνία ποτέ δεν μπόρεσε να αξιοποιήσει το momentum που δημιούργησε ο Kubica, με συνέπεια να μην παρουσιάσει κάποιον άλλον πιλότο τόσο υψηλού επιπέδου, ώστε να φτάσει μέχρι τη Formula 1. Αντιθέτως, στους αγώνες ράλλυ οι Πολωνοί τα κατάφεραν πολύ καλά τις τελευταίες δεκαετίες, με αρκετούς οδηγούς να φτάνουν ψηλά. Όχι ψηλότερα, όμως, από τον Πρωταθλητή ERC της τριετίας 2015-2017, Kajetan Kajetanowicz.
Zsolt Baumgartner - Ουγγαρία
Το 1996 η Ουγγαρία έγινε η πρώτη χώρα του πρώην «Ανατολικού Μπλοκ», η οποία φιλοξένησε αγώνα της Formula 1, σε μια προσπάθεια που έκανε ο Bernie Ecclestone, προκειμένου το κορυφαίο μηχανοκίνητο σπορ να προσεγγίσει νέες αγορές και λαούς που μέχρι τότε δεν είχαν τη δυνατότητα να θαυμάζουν εκ του σύνεγγυς τους καλύτερους οδηγούς του πλανήτη. Η Ουγγαρία, ωστόσο, καθυστέρησε αρκετά να δει τον πρώτο -και μοναδικό, έως τώρα- πιλότο προερχόμενο από τα «σπλάχνα» της, να συμμετέχει στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Formula 1. Ο Zsolt Baumgartner τη διετία 2003-2004 συμμετείχε σε συνολικά 20 αγώνες με την Jordan και τη Minardi, έχοντας ως καλύτερο αποτέλεσμα την όγδοη θέση στο γκραν πρι της Ινδιανάπολις το 2004, που του χάρισε και τον μοναδικό βαθμό του. Μετά την αποχώρησή του από την ενεργό δράση, συμμετείχε σε αγώνες στην απέναντι όχθη του Ατλαντικού. Κανένας άλλος πιλότος από την Ουγγαρία δεν μπόρεσε να φτάσει μέχρι τη Formula 1, ωστόσο η παρουσία του Baumgartner, σε συνδυασμό με την αδιάλειπτη παρουσία της Ουγγαρίας στο πρόγραμμα της Formula 1 όλα αυτά τα χρόνια, έχει δημιουργήσει ένα φανατικό κοινό στη χώρα!
Rio Haryanto - Ινδονησία
Από τις κλασικές περιπτώσεις πιλότων που έκανε όλα τα βήματα μέχρι να φτάσει στην κορωνίδα του μηχανοκίνητου αθλητισμού. Ο Ινδονήσιος Rio Haryanto ήταν πρωταθλητής στα καρτ το 2006, πέρασε από όλες τις μικρότερες βαθμίδες μονοθεσίων και έπειτα από μία σεζόν ως δοκιμαστής της Manor, το 2016 πήρε την ευκαιρία του. Όχι για πολύ, όμως, καθώς η καριέρα του στη Formula 1 διήρκεσε μόλις 12 αγώνες. Μάλιστα, ο Haryanto έμεινε με την… πίκρα ότι δεν μπόρεσε να αγωνιστεί μπροστά στο κοινό του, καθώς η απομάκρυνσή του από τη Manor και η αντικατάστασή του από τον Esteban Ocon έγινε κατά τη διάρκεια της θερινής διακοπής του 2016, με συνέπεια στη Σιγκαπούρη να μην οδηγήσει το κόκκινο μονοθέσιο. Μολαταύτα, στο γκραν πρι της Σιγκαπούρης ήταν πολλοί οι συμπατριώτες του που βρέθηκαν στις εξέδρες, ευελπιστώντας πως ίσως έβλεπαν τον αγαπημένο τους Ryo και πάλι στο κόκπιτ του μονοθεσίου της Manor. Σε επίπεδο χώρας, η Ινδονησία προσπάθησε να αξιοποιήσει την παρουσία του Haryanto στη Formula 1. Μάλιστα, ο Sean Gelael έγινε ο δεύτερος πιλότος που έφτασε μέχρι τη Formula 1, ως δοκιμαστής της Toro Rosso με παρουσία μόνο σε πρώτες περιόδους ελεύθερων δοκιμών το 2017 και το 2018. Ωστόσο, ο Gelael δεν βρήκε κάποιο διαθέσιμο κόκπιτ και δεν μπόρεσε να πάρει -έως τώρα, τουλάχιστον- εκκίνηση σε αγώνα της Formula 1.
