Ferrari F430 Vs Lamborghini Gallardo: Στο όριο


Είναι κάποιες ημέρες που σημαδεύουν διά βίου τη ζωή ενός δημοσιογράφου του αυτοκινητικού Τύπου. Μια απ αυτές είναι η περιήγηση έστω και στα γρήγορα στην Emilia-Romagna (Ιταλία), πίσω από το τιμόνι δύο εγχώριων supercars. Δύσκολη δουλειά! Αλλά, πάλι, ίσως και όχι...
  • 7/6/2007
Είναι κάποιες ημέρες που σημαδεύουν διά βίου τη ζωή ενός δημοσιογράφου του αυτοκινητικού Τύπου. Μια απ αυτές είναι η περιήγηση έστω και στα γρήγορα στην Emilia-Romagna (Ιταλία), πίσω από το τιμόνι δύο εγχώριων supercars. Δύσκολη δουλειά! Αλλά, πάλι, ίσως και όχι...

Κείμενο: Christophe Boulain, απόδοση: Κατερίνα Παπαδάκη

FΕRRΑRΙ F430 SPIDER, LAMBORGHINI GALLARDO SΡΥDΕR

Δεν έχουμε καιρό για χάσιμο. Λίγο πριν από τις 9.00 το πρωί φτάνουμε στο εργοστάσιο της Lamborghini, στο κτίριο με τον αριθμό 12 της via Modena, στη SantAgata Bolognese. Εκεί καθόμαστε για λίγο, ίσα να παραλάβουμε τα κλειδιά, να μπούμε στην Gallardo Spyder και ξαναφεύγουμε με κατεύθυνση το Maranello. Σε απόσταση λιγότερη από 35 χιλιόμετρα πιο μακριά, πάντα στα νότια προάστια της Modena, φτάνουμε στη via Abetone και συγκεκριμένα στον αριθμό 4. Εκεί δεν βρίσκεται άλλη από την είσοδο του εργοστασίου της Ferrari. Ξαφνικά, να και τα προβλήματα! Ο... κέρβερος που φυλάει την πύλη στραβομουτσουνιάζει και μας κάνει σαφές ότι δεν μπορούμε να μπούμε (στο πάρκινγκ) με... «αυτό». Το «αυτό» είναι η Lamborghini! Δεν γίνεται τίποτα, πρέπει να φανούμε συνεργάσιμοι ανωτέρα διαταγή. Αφήνουμε την «κούκλα» στο πάρκινγκ της διπλανής τράπεζας: «Για δέκα λεπτά μόνο, mille grazie». Ίσα για να υπογράψουμε το έντυπο δανεισμού της F430 Spider που είναι σταθμευμένη στην αυλή και μας περιμένει. Μένουν μόνο 24 ώρες πριν τις επιστρέψουμε...

Κινητήρας V8 ή V10;
Γυρίζω το κλειδί στο διακόπτη, πιέζω το κουμπί «start», που βρίσκεται στα αριστερά πάνω στο τιμόνι, και ο V8 κινητήρας των 4,3 λίτρων της Ferrari ξυπνάει. Το λιγότερο που μπορείς να πεις είναι ότι το μπλοκ του κινητήρα, που γεννήθηκε στο διασημότερο «μαιευτήριο» της αυτοκίνησης, στο Maranello, δεν είναι καθόλου «μωρό». Ακόμα και στο ρελαντί «γρυλίζει» άγρια: θα έλεγες πως η εξάτμιση ξέμεινε στο εργαστήριο. Με το, προαιρετικό, ημιαυτόματο σειραϊκό κιβώτιο F1 δεν χρειάζεται να κάνεις πολλές κινήσεις για να βγεις από το πάρκινγκ. Πατάς με το ένα πόδι το φρένο, τραβάς προς το μέρος σου το μοχλοδιακόπτη που βρίσκεται δεξιά, πίσω από το τιμόνι, για να βάλεις την πρώτη ταχύτητα, αφήνεις το φρένο και κινείσαι προς τα εμπρός. Ξαναπατάς το φρένο για να σταματήσεις, πιέζεις το κουμπί «R», που βρίσκεται στην κονσόλα ανάμεσα στα καθίσματα, για να μπει η όπισθεν, και ο ελιγμός γίνεται στη στιγμή.

Το ελαφρύ σε αίσθηση σύστημα διεύθυνσης της F430 Spider και η απολύτως προοδευτική μετάδοση της κίνησης (μέσω του κιβωτίου) έρχονται σε αντίθεση με τον ήχο του κινητήρα. Έχω διαρκώς την αίσθηση ότι τον ενοχλώ, σαν να τσιγκλίζω ένα λιοντάρι την ώρα του φαγητού!

