Η Ευρώπη ξαναπιάνει το νήμα της αυτοκινητοβιομηχανίας

Η πρόσφατη συζήτηση στην Ευρωπαϊκή Ένωση για πιθανή αναθεώρηση της απαγόρευσης των κινητήρων εσωτερικής καύσης από το 2035 ανοίγει ένα νέο κεφάλαιο. Δεν πρόκειται για μια τυπική αλλαγή σε κανονισμό, αλλά για ένδειξη ότι οι Βρυξέλλες αρχίζουν να συνειδητοποιούν το χάσμα ανάμεσα στις πολιτικές αποφάσεις και την καθημερινότητα της αγοράς. Για πρώτη φορά μετά από χρόνια, η ευρωπαϊκή πολιτική δείχνει ότι μπορεί να προσγειωθεί στην πραγματικότητα.

Οι παραδοσιακές αξίες που ξεχάστηκαν

Η ευρωπαϊκή αυτοκινητοβιομηχανία έχτισε το όνομά της πάνω σε μοντέλα που απευθυνόταν σε όλους. Volkswagen Golf, Renault Clio, Fiat Panda, Opel Astra και αμέτρητα άλλα έγιναν σύμβολα γιατί συνδύαζαν τεχνολογία, ποιότητα και προσιτή τιμή. Ο μέσος Ευρωπαίος μπορούσε να τα αγοράσει, να τα χρησιμοποιεί καθημερινά και να τα συντηρεί χωρίς να επιβαρύνεται υπερβολικά.

Αυτή η ισορροπία χάθηκε την τελευταία δεκαετία. Η εμμονή στην ηλεκτροκίνηση, αλλά και οι τάσεις κερδοσκοπίας που τα περισσότερα brands επέδειξαν, οδήγησαν σε μια αποστασιοποιημένη στρατηγική. Οι κατασκευαστές παρουσίαζαν εντυπωσιακά ηλεκτρικά SUV, αλλά απλησίαστα για το ευρύ κοινό. Οι υποδομές φόρτισης παρέμεναν ελλιπείς, οι τιμές ανέβαιναν σε επίπεδα που δεν ανταποκρίνονται στα εισοδήματα της μεσαίας τάξης και η πολυδιαφημισμένη μαζική ζήτηση δεν ήρθε ποτέ.

Η Κίνα βρήκε την ευκαιρία

Στο κενό που δημιούργησε η ευρωπαϊκή πολιτική, οι Κινέζοι κατασκευαστές μπήκαν δυναμικά. Με αυτοκίνητα όπως το BYD Dolphin και το MG4, έφεραν προσιτά ηλεκτρικά στην ευρωπαϊκή αγορά. Δεν εντυπωσίασαν τόσο με το τεχνολογικό υπόβαθρο, όσο με τις τιμές που ο κόσμος μπορούσε να πληρώσει.

Το αποτέλεσμα ήταν ξεκάθαρο. Ενώ οι Ευρωπαίοι προσπαθούσαν να πείσουν ότι το μέλλον είναι αποκλειστικά ηλεκτρικό και ακριβό, οι Κινέζοι κέρδιζαν μερίδιο αγοράς με προϊόντα που απαντούσαν στις πραγματικές ανάγκες. Σαφέστατα, η αγορά δεν ακολουθεί πολιτικές εξαγγελίες, αλλά το διαθέσιμο εισόδημα των πολιτών...

Το σοκ από τις ΗΠΑ

Η πίεση δεν ήρθε μόνο από την Κίνα. Οι δασμοί που επέβαλε ο Donald Trump στις ευρωπαϊκές εισαγωγές έδειξαν με σκληρό τρόπο ότι η Ευρώπη δεν μπορεί να κινείται σε κενό αέρος. Σε μια παγκοσμιοποιημένη αγορά, οι κανόνες δεν είναι ίδιοι για όλους.

Οι Αμερικανοί κατασκευαστές απολαμβάνουν πιο χαλαρά ρυθμιστικά πλαίσια, οι Ασιάτες έχουν την υποστήριξη τεράστιων εσωτερικών αγορών και κρατικών επιδοτήσεων, ενώ οι Ευρωπαίοι βρέθηκαν να πορεύονται με τους πιο αυστηρούς κανόνες εκπομπών στον κόσμο. Ένας άνισος αγώνας που, αν συνεχιζόταν, θα οδηγούσε με μαθηματική ακρίβεια σε απώλεια ανταγωνιστικότητας.

Η ΙΑΑ 2025 έδειξε τον νέο δρόμο

Η αλλαγή στάσης φάνηκε καθαρά στην IAA 2025 στο Μόναχο. Για πρώτη φορά μετά από χρόνια, οι κατασκευαστές έδειξαν ότι θυμήθηκαν τις ρίζες τους. Αντί για υπερβολική έμφαση σε ακριβές ηλεκτρικές ναυαρχίδες, η προσοχή στράφηκε σε αυτοκίνητα καθημερινής χρήσης.

