Ταξιδεύουμε στην Πύλο με το Volvo S60 T8 Plug-in Hybrid


Στην άκρη ενός πανέμορφου όρμου, όπου το βαθύ μπλε εναλλάσσεται με το πράσινο, είναι κτισμένη η γραφική Πύλος. Ένας προορισμός που συνδυάζει το βαρύ ιστορικό φορτίο με τη δυνατότητα χαλαρωτικών περιηγήσεων, αλλά και την απόλαυση της θάλασσας το καλοκαίρι.

  • Κείμενο: Νίκος Λουπάκης Φωτ.: Νίκος Λουπάκης, Γιώργος Κούτος
  • 3/5/2021

Διακόσια ογδόντα έξι χιλιόμετρα, που μεταφράζονται σε περίπου τρεις- τρεισήμισι ώρες, χωρίζουν την Αθήνα από την Πύλο. Μία απόσταση, που όταν την έχεις αφήσει πίσω σου, το πρώτο που θα σκεφτείς αντικρίζοντας τον Όρμο του Ναυαρίνου είναι ότι άξιζε τον κόπο. Είναι από τις στιγμές που το τοπίο σε ανταμείβει.

Μπροστά σου απλώνεται το βαθύ μπλε του Ιονίου το οποίο διακόπτεται από τη μακρόστενη λωρίδα γης που ακούει στο κύριο όνομα Σφακτηρία και έχει καθορίσει από την αρχαιότητα ακόμα την τύχη της περιοχής. Ένα νησί που αν αφήσεις τη φαντασία σου να τρέξει θα σκεφτείς ότι κάποιος το άπλωσε στη θάλασσα για να λειτουργεί στους αιώνες ως ένα φυσικό φράγμα το οποίο προστατεύει τον όρμο από τη μανία των κυμάτων.

Η φορτωμένη με βαριά ιστορία Σφακτηρία είναι που δημιούργησε τις συνθήκες εκείνες οι οποίες ανέδειξαν την Πύλο ως προνομιακό φυσικό λιμάνι. Κι αν σκεφτείτε ότι αυτό το όνομα παραπέμπει σε κάτι αιματηρό, δεν θα έχετε κάνει λάθος, αφού στην αρχαιότητα εδώ γίνονταν θυσίες στους θεούς – και όχι μόνον.

Γραφική από χαμηλά, γραφική και από ψηλά η Πύλος. Εδώ, άποψη της πόλης από την οδό Θεόδωρου Κολοκοτρώνη.
Γραφική από χαμηλά, γραφική και από ψηλά η Πύλος. Εδώ, άποψη της πόλης από την οδό Θεόδωρου Κολοκοτρώνη.

Γιατί εδώ χυνόταν, επίσης, και ανθρώπινο αίμα από την εποχή, ακόμα του Πελοποννησιακού πολέμου. Και βέβαια πολύ αίμα χύθηκε ακόμα κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης, της οποίας γιορτάζουμε φέτος τα 200 χρόνια - υπό κάποιες ασυνήθιστες, είναι αλήθεια, συνθήκες.

Στη σκιά των πλατάνων

Πριν ακόμα, ωστόσο, σκεφτείς τι παιχνίδια έχει παίξει η ιστορία σε αυτόν εδώ τον τόπο, το Ναυαρίνο -αυτή είναι η παλιά ονομασία του οικισμού που αντλεί το όνομά της από τις σταυροφορίες (από εδώ πέρασαν οι Άβαροι)-, το πρώτο που λογικά κάνεις είναι απλώς να αφήσεις το βλέμμα σου να πλανηθεί σε αυτόν τον όμορφο όρμο, τον ζωσμένο από παντού στο πράσινο και αμέσως μετά να κατηφορίσεις για έναν καφέ προς την κεντρική, γεμάτη με πανύψηλα πλατάνια, πλατεία της Πύλου, η οποία διόλου τυχαία φέρει το όνομα πλατεία «Τριών Ναυάρχων».

