Γιατί είναι καλό να εναλλάσσω εμπρός-πίσω τα ελαστικά του αυτοκινήτου μου;

Η αλήθεια είναι πως οι περισσότεροι από εμάς, δεν μπαίνουμε στον κόπο να ασχοληθούμε με το αυτοκίνητό μας παρά μόνο μια φορά το χρόνο, όταν έρχεται η ώρα για την ετήσια συντήρησή του σε κάποιο συνεργείο (ενίοτε ελέγχοντας και την πίεση των ελαστικών, σε κάποιο βενζινάδικο). Τα σύγχρονα μοντέλα, άλλωστε, είναι τόσο καλά που σπάνια χρειάζεται να ανοίγουμε έστω το καπό.

Εάν ωστόσο αποφασίσουμε να ασχοληθούμε λίγο παραπάνω με τη φροντίδα τους, είναι σίγουρο ότι θα μας το ανταποδώσουν. Υπάρχουν διάφορα μικροπράγματα που μπορούμε να κάνουμε για αυτά, όπως ο έλεγχος των υγρών του κινητήρα, το τακτικό εξωτερικό πλύσιμο, στην προκειμένη όμως περίπτωση θα μιλήσουμε για τα ελαστικά και την τακτική αλλαγή αυτών, μπροστά-πίσω.

Το συγκεκριμένο μέτρο δεν αφορά οχήματα που φοράνε διαφορετικές διαστάσεις τροχών στους δύο άξονες. Αυτά είναι ελάχιστα και αν διαθέτετε ένα τέτοιο μοντέλο, είναι σίγουρο πως θα το γνωρίζετε ήδη. Για τους υπόλοιπους, θα πρέπει να κατανοήσουμε τα εξής.

Η φθορά των ελαστικών δεν μπορεί να είναι ομοιόμορφη με την πάροδο του χρόνου. Και για αυτό οφείλονται παράγοντες που μπορούμε να ελέγξουμε (όπως, π.χ. η διαφορετική πίεση, από απροσεξία), καθώς και άλλοι για τους οποίους δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα.

Τα μπροστινά ελαστικά, για παράδειγμα, επιβαρύνονται περισσότερο στα άκρα τους, λόγω των δυνάμεων που ασκούνται κατά την αλλαγή κατεύθυνσης αλλά και γιατί συνήθως έρχονται πιο συχνά σε επαφή με πεζοδρόμια.

Σε αυτά, επίσης, ασκούνται πολύ μεγαλύτερες δυνάμεις πέδησης (συνήθως 70:30) και τριβές στο πέλμα τους, κάθε φορά που ο οδηγός πατάει το πεντάλ του φρένου. Τα πίσω ελαστικά, με τη σειρά τους, συνήθως δέχονται ηπιότερες πλευρικές καταπονήσεις, για την πλειοψηφία των αυτοκινήτων δεν αποτελούν τους κινητήριους τροχούς, ενώ σηκώνουν και λιγότερο βάρος.

Οι παράγοντες αυτοί (και μερικοί ακόμα, που όμως δεν έχει νόημα να αναλύσουμε, στην παρούσα φάση) είναι αρκετοί για να φθείρουν ανομοιόμορφα την επιφάνεια των ελαστικών μας. Τώρα οι ειδικοί αναφέρουν ότι η διάρκεια ζωής ενός ελαστικού είναι τα 4 χρόνια (κατά άλλους 5), καθώς ακόμα και αν δείχνουν σε καλή κατάσταση, το πέλμα τους έχει αρχίσει να χάνει την ελαστικότητά του. Αυτό συνεπάγεται αύξηση της απόστασης ακινητοποίησης και ταυτόχρονη μείωση της ελκτικής και πλευρικής πρόσφυσης.

Εάν κανείς επιθυμεί να διατηρήσει σε όσο το δυνατό καλύτερη κατάσταση τα ελαστικά του, για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, μία καλή πρακτική είναι ανά περιόδους να αλλάζει τα μπροστά με τα πίσω. Με αυτό τον τρόπο θα ελαχιστοποιήσει την ανομοιόμορφη φθορά και θα διατηρήσει καλύτερα τα χαρακτηριστικά τους.

Η γενική φιλοσοφία είναι η εξής. Στα προσθιοκίνητα οχήματα αλλάζουμε το εμπρός με το πίσω ελαστικό της κάθε πλευράς. Στα πισωκίνητα οχήματα, τα πίσω ελαστικά έρχονται στην ίδια πλευρά μπροστά, ενώ τα μπροστινά τοποθετούνται διαγώνια πίσω. Όσο για τα τετρακίνητα, η αλλαγή γίνεται εμπρός δεξια-πίσω αριστερά και το αντίθετο.

Ειδικά για τις περιπτώσεις 2 και 3, βεβαιωνόμαστε πριν ότι δεν διαθέτουμε ελαστικά με κατευθυντική χάραξη πέλματος. Εάν ναι, φροντίσουμε η περιστροφή να γίνεται όπως προβλέπεται. Επίσης, καλό είναι πριν εφαρμόσουμε το οτιδήποτε, να διαβάσουμε το βιβλίο του κατασκευαστή ή να ρωτήσουμε στο συνεργείο μας για το συγκεκριμένο μοντέλο αυτοκινήτου.

Εάν διαθέτετε ένα πιο σοβαρό γρύλο από αυτούς που δίνουν οι κατασκευαστές μαζί με το αυτοκίνητο, μπορείτε να πραγματοποιήσετε την όλη διαδικασία και μόνοι σας. Εάν πάλι δεν θέλετε να εμπλακείτε με όλο αυτό και προτιμάτε την άνεση και την ασφάλεια που προσφέρει η αλλαγή τους από ειδικούς (κάποιο βουλκανιζατέρ), ακόμα καλύτερα.

Χοντρικά θα έχετε καλύτερα αποτελέσματα εάν εφαρμόζετε αυτό τον κανόνα κάθε 10.000 km ή τουλάχιστον μία φορά το χρόνο, κατά τη διάρκεια της ετήσιας συντήρησης (λογικά το συνεργείο δεν θα σας χρεώσει κάτι, εάν το ζητήσετε ευγενικά).