Τα νέα αυτοκίνητα πόλης που ετοιμάζει το Volkswagen Group, το ανανεωμένο Renault Clio, αλλά και προτάσεις που έρχονται και από άλλους κατασκευαστές δείχνουν ότι οι Ευρωπαίοι ξαναπιάνουν το νήμα εκεί που το άφησαν. Στο κέντρο του ενδιαφέροντος μπαίνει ξανά ο οδηγός που χρειάζεται αυτοκίνητο για τη δουλειά, την οικογένεια, την πόλη και το ταξίδι.

Εχθρός είναι το CO2, όχι οι κινητήρες

Το ουσιαστικό ερώτημα είναι σαφές. Εχθρός είναι οι κινητήρες εσωτερικής καύσης ή το διοξείδιο του άνθρακα;  Όπως έχει τονίσει εύστοχα ο Akio Toyoda, ο χαρισματικός πρόεδρος του γίγαντα που λέγεται Toyota, το πρόβλημα είναι το CO2 και όχι η ίδια η τεχνολογία. Προσυπογράφουμε!

Η Ευρώπη δεν μπορεί να δαιμονοποιεί συλλήβδην τους θερμικούς κινητήρες. Υπάρχουν λύσεις που μειώνουν δραστικά τις εκπομπές χωρίς να εξαφανίζουν ολόκληρες κατηγορίες προϊόντων. Η υβριδοποίηση, τα εναλλακτικά καύσιμα, οι βελτιώσεις στην αποδοτικότητα των ΜΕΚ και μια πολιτική τεχνολογικής ουδετερότητας μπορούν να δώσουν άμεσα και ουσιαστικά αποτελέσματα. Δεν είναι μονόδρομος οι μπαταρίες. Και σίγουρα δεν είναι μονόδρομος η αποσύνδεση της αυτοκινητοβιομηχανίας από τον μέσο πολίτη.

Η σκληρή ελληνική πραγματικότητα

Στην Ελλάδα το ζήτημα είναι ακόμη πιο πιεστικό. Οι μισθοί παραμένουν χαμηλότεροι από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο, η φορολογία στα αυτοκίνητα είναι υψηλή και οι υποδομές φόρτισης περιορισμένες. Το να ζητάς από ένα ελληνικό νοικοκυριό να επενδύσει 35 ή 40 χιλιάδες ευρώ σε ηλεκτρικό αυτοκίνητο, τη στιγμή που οι μισθοί μετά βίας καλύπτουν τα βασικά έξοδα, είναι απλώς ουτοπικό.

Ένα σχέδιο που θα αποκλείσει τους κινητήρες εσωτερικής καύσης χωρίς εναλλακτικές λύσεις θα αφήσει τον Έλληνα οδηγό χωρίς ρεαλιστικές επιλογές. Με ότι αυτό συνεπάγεται για τον ήδη γερασμένο στόλο των κυκλοφορούντων ΙΧ στην επικράτεια. Η λύση βρίσκεται σε ένα ισορροπημένο μείγμα τεχνολογιών ανάμεσα σε θερμικούς κινητήρες, υβριδικά και ηλεκτρικά για ουσιαστική μείωση εκπομπών. Και ξεκάθαρα μπορεί να έρθει και με κάποια κίνητρα αντικατάστασης των παλαιών ΙΧ με νέας αντιρρυμπατικής τεχνολογίας...

Στο δια ταύτα, 

η Ευρώπη πρέπει να ξαναβρεί τον δρόμο της. Καινοτομία, ναι. Ρεαλισμός, ακόμη περισσότερο. Δεν μπορεί να υπάρχει περιβαλλοντική πολιτική που αγνοεί τις κοινωνικές και οικονομικές δυνατότητες των πολιτών.

Οι Ευρωπαίοι χρειάζονται αυτοκίνητα προσιτά, αξιόπιστα και βιώσιμα. Θυμάστε το "Εκδημοκρατισμός της τεχνολογίας" που κάποτε ήταν σημαία των περισσότερων ευρωπαίων κατασκευαστών; Ε, ας γίνει και πάλι!

Αν οι Βρυξέλλες συνεχίσουν να σχεδιάζουν για μια "ιδεατή" πραγματικότητα, θα ενισχύσουν τους Κινέζους ανταγωνιστές και θα αποδυναμώσουν την ίδια τους τη βιομηχανία.

Η αυτοκινητοβιομηχανία της Γηραιάς Ηπείρου έχει τα εφόδια να σταθεί ξανά στο ύψος της. Αρκεί να θυμηθεί ποια ήταν πάντα η αποστολή της. Να φτιάχνει αυτοκίνητα για τον κόσμο και όχι μόνο για τις βιτρίνες των showrooms.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

Ένας αντίλογος για την κατάργηση των «τρόλλεϋ»

ΙΑΑ 2025: Η Ευρώπη ξυπνά, η Κίνα υπερβάλλει

PEMA Historic Acropolis Rally: Ο ξεχωριστός κύριος Latvala...