Στην Gallardo Spyder συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο: ο κινητήρας μόλις που ακούγεται στο ρελαντί, αλλά το σύστημα διεύθυνσης μοιάζει με αυτό ενός... τρακτέρ(!) ενώ ο συμπλέκτης του προαιρετικού ημιαυτόματου κιβωτίου «e-gear» δυσκολεύεται να ανταποκριθεί άμεσα κατά την επιτάχυνση. Ευτυχώς, το πάρκινγκ της παρακείμενης τράπεζας είναι μεγάλο

Υπό κανονικές συνθήκες, το να βγεις από την πύλη του Maranello με Ferrari δεν συνοδεύεται από τυμπανοκρουσίες. Οι ντόπιοι όλο και κάποια F430, 599 GTB Fiorano ή 612 Scaglietti συναντούν στο δρόμο. Ωστόσο, τα βλέμματα τραβά η συνοδεία μας, δηλαδή η Gallardo Spyder, και κάνει τα αφτιά τους να τεντώνονται. Σε κάθε «γρύλισμα» του V8 της Ferrari, ο V10 από τη SantAgata απαντάει με ένα ρόγχο, λιγότερο αναγνωρίσιμο μεν, αλλά ακόμα πιο δυνατό και καθαρό. Γιατί μπορεί ο κινητήρας της Lamborghini να είναι σχεδόν αθόρυβος κάτω από τις 3.000 σ.α.λ., στη συνέχεια όμως μεταμορφώνεται. Πάνω στην ώρα, πατάω τέρμα το γκάζι και μια διαγώνια μαύρη γραμμή σχηματίζεται στο δρόμο διαγράφοντας τη λέξη «Μaranello» που υπάρχει σε αυτόν.

«Αndiamo»! (Φύγαμε!)

Δύο και μοναδικές
Ο δρόμος ελίσσεται αριστερά-δεξιά, πάνω-κάτω άλλωστε στην Emilia-Romagna βρισκόμαστε. Από τα πρώτα κιόλας χιλιόμετρα η F430 μάς εκπλήσσει με το πόσο ελαφριά σε αίσθηση είναι και με τη στρεπτική ακαμψία του μπροστινού άξονα. Όταν βρίσκεσαι πίσω από το τιμόνι της, δεν έχει νόημα να διστάζεις στις στροφές. Πρέπει να κινείσαι χωρίς δεύτερη σκέψη, να χειρίζεσαι το τιμόνι με ταχύτητα και το γκάζι με δεξιοτεχνία. Έτσι, χάρη στο ηλεκτρονικά ελεγχόμενο πίσω διαφορικό (E-DIFF), αποκαλύπτεται η εκπληκτική ευκινησία της, η οποία όμως ποτέ δεν καταντά επικίνδυνη. Για να επωφεληθείς στο έπακρο από την ισορροπημένη κατανομή του βάρους εμπρός-πίσω, η οποία χαρακτηρίζει το πλαίσιο της Ferrari, πρέπει να γυρίσεις το «μανετίνο» κατά τη φορά των δεικτών του ρολογιού. Αυτός ο μικρός διακόπτης, ο οποίος είναι τοποθετημένος δεξιά στο τιμόνι, δίνει τη δυνατότητα στον οδηγό να ρυθμίσει ανάλογα με τη διάθεσή του την ταχύτητα αλλαγής των σχέσεων, τη σκληρότητα των αμορτισέρ καθώς και το όριο πέρα από το οποίο τίθενται σε λειτουργία τα συστήματα ελέγχου της πρόσφυσης και της ευστάθειας του ιταλικού οχήματος.

Οι δύο πρώτες θέσεις, οι πιο «φρόνιμες», προορίζονται για οδήγηση σε χιόνι, βρεγμένη άσφαλτο ή με τη μαμά στη θέση του συνοδηγού (στην περίπτωσή μας, ευτυχώς, δεν μπορούσε να έρθει). Η τρίτη θέση, αυτή με την ένδειξη «sport», ταιριάζει μια χαρά στην περίσταση. Επιλέγοντας το επόμενο πρόγραμμα λειτουργίας, αυτό με την ένδειξη «race», η οδήγηση μπορεί να γίνει ακόμα πιο δυναμική. Οι αλλαγές των σχέσεων γίνονται τόσο γρήγορα, ώστε να θυμίζουν εκπυρσοκρότηση, ενώ ο τρόπος επέμβασης των ηλεκτρονικών συστημάτων ελέγχου γίνεται πολύ αν όχι υπερβολικά χαλαρά. Οι στροφές του δρόμου διαδέχονται η μία την άλλη με ρυθμό που μοιάζει να είναι αντίστοιχος με αυτόν που κινούνται οι βαλβίδες. Θα το παρομοιάζαμε με μια συμφωνία που θα έπειθε ακόμα και τον Μπετόβεν να πάρει δίπλωμα μηχανολόγου!

