6/7/2019
Την Λευκάδα μπορείς να την λατρέψεις και να της αφοσιωθείς για δεκάδες λόγους. Είναι το «στεριανό» νησί που δεν χρειάζεται να περάσεις ανεμοδαρμένες θάλασσες, αγενείς παρκαδόρους σε βρώμικα γκαράζ πλοίων και μύρια όσα έξοδα για να φθάσεις σε «μία από τα ίδια» αιγαιοπελαγίτικη μονοτονία. Είναι ένας τόπος εδαφικά ανήσυχος, μια εφηβική γη, άτακτη και ανήμερη, που σείεται και αλλάζει και ταλαιπωρεί με τα καπρίτσια της-ως κάθε έφηβος- τους ανθρώπους της.
Είναι η γενέθλια γη -και διαρκής αναφορά- του Σικελιανού, του larger-than-life αλλόκοτου πρωτομύστη μιας αιώνιας -ίσως και ανύπαρκτης, εν τέλει- ελληνικότητας. Είναι κοσμοπολίτισσα και λαϊκή μαζί, είναι τόπος νεανικής λατρείας αλλά και ανοιχτή σε κύματα «κοινωνικού τουρισμού» πάσης φύσεως και εθνικότητας, είναι θαλασσινή αλλά και έξοχα στεριανή, είναι τόσο σύνθετη μα και τόσο απλόχερα ανοιχτή.
Οι παραλίες της παραμένουν το καμάρι της Ελλάδας έστω και αν στο Κάθισμα δεν μπορείς να σταθείς από τα ντεσιμπέλ των αμέτρητων φαραωνικών μπιτσόμπαρων και οι Εγκρεμνοί είναι και φέτος κλειστοί (μόνο με βάρκα μπορεί να προσεγγίσει κανείς). Το Πόρτο Κατσίκι έχει πάντα την φαντασμαγορική θεατρικότητα ενός παγκόσμιου εμβέλειας θεάματος, ο Άγιος Νικήτας σε πιο χαμηλούς τόνους θα σου μιλήσει την χαλαρή αργκό του Ιονίου, η Βασιλική θα θεραπεύσει κάθε αδρεναλινικό στερητικό σύνδρομο του υγρού -και αλκοολικού- στοιχείου, η ανατολική πλευρά με τα νησάκια και την σκαφάτη αύρα -με ολίγη από τον αναπόφευκτο Ωνάση- θα σε υποδεχθεί με cool διάθεση και χωρίς να ενδιαφέρεται για το τι έχεις δηλώσει στο Ε1 της εφορίας.
 |  |
 |  |
 |  |
Η επιστροφή μετά από αρκετά χρόνια στην Λευκάδα αποκάλυψε στον υπογράφοντα έναν τόπο που προσπαθεί να αντέξει μέσα από τις τεκτονικές αλλαγές στο υπέδαφος των πεύκων αλλά και της ίδιας της κοινωνίας. Και ευτυχώς τα καταφέρνει πολύ καλύτερα από κάποια διπλανά νησιά (ναι, στην Ζάκυνθο αναφέρομαι).
 |  |
 |  |
 |  |
Και μετά υπάρχει η ενδοχώρα, τα ήρεμα χωριά και τα μικρά μποστάνια και τα αμπέλια, η Καρυά με την πολύκοσμη πλατεία των πλατανιών, η Eγκλουβή με τις διαβόητες φακές της, η Βαυκερή, ο Δρυμώνας, η Εξάνθεια, ο Προφήτης Ηλίας στο ψηλότερο σημείο του νησιού, οι καταρράκτες στο Δημοσάρι και τόσα άλλα. Και σε όλα αυτά έρχεται να προστεθεί η ίδια η πόλη της Λευκάδας, με τα toy story χρωματιστά σπίτια από τσίγκο, τα στενά δρομάκια των μυρωδιών από τις ανοιχτές κατσαρόλες και τις φρεσκοπλυμένες μπουγάδες, τις μικρές στιγμές των μεγάλων ωρών του μεσημεριού και το ατέλειωτο σούρτα-φέρτα στον πεζόδρομο και την παραλία μόλις η νύχτα σκεπάσει την πόλη. Μία πόλη που έμαθε να ζει με την επισφάλεια του εδάφους της χτίζοντας την δική της ασφάλεια πάνω σε θεμέλια σύνεσης και εγκράτειας, και ενός στέρεου πολιτισμικού υπόβαθρου που ζει και ακμάζει έστω και στο παρασκήνιο.
