Στην Πρέβεζα με Kia Sportage 1.6D 136 PS 4X4 DCT GT-Line 48V Hybrid

Με τη γεωγραφική -στρατηγική- της θέση να δικαιολογεί το σλαβικής προέλευσης όνομά της, αλλά και το πλήθος των κάστρων της, η Πρέβεζα συνδυάζει σήμερα τη γραφικότητα του ιστορικού της κέντρου με μια απίστευτη σε μήκος και ποιότητα παραλιών ακτογραμμή, αλλά και με τη δυνατότητα εξορμήσεων στους γύρω ορεινούς όγκους και στο μοναδικό οικοσύστημα του Αμβρακικού κόλπου.

Θέλοντας και μη, την κουβέντα για την Πρέβεζα την ξεκινά κανείς από τον Κώστα Καρυωτάκη. Την τραγική αυτή μορφή των ελληνικών γραμμάτων, που έδωσε τέλος στη ζωή του με ένα περίστροφο έχοντας προηγουμένως επιχειρήσει να αποχωρήσει από τη ζωή διά θαλάσσης. Αυτός, λοιπόν, ο ποιητής, που δεν ανέβαλε -όπως οι ιδανικοί αυτόχειρες του ποιήματός του- την ύστατη πράξη απελπισίας, στέκει σήμερα -και θα στέκει για πάντα- θλιμμένος σε ένα από τα στενά σοκάκια της πόλης.

Μόνο θλιμμένος θα μπορούσε να στέκει ο Καρυωτάκης… Την προτομή, που φιλοτέχνησε ο γλύπτης Θεόδωρος Παπαγιάννης, θα τη βρείτε ανηφορίζοντας την οδό Δαρδανελίων.

Ψυχή της Πρέβεζας είναι τα γραφικότατα -και γεμάτα με άκρως ενδιαφέροντα μεζεδοπωλεία και μπαρ- σοκάκια της, που δίνουν χρώμα στις ημέρες και στις νύχτες της πόλης.

Της Πρέβεζας που δεν έχει καμία σχέση με τη θλίψη και την πλήξη που περιγράφει στους πολυτραγουδισμένους στίχους του ομώνυμου ποιήματός του ο Καρυωτάκης. Γιατί περπατώντας στην προκυμαία, μια χαρά υπάρχεις - και θέλεις να υπάρχεις για απολαύσεις είτε τη θάλασσα, τον Αμβρακικό που απλώνεται μπροστά σου, είτε τη γραφικότητα του ιστορικού κέντρου της πόλης.

Και αφού την περπατήσεις την Πρέβεζα, έχεις πολλούς λόγους και αφορμές για να μπεις στο αυτοκίνητο για να εξερευνήσεις την πανέμορφη ευρύτερη περιοχή, που σήμερα αποτελεί τον Δήμο Πρέβεζας – αυτό που κάποτε ήταν ο Νομός Πρεβέζης.

Μια γραφική βόλτα

Κτισμένη στο νοτιότερο σημείο της Ηπείρου, πάνω στο θαλάσσιο πέρασμα που ενώνει το Ιόνιο με τον Αμβρακικό κόλπο, η Πρέβεζα έχει –λογικά- το λιμάνι της προς την προστατευμένη από τον καιρό πλευρά του κόλπου, απέναντι από το Άκτιο. Και είναι αυτό το λιμάνι που δίνει, κατ’ αρχάς, «χρώμα» σε μια πόλη που καθώς την προσεγγίζεις από την ξηρά, αναρωτιέσαι τι έχει να σου προσφέρει. Όμως, όλα αλλάζουν από τη στιγμή που θα παρκάρεις το αυτοκίνητό σου στο δημοτικό πάρκινγκ στο λιμάνι και θα αποφασίσεις να κινηθείς με τα πόδια:

Εδώ αρχίζει το περίφημο Σεϊτάν Παζάρ, που πήρε το όνομά του από τις κραυγές ενός σκληρού Τούρκου διοικητή ο οποίος έπεσε από το άλογό του, επειδή οι Έλληνες είχαν αλείψει το καλντερίμι με σαπούνι, προκειμένου να τον τιμωρήσουν για τη συμπεριφορά του.