Rikky von Opel - Λίχτενσταϊν
Γεννημένος στη Νέα Υόρκη, ο Γερμανοαμερικανός Frederik von Opel έκανε το ντεμπούτο του στο γαλλικό γκραν πρι του 1973, εκπροσωπώντας το Λιχτενστάιν. Με την Team Ensign συμμετείχε το 1973 σε έξι αγώνες, ενώ την επόμενη σεζόν ξεκίνησε και πάλι με την ίδια ομάδα, πριν μεταπηδήσει στη Motor Racing Developments, με το μονοθέσιο της οποίας, την Brabham BT44, αγωνίστηκε σε ακόμα τέσσερα γκραν πρι. Όπως μαρτυρά και το επώνυμό του, ο Rikky von Opel ήταν γόνος της οικογενείας Opel και συγκεκριμένα δισέγγονος του Adam Opel και γιος του οδηγού αγώνων, Fritz von Opel, από τον δεύτερο γάμο του με την Emita Herrán Olozaga! Όσο σύντομη ήταν η καριέρα του στη Formula 1, τόσο απειροελάχιστη ήταν η επιρροή του στον μηχανοκίνητο αθλητισμό του Λιχτενστάιν, ο οποίος, ούτως ή άλλως, είναι εξαιρετικά περιορισμένος.
Alex Yoong - Μαλαισία
Η Μαλαισία είναι από τις χώρες της Ασίας που έχει παράδοση στον μηχανοκίνητο αθλητισμό, τόσο στους δύο, όσο και στους τέσσερις τροχούς. Από το 1962 διεξάγονταν αγώνες μονοθεσίων στην χώρα, η οποία το 1999 μπήκε για πρώτη φορά στον… χάρτη της Formula 1, χάρη στην πίστα της Σεπάνγκ. Ωστόσο, ο μοναδικός Μαλαισιανός πιλότος ο οποίος κατάφερε να φτάσει μέχρι τη Formula 1 ήταν ο Alex Yoong που πραγματοποίησε το ντεμπούτο του στη Μόντσα το 2001 με την Minardi, με την οποία συμμετείχε σε ολόκληρη τη σεζόν του 2002. Δεν κατάφερε, όμως, να δει την καρό σημαία να κυματίζει στον αγώνα της πατρίδας του το 2002, καθώς εγκατέλειψε στον 29ο γύρο λόγω κιβωτίου. Η καριέρα του στον μηχανοκίνητο αθλητισμό, ωστόσο, ήταν μεγάλη, καθώς στο παλμαρέ του υπάρχουν παρουσίες στις 24 ώρες του Le Mans, στο Α1 Grand Prix (και μάλιστα με τρεις νίκες), και φυσικά στο Audi R8 LMS Cup με τρεις τίτλους, από το 2014 έως και το 2016. Θα έλεγε κανείς, μάλιστα, ότι με την παρουσία του άνοιξε τον δρόμο σε πολλούς νέους οδηγούς από τη Μαλαισία, προκειμένου να κυνηγήσουν το όνειρό τους, δίχως κάποιος εξ αυτών να μπορέσει να φτάσει μέχρι τη Formula 1.
