Στελέχη των εταιριών θεωρούν ότι ο Κορωνοϊός βοηθά στην αυτόνομη οδήγηση!


Το να κοιτάς να εμπορευματοποιήσεις μία κατάσταση σαν και αυτή, πιθανά δεν είναι καλό… Παρόλα αυτά αρκετοί εκφράζουν αυτή την άποψη, δικαιολογώντας, κατά το δοκούν, τους ισχυρισμούς τους.

  • 3/4/2020

Η βάση όλων αυτών έχει να κάνει με την ασφάλεια. Όλοι μας ζούμε αυτές τις στιγμές σε ένα ιδιότυπο καθεστώς περιορισμού. Στη συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου πρυτανεύει η λογική και ο σεβασμός προς τον πλησίον. Αυτό όμως δεν αναιρεί το γεγονός ότι η ζωή δεν μπορεί να συνεχιστεί από το σπίτι. Έστω και λίγες, έστω και αραιές μετακινήσεις είναι απαραίτητες, για ψώνια ή για να επισκεφτείς φίλους και συγγενείς σε ανάγκη. Και εδώ αρχίζει να ξετυλίγεται το νήμα της αυτόνομης οδήγησης.

Για όσους έχουν αυτοκίνητο, όλα καλά, Για τους υπόλοιπους όμως, θα πρέπει είτε να χρησιμοποιήσουν τα μέσα μαζικής μεταφοράς, είτε να πάρουν κάποιο ταξί. Και στις δύο περιπτώσεις, το ρίσκο είναι αυξημένο, καθώς θα αναγκαστούν να έρθουν σε επαφή με άλλο κόσμο. Εδώ λοιπόν πατάνε ορισμένα στελέχη εταιριών, για να πουν το προφανές. Εάν αυτή τη στιγμή υπήρχε ώριμη η αυτονομία επιπέδου 5 και οι υπηρεσίες robotaxi και car sharing, αυτό θα έδινε μία μεγάλη ανάσα. Θα μπορούσαμε να προσφέρουμε εξατομικευμένες μεταφορές σε όποιον έχει ανάγκη, χωρίς να χρειαστεί να έρθει σε επαφή με κανένα.

Προχωρώντας ένα βήμα παρακάτω, αντίστοιχες υπηρεσίες θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν και από τις δομές υγείας. Άρρωστοι ή ακόμα και περιστατικά που δείχνουν επικίνδυνα, θα ήταν σε θέση να μετακινούνται υπό καραντίνα, με κάποιο αυτόνομο όχημα ή ασθενοφόρο. Με την προϋπόθεση φυσικά ότι η κατάστασή τους δεν είναι τέτοια που χρίζει συνεχούς παρακολούθησης από νοσηλευτικό προσωπικό και τραυματιοφορείς.

Κατόπιν, υπάρχει και το θέμα του εμπορίου. Εάν σήμερα είχαμε τα αυτόνομα οχήματα που πιθανά θα κυκλοφορούν σε 20 χρόνια, η παράδοση αγαθών στο σπίτι θα ήταν πολύ πιο άμεση και αποδοτική. Είτε μιλάμε για είδη πρώτης ανάγκης από το super market, είτε για παπούτσια, ηλεκτρονικά ή ο,τι άλλο, οι παραδόσεις θα μπορούσαν να συνεχίζονται και υπό αυτές τις συνθήκες, με αμείωτο ρυθμό. Πόσο μάλλον, χωρίς να φέρνουν σε επαφή τον πελάτη με κανένα υπάλληλο.

Όλα αυτά τα παραπάνω σενάρια, πιθανά να κάνουν μία μεγάλη μερίδα του πληθυσμού, η οποία είναι αντίθετη ή διστακτική με την αυτόνομη οδήγηση, να το ξανασκεφτεί. Βέβαια, καλό είναι να κοιτάμε και την κοινωνική/ συναισθηματική διάσταση της όλης κατάστασης. Μία τέτοια πανδημία δεν ενδείκνυται για να μιλάμε ανοικτά πως θα την εκμεταλλευτούμε…