οι αποστάσεις μικρές, οι εντυπώσεις μεγάλες – και το μόνο βέβαιο είναι ότι το επίσης μικρό ιστορικό κέντρο έχει όλα τα προσόντα να σε εντυπωσιάσει, με τους στενούς πεζόδρομούς του, τα πολύχρωμα σοκάκια, όπου ο χρόνος δείχνει να έχει σταματήσει και σε περιμένουν για καφέ, ποτό ή ουζάκι και εκλεκτούς μεζέδες, γεμίζοντας, για τον λόγο αυτό ασφυκτικά το βράδυ από νεότερους και μεγαλύτερους σε ηλικία ντόπιους και επισκέπτες της πόλης.

Σήμα κατατεθέν της πόλης το περίφημο ενετικό ρολόι, δίπλα στον ναό του Αγίου Χαραλάμπους, πολιούχου της πόλης.

Εμβληματικό αξιοθέατο -σε κομβικό σημείο του ιστορικού κέντρου- το ενετικό ρολόι, δίπλα στον Άγιο Χαράλαμπο, αλλά και ο Άγιος Αθανάσιος,

Ο Άγιος Αθανάσιος, ιστορικής αξίας ναός μέσα στο ιστορικό κέντρο της Πρέβεζας.

με το εντυπωσιακό εσωτερικό του, περιλαμβάνονται στα αξιοθέατα μιας βόλτας που μπορεί να φτάσει, ακολουθώντας την παραλία, μέχρι την Κυανή Ακτή,  την εύκολη σε πρόσβαση και όμορφη παραλία της Πρέβεζας, που σας περιμένει δίπλα σε ένα δάσος με ευκαλύπτους – ό,τι πιο δροσερό έχει να σου προσφέρει η πόλη το καλοκαίρι –, αλλά και δίπλα στο ένα από τα κάστρα που συναντά κανείς μέσα και γύρω από την πόλη: το κάστρο του Αγίου Γεωργίου.

Εκεί που τελειώνει το λιμάνι, αρχίζει η Κυανή Ακτή, μια όμορφη αμμουδιά δίπλα σε ένα δάσος από ευκάλυπτους.

Εδώ θα συναντήσετε και μια άλλη πλευρά της παραδοσιακής Πρέβεζας, το «αμπαλί», το χαρακτηριστικό παιχνίδι για… μεγάλα παιδιά, που παίζεται στους ειδικά διαμορφωμένους χώρους. Για το πλέον αξιόλογο κάστρο, πάντως, αυτό του Παντοκράτορα, θα χρειαστεί να ξαναμπείτε στο αυτοκίνητο.

Αμπαλί: Το παραδοσιακό παιχνίδι με τις μεταλλικές σφαίρες που θα δείτε να παίζουν στην περιοχή της Κυανής Ακτής.

Στον δρόμο προς Ηγουμενίτσα

Τις στατιστικές που λένε ότι ο Νομός Πρέβεζας έχει τις μεγαλύτερες σε μήκος παραλίες της Ελλάδας, δεν τις έχουμε ελέγξει, όμως έχουμε κάθε λόγο να τις πιστέψουμε. Παίρνοντας, λοιπόν, τον δρόμο προς Ηγουμενίτσα και έχοντας ήδη αφήσει πίσω μας το Μύτικα, με τις δικές του ευκαιρίες για τους λουομένους, η πρώτη μεγάλη παραλία που συναντάμε είναι το Μονολίθι, η εξαιρετική αμμουδιά δίπλα σε ένα πευκοδάσος που εκτείνεται κατά μήκος της και δημιουργεί ένα φυσικό φράγμα με την επαρχιακή οδό.

