Formula 1 – Άμπου Ντάμπι: Παράνοια!

Πλέον είναι παραπάνω από επιτακτική η ανάγκη να βρεθούν κάποιοι σταθεροί, επαγγελματίες κριτές, οι οποίοι θα γνωρίζουν τους κανονισμούς, θα τους εφαρμόζουν στο ακέραιο και δεν θα απαντούν στον κάθε team principal, ο οποίος το μόνο που γνωρίζει είναι να γκρινιάζει όταν οι αποφάσεις δεν ευνοούν την ομάδα του.

Αυτό υο πράγμα πρέπει να τελειώσει. Αυτή η παρωδία με το πότε επιτρέπεται κάτι και πότε δεν επιτρέπεται, ανάλογα με την περίσταση και τους πρωταγωνιστές, δεν μπορεί να συνεχιστεί. Στη Γιάς Μαρίνα η Formula 1 είχε μια σπουδαία ευκαιρία να τελειώνει μια και καλή με τους επικριτές της, όμως κατάφερε το εντελώς αντίθετο.

Αντί να ασχολείται ο κόσμος με τον νέο Πρωταθλητή, τον εξαιρετικά ταλαντούχο πλην όμως «δύσκολο» ως χαρακτήρα, Max Verstappen, ασχολείτο με το ποιεί ήταν οι αγωνοδίκες. Αντί να ασχοληθεί με την επική προσπάθεια του Hamilton να πάρει ένα Πρωτάθλημα που φάνταζε χαμένο γι’ αυτόν μετά τη θερινή διακοπή, ασχολείτο με τον Masi.

Φτάνει πια. Αν δεν μπορείτε να καταλάβετε πως στο συμβάν του Latifi έπρεπε μέσα σε πέντε δευτερόλεπτα να βγάλετε κόκκινη σημαία, να διακόψετε τον αγώνα, να δώσετε σε όλους τους οδηγούς το δικαίωμα να αγωνιστούν με ίδια «όπλα» και να μην γίνετε περίγελος παγκοσμίως με αποφάσεις που αναιρούνταν μέσα σε έναν γύρο, τότε δεν μπορείτε να κάνετε ετούτη τη δουλειά.

Είτε αρέσει, είτε δεν αρέσει, οι πιλότοι είναι και πρέπει να είναι οι πρωταγωνιστές. Ούτε ο Masi, ούτε ο Wolff με τον Horner, ούτε ο Tonio Liuzzi. Οι οδηγοί. Αυτοί που τα δίνουν όλα μέσα στις πίστες. Αυτοί που φέρνουν θεατές, τηλεθεατές, φιλάθλους στο σπορ, που το διαφημίζουν στα πέρατα της γης. Τόσο απλά, τόσο ξεκάθαρα.

Ειλικρινά, θεωρώ ότι το τελευταίο εξάμηνο τα πλήγματα που έχει δεχθεί το σπορ εξαιτίας της αλλοπρόσαλλης συμπεριφοράς των κρατούντων, είναι τόσο καίρια, ώστε θα χρειαστεί εξαιρετικά μεγάλη προσπάθεια για να ανακτηθεί η χαμένη αξιοπιστία αυτών που το διοικούν.

Είναι ξεκάθαρο πως ο Masi είναι «λίγος». Charlie δεν θα γίνει ποτέ. Δεν μπορεί. Παραείναι soft γι’ αυτόν τον ρόλο. Κι αν δεν βρεθεί ένας σοβαρός άνθρωπος, ο οποίος θα αποφασίσει να τραβήξει τα γκέμια, να ελέγξει το σπορ και να το επαναφέρει εκεί όπου βρισκόταν πριν από μερικά χρόνια, το παιχνίδι θα χαθεί.

Και θα είναι κρίμα, διότι φέτος αυτό που είδαμε ήταν εξωπραγματικό. Ήταν απίθανο, μοναδικό, πιθανών να μην το ξαναζήσουμε, όσο κι αν όλοι μας προσευχόμαστε κάθε σεζόν να έχει ίδια εξέλιξη. Όμως δεν είναι κάθε ημέρα… Κυριακή!

Πάμε παρακάτω. Πάμε στο 2022 κι ας αφήσουμε τον Max να το χαρεί. Πανάξιος πρωταθλητής στο φινάλε ενός συγκλονιστικού πρωταθλήματος, όπως είχε συμβεί πριν από μερικά χρόνια και με τον πρώτο τίτλο του Hamilton. Για να μην το ξεχνάμε κι αυτό…