Το «ελληνικό» Citroen 2CV που έχει κάνει τον γύρο της Ευρώπης (photos)

Ο κ. Μάριος Πίντζας, ένα από τα πιο ενεργά μέλη της Λέσχης Φίλων 2CV, μίλησε αποκλειστικά στο Car & Driver Greece για την αγάπη του για το αυτοκίνητό του, τις Παγκόσμιες συναντήσεις με τα χιλιάδες 2CV, τα ρεκόρ, τις εκδηλώσεις και τους ανθρώπους που ακολουθούν το όνειρό τους.

Σε μία Παγκόσμια συνάντηση μπορεί κανείς να συναντήσει τα πάντα: 2CV που έχουν τροποποιηθεί έτσι, ώστε να έχουν διπλή καμπίνα με δύο τιμόνια, ένα μπρος κι ένα πίσω, 2CV πισίνες, παγωτατζίδικα, DJ sets, διαγωνισμούς αποσυναρμολόγησης ενός ολόκληρου αυτοκινήτου, όμως πάνω απ' όλα, χιλιάδες κόσμο. Σύμφωνα με τον κ. Πίντζα, το ρεκόρ περισσότερων 2CV έγινε στη συνάντηση στη Γαλλία το 2011, όπου «έμπαιναν στο χώρο αυτοκίνητα από τις 9 το πρωί μέχρι τα μεσάνυχτα, μαζευτήκαμε περίπου 40.000 άτομα, 9.000 2CV,» όπως μας αποκάλυψε.

Η αγάπη για το 2CV, τα raid και οι αγώνες

Η αγάπη για τα 2CV ξεκίνησε για εκείνον από την Α’ - Β’ Γυμνασίου, όταν άνοιξε στη Θεσσαλονίκη η NAMCO, η εταιρεία των αδερφών Κοντογούρη, που κατασκεύασαν το PONY. «Στη Θεσσαλονίκη τότε δεν υπήρχαν πολλά φανάρια, οδηγούσαμε από τα 13 μας, κι εγώ δούλευα σε μία αντιπροσωπεία αυτοκινήτων. Τότε τα αυτοκίνητα έφταναν στις αντιπροσωπείες κερωμένα. Η δουλειά μου ήταν να τα πλένω με πετρέλαιο για να φύγει το κερί, ώστε να παραδοθούν στους πελάτες. Ανάμεσα σε αυτά ήταν και το PONY,» είπε ο κ. Πίντζας. Το PONY είχε ίδιο Boxer κινητήρα με το 2CV και τον σκαραβαίο. Παρόλο που δεν είχε τότε δικό του 2CV, είχε οδηγήσει όλα τα αυτοκίνητα της Citroen, μέσω της αντιπροσωπείας, κι επίσης είχε «καταστρέψει» αρκετά PONY, όπως ομολόγησε. «Από όλα τα μοντέλα που είχα οδηγήσει, το 2CV ήταν εκείνο που μου έκανε το 'κλικ',» είπε χαρακτηριστικά.

Ο κ. Πίντζας δίπλα στο αγαπημένο του 2CV

«Η λαχτάρα μου για το 2CV πραγματοποιήθηκε το ΄90, όταν αγόρασα το δικό μου, κι έκτοτε έχω συμμετάσχει σε 10 παγκόσμιες συναντήσεις 2CV, οι οποίες λαμβάνουν χώρα σε διάφορες 'γωνιές' της Ευρώπης, με συμμετέχοντες απ’ όλο τον κόσμο. Έχουμε μέλη από την Αργεντινή, την Αφρική, τις ΗΠΑ, την Ιαπωνία. Στέλνουν τα αυτοκίνητά τους τρεις μήνες πριν με τα πλοία, παίρνουν το αεροπλάνο κι έρχονται.

