This is the end, beautiful friend…


Το ημερολόγια έδειχνε «Τετάρτη 4 Ιανουαρίου 1967». Ήταν η ημέρα κατά την οποία ο Jim Morisson, ο Ray Manzarek, ο Robby Krieger και ο John Densmore είχαν αποφασίσει να ανοίξει η… πόρτα της επιτυχίας μίας εκ των θρυλικότερων επιτυχιών στην ιστορία των «The doors».

Το «The end» αποτέλεσε μία από τις «υπογραφές» του συγκροτήματος από το Los Angeles στην παγκόσμια μουσική βιομηχανία. «This is the end, beautiful friend. This is the end, my only friend. The end. The end. No safety or surprise, the end. I'll never look into your eyes again».

Όπως ο ίδιος ο Morrison είχε δηλώσει το 1969 σε μια συνέντευξή του στον Jerry Hopkins, « κάθε φορά που ακούω αυτό το τραγούδι, σημαίνει κάτι άλλο για μένα. Πραγματικά δεν ξέρω τι προσπαθούσα να πω. Ξεκίνησε σαν ένα απλό αποχαιρετιστήριο τραγούδι...».

Είναι προφανές πως ο Morrison δεν θα μπορούσε να φανταστεί πως αυτό το τραγούδι θα μπορούσε εν πολλοίς να περιγράφει αυτό που συμβαίνει στη φετινή Formula 1. Μπορεί να φαντάζει αρκετά νωρίς, όμως το… τέλος δεν αργεί να έρθει. Ένα «τέλος» που θα είναι πολύ δραματικό, καθώς εάν η σεζόν έχει κριθεί από τον Ιούλιο, ο Domenicali, ο Ben Sulayem και το περιβάλλον τους θα πρέπει πάλλον να βάλουν πλερέζες και να αναζητήσουν τρόπο ώστε να ξανακάνουν τη Formula 1 ενδιαφέρουσα.

Αυτό που έγινε στο Μαϊάμι ήταν το απόλυτο «ξεγύμνωμα». Μια Red Bull δίχως αντίπαλο, με έναν Max Verstappen που «κατάπινε» τον έναν αντίπαλο μετά τον άλλον και παρότι εκκίνησε από την ένατη θέση, πήρε τη νίκη πιο εύκολα απ’ όσο θα μπορούσε κι ο ίδιος να φανταστεί.

Όπως είχε κάνει πριν από σχεδόν 40 χρόνια ο Niki Lauda, στη Γαλλία, τότε, στην πίστα της Ντιζόν, όταν εκκίνησε ένατος και κέρδισε τον αγώνα με διαφορά επτά δευτερολέπτων από τον Patrick Tambay, ο οποίος ήταν poleman! Βάλτε στη θέση του Tambay τον Sergio Perez και θα δείτε ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται.

Με αυτή τη νίκη, ο Verstappen έφτασε τις 38 στην καριέρα του, όλες με τη Red Bull. Κι «έπιασε» τον Sebastian Vettel, ο οποίος είχε 38 όσα χρόνια οδηγούσε για τους «ταύρους». Ακολούθησαν, βέβαια, κι άλλες 14 με τη Ferrari, αλλά ο Vettel τις 38 νίκες (από τις 53 της καριέρας του) τις είχε πανηγυρίσει με τη Red Bull.

Για τον Fernando Alonso, τι να πει κανείς; Λίγο πριν τα 42α γενέθλιά του, ο Ισπανός δεν διάγει απλά μια δεύτερη περίοδο νεότητας, αλλά φαίνεται να κάνει… πλάκα σε όλους, πλην των δύο πιλότων της Red Bull. Κατά τη διάρκεια του αγώνα είχε χρόνο να βλέπει ακόμα και τις… γιγαντοοθόνες που βρίσκονταν κατά μήκος της διαδρομής και να παρατηρεί τις κινήσεις του Lance Stroll! Τέταρτο βάθρο σε πέντε αγώνες, πλέον έχει περισσότερες παρουσίες στο πόντιουμ των νικητών φέτος απ’ όσες είχε τις περασμένες… επτά σεζόν της καρι;eρας του στη Formula 1 με Ferrari (το 2014 ήταν τρίτος στην Κίνα και δεύτερος στην Ουγγαρία), McLaren (κανένα βάθρο σε τέσσερις σεζόν) και Alpine (τρίτος στο Κατάρ το 2021).

Για τον Perez δεν υπάρχουν πολλά που μπορούν να ειπωθούν. Εκκίνησε πρώτος, τερμάτισε δεύτερος κι αυτό αποτελεί από μόνο του μια μεγάλη… αποτυχία! Μόλις 500 μίλια από το Κανκούν, ο «Checo» δεν μπόρεσε να επαναλάβει την επιβλητική εμφάνιση του Μπακού, «πλήρωσε» την επιλογή της ομάδας του να εκκινήσει με τη Medium γόμα της Pirelli και είδε τον teammate του να ξεφεύγει στη βαθμολογία.

Απογοήτευση από τη Ferrari. Ούτε ρυθμός υπήρχε, ούτε εναλλακτική στρατηγική, ο Leclerc ίδρωνε και ξεϊδρωνε για να περάσει τον Magnussen με την…. Haas, ο Sainz έκανε (ακόμα ένα) λάθος με την υπέρβαση του ορίου ταχύτητας στο Pit lane και την ποινή πέντε δευτερολέπτων που του επιβλήθηκε, και γενικά το κόκκινο μονοθέσιο γι’ ακόμα έναν αγώνα ήταν απλά αργό.

Συνάμα, θερμό χειρoκρότημα για την συνεχιζόμενη προσπάθεια στον «οργανισμό Mercedes». Οι άνθρωποι δεν το παρατάνε και το αποδεικνύουν σε κάθε αγώνα. Κατάφεραν με ένα κατά γενική ομολογία «μετρίων δυνατοτήτων» μονοθέσιο, να βρίσκονται πάνω από τη Ferrari, κάτι που μάλλον εξοργίζει πιο πολύ τους φίλους της «σκουντερία».

Και να σκεφτεί κανείς ότι ακολουθεί triple header, με αγώνες «φωτι;a»! Λέτε να γίνει η μεγάλη έκπληξη σε κάποιο από τα τρία γκραν πρι που ακολουθούν; Μήπως στο Μονακό ο Alonso αναζητήσει τη δική του ευκαιρία, που θα τον οδηγήσει στην κορυφή; Οπτιμιστικό, αλλά όπως εξελίσσονται τα πράγματα, διόλου ουτοπικό…