Εκεί που τελειώνει η Σφακτηρία αρχίζει το Τσιχλή Μπαμπά, όπου βρίσκεται και το μνημείο των Γάλλων. Από το στενό μεταξύ τους άνοιγμα κατάφερε να περάσει ο θρυλικός « Άρης» του Τσαμαδού το 1825.
Εκεί που τελειώνει η Σφακτηρία αρχίζει το Τσιχλή Μπαμπά, όπου βρίσκεται και το μνημείο των Γάλλων. Από το στενό μεταξύ τους άνοιγμα κατάφερε να περάσει ο θρυλικός « Άρης» του Τσαμαδού το 1825.

Εδώ βρίσκεται και το μνημείο προς τιμήν των ναυάρχων Έντουαρντ Κόδριγκτον, Ανρύ Δεριγνύ και Λογκίν Χέυδεν, αρχηγών του αγγλικού, του γαλλικού και του ρωσικού στόλου, αντίστοιχα, που την κρίσιμη εκείνη στιγμή, στις 20 Οκτωβρίου του 1827 σφράγισαν τη μοίρα του Ελληνισμού, βυθίζοντας τον στόλο του Ιμπραήμ.

Εδώ, σε αυτή την πλατεία, κάτω από τα πελώρια πλατάνια θα πιεις και τον πρώτο σου καφέ, με θέα στον όρμο και αφού ξεκουραστείς δεν θα πεις όχι στον πειρασμό μιας βόλτας με τα πόδια, στα γραφικά στενά γύρω από την πλατεία, η οποία ουσιαστικά περιβάλλεται από το εμπορικό κέντρο της Πύλου.

Μια βόλτα στην ιστορία

Από τα πρώτα αξιοθέατα που θα αντικρίσεις είναι το αρχοντικό του πολυ-ολυμπιονίκη Κωνσταντίνου Τσικλητήρα (Λονδίνο 1908, Στοκχόλμη 1912), το οποίο σήμερα έχει πλέον μετατραπεί σε μουσείο. Ενώ περιπλανώμενος στα στενά θα ανακαλύψεις ότι η Πύλος είναι η χαρά του ερασιτέχνη φωτογράφου.

Γιατί δεν είναι μόνο το αρχοντικό του Τσικλητήρα είναι και τα λιθόστρωτα, είναι και οι άπειρες γραφικές γωνιές που θα σε ανταμείψουν με όμορφες εικόνες. Ξεμακραίνοντας από την πλατεία, δεν θα αργήσεις να φτάσεις στο κάστρο της Πύλου, το περίφημο «Νιόκαστρο», ένα από τα καλύτερα συντηρημένα κάστρα της Ελλάδας, που άρχισε να κτίζεται από τους Τούρκους το 1573, λίγο μετά την ήττα τους στη ναυμαχία της Ναυπάκτου (1571).

Από εδώ έχεις σίγουρα μία άλλη οπτική του χώρου και επιπλέον έχεις τη δυνατότητα υπό κανονικές - άνευ covid - συνθήκες να επισκεφθείς τους στρατώνες του Μαιζώνα όπου φιλοξενείται η συλλογή του Γάλλου φιλέλληνα René Ρuaux, τον ναό της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος, αλλά και να δεις τα άλλα - προστατευμένα από τα τείχη - κτίσματα, έχοντας πάντα υπόψη σου ότι εκτός από περισσότερο ή λιγότερο ηρωικές μάχες, η μοίρα των κάστρων θέλει σε κάποια στιγμή της ύπαρξής τους να παίζουν και τον ρόλο της φυλακής.

Έτσι ακριβώς συνέβη και με το περιποιημένο «Nιόκαστρο», που δεν είναι το μοναδικό κάστρο της περιοχής, καθώς απέναντι, στην άλλη άκρη του όρμου,ψηλά στο λόγο δεσπόζει το «Παλαιόκαστρο», ένα παλαιότερο (του 1287) φράγκικο κάστρο, του οποίου, όμως, η επίσκεψη απαιτεί γερά πόδια - υπολογίστε πεζοπορία/ανάβαση τουλάχιστον μισής ώρας σε δύσβατο έδαφος.