«Με το 2CV έχω πάει κι έχω στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης. Σε πολλές από αυτές τις συναντήσεις γίνονται raid. Στα raid παίρνουμε τα αυτοκίνητά μας, μπορεί να συγκεντρωθούμε και 100 πληρώματα των 2 ατόμων, μας παραλαμβάνουν οι ντόπιοι κάθε χώρας, όπως έγινε για παράδειγμα στην Κροατία το 2019, και μας οδηγούν σε μονοπάτια και διαδρομές που, υπό κανονικές συνθήκες, αν πηγαίναμε ως τουρίστες, δε θα τα βρίσκαμε. Αυτά είναι είτε παραλιακά, είτε μέσα στα βουνά, κι έχουν περισσότερο τουριστικό χαρακτήρα,» εξήγησε ο κ. Πίντζας.

Τόνισε επίσης ότι κατά τη διάρκεια των Παγκόσμιων συναντήσεων υπάρχουν κι αγωνιστικές διοργανώσεις σε χωμάτινες διαδρομές, όπως για παράδειγμα στο Alcaniz της Ισπανίας και τη συνάντηση στην Πορτογαλία το 2017, αλλά αυτοί οι αγώνες προορίζονται περισσότερο για «πειραγμένα» 2CV, που έχουν κομμένα τα φτερά πάνω από τα ελαστικά ώστε να μην κολλάνε πέτρες ανάμεσα.

Ο κ. Πίντζας έκανε λόγο και για διάφορες επιδείξεις που γίνονται κατά τη διάρκεια των 7ήμερων συναντήσεων. Για παράδειγμα, ομάδες των 2 ή των 4 ατόμων αποσυναρμολογούν ένα 2CV, ή μόνο τον κινητήρα του, προκειμένου να τον επανασυναρμολογήσουν. Το ρεκόρ για να διαλυθεί και να ξανασυναρμολογηθεί το αυτοκίνητο ολόκληρο, σύμφωνα με τον ίδιο, είναι 33 λεπτά.

«Στη λέσχη μας στην Αθήνα, κάθε δεύτερη Κυριακή κάνουμε εξορμήσεις σε διάφορα μέρη της Ελλάδας, είμαστε περίπου 130 ενεργά μέλη, περνάμε υπέροχα. Το επόμενο happening είναι η Πανελλήνια συνάντηση φίλων 2CV, η οποία γίνεται κάθε χρόνο του Αγίου Πνεύματος, και συνήθως συναντιόμαστε στη μέση, δηλαδή στη Λαμία ή την Εύβοια.

«Φέτος, μετά από 4 χρόνια επιστρέφει επίσης η Παγκόσμια συνάντηση στις 25-30 Ιουλίου στο Dalmont της Ελβετίας, στις Ελβετικές Άλπεις, κοντά στα σύνορα με τη Γαλλία. Υπολογίζω ότι θα μαζευτούμε περίπου 4.000-5.000 2CV.»

Το «κατσικάκι» 2CV: Οι βλάβες και οι θαυματουργές αυτοεκεπισκευές του

Λέγεται ότι, όταν κατασκευάστηκε το 2CV, ο Andres Citroen έβαλε μία πρόκληση σε όσους αγόραζαν το μοντέλο: «Όποιος καταφέρει να τουμπάρει το 2CV, εγώ θα του γράψω το εργοστάσιο στο όνομά του,» είχε πει ο Γάλλος, όταν παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το -πλέον- θρυλικό μοντέλο. Η ανθεκτικότητα κι η στιβαρότητά του ήταν δύο -από τα πολλά- χαρακτηριστικά του, και το να το ντελαπάρει κανείς, υπό φυσιολογικές συνθήκες, ήταν κάτι το ακατόρθωτο.

