Ιπτάμενο αυτοκίνητο: Μια παλιά ιστορία με δύσκολες… προσγειώσεις


Εδώ και πάνω από 100 χρόνια έχει συλληφθεί η ιδέα της υλοποίησης ενός ιπτάμενου αυτοκινήτου. Ωστόσο, αυτή η επανάσταση δεν έχει πραγματοποιηθεί ακόμη. Μήπως θα αλλάξουν τα πράγματα σύντομα;

  • 5/7/2021

Το γνωστό μας αυτοκίνητο ουσιαστικά δεν πρόλαβε να μάθει καλά-καλά να κινείται επί γης, ωστόσο εδώ και πάρα πολλά χρόνια κάποιοι σκέφτονται να του δώσουν και… φτερά, ώστε να πετάει. Για να είμαστε πιο ακριβείς, αυτό το όνειρο είναι σχεδόν ανάλογης ηλικίας με το ίδιο το αυτοκίνητο. Σε παλιότερες εποχές οικονομικής ανάτασης, κάποιο ιπτάμενο αυτοκίνητο δεν οδηγήθηκε ποτέ σε ευρεία παραγωγή. Φαίνεται, όμως, ότι αυτό το σενάριο θα αλλάξει, καθώς διάφορες εταιρείες ασχολούνται με σθένος εδώ και λίγα χρόνια με την εξέλιξη τέτοιων αισιόδοξων project.

Ιστορικά, από τον καιρό του 1ου Παγκοσμίου Πολέμου, τότε που οι πτήσεις ήταν σε ανοδική πορεία κυρίως για στρατιωτικούς λόγους, εξελίχθηκε για πρώτη φορά ένα αεροπλάνο, το οποίο είχε και στοιχεία ενός αυτοκινήτου. Το 1917 ο πρωτοπόρος της αεροπορίας Glenn Curtiss, ο οποίος μεταξύ άλλων κατασκεύασε τα πρώτα υδροπλάνα, παρουσίασε επίσης ένα ιπτάμενο αυτοκίνητο. Βέβαια, το autoplane μπορούσε να απογειωθεί έστω και για λίγο, αλλά αυτό το πρωτότυπο δε θα μπορούσε να το αποκαλέσει κάποιος «ιπτάμενο».

Έπρεπε να περάσουν σχεδόν 20 χρόνια ακόμη, για να δει ξανά η ανθρωπότητα -και πάλι από τις ΗΠΑ- το Pitcairn Autogyro AC-35 στον αέρα.Το ένα και μοναδικό κομμάτι που κατασκευάστηκε από την Pitcairn Aircraft δεν ήταν απλώς μια μίξη από αυτοκίνητο και αεροπλάνο, αλλά κάτι σαν ελικόπτερο μεταφορών, που μπορούσε να κινηθεί και στο δρόμο, το οποίο κατασκευάστηκε κατόπιν εντολής του αμερικανικού υπουργείου εμπορίου.

Το πρώτο ιπτάμενο αυτοκίνητο έπρεπε να περιμένει για να εμφανιστεί ακόμα ένα χρόνο. Πράγματι, το 1937 απογειώθηκε το μήκους 6 m Waterman Arrowbile, που είχε άνοιγμα φτερών 11,5 m. Η συγκεκριμένη κατασκευή εφοδιαζόταν με κινητήρα αυτοκινήτου της Studebaker. Εν πτήσει μπορούσε να ταξιδεύει με σχεδόν 180 km/h, ενώ επί γης με περίπου 100 km/h. Μάλιστα, το Arrowbile σχεδιαζόταν να περάσει και σε γραμμή παραγωγής, ωστόσο το ενδιαφέρον των πελατών παρέμεινε μικρό, αν και η τιμή των 1.200 δολαρίων δεν ήταν δα απαγορευτική.

Έπειτα από τρία μοντέλα, όμως, η παραγωγή σταμάτησε. Συνολικά, πάντως, κατασκευάστηκαν 6 Arrowbile, το τελευταίο το 1957 με έναν υδρόψυκτο κινητήρα 120 PS της Franklin-Tucker, ο οποίος εξασφάλιζε καλύτερη απόδοση στο έδαφος, ενώ στον αέρα ήταν ανωτέρων δυνατοτήτων σε σχέση με αυτούς των παλιότερων προσπαθειών. Μάλιστα, το No 6 κατάφερε να πάρει άδεια από την αμερικανική υπηρεσία πολιτικής αεροπορίας, αλλά παρέμεινε ένα και μοναδικό «κομμάτι».

Σε μία διαφορετική προσέγγιση προχώρησε στα τέλη του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου ο Αμερικανός εφευρέτης και λάτρης της περιπέτειας, Robert Edison, με το Airphibian. Επρόκειτο για ένα αεροπλάνο, που ήταν ικανό να κινείται με άνεση και στο δρόμο, αφού αποτελείτο από δύο μέρη. Το μπροστινό μέρος με το θάλαμο πλοήγησης, τις 4 ρόδες και την προπέλα μπορούσε να αποσυνδεθεί από το πίσω μέρος με τον αποθηκευτικό χώρο και τα φτερά. Η ταχύτητά του έφτανε τα σχεδόν 90 km/h στο δρόμο και ξεπερνούσε τα 190 km/h στον αέρα. Πάντως, το Amphibian κρίθηκε εξαιρετικά αδρανές στον αέρα, με αποτέλεσμα να παραμείνει απλώς ένα «κομμάτι».

Ένας άλλος πρωτοπόρος της μεταπολεμικής περιόδου ήταν ο Moulton Taylor με τα Aerocar του (I έως ΙΙΙ). Η προσπάθεια No 3, της οποίας το… αμάξωμα έδειχνε πολύ ότι πρόκειται για ένα αυτοκίνητο, σηκώθηκε από τη γη για πρώτη φορά το 1968. Ωστόσο, ούτε αυτό κατάφερε να περάσει στην παραγωγή, όπως οι… πρόγονοί του.

Πάντως, ένα πραγματικό ιπτάμενο αυτοκίνητο ήταν το Convair model 118 του 1947, το οποίο ήταν ιδιαίτερα ικανό τόσο στη γη όσο και στον αέρα. Ωστόσο, για την κατασκευή 160.000 Convair, το κόστος ανά αυτοκίνητο προβλεπόταν στα 1.500 δολάρια, με αποτέλεσμα να κατασκευαστούν τελικά μόνο δύο «κομμάτια».

Αξίζει να σημειωθεί πως σε όλες τις προαναφερθείσες, αλλά και σε άλλες παλιές περιπτώσεις, οι προσγειώσεις ήταν μία υπόθεση, που… πονούσε πολύ.

Οι πιο φιλόδοξες προτάσεις της σύγχρονης εποχής είναι το Gyrocopter της ολλανδικής PAL-V, το Aeromobil από τη Σλοβακία, καθώς και το Terrafugia της κινεζικής αυτοκινητοβιομηχανίας Geely. Μάλιστα, οι Κινέζοι είχαν σπεύσει να ανακοινώσουν ότι η πρότασή τους Transition θα έκανε την είσοδό της στις αγορές το 2019.