Σε μεγάλο βαθμό «αξιοποιημένο», με ομπρέλες, μπαρ και κάμπινγκ, το Μονολίθι αφήνει χώρο και για αυτούς που αναζητούν το μη οργανωμένο. Και αυτό, η εναλλαγή της οργανωμένης παραλίας με την ελεύθερη, είναι ένα μοτίβο που επαναλαμβάνεται, καθώς κινούμαστε προς τον Βορρά, με το Μονολίθι να παραδίδει τη σκυτάλη στο Κανάλι και αυτό, με τη σειρά του, στην Καστροσυκιά, για να ακολουθήσουν τα Αρτολίθια, η Λυγιά και λίγο μετά η εκπληκτική – αλλά και εκπληκτικά πολυσύχναστη- αμμουδιά της Λούτσας, που για αυτό ακριβώς το χαρακτηριστικό της δεν προσφέρεται για όλους όσοι αναζητούν την ηρεμία…

Η Καστροσυκιά είναι μία μόνο από τις εξαιρετικές παραλίες της Πρέβεζας που προσφέρει και κοσμικές ανέσεις, αλλά αρκετά χιλιόμετρα για ήρεμη επαφή με τη θάλασσα.

Αυτή η μοναδική εναλλαγή παραλιών συνεχίζεται μέχρι τα όρια του πάλαι ποτέ νομού – νυν δήμου – με μικρούς γραφικούς κολπίσκους, όπως το Αλωνάκι ή ο Όρμος του Οδυσσέα να αξίζουν μια επίσκεψη, κυρίως για να σου αφήσουν μία ακόμα όμορφη εικόνα και όχι τόσο για κολύμβηση, αφού συγκεντρώνουν υπερβολικά πολλούς επισκέπτες (αν και αυτό, εντέλει, είναι θέμα προσωπικής επιλογής).

Ποτάμια και θάλασσες

Ο ίδιος οδικός άξονας, η επαρχιακή οδός Πρέβεζας-Ηγουμενίτσας, μια όμορφη διαδρομή μέσα στο πράσινο που μαρτυρά ότι η περιοχή είναι γενικώς εύφορη (μην ξεχνάτε ότι βρισκόμαστε στην «ομβροπλευρά» της Ελλάδας, μια περιοχή πλούσια σε βροχές και βλάστηση), θα σε οδηγήσει και κοντά στις πηγές του Αχέροντα,

Χάρμα οφθαλμών ο Αχέροντας με τα καταπράσινα νερά του και, ταυτοχρόνως, μια πραγματική όαση δροσιάς.

αν την κατάλληλη στιγμή πάρεις την έξοδο προς Καναλλάκι, και κινηθείς στη συνέχεια προς Αχερουσία, Βουβοπόταμο και, εντέλει, Γλυκή, έχοντας φτάσει κοντά στις πηγές του διάσημου από την μυθολογία ποταμού. Φτάνοντας εδώ σκέφτεσαι πόσο παράδοξο είναι να έχει συνδεθεί ένα δροσερό ποτάμι με καταπράσινα νερά, ένα τόσο όμορφο τοπίο που σφύζει από ζωή με τον θάνατο. Γιατί ο Αχέρων συναντούσε στην πορεία του τη λίμνη Αχερουσία, την πύλη του Άδη. Εδώ, από αυτήν τη λίμνη που δεν υπάρχει πια, καθώς αποστραγγίστηκε τη δεκαετία του 1960, ξεκινούσαν οι θνητοί το μεγάλο, χωρίς επιστροφή ταξίδι προς τον άλλο κόσμο, πάνω σε μια βάρκα. Βαρκάρης ήταν ο Χάρων (γιος του Ερέβους και της Νύκτας), που μετέφερε τις ψυχές των νεκρών στον Άδη και έπαιρνε το σχετικό αντίτιμο που έβαζαν στα χείλη του νεκρού οι συγγενείς.

Το νταλιάνι της Λασκάρας. Ο πύργος είναι το παρατηρητήριο των ψαράδων που όταν δουν το κοπάδι των ψαριών να βρίσκεται στο σωστό σημείο, σηκώνουν τα δίχτυα. Είναι ο παραδοσιακός τρόπος ψαρέματος σε μια πόλη που κάποτε ήταν πόλη ψαράδων.