Συνεχίζοντας, ο κ. Πίντζας εξιστόρησε ένα περιστατικό από το 2001, όπου το πολυαγαπημένο του αυτοκίνητο κλήθηκε να αποδείξει ότι μπορεί να επιβιώσει σε οποιαδήποτε συνθήκη:

«Εγώ το ονομάζω κατσικάκι, γιατί όχι μόνο πάει παντού και είναι ανθεκτικό, αλλά είναι και -κατά την εμπειρία μου- αυτοεπισκευαζόμενο. Το 2001, σε ένα ταξίδι προς την παγκόσμια συνάντηση στην Ελβετία, περνούσαμε μέσα από τις Άλπεις, στα 1.500 μ. Ήμασταν δύο πληρώματα και διανυκτερεύσαμε εκεί, σε κάποιο μικρό χωριό. Στο δικό μου αυτοκίνητο, τα πίσω καθίσματα δεν υπάρχουν, τα αφαίρεσα κιόλας την πρώτη μέρα που το πήρα, και στη θέση τους έχω βάλει κρεβάτι, αφού χρησιμεύει στα μεγάλα ταξίδια, οπότε κοιμήθηκα εκεί.

«Διανυκτερεύσαμε λοιπόν, και το επόμενο πρωί βγάλαμε τα μπρίκια μας, κάναμε καφέ κι ετοιμαστήκαμε να φύγουμε. Όταν πήγα να βάλω μπροστά το αυτοκίνητο, ένας εκκωφαντικός θόρυβος άρχισε να βγαίνει μέσα από το κοντέρ, ή από τον κινητήρα, δεν μπορούσα να καταλάβω τι γινόταν. Ξεκινήσαμε, παρά τον ήχο, ο οποίος στα 70 km περίπου σταμάτησε, και δεν ξαναεμφανίστηκε ποτέ.

«Το μοντέλο είναι σαν LEGO, τελείως μηχανικό, μπορείς να το λύσεις και να το ξαναφτιάξεις με μόλις 3 κλειδιά, δεν έχει πουθενά κόλλα, μόνο βίδες. Στη σημερινή εποχή, το 2CV δε θα μπορούσε ποτέ να σταθεί στην γκάμα μιας αυτοκινητοβιομηχανίας, γιατί δε συμφέρει. Πλέον η παραγωγή των αυτοκινήτων γίνεται με πολύ αυτοματοποιημένο τρόπο.»

Το Εδιμβούργο, οι Σκωτσέζοι και τα βενζινάδικα

Μία από τις πιο αξιοσημείωτες και ενδιαφέρουσες Παγκόσμιες συναντήσεις, στις οποίες έχει παραβρεθεί ο κ. Πίντζας με το 2CV του είναι αυτή του Ην. Βασιλείου στη Σκωτία, το 2005. Εκεί, η Γεωργία Ρούσσου, τότε πρόεδρος της Λέσχης Φίλων 2CV, αποφάσισε να οργανώσει μία συνάντηση με όλα τα μέλη που βρισκόταν στο πλοίο καθ' οδόν για το Ην. Βασίλειο, προκειμένου να αποφασιστεί, ποια θα είναι η επόμενη κίνηση των ελληνικών πληρωμάτων κατά την άφιξή τους.

«Πηγαίνοντας στη συνάντηση στο Εδιμβούργο, ήμασταν 35 ελληνικά πληρώματα, περίπου 80-90 άτομα. Μία ώρα πριν δέσει το πλοίο στο λιμάνι της πόλης, είχε τη φαεινή ιδέα η πρόεδρος της λέσχης 2CV, να κάνουμε ένα meeting τα πληρώματα μεταξύ μας, για να δούμε ποιες θα είναι οι επόμενες κινήσεις μας. Παρεμπιπτόντως, η λέσχη φίλων 2CV είναι στην Αθήνα, ενώ μέχρι πριν 15 περίπου χρόνια είχαμε δική μας λέσχη και στη Θεσσαλονίκη, στην οποία ήταν πρόεδρος η Γεωργία Ρούσσου. Η Γεωργία είναι η μοναδική, όχι μόνο Ελληνίδα, αλλά και Ευρωπαία, που πήγε στη Λαπωνία με το 2CV της, στους -47 βαθμούς Κελσίου.

