SPECIAL DRIVE: Mini Paceman JCW ALL4 - Mini Countryman Cooper S ALL4

Εις το όνομα του πατρός

Μπορεί το δυνητικό κοινό, οι υποψήφιοι αγοραστές, το lifestyle του σήμερα να μη νοιάζεται τι σημαίνει ένα όνομα αλλά -πιστέψτε μας- πίσω από αυτά τα μακρόσυρτα ονόματα των δύο Mini που βλέπετε υπάρχει το όνομα από το πιο διάσημο βρετανικό αυτοκίνητο και ένα όνομα μοναδικό στα χρονικά της F1: Cooper.

Όταν έχεις κερδίσει Πρωταθλήματα στη Formula 1 με τον κινητήρα στην πλάτη σου, όταν ονόματα όπως οι Stirling Moss, Bruce McLaren, Jack Brabham, John Surtees, Jochen Rindt, εμπιστεύτηκαν εσένα τον γελαστό, καλαμπουρτζή Αγγλο κι όταν έχεις δαμάσει ράλι με ένα αυτοκινητάκι τόσο δα, το Mini, την ιδέα του Alec Issigonis, δεν έχεις τίποτε άλλο παρά τρέλα, πίστη και πείσμα. Είσαι διαφορετικός. Είσαι ο John Cooper. Χρόνια αργότερα, ο Mike Cooper ο μικρός γιος του John μεγαλώνοντας βρήκε στο όνομα του πατέρα του τη συνέχεια σε μια ιστορία θαυμάτων όταν δημιούργησε την John Cooper Works βρίσκοντας απάγκιο αργότερα στη Mini και την BMW. Και ο πατήρ John μπορεί να μην υπάρχει εδώ και χρόνια ανάμεσά μας, αλλά τα Mini με την υπογραφή ενός σπουδαίου ονόματος μας θυμίζουν κάτι από την τρέλα, τη μεγαλοφυή πρακτικότητα και τη διαφορετικότητα του Cooper. Πήραμε στα χέρια μας τα νέα Coutnryman και Paceman σε εκδόσεις με την ένδειξη «Cooper», τα ζήσαμε, τα πιέσαμε... όχι για να τα συγκρίνουμε (ποτέ δεν  λες... κατάμουτρα σε δύο αδέλφια ποιο είναι το καλύτερο) αλλά για να ψηλαφίσουμε τον χαρακτήρα τους και την αξία της ονομασίας τους.

Πράξη 1η

Μπροστά στη νέα εποχή Mini με τα hatch και το πεντάθυρο να μονοπωλούν το ενδιαφέρον (μηχανολογικά και αισθητικά) δύο «διαφορετικά» Mini ανανεώθηκαν πρόσφατα, σχεδόν με τον ίδιο, αδιόρατο τρόπο, για να παραμείνουν φρέσκα. Δεν μπορείς βέβαια να αλλάξεις δραματικά τόσο ταλαντούχα σχήματα. Ετσι οι αισθητικές αλλαγές του Countryman και του Paceman περιορίζονται σε λεπτομέρειες. Νέες ζάντες με χαμηλότερο βάρος και καλύτερη αεροδυναμική, νέα χρώματα αμαξώματος ενώ στο εσωτερικό τα όργανα έχουν πια μαύρο φόντο, ενώ έχουν επανασχεδιαστεί οι χρωμιωμένοι διακόπτες του κλιματισμού και έχει βελτιωθεί η ακουστική. Σε όσα δεν φαίνονται η βελτιστοποιημένη ροή αέρα στο κάτω μέρος του αμαξώματος, τα ρουλεμάν τροχών με μικρότερο συντελεστή τριβής και τα ελαστικά με μειωμένη αντίσταση κύλισης βελτιώνουν το ρολάρισμα των αυτοκινήτων. Δύο αμαξώματα τόσο ίδια μα τόσο διαφορετικά. Ψηλό, φουσκωμένο, πεντάπορτο, πενταθέσιο με χροιά πολυμορφικού, με την πίσω σειρά καθισμάτων να σύρεται κατά 13 εκατοστά και ικανό θαρρείς για τα πάντα το Countryman με υπόνοια βελτίωσης το κόκκινο “S” λόγω Cooper. Το έχουμε συνδυάσει και με το σύντομο πέρασμά του από τα σύγχρονα ράλι που τους δίνεις το πράσινο φως να σε πάει λίγο παραπέρα. Το Paceman πιο χαμηλό, πιο επιθετικό, τρίθυρο, αυστηρά τετραθέσιο, γεννημένο θαρρείς από μια μονοκοντυλιά, δίνει τον ρυθμό ως ένα υβρίδιο τρίθυρου κουπέ και SUV με μια αισθητική που το καθιστά μοναδικό στο είδος του, έχοντας συνάμα όλη τη μηχανολογία βελτίωσης των Mini με τη σφραγίδα «John Cooper Works». Mια οριζόντια μπάρα στη μάσκα σε κόκκινη απόχρωση και το λογότυπο John Cooper Works στο πλέγμα της μάσκας είναι τα διαπιστευτήρια.