Φεύγοντας από την πανέμορφη περιοχή των πηγών του Αχέροντα, μπορεί κανείς να ακολουθήσει μία ελαφρώς διαφορετική διαδρομή, για να περάσει από τον Μεσοπόταμο για να δει περίφημο νεκρομαντείο, όπου οι αρχαίοι ημών πρόγονοι έρχονταν για να συνομιλήσουν με τις ψυχές των συγγενών τους. Η αρχιτεκτονική του ιερού αυτού ιδιαίτερη, έχει, μάλιστα, αποτελέσει αντικείμενο ηχητικών μελετών, ενώ η ύπαρξη χριστιανικού ναού πάνω ακριβώς στο νεκρομαντείο, αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα του διαχρονικού τρόπου με τον οποίο κάθε νέα θρησκεία προσπαθούσε να επιβληθεί επί της προηγούμενης.

Ο Αμβρακικός

Δεν είναι ναυάγιο, είναι η σκουριά της εγκατάλειψης που διαλύει εδώ και πολλά χρόνια αυτό το τριπλό αξιοθέατο του Αμβρακικού.

Η τελευταία μας διαδρομή στα πέριξ της Πρέβεζας ήταν υδάτινη. Αφήσαμε, λοιπόν, το Sportage να ξεκουραστεί και μπήκαμε στο καΐκι του Γιάννη Γιοβάνου, για μια σχετική μικρή αλλά άκρως ενδιαφέρουσα βόλτα στον κλειστό και πολύ ιδιαίτερο αυτόν κόλπο, που λειτουργεί κατά κάποιο τρόπο ως το μεγαλύτερο φυσικό ιχθυοτροφείο της Ελλάδας.

Η βόλτα με το καΐκι στον Αμβρακικό είναι κάτι που δεν πρέπει να χάσεις, αν βρεθείς καλοκαίρι στην Πρέβεζα.

Είναι ο Αμβρακικός, ένας μοναδικός υγρότοπος που δέχεται το γλυκό νερό τριών ποταμών για να το συνδυάσει με το αλμυρό του Ιονίου που μπαίνει από το γνωστό, πλάτους 660 μέτρων, άνοιγμα του Ακτίου, δημιουργώντας ευνοϊκές συνθήκες για την αναπαραγωγή των ψαριών. Πρόκειται για ένα εθνικό πάρκο με 26 λιμνοθάλασσες που καλύπτουν έκταση 85 τετραγωνικών χιλιομέτρων και εντάσσονται σε μια υδάτινη περιοχή συνολική 400 τετρ. χιλιομέτρων.

Απλώς απίστευτοι οι αργυροπελεκάνοι, καταφέρνουν να πετούν με τον τρόπο που βλέπετε ξυστά στο νερό αφήνοντάς σε με το στόμα ανοιχτό.

Στην ιστοσελίδα του φορέα διαχείρισης Αμβρακικού διαβάζουμε ότι «εδώ συναντάμε«[…] 295 ειδή πουλιών, από τα 400 περίπου είδη της χώρας. Στη θάλασσα, τα “δελφινάκια του Αμβρακικού”, ένας μόνιμος πληθυσμός ρινοδέλφινων του κόλπου και η θαλάσσια χελώνα που τρέφεται και περνά μεγάλο μέρος της ζωής της στα πλούσια νερά του, αποτελούν μερικά μόνο δείγματα της σπάνιας και απειλούμενης πανίδας της περιοχής».

Τα δελφίνια, αφού προσεγγίσουν το σκάφος, αρχίζουν τα δικά τους παιχνίδια, άλλοτε κολυμπώντας ελάχιστα εκατοστά κάτω από την επιφάνεια του νερού (σε οριακή απόσταση από την πλώρη του σκάφους) και άλλοτε βγαίνοντας από το νερό για μικρές ή μεγάλες βουτιές.

Αντιλαμβάνεστε ότι η παρουσίαση του Αμβρακικού απαιτεί ιδιαίτερο αφιέρωμα - για αυτό και εμείς περιοριζόμαστε στην εμπειρία μας από αυτήν τη βόλτα που μας αποκάλυψε, από τη μια, την ψαράδικη παράδοση του τόπου (τα «νταλιάνια») και, από την άλλη, μας έβαλε στον μαγικό κόσμο των υπέροχων ζώων της θάλασσας των δελφινιών, που δεν τσιγκουνεύτηκαν καθόλου τις βουτιές και τις βόλτες γύρω από το σκάφος για να μας ευχαριστήσουν.