Έτσι γεννήθηκε η Πύλος

Η όμορφη ντυμένη στα λευκά γραφική κωμόπολη που αντικρίζει σήμερα ο περιηγητής δεν είναι τόσο παλιά όσο πιστεύει κανείς έχοντας ακούσει για την αρχαία Πύλο και τον βασιλιά της, τον Νέστορα, τον πλέον σοφό των βασιλέων, που πήραν το δρόμο για την Τροία. Βεβαίως, η αρχαία Πύλος υπήρξε, αλλά το πού ακριβώς δεν είναι βέβαιον. Πάντως, το ανάκτορο του Νέστορα βρίσκεται καμιά δεκαπενταριά χιλιόμετρα από τον σημερινό οικισμό, στον λόφο τού Επάνω Εγκλιανού, στον δρόμο προς τη Χώρα.

Όσο για τη σημερινή πόλη, αυτή αναπτύχθηκε μετά τη Ναυμαχία του Ναυαρίνου, και οφείλει την ύπαρξη της - και το πρώτο ρυμοτομικό σχέδιο της- στον Γάλλο στρατιωτικό Μαιζώνα, ο οποίος το 1828 ήρθε με το εκστρατευτικό του σώμα στην Πελοπόννησο για να βοηθήσει στην ανασυγκρότηση του ελληνικού κράτους.

Ναυτιλία, γεωργία και τουρισμός

Η Πύλος άρχισε να μεγαλώνει από τις αρχές του 20ού αιώνα και ύστερα - και όσο κι αν σήμερα μπορεί να φανεί παράξενο, η πόλη στήριξε την ανάπτυξή της στη ναυτιλία (ιδιαίτερα μετά το 1960) λειτουργώντας ως σταθμός ανεφοδιασμού και αλλαγής πληρωμάτων για μεγάλα εμπορικά πλοία.

Σκεφτείτε ότι στον όρμο του Ναβαρίνου μπορούσαν να πάντα να βρουν απάνεμο μέρος να αγκυροβολήσουν πλοία ακόμα και 200 έως 250 χιλιάδων τόνων. Πλοία, δηλαδή, που με πλήρες φορτίο έχουν βύθισμα 25 μέτρα. Κάτι που εξηγεί και το βαθύ μπλε του όρμου.Υπολογίζεται ότι περίπου 1.500 πλοία ετησίως περνούσαν αποδώ τις καλές εποχές.

Ωστόσο, σήμερα είναι φανερό ότι η Πύλος έχει βάλει πλώρη για τον τουρισμό. Οι τελευταίες δύο δεκαετίες είναι αυτές που καθόρισαν τη μεγάλη στροφή της περιοχής. Με το πράσινο να φτάνει, στις περισσότερες περιπτώσεις, μέχρι τη θάλασσα, υπάρχουν πανέμορφες παραλίες, τόσο στη γειτονική Γιάλοβα, στα βόρεια της πόλης, όσο και εντελώς έξω από τον όρμο, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την παραλία του Ρωμανού, πάνω από στην οποία κτίστηκε το Costa Navarino.

Χάρμα οφθαλμών η περίφημη Βοϊδοκοιλιά, που εδώ βλέπουμε από αεροφωτογραφία τού Στέλιου Μπούνα.
Χάρμα οφθαλμών η περίφημη Βοϊδοκοιλιά, που εδώ βλέπουμε από αεροφωτογραφία τού Στέλιου Μπούνα.

Eνώ ιδιαίτερης αισθητικής αξίας είναι η ονομαστή παραλία της Βοϊδοκοιλιάς, μια εξαιρετική αμμουδιά, την οποία όμως καλό είναι να μην την επισκεφθεί κανείς εν μέσω θερινής “high season”, διότι απλώς δεν θα βρει χώρο να καθίσει.

Αποδώ, όποιος έχει καλή φυσική κατάσταση και διάθεση να ανακαλύψει όλες τις ομορφιές, όλα τα αξιοθέατα θα ανηφορίσει προς τη σπηλιά του Νέστορα και, φυσικά, προς το «Παλαιόκαστρο». Ενώ δίπλα ακριβώς στη Βοϊδοκοιλιά βρίσκεται και ένας πολύ σημαντικός υγροβιότοπος, η λιμνοθάλασσα Διβάρι, η οποία προσφέρεται για περίπατο και για παρατήρηση των αποδημητικών πουλιών.