Ο John Cooper δεν θα φανταζόταν ποτέ δύο τέτοιους συνδυασμούς. Αυτοκίνητα με ηλεκτρονικά συστήματα ελέγχου ευστάθειας με σύστημα τετρακίνησης που κατανέμει την ισχύ, συνεχώς μεταβαλλόμενα μεταξύ εμπρός και πίσω άξονα μέσω ενός ηλεκτρομαγνητικού κεντρικού διαφορικού, αυτοματοποιημένα κιβώτια με δυνατότητα μηχανικής επιλογής σχέσης μέσω paddles στο τιμόνι.

Πράξη 2η

Eνα από τα πιο ενδιαφέροντα 1600άρια μοτέρ βενζίνης είναι αυτό που «φορούν» τα δύο μοντέλα. Βελτιωμένα φέτος για να περάσουν τις εξετάσεις των προδιαγραφών εκπομπών ρύπων EU6. Πέρα από την τεχνολογία twin scroll turbo, τον άμεσο ψεκασμό και τον μεταβλητό χρονισμό βαλβίδων, το Countryman έχει δεχθεί βελτιώσεις για το κάτι παραπάνω που μεταφράζεται σε 190 ίππους. Επίσης η ροπή φτάνει τα 260 Nm με overboost, η δε υποσχόμενη επιτάχυνση για τα πρώτα 100 χλμ./ώρα είναι 8,1 δλ. και η τελική ταχύτητα φτάνει τα 213 χλμ./ώρα Οπωσδήποτε αριθμοί που δεν συναντάς σε πολλά crossovers ή SUV. Οσο για το Paceman ξεχωρίζουμε τα έδρανα και το μπλοκ κυλίνδρων από αλουμίνιο, τα ενισχυμένα πιστόνια και την κυλινδροκεφαλή αλλά και τον στρόφαλο. Κοκοράκια χαμηλής τριβής, υδραυλικά αυτορυθμιζόμενα ωστήρια και βαλβίδες εξαγωγής με νάτριο για αποτελεσματική ψύξη των καυσαερίων. Ολα αυτά διανθίζονται από μεγαλύτερο intercooler. Aπό την άλλη, οι μηχανικοί της Mini πρόσθεσαν βραχίονες, στον πίσω άξονα, έβαλαν σκληρότερα ελατήρια, αμορτισέρ και αντιστρεπτικές ράβδους και χαμήλωσαν το αυτοκίνητο. Κατανοούμε ότι όλα αυτά ακούγονται ως εξωγήινοι όροι για όσους θέλουν τούτο το ανθρακί αυτοκίνητο με τα σπορ διακοσμητικά μόνο και μόνο επειδή είναι Mini, αλλά δεν μπορούμε -σεβόμενοι την ονομασία προέλευσης- να μην κάνουμε αυτή την techno-freak αναφορά μας. Στο δια ταύτα 218 ίπποι 300 Nm με overboost, επιτάχυνση 0 στα 100 χλμ./ώρα σε 6,8 δλ. και τελική ταχύτητα στα 226 χλμ./ώρα. Οχι άσχημα...  Και τα δύο αυτοκίνητα «φορούν» το ίδιο αυτόματο κιβώτιο 6 σχέσεων, με την ίδια κλιμάκωση, το ίδιο βήμα, τα ίδια ελαστικά Bridgestone Dueler 225/45-R18. Ομοιότητες χωρίς ομογενοποίηση.