«‘Παιδιά, εδώ είναι Σκωτία, οδηγούν ανάποδα, θα είμαστε λίγο ήσυχοι και συγκεντρωμένοι γιατί οι δρόμοι είναι στενοί γενικά, στο πρώτο βενζινάδικο θα φουλάρουμε και τα 35 αυτοκίνητα, κι ας καθυστερήσουμε ακόμα και μία ώρα.' Αυτά ήταν τα πρώτα λόγια της Γεωργίας πριν κατεβούμε από το πλοίο. Με το που κατεβαίνουμε, βγαίνοντας από το λιμάνι, στα 20 μέτρα υπήρχε ένας κυκλικός κόμβος με 6 διαφορετικές κατευθύνσεις. 7 αυτοκίνητα πήραν τον έναν δρόμο, 10 τον άλλον, και ούτω καθ’ εξής. Αυτά γίνονται στα μεγάλα ταξίδια, η χαρά του να οδηγείς ένα 2CV σε κυριεύει, πάντα κάποιος θα ξεχάσει να βάλει βενζίνη, πάντα κάποιος θα μπερδευτεί, όμως η χαρά παραμένει πάντα ίδια.

«Φτάνοντας στη Σκωτία, με σταμάτησε ένας ντόπιος, που φαινόταν αρκετά εύπορος, για να με ρωτήσει αν πουλάω το αυτοκίνητο και σε τι τιμή. Μου προσέφερε 17.000 ευρώ. Εγώ το είχα αγοράσει 1 εκατ. Δραχμές, δηλαδή περίπου 3.000 ευρώ. Το πρώτο μεγάλο restoration που έκανα το 1995 στοίχισε 4.000 ευρώ, και το δεύτερο 5.500 ευρώ, το 2005, οπότε η προσφορά του δεν ήταν κακή, όμως φυσικά αρνήθηκα, του είπα ότι δεν ενδιαφέρομαι και συνέχισα το ταξίδι. Δε θα μπορούσα ποτέ να το αποχωριστώ, είναι σαν παιδί μου, το δέσιμο και η καψούρα είναι απίστευτα.»

Η γιαγιά 2CV και το μεγαλείο της

Η «καψούρα,» όπως λέει ο κ. Πίντζας, δεν περιστρέφεται αποκλειστικά γύρω από το 2CV αυτό καθ' αυτό, αλλά και από τους ανθρώπους του. Τα μέλη των Λεσχών Φίλων 2CV ανά τον κόσμο έρχονται από διαφορετικές χώρες, έχουν διαφορετικές κουλτούρες κι έθιμα, μερικοί είναι πλέον περασμένης ηλικίας, όμως όλοι έχουν -τουλάχιστον- ένα κοινό ενδιαφέρον: το 2CV.

«Είχαμε μία κυρία στη λέσχη, είχε έρθει σε όλες τις Παγκόσμιες συναντήσεις από το 1975 που ξεκίνησαν, τότε ήταν 40 χρονών. Η χάρη της, η ευγένειά της, την αποκαλούσαμε όλοι Mama. Ήταν Γαλλίδα, είχε απαράμιλλη φινέτσα και όλοι την αγαπούσαν. Ήταν μία πραγματική ατραξιόν για τις συναντήσεις κι ερχόταν κάθε χρονιά, ώσπου το 2017 που δεν ήρθε, καταλάβαμε ότι «έφυγε», αφού είχε ξεπεράσει πια τα 80 της. Έχουμε πολλά μέλη που είναι σε μεγάλη ηλικία πλέον, πάνω από 80 χρονών, κι όμως, η αγάπη τους για το αυτοκίνητό τους τους θρέφει και τους κρατά ζωντανούς,» είπε με νοσταλγία ο κ. Πίντζας.