Με τη βασική της ακτογραμμή της Πρέβεζας να βλέπει προς δυσμάς, το θέαμα που απολαμβάνει ο επισκέπτης είναι μοναδικό.

Αν και, απ’ ό,τι φαίνεται, δεν ήταν στα καλύτερά τους, γιατί, όπως έλεγε ο καπετάνιος του σκάφους, όταν στη βόλτα υπάρχουν πολλά μικρά παιδιά, τα δελφίνια κάνουν σαν τρελά και το σκάφος γεμίζει νερά από τις βουτιές τους! Όπως και να ’χει, δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι ήταν αυτά που κυρίως «πήραμε» μαζί μας αποχαιρετώντας την Πρέβεζα.

Kia Sportage 1.6D 136 PS 4X4 DCT GT-line 48V Hybrid

Το αφοπλιστικά πανέμορφο Kia Sportage που μας συντρόφεψε στην εξερεύνηση της Πρέβεζας είναι σαφώς ένα από τα πιο κατάλληλα μοντέλα της ελληνικής αγοράς για τέτοιου τύπου αποδράσεις. Με βασικό χαρακτηριστικό του – ως SUV – το αυξημένο ύψος και την αντίστοιχα αυξημένη απόσταση από το έδαφος, μας επέτρεψε να αποχαιρετούμε άφοβα την άσφαλτο, κάθε φορά που θέλαμε να προσεγγίσουμε κάποιον προορισμό προς τον οποίο μεσολαβούσε χωματόδρομος.

Ενώ η αυτόματα ενεργοποιούμενη τετρακίνηση (που διαθέτει και επιλογή «κλειδώματος» για τα πιο δύσκολα σημεία) απομάκρυνε το άγχος ενός ενδεχόμενου κολλήματος σε κάποιο σαθρό/ολισθηρό/ιδιαίτερα ανηφορικό τμήμα της όποιας διαδρομής. Το εφτάρι αυτόματο κιβώτιο διπλού συμπλέκτη ήταν, τέλος, το… κερασάκι στη σαντιγί, αφού μας προσέφερε μία επιπλέον άνεση – την οποία, βέβαια, ο ιδιοκτήτης του αυτοκινήτου θα απολαύσει πολύ περισσότερο στις καθημερινές του, αστικές διαδρομές. Εμείς, ταξιδεύοντας στην Εθνική οδό, είχαμε σχεδόν μονίμως ενεργοποιημένο το «ευφυές» cruise control, για ακόμα μεγαλύτερη άνεση και ασφάλεια, αφήνοντας τον υποβοηθούμενο από τη mild hybrid 48V τεχνολογία CRDi του πετρελαιοκινητήρα των 1.598 cc να κάνει με τους 136 PS του τη δουλειά του, με τη δέουσα αποτελεσματικότητα.

Τρία τα «αστικά» κάστρα της Πρέβεζας, με αυτό του Παντοκράτορα να είναι το πιο ενδιαφέρον και να βρίσκεται ελαφρώς εκτός οικιστικού ιστού.

Κινηθήκαμε, λοιπόν, «χαλαρά», προσπερνώντας με ασφάλεια όταν χρειαζόταν και απολαμβάνοντας το πλήθος των αυτοματισμών που πηγαίνουν πακέτο με την έκδοση “GT-Line”. Ενώ στις καθημερινές διαδρομές εκτιμήσαμε δεόντως τη διευκόλυνση που προσφέρει, αφενός, το smart key και, αφετέρου, η ηλεκτροκίνητη πόρτα του ευρύχωρου πορτμπαγκάζ. Οι μεγάλοι χώροι για επιβάτες στο πίσω κάθισμα είναι ένα ακόμα πλεονέκτημα του Sportage, ενώ η επταετής εργοστασιακή εγγύηση που προσφέρει η Kia σε όλα της τα μοντέλα είναι ένα στοιχείο που δεν περνά απαρατήρητο από κάποιον που ψάχνει ένα SUV της κατηγορίας αυτής (C-SUV).