Το αξιοσημείωτο με την Λευκάδα είναι ότι καταφέρνει να χωνεύει τους καιρούς και τις αλλαγές χωρίς να χάνει το ύφος της και την αισθητική της αξιοπρέπεια. Και να επιβάλει τον δικό της τρόπο. Ο Άγγλος πιτσιρικάς δεν έχει εδώ την επικράτεια ενός Λαγανά για να βγάλει τα απωθημένα του, ο πρώην Ανατολικός τουρίστας που έχει πλημμυρίσει το νησί εσχάτως θα προσαρμοστεί στην ιερουργία του πεύκου, ο φωνακλάς Έλληνας θα χαμηλώσει αρκετά το volume της επίδειξης και της άκριτης κρίσης. Σάββατο βράδυ στο νησί, είτε στο -φορτωμένο σκάφη- Νυδρί είτε στον πεζόδρομο της Λευκάδας, με τον άπειρο κόσμο να σε φέρνει στα όρια μιας κρίσης πανικού, όλα φαίνεται να κυλούν σε μία κατάσταση ευταξίας και εκείνης της χαρούμενης εγρήγορσης των διακοπών όπως την θυμόμαστε από παλιά.
Η Λευκάδα ήταν και παραμένει ένα case study του ελληνικού τουριστικού «θαύματος» για το πως μπορείς να φρεσκάρεις διαρκώς ένα «προϊόν» χωρίς να το φτιασιδώνεις ή να του αλλάζεις τον χαρακτήρα. Η Λευκάδα παραμένει μια «δόξα του πελάγου» όπως την αποκάλεσε ο Σικελιανός, μία καλά δουλεμένη ορχήστρα των χρωμάτων, όπου ο καθένας θα βρει και θα φτιάξει την δική του παλέτα για τον Αργό Χρόνο της προσωπικής του θερινής Ιόνιας -και όχι μόνο- γαλήνης.
Nissan X-Trail 1.7 dCI 150 PS
Στην τριήμερη απόδρασή μας στην Λευκάδα είχαμε την ευτυχή συγκυρία να μας συντροφέψει ένα Nissan X-Trail. Και μάλιστα αυτό με το νέο πετρελαιοκινητήρα των 1.7 λίτρων, με τους 150 ίππους και τα 340 Nm ροπής, προϊόν συνεργασίας των Renault-Nissan. Αυτό που εντυπωσιάζει αμέσως είναι το τράβηγμά του από πολύ χαμηλά, και το ακατάβλητο γέμισμα του στροφομέτρου έως σχεδόν τις 5.000 rpm. Και μάλιστα χωρίς να «ξεφουσκώνει» ψηλά όπως συνηθίσουν άλλοι diesel κινητήρες σ' αυτή την κατηγορία και τον κυβισμό, σε βαθμό που να θυμίζει σε ευστροφία κινητήρα βενζίνης.
Σε συνδυασμό με το πολύ έξυπνα κλιμακωμένο κιβώτιο, το X-Trail κινείται εντυπωσιακά γρήγορα σε κάθε είδους συνθήκη, είτε αυτό αφορά το ταξίδι στην Εθνική Οδό, είτε το πως «αρπάζει» αμέσως για ένα αγχωτικό προσπέρασμα στα δεκάδες νοικιάρικα που σέρνονταν στο στενό οδικό δίκτυο της Λευκάδας. Όσο για την οικονομία σε καύσιμο, στον αυτοκινητόδρομο δεν ξεπερνά τα 7,5 l/100 km (πάει και πιο κάτω με πιο συγκρατημένη οδήγηση) ενώ πάνω στο νησί, με το ανέβασμα στα ορεινά και το πήγαινε-έλα στις παραλίες με 38άρια Κελσίου στην ατμόσφαιρα, χρειάστηκε από 1,5 έως και 2 λίτρα παραπάνω. Πέρα από τον άκρως εντυπωσιακό κινητήρα, το δεύτερο πιο σημαντικό στοιχείο του X-Trail είναι το σαλόνι του. Όχι μόνο σε χώρους για επιβάτες και αποσκευές, που φυσιολογικά είναι κορυφαίοι λόγω των διαστάσεών του (το πορτμπαγκάζ φθάνει στα 565 λίτρα ή 135 σε επταθέσια διάταξη), αλλά και σε επίπεδο πολυτέλειας και άνεσης.
