ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ CAR AND DRIVER - LEXUS

Λίγο πριν το τέρμα



Στο τελικό στάδιο βρίσκεται ο μεγάλος διαγωνισμός του Car and Driver και της Lexus «20 χρόνια CAR and DRIVER - 20 έργα τέχνης» (τελεί υπό την αιγίδα της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών με θέμα: LEXUS IS ? H ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ), καθώς οι 20 καλλιτέχνες που συμμετέχουν με έργα ζωγραφικής, γλυπτικής και χαρακτικής, έχουν παραδώσει τις συλλογές στη Σχολή. Απομένει το άνοιγμα των πυλών της έκθεσης στην οποία η κριτική επιτροπή θα βραβεύσει τα καλύτερα από αυτά. Τα χρηματικά έπαθλα είναι μεγάλα, σε μια προσπάθεια να υποστηριχθεί και να αναδειχθεί το πραγματικό ταλέντο της νέας γενιάς καλλιτεχνών. Συναντήσαμε δύο από τους καλλιτέχνες, τη Ναταλία - Αικατερίνη Κέρκυρα και τον Βαγγέλη Θεοδωρίδη στα ατελιέ τους, αποτυπώνοντας τη στάση τους και την άποψή τους για το αυτοκίνητο και όχι μόνο. Εμείς τους ευχόμαστε να αποτυπώνουν πάντα με τον καλύτερο τρόπο τις καλλιτεχνικές τους ανησυχίες.

Πώς αποφάσισες να ασχοληθείς με την τέχνη;

Ναταλία - Αικατερίνη Κέρκυρα: Ήταν τα πρώτα χρωματιστά μου μολύβια, ήταν τα βιβλία τέχνης στη βιβλιοθήκη μας, τα μπλοκ ζωγραφικής που έφεραν τις παιδικές ζωγραφιές και αργότερα την απόφαση για σπουδές στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών. Όλα όσα είχα συσσωρεύσει μέσα μου απέκτησαν περιεχόμενο.

Bαγγέλης Θεοδωρίδης: Ζωγραφίζω χρόνια. Από μικρός. Και πάντα έλεγα πως αυτό θα κάνω. Ημουν, λοιπόν, τυχερός που ήξερα από νωρίς τι ήθελα. Περίμενα για τη Σχολή Καλών Τεχνών τέσσερα χρόνια. Και αισθανόμουν δυστυχισμένος βλέποντας τους άλλους να τελειώνουν κι εγώ να είμαι απέξω, αλλά τελικά ήρθε κι η σειρά μου.

Ποια τεχνική προτιμάς;

Ν.-Α. Κ.: Η ζωγραφική μου έχει στοιχεία pop art. Οι σπουδές μου αρχικά στο graphic design στη σχολή Βακαλό και κατόπιν στη ζωγραφική στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας έπαιξαν καταλυτικό ρόλο στη διαμόρφωση ενός προσωπικού εικαστικού ύφους το οποίο εμπνέεται και έχει ως αφετηρία το συγκεκριμένο καλλιτεχνικό κίνημα, με έντονο ενδιαφέρον για τα μέσα μαζικής επικοινωνίας, το μάρκετινγκ και τη διαφήμιση.

Β.Θ.: Μ’ αρέσει πολύ το ξύλο γιατί είναι ζωντανό υλικό, αλλά μ’ αρέσει και ο συνδυασμός πολλών τεχνοτροπιών. Εχει να κάνει με τη χαρακτική, τη ζωγραφική, έχει αρκετά στοιχεία από κόμικ, στένσιλ, ένα πάντρεμα δηλαδή της ιστορίας της τέχνης. Λίγο σκαλίζω, λίγο καίω κι έτσι το αποτέλεσμα έργο με το έργο, χρόνο με το χρόνο αλλάζει.

Υπάρχει κάποιος καλλιτέχνης από τον οποίο εμπνέεσαι;

Ν.-Α. Κ.: Θαυμάζω απεριόριστα τον Andy Warhal, τον πιο γνωστό Αμερικανό εκπρόσωπο της pop art. Τον θεωρώ ιδιοφυή καλλιτέχνη. Επίσης μου αρέσει ιδιαίτερα η ζωγραφική του David Hockney, μια μοναδική μορφή στο καλλιτεχνικό στερέωμα καθώς οι διαφορετικοί πειραματισμοί του τον οδήγησαν έξω από τους κανόνες της pop art. Θαυμάζω όμως και σύγχρονους εικαστικούς, όπως τον Ιταλό Nicola Verlato.

Β.Θ.: Ναι, είναι ο Juan Miro. Αλλά οι επιρροές είναι πολλές τόσο από την Αναγέννηση όσο και από οποιοδήποτε σημείο της ιστορίας.

