Συγκριτικό MPV: Citroen C4 Picasso Vs Opel Zafira

Κείμενο: Βαγγέλης Πετράκης

ι εκεί ως κοινός παρονομαστής έρχεται η εφαρμογή των παραπάνω σε δυο πολυχρηστικά τόσο διαφορετικά μεταξύ τους, το νέο C4 Picasso και το ήδη γνώριμό μας Opel Zafira, που αποδεικνύουν ένα πράγμα: η κατηγορία ωρίμασε κι έτσι είναι δυνατές η ποικιλομορφία και η διαφοροποίηση.

Βέβαια, το αρχέγονο πρόβλημα των MPV υπάρχει κι εδώ: πώς να διατηρήσεις τέτοιον όγκο σε επίπεδο λογικό, πώς να διανθίσεις τα τεσσεράμισι μέτρα αυτών των υψηλόκορμων αμαξωμάτων με σχεδιαστικές «ανάσες». Δείτε και τα δύο αυτοκίνητα και θα καταλάβετε. Το μεν Citron, ως ώφειλε από την καταγωγή του, είναι φρέσκο, με το γνωστό γαλλικό αέρα (πολλών μποφόρ μετά την εμφάνιση των C4), μίγμα καινοτομίας και νεανικότητας. Το Opel πιο τετραγωνισμένο, αλλά με το τρικ του εξογκώματος στην οροφή, που συνδυάζει τις γυάλινες επιφάνειες με τους αποθηκευτικούς χώρους και χαρίζει στο σχεδόν monovolume αμάξωμα λίγο δυναμισμό παραπάνω. Άξιο λόγου εδώ το επίπεδο συναρμογής, καλύτερο από αυτό του C4 και σε τελική ανάλυση σφόδρα ευπρόσδεκτο, γιατί αφήνει να υποθέσουμε ότι το αυτοκίνητο είναι πιο ποιοτικό (και είναι). Η είσοδος στο εσωτερικό γίνεται αβίαστα, χωρίς δρασκέλισμα, καθώς τα καθίσματα είναι σε σωστό ύψος. Πιο εύκολη και άμεση όμως γίνεται στο Ζafira, του οποίου άλλωστε η θέση οδήγησης είναι καλύτερη και γίνεται κτήμα σου αμεσότερα, τόσο γιατί η εργονομία είναι κατανοητή και εύκολη όσο κι επειδή αγκαλιάζει τον οδηγό σαν να ήταν κομμένο στα μέτρα του. Η γαλλική πρόταση ακολουθεί τη σουρεαλιστική διάθεση του νονού του. Το C4 είναι Picasso σε όλα του. Η αισθητική του είναι σαφώς μεταμοντέρνα, η αίσθηση υπερσύγχρονη και η εργονομία ανερμάτιστη. Χειρόφρενο στην κορυφή του ταμπλό, χειριστήρια κλιματισμού αριστερά της θέσης οδήγησης και άλλα πολλά, που χρειάζονται αρκετό ψάξιμο στο εγχειρίδιο και μακρύ χρόνο εξοικείωσης. Όπως καταλάβατε, η πλάστιγγα της καθημερινότητας γέρνει υπέρ του Zafira, το οποίο μάλιστα διαθέτει και καλύτερη αντιληπτή ποιότητα. Από την άλλη, όμως, η hi-tech αίσθηση του C4 δεν αφήνει ασυγκίνητους όσους γοητεύονται από τη μορφή της τεχνολογίας. Με άλλα λόγια, το C4 είναι σαν ένα i-pod με ρόδες κι επομένως τείνει χείρα προς ένα νεανικότερο, πιο ανοιχτόμυαλο κοινό. Για χώρους, ό,τι και να αναφέρουμε είναι λίγο. Το μεν C4, όντας μεγαλύτερο σε όλες του τις διαστάσεις, δείχνει και είναι πιο ευρύχωρο, ευήλιο και άνετο. Οι επτά του επιβάτες θα βολευτούν καλύτερα σε σχέση με το σαλονάκι του Zafira, κι αυτό γιατί οι πόρτες του C4 είναι μεγαλύτερες, ανοίγουν διάπλατα και η πρόσβαση στην τρίτη σειρά γίνεται αρκετά εύκολα ακόμη και για άνω του μετρίου σωματότυπους. Για το Zafira το γνωστό μας παραπονάκι στερεί αρκετά από την ευελιξία ενός πολυμορφικού. Το Flex 7 με το ενιαίο έδρανο της δεύτερης σειράς σημαίνει ότι η πρόσβαση στην τρίτη σειρά γίνεται δύσκολη υπόθεση, ειδικά αν υπάρχουν ήδη πίσω επιβάτες. Για την υπόλοιπη πολυμορφική υπόσταση των δύο αυτοκινήτων, το Picasso δείχνει να κερδίζει τις εντυπώσεις με την πληθώρα των αποθηκευτικών του χώρων, τα τραπεζάκια και την εν γένει δυνατότητα να εκπληρώσει πολλές και διαφορετικές καθημερινές ανάγκες, ακόμη και ιδιαίτερα ογκώδεις. Σημειωτέον ότι και στα δύο η διαμόρφωση του εσωτερικού φτάνει στην καλύτερη δυνατή χρηστικότητα, καθώς τα καθίσματα αποθηκεύονται στο δάπεδο, χωρίς να χρειάζονται κουραστικές και πολύπλοκες προσθαφαιρέσεις.

