Alpine: Ώρα μηδέν για το ξεχασμένο εργοστάσιο

Στη σύγχρονη Formula 1, η ύπαρξη πλήρως εργοστασιακών ομάδων, που επί της ουσίας παράγουν τόσο τον κινητήρα, όσο και το σασί υπό την ίδια «στέγη» (μάλλον μεταφορικά) είναι σπάνια υπόθεση.

Τρεις αυτοκινητοβιομηχανίες έχουν επενδύσει με τέτοιο τρόπο στο σπορ: Mercedes, Ferrari και Renault, με την τελευταία να προωθεί το brand της Alpine στο διεθνές προσκήνιο.

Το γεγονός είναι πως οι πρώτες δύο έχουν καταφέρει να βρίσκονται (με σχετική συνέπεια) στα ψηλά της κατάταξης κατά την υβριδική εποχή. Η Mercedes έχτισε μία δυναστεία δίχως προηγούμενο την τελευταία 8ετία, η Ferrari καταφέρνει να παίρνει νίκες και να πρωταγωνιστεί, με μόνη εξαίρεση το 2014 και το 2020. Η Renault-Alpine (στο εξής Alpine για λόγους συνεννόησης) βολοδέρνει στο midfield, στα μεσαία της βαθμολογίας, με μόνο πραγματικό επίτευγμα την συγκυριακή νίκη Ocon στην Ουγγαρία, και το βάθρο του Alonso στο Κατάρ - αμφότερα το 2021.

Θυμίζουμε πως οι Γάλλοι επέστρεψαν ως πλήρως εργοστασιακή συμμετοχή το 2016.

Η αγωνιστική εικόνα είναι σίγουρα προβληματική. Μέσα σε τρία διαφορετικά σετ κανονισμών (2017, 2019, 2022), το εργοστάσιο του Enstone δεν έχει καταφέρει να βρει το κάτι παραπάνω για να σπάσει το διάφανο, γυάλινο, αλλά άκρως υπαρκτό ταβάνι του, και να μπει στην τριάδα των Μercedes-Red Bull-Ferrari, όχι ευκαιριακά, αλλά με συνέπεια και διάρκεια.

Πάντα δίνεται χρόνος σε μία νέα ομάδα, με νέους επικεφαλής, νέους οδηγούς και νέα δομή να βρει τα πατήματά της και να φτάσει στο επίπεδο που οι άνθρωποί της, αλλά και το κεφάλαιο που διαθέτει, μπορούν -δυνητικά- να τη φέρουν. Αλλά, στην περίπτωση της Alpine, αυτός ο χρόνος έχει πλέον παρέλθει. Η ομάδα βρίσκεται σε μία διαρκή, αέναη θα έλεγε κανείς, αναδιοργάνωση. Ένα κάστρο στην άμμο, που χτίζεται, στέκεται για λίγο, και μετά -πριν καν έρθει η παλίρροια να το διαλύσει- το γκρεμίζει εκείνος που το έφτιαξε, και ξανά από την αρχή. 

Ήταν ο Abiteboul, που μετά δεν τους έκανε, και επέλεξαν τον Brivio με τον Budkowski. Δεν τους έκαναν ούτε αυτοί, κι ήρθε ο Szafnauer. Πριν από όλα, ο Vasseur που -ευτυχώς για τον ίδιο- εγκατέλειψε οικειοθελώς το πλοίο. 

Οδηγικά, έπεισαν τόσο τον Daniel Ricciardo, όσο και τον Fernando Alonso, να βάλουν τα κίτρινα και τα μπλε χρώματά της, να πιστέψουν στη δυναμική που έχει ένα project που έχει τη στήριξη ενός εκ των μεγαλύτερων ομίλων στην παγκόσμια αυτοκινητοβιομηχανία, αλλά αμφότεροι αποφάσισαν να αποχωρήσουν, πριν ζήσουν στιγμές δόξας - αυτές τις στιγμές για τις οποίες υπέγραψαν.

Ο Αυστραλός έφυγε πάνω στην μεγάλη κρίση που προκάλεσε η πανδημία, φοβούμενος πως η Renault θα κάνει πίσω και θα αποχωρήσει από το σπορ σύντομα. Ο Ισπανός απλά δεν είδε ποτέ αυτό που ήθελε από την ομάδα, και πήγε σε άλλα μέρη, θεωρώντας πως στην Aston Martin το πλάνο είναι πιο στέρεο, πιο εφικτό να πετύχει. 

Κι αυτό είναι ένα από τα θεμελιώδη προβλήματα για την Alpine: δεν έχει πείσει με τον σχεδιασμό της.

Θα ήταν αφελές να υποστηρίξει κανείς πως δεν υπάρχει καν σχεδιασμός, πως δεν υπάρχει καν πλάνο. Πλάνο υπάρχει, αλλά υπάρχει και βιασύνη.

Αυτή είναι η 7η πλήρης σεζόν της ομάδας στο πρωτάθλημα, και η επένδυση που έχει γίνει αγγίζει ήδη ένα ποσό που δεν απέχει πολύ από το 1 δισ. ευρώ. Πρόκειται για χρήματα που έχουν δαπανηθεί αθροιστικά όλα αυτά τα χρόνια από το Groupe Renault, και μέσα σε αυτά είναι και τα παχυλά συμβόλαια των μεγάλων ονομάτων που έχουν έρθει στο Enstone.

Επομένως, είναι επιτακτική ανάγκη για την ομάδα να αρχίσει να δικαιολογεί αυτήν την γεναία επένδυση με αποτελέσματα στην πίστα. Ωστόσο, χωρίς σταθερότητα εκτός αυτής (με τους διευθυντές να αλλάζουν συνεχώς), χωρίς εμπιστοσύνη (ο Prost κι ο Taffin αποχώρησαν πριν την έναρξη της τρέχουσας σεζόν), και χωρίς οδηγό για το 2023, τα πράγματα γίνονται δύσκολα.

Αυτό το τελευταίο ζήτημα είναι απλώς ακόμα ένα «σύμπτωμα» των βαθέων παθογενειών της Alpine, η οποία δάνεισε τον Piastri στη McLaren, δεν μπόρεσε να τον δεσμεύσει ικανά, επιτρέποντας στους μανατζέρ του να μιλήσουν με Williams και McLaren και να έρθουν σε συμφωνία με τη δεύτερη, ενώ τώρα θα κινηθεί νομικά για να μπορέσει νε εξασφαλίσει τις υπηρεσίες του. Καμία συνοχή, κανένας ικανός προγραμματισμός για το άμεσο μέλλον, και βεβαίως καμία σοβαρότητα στο θέμα Alonso, καθώς περίμεναν από έναν οδηγό τέτοιου βεληνεκούς να κρατήσει ζεστή την θέση του Piastri το 2023, προτού αποχωρήσει για χάρη του Αυστραλού. Κάπως τραβηγμένο, δε βρίσκετε;

Υπάρχει πιθανότητα η Alpine να πετύχει τον στόχο της, δηλαδή την κατάκτηση τίτλων, πριν αποφασίσει ο Όμιλος να παύσει την παρουσία της στη Formula 1; Ουδείς γνωρίζει. Αλλά το μόνο που είναι βέβαιο είναι πως πρώτα πρέπει να επέλθει σταθερότητα, για να έρθει βελτίωση. Κι αυτό ακόμα δεν έχει συμβεί.