Ποιο είναι το concept του έργου στο οποίο στηρίχτηκες για να δημιουργήσεις το έργο για τον διαγωνισμό της LEXUS;

Ν.-Α. Κ.: Έχοντας υπόψη μου ότι η εποχή μας απαιτεί μαχητικότητα και ο πόλεμος των αγορών διαφαίνεται καθημερινά σε κάθε προωθούμενο νέο προϊόν, επέλεξα σαν θέμα - μοτίβο μια παράσταση Sumo, του παλαιστή της ανώτατης μάχης στη χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου. Μια μάχη που αποτελούσε την εθνική ιαπωνική γιορτή και παράλληλα μια Τέχνη που διαπερνά βαθιά όλη την ιαπωνική κουλτούρα. Όμως ξεπερνώ τα καθαρά ιαπωνικά όρια αυτής της μάχης - Τέχνης και την προσαρμόζω στο ζητούμενο της γιαπωνέζικης LEXUS που απευθύνεται και αυτή με τη σειρά της στη Δύση - στις δυτικές αγορές. Έτσι παντρεύω την ανατολική πληθωρική φιγούρα του παλαιστή με τη φιγούρα τη θηλυκή όμως, της σύγχρονης γυναίκας, που ρίχνεται στην πιο σκληρή μάχη διεκδικώντας με τη δύναμή της το έπαθλο που είναι το κλειδί για το δικό της όνειρο, για τη δική της προσωπική δικαίωση και ανεξαρτησία.

Β.Θ.: Θέλω να δείξω λίγο το παραδοσιακό του θέματος. Προτιμώ να το δουλέψω σε ένα παραδοσιακό, κλασικό υλικό, όπως είναι το ξύλο, που όμως είναι τόσο ζωντανό κάτι που έρχεται σε αντίθεση με το μέταλλο και το γυαλί. Από όσα μας είπαν οι άνθρωποι της Lexus αυτό που συγκράτησα ήταν το σήμα και κάποιες ακμές που θυμίζουν κίνηση σπαθιού γιατί «κόλλησε» με την ιαπωνική κουλτούρα αλλά και την παράδοση.

Τι πιστεύεις για τη δυσμενή σημερινή κατάσταση στην οποία βρίσκεται η Ελλάδα και ποια η επιρροή της στο χώρο της τέχνης - στην αγορά του αυτοκινήτου;

Ν.-Α. Κ.: Είναι θέμα σκληρό που θίγει τους πάντες. Μόνο προσδοκία για ένα αύριο καλύτερο και μια ευχή γι’ αυτό να ειπωθεί, να μη γονατίσουν οι δημιουργοί. Είναι αυτοί οι διαφορετικοί άνθρωποι που αλίμονο όταν αλλοτριωθούν. Μόνο τα έργα τέχνης μένουν σήμερα από το χθες, όταν έχουν ακόμα και λαοί δημιουργοί τους εξαφανιστεί.

Β.Θ.: Η κοινωνία σήμερα είναι γρήγορη. Μέσα σε όλες αυτές τις καταστάσεις η μορφή της τέχνης που θα επιβιώσει είναι το design. Δεν είμαι απαισιόδοξος αλλά έτσι έχουν τα πράγματα.

Τι περιμένεις από τον διαγωνισμό της LEXUS;

Ν.-Α. Κ.: Ήδη έχω θέσει στη φόρμα του έργου μου την προσδοκία μου. Είναι αγώνας, είναι μάχη, άμιλλα. Ονειρεύομαι τη νίκη, το έπαθλο.

Β.Θ.: Πέραν της ηθικής ικανοποίησης, τίποτα. Μου δόθηκε ένα θέμα. Από κει και πέρα με απασχολεί πώς θα ξεπεράσω τον εαυτό μου, να καταφέρω να αποδώσω αυτό που σκέφτηκα, ενώ είναι μια καλή ευκαιρία να προβάλλουμε τα έργα μας.

Ποια η σχέση σου με το αυτοκίνητο; Ν.-Α. Κ.: Μου ξυπνά την πιο βαθιά μου ανάγκη για το ταξίδι. Είτε αυτό είναι ονειρικό, είτε πραγματικό.

Β.Θ.: Οτιδήποτε είναι κατασκευασμένο από τον άνθρωπο έχει ψυχή, την ψυχή αυτού που το δημιούργησε. Έχω μια διαφωνία ότι παλιότερα το αυτοκίνητο είχε και μια προσωπικότητα γιατί φτιαχνόταν με άλλες μεθόδους. Σήμερα είναι φευγάτο, άγριο, αέρινο και εφήμερο. Με το που χαλάει το πετάς. Κι αν λοιπόν είναι κάτι που με έχει «σημαδέψει», αυτό είναι ο Σκαραβαίος αλλά και το Citroen 2CV.

Δειτε περισσοτερες φωτογραφιες