Η έκδοση Techna της δοκιμής μας είχε οτιδήποτε μπορεί να παρέχει η ιαπωνική εταιρία σ' αυτή την κατηγορία τιμής, δημιουργώντας ένα αμιγώς premium περιβάλλον που θα ζήλευαν πολλά δήθεν «επώνυμα» μοντέλα της κατηγορίας. Εξαιρετικά δερμάτινα καθίσματα, δέρμα στον διάκοσμο σε αρκετά σημεία στο ταμπλό, πλούσιος εξοπλισμός άνεσης και ασφάλειας, αρκετές έξυπνες ιδέες (όπως μία απλή όσο και αποτελεσματική λύση για να μετατρέπεις τις δυο κεντρικές ποτηροθήκες σε ψυχόμενες!).
Το σύστημα infotainment θα μπορούσε να είναι λίγο πιο πληθωρικό σε διαστάσεις της οθόνης, όμως έχει όλες τις λειτουργίες που χρειάζεται ενώ είναι και απόλυτα λειτουργικό και άμεσο στην απόκριση των εντολών. Το πακέτο ασφάλειας και υποβοήθησης είναι το πιο πλήρες που διαθέτει η Nissan αυτή την στιγμή, διαθέτοντας μεταξύ άλλων το σύστημα ημιαυτόνομης οδήγησης Pro Pilot ή την «ομπρέλα» τεχνολογιών Safety Shield για την πρόβλεψη δύσκολων καταστάσεων.
Στον δρόμο το X-Trail κινείται με έναν άκρως αρχοντικό τρόπο, εστιάζοντας κυρίως στην άνεση και ευχάριστη διαβίωση των επιβατών στο μεγάλο ταξίδι. Παρά τις διαστάσεις του είναι αρκετά εύκολο στον χειρισμό, με καλή ορατότητα (βοηθά και η εξαιρετική θέση οδήγησης) και επαρκή ευελιξία, ενώ αν χρειαστεί θα στρίψει με σιγουριά και ασφάλεια, χωρίς σημαντικές κλίσεις στις στροφές. Εκτός δρόμου, η μεγάλη παράδοση της Nissan διατηρείται αναλλοίωτη, με το X-Trail να δείχνει πιο off-road από όλα τα αντίστοιχα μοντέλα, με την μεγάλη απόσταση από το έδαφος και την δυνατότητα κλειδώματος της τετρακίνησης να προσθέτουν ένα ψυχολογικό -αλλά και ουσιαστικό- αβαντάζ για όποιον αψηφήσει τα ασφάλτινα ελαστικά.
Όπως και να έχει, και μετά από πάνω από 1.500 χιλιόμετρα στην Λευκάδα και αλλού, το X-Trail με τον diesel κινητήρα αποδεικνύεται ένα κορυφαίο SUV σε όλους τους τομείς το οποίο αξίζει δικαιωματικά να μπει στην λίστα όσων αναζητούν ένα μεγάλο οικογενειακό αυτοκίνητο. Και τα 31.890 ευρώ που ξεκινά η τετρακίνητη έκδοση Acenta είναι μία πολύ ανταγωνιστική τιμή για όσους γνωρίζουν τι θέλουν και μπορούν να εκτιμήσουν την βαρύτητα της «φανέλας» του ονόματος X-Trail, έστω και στους νέους crossover καιρούς.
ΔΗΜΟΦΙΛΗ