Πράξη 3η

Και τα δύο είναι «βαριά» κορμιά, (στα 1.490 κιλά το Countryman, πέντε κιλά βαρύτερο το Paceman) και τα αυτόματα κιβώτια έχουν «την ψιλή κυριότητα» της σπορ προέλευσής τους που σε νορμάλ οδήγηση τα καθιστούν άνευρα. Επειγόντως επιλογή "Sport" και όλα βελτιώνονται θεαματικά (όχι δραματικά). Τα δύο αυτοκίνητα επιταχύνουν ψυχωμένα με το αντίστοιχο κροτάλισμα και θεαματικά σκασίματα από τις διπλές χορταστικές απολήξεις στο Paceman. Το Countryman έχει καλή θέση οδήγησης, το Paceman καλύτερη λόγω χαμηλού κέντρου βάρους και καθισμάτων. Τα paddles στα τιμόνια θέλουν εξοικείωση λόγω τρόπου κατεβάσματος σχέσεων (δεν πειράζει έχουμε υπομείνει μεγαλύτερα βρετανικά... μαρτύρια). Στρίβουν καλά, το Coutnryman φανερώνει κάποιες στρεβλώσεις, το Paceman καμία, όντας το πιο στιβαρό σκαρί που έχουμε δοκιμάσει τελευταία. Το Paceman έχει και κάτι παραπάνω: περισσότερη ισχύ και ροπή για να αναδείξει αυτή ακριβώς τη χάρη. Το αυτοκίνητο είναι σπορ. Σίγουρα. Και είναι μια θαυμάσια ιδέα για το πώς θα μπορούσε -τηρουμένων των αναλογιών και δεδομένων των αλμάτων σε όλα τα επίπεδα- να είναι ένα μοντέλο John Cooper. Το Countryman από την άλλη είναι παιχνιδιάρικο, διασκεδαστικό, βάζοντας και την παράμετρο της καθημερινής πρακτικότητας ενεργά μέσα στην «εξίσωση». Καίει λιγότερο, «κοπανάει» λιγότερο, διαχειρίζεται με περισσότερη ωριμότητα πρόσωπα και πράγματα, κάνοντάς το μια πιο «safe» αλλά και προσιτή λύση.Το Paceman είναι brutal, «φόβητρο» να το βλέπεις και να το ακούς. Είναι αυτοκίνητο ειδικών αποστολών και σαφώς πιο κοντά στο πνεύμα Works, αν και του έλειπε το μηχανικό κιβώτιο.

Πράξη 4η

Απόγευμα. Εχω απομείνει στην αριστερή λωρίδα, κινούμενος με απόλυτα ανομολόγητη ταχύτητα. Ο μπάσος ήχος της εξάτμισης, ο αεροδυναμικός θόρυβος, η κύλιση των ελαστικών, οι 218 ίπποι του Paceman που «καλπάζουν» κάτω από το φουσκωμένο καπό, δίνουν την αίσθηση ενός «κτήνους» που ασθμαίνει και βρυχάται. Η ευθυβολία του είναι υποδειγματική. Προσπερνώ κάποιον ξεχασμένο... Θυμάμαι. Πάνε σχεδόν τρία χρόνια από εκείνο το χάραμα σε μια χιονισμένη πίστα, στη Φινλανδία, όπου ο θρύλος των ράλι, ο Ραουνο Ααλτόνεν, ο άνθρωπος που είχε συνδέσει τις απαρχές των Mini στα ράλι, μου έδειχνε με τις παλάμες του πώς θα έπρεπε να στρίψω το Countryman και το Paceman σαν σε αερομαχία. Τόσο εκ διαμέτρου αντίθετες, τόσο πλούσιες παραστάσεις από μια μάρκα με ένα μικρό όνομα που γράφεται με κεφαλαία.

Σε μια εποχή που μετράμε γραμμάρια κατανάλωσης και διοξείδιου του άνθρακα, που ρωτάμε για πράσινους δακτυλίους και τέλη κυκλοφορίας, αυτά τα δύο αυτοκίνητα μας βγάζουν τη γλώσσα σαν τον Einstein των πολύχρωμων pop art του Andy Warhol. Κι εκεί, ανάμεσα σε μετρήσεις και πίνακες των χιλιοστών του δευτερολέπτου κάναμε Ctrl-Alt-Del. Αναζητήσαμε κάτω από τα διαφορικά, κάτω από τις εφαρμογές για smartphones και τα bits των επεξεργαστικών μονάδων, τα φαντεζί σαλόνια με τα ambient φωτιστικά, κάτι που να συνδέει το αφοπλιστικό μηχανολογικό μεγαλείο της οικογένειας Cooper με αυτοκίνητα που προορίζονται για τον δικηγόρο, τη διευθύντρια marketing πολυεθνικής ή τον ροκά που σπούδασε στο Εδιμβούργο και είχε, έχει και θα έχει Mini. Υπάρχει; Υπάρχει. Είναι αυτή η αδιόρατη επιθυμία να θέλεις κάτι που είναι διαφορετικό, σπορ, σπορτίφ -ίσως και να μην έχει εδώ τόση σημασία- που να σε κάνει να ξεχωρίζεις όχι ως αυτοκινητική καρικατούρα αλλά ως οδηγός, γιατί υπάρχει αυτή η ωραιότητα στην οδήγηση κάθε Mini. Και -ποτέ δεν ξέρεις- μπορεί η BMW του χρόνου, σε δυο χρόνια, να βάλει τους τροχούς κάποιου μονοθέσιου Cooper στο Σπα, στο Σίλβερστόουν, στη Μόντσα, όπως είχε κάνει ο Charles Cooper με τον γιο του John πριν από 55 χρόνια.