ΧΡΗΣΙΜΑ - INFO

Στην Πρέβεζα, ξεκινώντας από Αθήνα, θα φτάσετε μετά από περίπου 370 χιλιόμετρα και 4,0-4,5 ώρες, μέσω Εθνικής 0δού Αθηνών-Πατρών, Γέφυρας Ρίου-Αντιρρίου, Ιονίας οδού, Αμφιλοχίας και υποθαλάσσιας ζεύξης Ακτίου-Πρέβεζας (κόστος διοδίων μετ’ επιστροφής: €73,65, χωρίς την Αττική οδό). Αν ξεκινάτε από Θεσσαλονίκη, τον λόγο έχει η Εγνατία οδός, με έξοδο στα Ιωάννινα προς Ιόνια οδό και δεύτερη έξοδο στη Φιλιππιάδα, με κατεύθυνση, στη συνέχεια, προς Λούρο και Πρέβεζα. Συνολική απόσταση 345 km / περίπου 4,0 ώρες (κόστος διοδίων μετ’ επιστροφής: €19,50).

Αξιοθέατα

Στην ιστοσελίδα του δήμου Πρέβεζας θα δείτε να αποκαλείται η πόλη «φρουρός του Αμβρακικού», αφού τα φρούρια που την περιβάλλον δεν είναι λίγα: του Αγίου Ανδρέα (Ιτς Καλέ) στην καρδιά της πόλης, του Αγίου Γεωργίου (Γενί Καλέ), στο νότιο άκρο της Παλιάς Πόλης, ο προμαχώνας της Βρυσούλας, στη μία πλευρά του κόλπου, του Ακτίου, στην άλλη, και το Κάστρο του Παντοκράτορα, στην είσοδο του Αμβρακικού που βλέπει προς Ιόνιο.

Γραφική στιγμή της Πρέβεζας, το κτίριο των Θερμών Λουτρών που, δυστυχώς, δεν λειτουργούν.

Στον παραλιακό πεζόδρομο σας περιμένει το κτίριο του σημερινού Δικαστικού Μεγάρου, που χρονολογείται από τα τέλη του 19ου αιώνα, το κτίριο της Εθνικής Τράπεζας που κτίστηκε το 1930-1932 (και στα δύο εκτελούνται αυτή την εποχή εργασίες συντήρησης), το κτίριο της παλιάς Λαϊκής Αγοράς, που κτίστηκε το 1939 και σήμερα στεγάζει το Πνευματικό Κέντρο του Δήμου.

Τα τείχη της πόλης της νίκης: η αρχαία Νικόπολη, κτισμένη στην έξοδο της πόλης προς Ιωάννινα, είναι ένας εξαιρετικά μεγάλος, ενδιαφέρων και ιδιόμορφος αρχαιολογικός χώρος στον οποίο μπορείς να περιπλανηθείς με αυτοκίνητο.

Η Νικόπολη, η πόλη που κτίστηκε προς τιμήν της νίκης του Οκταβιανού Αύγουστου το 31 π.X. στη ναυμαχία του Ακτίου και το Αρχαιολογικό της Μουσείο, το Δημοτικό Ναυτικό Μουσείο Πρέβεζας, η Δημοτική Πινακοθήκη «Ιωάννης Μόραλης»-Αρχοντικό Αθανασιάδη (που οφείλει την ύπαρξή του στο γεγονός ότι ο μεγάλος ζωγράφος έζησε στην Πρέβεζα από το 1922-1927, λόγω του ότι ο πατέρας του υπηρέτησε στην Πρέβεζα ως γυμνασιάρχης) κ.ά.

Το μνημείο του Άγνωστου Ναύτη.

Από τα μνημεία θρησκευτικού ενδιαφέροντος ξεχωρίζουμε τις ιερές μονές Προφήτου Ηλίου (στα Φλάμπουρα), Λεκατσά (στα Ριζά) και Αγίου Δημητρίου (κοντά στην Καμαρίνα, όπου βρίσκεται και το μνημείο του Ζαλόγγου).