Τα… 9 κιλά που έσωσαν (και) τον Romain Grosjean (vds)

Λίγους μήνες αργότερα ο Bianchi έχανε τη μάχη για να κρατηθεί στη ζωή. Ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα της γενιάς του είχε φύγει από κοντά μας, επειδή το χτύπημα στο κεφάλι εξαιτίας της σύγκρουσης ήταν τόσο σφοδρό, ώστε επί της ουσίας από εκείνη τη στιγμή οι πιθανότητες ήταν εναντίον του.

Το δυστύχημα του Bianchi ήταν η αρχή του τέλους για τα μονοθέσια όπως τα γνωρίζαμε μέχρι τότε. Η απόφαση τοποθέτησης συστήματος προστασίας του κεφαλιού του πιλότου, ήταν άμεση. Και στη Βαρκελώνη το 2016, στις χειμερινές δοκιμές, το halo έκανε την εμφάνισή του.

Δεν το κρύβω ότι μόλις το είδα δεν μου έκανε καλή εντύπωση τούτο το… κακάσχημο εξάρτημα που τότε ζύγιζε 7 κιλά, όμως από το 2017, στην τελική του μορφή, ζυγίζει 9. Ε, αυτά τα 9 κιλά έσωσαν τον Romain Grosjean από βέβαιο θάνατο.

Όσο άσχημο φαίνεται το halo, τόσο σημαντικό αποδεικνύεται συνεχώς για τη σωματική ακεραιότητα των πιλότων. Ο Γάλλος της Haas το βίωσε για τα καλά στο Μπαχρέιν. Δίχως το halo, τα κείμενα που γράφουμε τώρα θα ήταν διαφορετικά. Θλιβερά, κι όχι αισιόδοξα.

Φαίνεται, δε, ότι το halo που μπήκε στη ζωή μας λόγω ενός Γάλλου, του Bianchi, είναι αυτό που θα πρέπει να… υμνούν οι συμπατριώτες του. Όχι μόνον για το συμβάν του Μπαχρέιν.

Ξεχνά κανείς το περιστατικό του Σπα, προ διετίας, όταν ο Alonso πέρασε… πάνω από την Alfa Romeo του Charles Leclerc, δίχως ο Μονεγάσκος να πάθει το παραμικρό, μόνο και μόνο επειδή ο τροχός της McLaren ακούμπησε το Halo κι όχι το κεφάλι του; Όχι, φυσικά.

Σύμφωνοι. Μπορεί να έχουν (το δικό τους) δίκιο όσοι επιμένουν ότι με τόσα συστήματα ασφαλείας η Formula 1 δεν θυμίζει  πλέον το σπορ της δεκαετίας του 1970 ή του 1980. Σκεφτείτε, όμως, ότι αν δεν υπήρχαν όλα αυτά τα συστήματα, κάποια ατυχήματα ίσως να ήταν… δυστυχήματα.

Είμαι σίγουρος ότι ο Jules απ’ όπου βρίσκεται, σήμερα θα αισθάνθηκε ιδιαίτερα χαρούμενος. Ίσως να δάκρυσε κιόλας, βλέποντας πως η δική του «θυσία» ήταν ο λόγος για τον οποίον πολλοί συναθλητές του είναι ακόμα ζωντανοί…