Αν ως τώρα η υπόθεσή σας ήταν ότι το Zafira υπερτερεί, ήρθε η ώρα να κλείσει η ψαλίδα. Ναι, και τα δύο αυτοκίνητα είναι άνετα σε ό,τι αφορά την άνεση στο ταξίδι, όμως οι Γάλλοι είναι Γάλλοι, και σε αυτόν τον τομέα δεν αστειεύονται. Τι κι αν πίσω χρησιμοποιείται ημιάκαμπτος; Η ρύθμιση είναι απλά ιδανική για επιβάτες, αποσκευές και ανοιχτό δρόμο. Κανείς δεν πρόκειται να κουραστεί και πρωτίστως ο οδηγός, ο οποίος παρά την ηλεκτρική υποβοήθηση και το μέτριο σε αίσθηση τιμόνι έχει στη διάθεσή του ένα ομοιογενές, ευχάριστο αυτοκίνητο να κοντρολάρει. Δεν θέλει πιέσεις και μαστίγιο (αν και ο κινητήρας των 1.800 κ.εκ. με τους 127 ίππους είναι αρκετά τίμιος στην απόδοση ισχύος και ροπής), αλλά τρόπους και ήπιο οδηγικό στυλ. Με αυτά στο μυαλό το C4 Picasso σε ανταμείβει με το πιο άνετο, το πιο ήσυχο, αθόρυβο και ποιοτικό επίπεδο κύλισης που έχουμε νιώσει ποτέ. Κάποια τριξίματα θα έρθουν, ένδειξη ότι οι Γάλλοι είναι μάλλον τσακωμένοι με τη στιβαρότητα, αλλά μεταξύ μας με τόσα κινούμενα μέρη (ακόμη και τα σκιάδια είναι συρόμενα, δημιουργώντας ένα πανοραμικό παρμπρίζ) δεν μπορεί να περιμένει κανείς κάτι καλύτερο. Σε αυτόν τον τομέα γυαλιά βάζει, ως είθισται, ο Γερμανός. Το Zafira μια ακόμη φορά πρωτεύει στην κατηγορία με τη στιβαρή αίσθηση (ολίγον σκληρή η ανάρτηση, αλλά αποπνέει σιγουριά στα γρήγορα) και την οδηγοκεντρική αίσθηση. Στρίβει καλύτερα, δίνει ομαλότερη πληροφόρηση στον οδηγό όταν οι ρυθμοί ανεβαίνουν, αλλά τότε δυστυχώς ανεβαίνει πολύ και το επίπεδο θορύβου, το οποίο γίνεται κουραστικό μετά τα 130 χλμ./ώρα. Και είναι αλήθεια κρίμα, γιατί είναι η πραγματική αχίλλειος πτέρνα του αυτοκινήτου. Μια σχέση ακόμη στο 5άρι κιβώτιο και καλύτερη ηχομόνωση θα ήταν θεία δώρα σε ένα κατά τα άλλα εξαιρετικά ποιοτικό και ολοκληρωμένο αυτοκίνητο.

Το διά ταύτα βρίσκει νικητή όχι τόσο αδιαμφισβήτητο το C4 Picasso. Είναι παιδί του 2007, μοντέρνο, ξεχωριστό και απόλυτα χρηστικό (όχι όμως και εργονομικό), ενώ και η τιμή του σε κάθε περίπτωση, με δεδομένο το χαρακτήρα του, είναι ιδιαίτερα ελκυστική. Από την πλευρά του, το Zafira, παρά την ποιοτική του υλοποίηση και τον ενδιαφέροντα οδηγικό του χαρακτήρα, χάνει στον τομέα της άνεσης αλλά και της τιμής σε μια απευθείας αντιπαράθεση, αφού είναι ακριβότερο.