Tomas Enge - Τσεχία
Στα 45 χρόνια του, ο Tomas Enge παραμένει ενεργός, καθώς συμμετείχε στο Ράλλυ Ντακάρ του 2021, κατακτώντας τη 10η θέση στην κατηγορία των Ελαφρών Πρωτότυπων. Νικητής της κατηγορίας GTS στις 24 ώρες του Le Mans το 2003, ο Enke την ίδια χρονιά συμμετείχε στους τελευταίους τρεις αγώνες της σεζόν στη Formula 1, με καλύτερο αποτέλεσμα την 12η θέση στη Μόντσα. Αυτές ήταν και οι μοναδικές συμμετοχές του στην κορυφαία μορφή μηχανοκίνητου αθλητισμού. Ο Τσέχος δεν μπόρεσε να αποτελέσει «πηγή έμπνευσης» για τις επόμενες γενιές των συμπατριωτών του, μιας και η χώρα επί της ουσίας ασχολείται πιο πολύ με τους αγώνες ράλλυ, όπου έχει σημαντική παράδοση. Πέραν των ράλλυ, η Τσεχία έχει να επιδείξεις αξιομνημόνευτη παρουσία και στα δίτροχα, χάρη και στην παρουσία του αγώνα του Μπρνο στο καλεντάρι του Moto GP από το 1993, ενώ από το 1965 η χώρα φιλοξενεί αγώνες κορυφαίου επιπέδου μοτοσικλετών.
Eliseo Salazar - Χιλή
Ο Eliseo Salazar είναι ο μοναδικός Χιλιανός οδηγός αγώνων, ο οποίος κατάφερε να φτάσει μέχρι τη Formula 1. Πρωτοεμφανίστηκε το 1981 με τη March, με την οποία συμμετείχε μόνο στον αγώνα του Σαν Μαρίνο στην πίστα της Ίμολα. Μετά τη μετακίνησή του, μεσούσης της σεζόν, στην Ensign, ο Salazar είδε την καριέρα του να παίρνει ανοδική πορεία, με την έκτη θέση και τον έναν βαθμό στην Ολλανδία να είναι το καλύτερο αποτέλεσμα που πήρε. Το 1982 οδήγησε σε 13 αγώνες το μονοθέσιο της Team ATS, τερματίζοντας πέμπτος στο Σαν Μαρίνο. Η τελευταία σεζόν της καριέρας του στη Formula 1 ήταν το 1983, και πάλι με τη March, με την οποία εκκίνησε ακόμα δύο γκραν πρι. Η πιο αξιοσημείωτη στιγμή της καριέρας του στη F1 ήταν όταν συγκρούστηκε με τον πρωτοπόρο Nelson Piquet στο γκραν πρι της Γερμανίας το 1982. Αφού και οι δύο οδηγοί βγήκαν από τα κτυπημένα αυτοκίνητά τους, ο εξαγριωμένος Piquet άρχισε να κτυπάει και να κλοτσάει τον Salazar. Ο Salazar δεν αντέδρασε στην επίθεση, λόγω της φιλίας με τον Βραζιλιάνο οδηγό, ο οποίος τον βοήθησε στις πρώτες του ευρωπαϊκές εμπειρίες ως οδηγός. Μήνες αργότερα, ο Piquet ζήτησε συγγνώμη από τον Salazar μέσω τηλεφώνου, αφού του είπε ένας μηχανικός της BMW ότι ο κινητήρας στο αυτοκίνητό του ήταν, ούτως ή άλλως, έτοιμος να «σπάσει», και ότι χάρη στον Salazar η BMW βγήκε από τη… δύσκολη θέση του να δικαιολογηθεί για τη βλάβη του κινητήρα της στον «εντός έδρας» αγώνα της. Μετά την οικονομική κρίση της Χιλής στα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1980, ο Salazar αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη F1 και αγωνίστηκε με μικρή επιτυχία στο Πρωτάθλημα Formula 3000 και στο Νοτιοαμερικανικό Πρωτάθλημα Formula 3.
Guanyu Zhou: Κι αυτός που έρχεται…
Αποτελώντας τον πρώτο οδηγό της Formula 1 με καταγωγή από την Κίνα, o Guanyu Zhou θα πραγματοποιήσει το ντεμπούτο του στον πρώτο αγώνα της επόμενης σαιζόν στο Μπαχρέιν με τα χρώματα της Alfa Romeo Orlen Racing, στο πλευρό του Valtteri Bottas. O 22χρονος οδηγός έχοντας την υποστήριξη της οικογένειάς του ήταν δεύτερος στον Ιταλικό θεσμό F.4 Championship Powered by Abarth το 2015, ενώ στη συνέχεια συμμετείχε στην F3 και φέτος στην F2 φιγουράρει στις πρώτες θέσεις του θεσμού.
ΔΗΜΟΦΙΛΗ