Γυρνώντας το διακόπτη του «μανετίνο» στην ένδειξη «CSΤ», την τελευταία θέση στα δεξιά, ο οδηγός περνάει σε άλλη διάσταση. Σε αυτό το πρόγραμμα λειτουργίας αποσυνδέονται όλα τα συστήματα ελέγχου της οδικής συμπεριφοράς και δεν μένει παρά μία ασπίδα προστασίας: το σύστημα ABS. Και ειλικρινά, αν και το χρειαστήκαμε αρκετές φορές, δεν ήταν και η καλύτερη βοήθεια Τόσο στις ανωμαλίες του οδοστρώματος όσο και στις στροφές, έχει την τάση να ελευθερώνει τα φρένα χωρίς να πρέπει. Αυτό είναι κρίμα, καθώς η F430 Spider διαθέτει δαγκάνες και κεραμικούς δίσκους που (με την απόδοσή τους) θα μπορούσαν να... κονιορτοποιήσουν και ρυμουλκούμενο.

Η Gallardo Spyder δεν έχει τέτοιο πρόβλημα. Μπορεί οι δαγκάνες της Brembo, οκταπίστονες εμπρός και τετραπίστονες πίσω, να πιέζουν με λιγότερη δύναμη (συγκριτικά με της ανοιχτής F430) τους μεγάλους μεταλλικούς δίσκους, όμως το ABS της δεν τα χάνει ποτέ. Είναι σταθερό στην απόδοσή του, χωρίς εκπλήξεις. Λίγο-πολύ όπως και η ίδια η Lamborghini.

Η Gallardo είναι λιγότερο ευκίνητη από τη Ferrari και δίνει την εντύπωση ότι είναι 300 κιλά βαρύτερη, αν και η ζυγαριά δείχνει μόνο 150. Επιπλέον, το ημιαυτόματο κιβώτιό της είναι λιγότερο γρήγορο και το σύστημα διεύθυνσης αρκετά πιο «βαρύ». Πάντως, ακόμα κι αν δεν σου δίνει την ίδια αίσθηση αγωνιστικού αυτοκινήτου κατά την οδήγησή της (όπως συμβαίνει με την F430 Spider), το όχημα από τη SantAgata χαρίζει δυνατές συγκινήσεις. Πρώτα απ όλα με τη διαβολεμένη ακρίβεια της εμπρός ανάρτησης. Αρκεί να στρέψεις ελάχιστα το τιμόνι και θα αλλάξεις λωρίδα χωρίς την παραμικρή καθυστέρηση στην απόκριση. Ακόμα κι αν την πιέσεις, η Gallardo δεν πτοείται. Αρχίζει να γλιστράει προοδευτικά με τους τέσσερις τροχούς. Πρέπει να πούμε ότι διαθέτει μόνιμη τετρακίνηση, που, σε κανονικές συνθήκες, μεταδίδει το 70% της ροπής στους πίσω τροχούς, καθώς και μπλοκέ πίσω διαφορικό (σε ποσοστό 45%). Να πώς περνάνε στο δρόμο οι 520 ίπποι του V10, ο οποίος, όπως και το αλουμινένιο πλαίσιο, έχει κατασκευαστεί από την Audi, ιδιοκτήτρια εταιρεία της ιταλικής αυτοκινητοβιομηχανίας. Και για όσους το παρακάνουν με το δεξί τους πόδι, το σύστημα ελέγχου της πρόσφυσης (που μπορεί να απενεργοποιηθεί όπως και το ESP) είναι σε επιφυλακή. Κάθε φορά που επεμβαίνει στο σύστημα ψεκασμού, θα έλεγες ότι βρίσκεσαι πίσω από το τιμόνι ενός μονοθεσίου της Formula 1! Τόσο όμοιοι είναι οι κραδασμοί του κινητήρα με αυτόν μιας F1 στην έξοδο από φουρκέτες.

Αν και η ανάρτηση της Gallardo Spyder είναι σαφώς σκληρότερη από αυτήν της Ferrari F430 Spider, αυτό δεν την κάνει άβολη. Χάρη στα αμορτισέρ Koni, με ρύθμιση ξεχωριστή για τη συμπίεση και την έκτασή τους, η Gallardo καταφέρνει να συνδυάζει τη σφιχτή αίσθηση (που πρέπει να έχει ένα τέτοιο αυτοκίνητο) με την άνεση.

Έπειτα από 300 χλμ. σε δρόμους όλο στροφές και 8 ώρες διαρκούς φωτογράφησης πέφτει η νύχτα. Είναι ώρα να γεμίσουμε τα ρεζερβουάρ τους με καύσιμο. Σε δώδεκα ώρες θα πρέπει να επιστρέψουμε τα δύο κοσμήματα στους ιδιοκτήτες τους. Αλλά έχουμε ακόμα τη νύχτα για να τα χαρούμε-