Δοκιμάζουμε την Alfa Romeo Stelvio Quadrifoglio Q4 στο Virginia International Raceway


Μπορεί το σχήμα της Alfa Romeo Stelvio να παραπέμπει σε κάποιο είδος δυσμορφίας, ωστόσο, ο τρόπος με τον οποίο κινείται στην πίστα μάς θυμίζει το Nissan GT-R που οδηγήσαμε στην ίδια πίστα πριν από μία δεκαετία.

  • ΚΕΙΜΕΝΟ: David Beard, K.C. Colwell, Josh Jacquot, Tony Quiroga & Eric Tingwall, ΑΠΟΔΟΣΗ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΔΑΝΑΛΗΣ, ΦΩΤ.: Marc Urbano
  • 27/12/2019

Η Alfa Romeo Stelvio Quadrifoglio είναι ένα υψηλού επιπέδου υβρίδιο. Κάτι ανάμεσα σε SUV και sedan με 505 σαρωτικούς ίππους, τετρακίνηση και Pirelli P Zero PZ4s στο μέγεθος οδοστρωτήρα. Σαν μια αποπροσανατολισμένη πάπια, η Stelvio δεν γνωρίζει τι πραγματικά είναι.

Φιλοξενώντας τον διπλά υπερτροφοδοτούμενο V6 κινητήρα των 2,9 λίτρων, αυτό το SUV θεωρεί ότι είναι μια Giulia. Δεν ισχύει το ίδιο, εννοείται, για τον οδηγό, ο οποίος γνωρίζει πολύ καλά ότι δεν πρόκειται για μια Giulia, καθώς στέκει αρκετά εκατοστά πάνω από το έδαφος έχοντας να διαχειριστεί 240 κιλά πρόσθετου βάρους.

Ωστόσο, η Stelvio δεν νοιάζεται για το τι σκέφτεσαι εσύ, απλώς κυνηγά την ουρά του «αδερφού» σε μια απέλπιδα προσπάθεια να μείνει σε επαφή. Και σχεδόν τα καταφέρνει. Το σύστημα τετρακίνησης σού επιτρέπει να επιστρέφεις στο γκάζι νωρίτερα σε σχέση με την πισωκίνητη Giulia στην έξοδο κάθε στροφής.

Σίγουρα υπάρχουν στιγμές που η Stelvio βρίσκεται μετέωρη, καθώς το σύστημα τετρακίνησης προσπαθεί να αποφασίσει ποιος από τους δύο άξονες διαθέτει τις μεγαλύτερες πιθανότητες να μεταφέρει τη ροπή στην άσφαλτο, κάνοντας τον οδηγό να αισθάνεται σαν μικρό παιδί που λικνίζεται πάνω σε ένα αλογάκι του λούνα παρκ. Μόνο που, στη συγκεκριμένη περίπτωση, πέρα από διασκεδαστικό είναι και ανησυχητικό.

Οι μεγάλες διαδρομές της ανάρτησης σού επιτρέπουν να σκαρφαλώνεις επάνω στα curbs και τα προαιρετικά διαθέσιμα κεραμικά φρένα να καταπίνεις τριψήφιο αριθμό χιλιομέτρων, παρά το γεγονός ότι η ηλεκτροϋδραυλική αντλία χρειάζεται περίπου μισό δευτερόλεπτο, ώστε να δώσει αυτό που το πόδι σου ζήτησε. Μοιάζει με ένεση αδρεναλίνης τις πρώτες τρεις φορές που το ζεις, στη συνέχεια, όμως, προσαρμόζεσαι σε αυτή την ιδιαιτερότητα.

Η υποστροφή κυριαρχεί στις αργές στροφές, ακόμα και έτσι βέβαια η Stelvio δεν θα δυσκολευθεί να ολοκληρώσει έναν γύρο σε 3:04.8, χωρίς, μάλιστα, να χρειαστεί να παρθούν ιδιαίτερα ρίσκα και χωρίς να χαθεί το στοιχεία της διασκέδασης.

Μπορεί, λοιπόν, το σχήμα της Alfa Romeo να παραπέμπει σε κάποιο είδος δυσμορφίας, ωστόσο, ο τρόπος με τον οποίο κινείται στην πίστα μάς θυμίζει το Nissan GT-R που οδηγήσαμε εδώ πριν από δέκα και πλέον χρόνια. Όλα αυτά, βέβαια, από το ύψος που επιβάλλει η θέση οδήγησης ενός SUV. ‘Έχει την πλάκα του, δεν νομίζετε;