Πώς η έλλειψη επεξεργαστών και λιθίου "μπλοκάρει" την αυτοκινητοβιομηχανία


Τα πάνω-κάτω έχει επιφέρει στις παραγωγές των εργοστασίων η έλλειψη microchips και πρώτων υλών για την παραγωγή μπαταριών, λόγω Covid-19. 

Βρισκόμαστε, λογικά, στην έξοδο από το τούνελ της πανδημίας Covid-19, όμως τώρα θα αρχίσουμε να βλέπουμε τις πληγές που αφήνει πίσω της.

Όσοι πιστεύουν ότι με την παύση των περιοριστικών μέτρων και τη θετική εξέλιξη των προγραμμάτων εμβολιασμού, θα επιστρέψουμε εκεί που  αφήσαμε τα πράγματα θα πρέπει μάλλον  να αναθεωρήσουν την άποψή τους.

Αντιλαμβανόμαστε όλοι τις δυσκολίες που θα επιφέρει στις οικονομίες, ακόμα και των πιο ανεπτυγμένων χωρών, η παύση των πακέτων στήριξης σε επιχειρήσεις και νοικοκυριά, όπως και ότι ένα άμεσο καθολικό restart της παγκόσμιας αγοράς είναι μάλλον αδύνατον, όσο και ευεργετικό να φαντάζει κάτι τέτοιο.

Ο περιορισμός των ελευθεριών της «παγκοσμιοποίησης» που επιβάλλουν το Brexit, η επιδείνωση των εμπορικών σχέσεων μεταξύ Ανατολής-Δύσης και των κολοσσών που κρύβονται από πίσω, αλλά και η αναζωπύρωση του «Ψυχρού Πολέμου» ΗΠΑ-Ρωσίας, διαμορφώνουν ένα σκηνικό κινούμενης άμμου στην παγκόσμια σκηνή.

Η ζημιά που καταγράφεται στην παγκόσμια αυτοκινητοβιομηχανία για το 2021, εξαιτίας της έλλειψης μικροεπεξεργαστών, αγγίζει τα 61 δις δολάρια, σύμφωνα με αξιόπιστες εκτιμήσεις!

Την παραπάνω εξίσωση την κάνουν ακόμα πιο δύσκολη οι δυσλειτουργίες που επιφέρει σε μια οικονομία που βασίζεται όλο και περισσότερο στην υψηλή τεχνολογία η έλλειψη βασικών της εξαρτημάτων, όπως οι «ημιαγωγοί», γνωστότεροι ως… επεξεργαστές ή microchip! Το κλείσιμο εργοστασίων στην Ασία και η έλλειψη πρώτων υλών, απόρροιες της πανδημίας, έχει ως αποτέλεσμα την κατακόρυφη πτώση της παραγωγής επεξεργαστών, με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται για την ανάκαμψη της παγκόσμιας αγοράς.

Με την Ταϊβάν και τη Ν. Κορέα να ελέγχουν το 80% της παραγωγής microchip και την Ευρώπη και την Αμερική το υπόλοιπο 20%, είναι ξεκάθαρη η σχέση «εξάρτησης» που δημιουργείται. Μάλιστα, αρκετοί θέτουν και ζητήματα «εθνικής κυριαρχίας», όπως πρόσφατα ο Ευρωπαίος Επίτροπος Βιομηχανίας και Ενιαίας Αγοράς, Τιερύ Μπρετόν: «Είναι καιρός να επενδύσουμε στις τεχνολογίες που θα ενισχύσουν την εθνική μας κυριαρχία και το μέλλον το βιομηχανιών μας», δήλωσε ανακοινώνοντας, συγχρόνως, πως η ΕΕ θέτει ως στόχο τον διπλασιασμό της παραγωγής μικροεπεξεργαστών στο 20% παγκοσμίως, έως το 2030.

Αυτοκινητοβιομηχανίες-κολοσσοί, όπως ο όμιλος Volkswagen, η General Motors, η Honda αντιμετωπίζουν προβλήματα παραγωγής, ενώ οι εκτιμήσεις για φέτος αναφέρουν ότι η μείωση της παγκόσμιας παραγωγής είναι πολύ πιθανόν να αγγίξει το 1 εκατομμύριο αυτοκίνητα.

Ήδη, η ζημιά που έχει πλήξει την αυτοκινητοβιομηχανία για το 2021, εξαιτίας της έλλειψης μικροεπεξεργαστών, αγγίζει  τα 61 δις δολάρια, σύμφωνα με αξιόπιστες εκτιμήσεις!

Οι αυτοκινητοβιομηχανίες πιέζουν τις κυβερνήσεις τους ώστε να δοθεί λύση με την αύξηση της παραγωγής, ωστόσο τίποτα δεν μπορεί να είναι σίγουρο. Πάντως, η Toyota, έπειτα από το πλήγμα που δέχθηκε από το τσουνάμι το 2011, φρόντισε να «στοκάρει» επεξεργαστές, με αποτέλεσμα να μην αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα παραδόσεων αυτοκινήτων.

Βεβαίως, τα βάσανα δεν σταματούν εδώ. Οι μπαταρίες στη νέα εποχή της ηλεκτροκίνησης, όπως έχουμε σημειώσει επανειλημμένως σε αυτήν εδώ τη στήλη, αποτελούν τον σύγχρονο «μαύρο χρυσό», με το λίθιο, βασικό συστατικό της κατασκευής τους, να παρουσιάζει μεγάλη έλλειψη, λόγω πανδημίας. Καθώς η προσφορά δεν μπορεί να καλύψει τη ζήτηση, η τιμή του έχει πάρει την ανηφόρα. Στην αγορά της Κίνας, που αποτελεί βαρόμετρο, από την αρχή του 2021 η ζήτηση έχει αυξηθεί κατά 68%, αποτέλεσμα και του υπερτριπλασιασμού (!) των πωλήσεων των ηλεκτρικών οχημάτων τον Ιανουάριο!

Η αυξανόμενη ζήτηση λιθίου έχει να κάνει, φυσικά, και με τα προγράμματα επιδοτήσεων για τη διάδοση της ηλεκτροκίνησης παγκοσμίως, όπως και των δεσμεύσεων των κρατών για επενδύσεις δισεκατομμυρίων σε επενδυτικά προγράμματα καθαρής ενέργειας. Ήδη η Σαουδική Αραβία ανακοίνωσε… στροφή στο υδρογόνο για να αντιπαρέλθει τη μείωση στη ζήτηση του πετρελαίου.

Συνεπώς, ο επιταχυντής της σύγχρονης παγκόσμιας οικονομίας και της αγοράς, γενικότερα, συνδέεται με τις τεχνολογικές υποδομές και την άρτια λειτουργία τους. Η έλλειψη έστω και το πιο απλού εξαρτήματος ή μιας πρώτης ύλης μπορεί να προκαλέσει αλυσιδωτές παρενέργειες στους βασικούς πυλώνες της, όπως τώρα στην αυτοκινητοβιομηχανία.