Εξερευνώντας τη γύρω περιοχή, δεν χρειάζεται να είσαι ειδικός για να αντιληφθείς ότι η περιοχή είναι εξαιρετικά εύφορη. Για αρκετές δεκαετίες οι εξαγωγές μαύρης σταφίδας -που διόλου τυχαία ονομαζόταν και… μαύρος χρυσός - από τη Γιάλοβα έζησαν πολλές οικογένειες στην περιοχή, η οποία παράγει, επίσης, εξαιρετικά λεμόνια, πορτοκάλια και φυσικά αρκετές ελιές και ελαιόλαδο. Όπως, όμως, συνέβη σε όλη την Ελλάδα, έτσι και εδώ κάποιες ασχολίες πέρασαν σε δεύτερη μοίρα για να φτάσουμε εν έτει 2021 να γίνεται προσπάθεια μιας επανεκκίνησης της τοπικής γεωργίας.

Ωστόσο, η άνοδος του τουρισμού είναι εμφανέστατη, με μία εντυπωσιακή νέα μονάδα - επέκταση του Costa Navarino - να βρίσκεται στο στάδιο της αποπεράτωσης των εργασιών.

Η ιστορική ναυμαχία

Aν για κάποιον λόγο είναι ξακουστή η Πύλος, αυτός είναι η περίφημη ναυμαχία του Ναυαρίνου - μία ναυμαχία μοναδική από πολλές απόψεις, καθώς εξελίχτηκε κατά κύριο λόγο με πλοία αγκυροβολημένα και η οποία ήταν και η τελευταία ναυμαχία που διεξήχθη ποτέ με αποκλειστικά ιστιοφόρα πλοία.

Το φιτίλι που άναψε τον «δυναμίτη» της ναυμαχίας ήταν ένα τυχαίο γεγονός: δύο πυρπολημένες από τους Τουρκο- Αιγυπτίους συμμαχικές λέμβοι. Τη στιγμή εκείνη, μέσα στον όρμο, βρίσκονταν η αγγλική κα η γαλλική μοίρα, «περιτριγυρισμένες» σχεδόν από τον οθωμανικό στόλο, που υπερτερούσε κατά πολύ αριθμητικά.

Και ενώ η ναυμαχία είχε ξεκινήσει, κατέφθασε η ρωσική μοίρα με τα δικά της πλοία να είναι και τα μόνα που βρίσκονταν εν κινήσει, για να βάλει τη σφραγίδα της στην τελική έκβαση της αναμέτρησης. Τα 27 συμμαχικά πλοία αποδείχθηκαν πολύ πιο αποτελεσματικά από την αρμάδα των σχεδόν 90 πλοίων των Τουρκο-Αιγυπτίων, που υπέστησαν δεινή ήττα.

Ήταν η αρχή του τέλους για την παρουσία του Ιμπραήμ στην Πελοπόννησο και μία καινούργια αρχή για το νεοσύστατο ελληνικό κράτος που μέχρι εκείνην τη στιγμή ήταν αντιμέτωπο με τον βέβαιο αφανισμό του. Γιατί χωρίς αυτήν τη ναυμαχία το ελληνικό κράτος σήμερα δεν θα υπήρχε ή τουλάχιστον δεν θα υπήρχε με τη μορφή που το ξέρουμε.

Όπως δεν θα υπήρχαν και τα αντίστοιχα μνημεία στα απέναντι νησάκια εις μνήμην των πεσόντων Βρετανών στο Χελωνονήσι, στη μέση του κόλπου, των Γάλλων, στο Τσίχλη Μπαμπά, και των Ρώσων, στη Σφακτηρία.

Στη Σφακτηρία βρίσκεται, επίσης, το μνημείο προς τιμήν των Ελλήνων που έπεσαν εδώ στη μάχη, αλλά και του φιλέλληνα Ιταλού, Σανταρόζα, που είχε χάσει τη ζωή του δυόμισι χρόνια πριν, με τους Έλληνες υπερασπιστές του νησιού να ηττώνται από τους υπεράριθμους Οθωμανούς και να αγωνίζονται να σώσουν τη ζωή τους προσπαθώντας να διαφύγουν με τα πλοία τους. Τότε ήταν που το θρυλικό ελληνικό πλοίο «Άρης» έγραψε τη δική του ιστορία, καταφέρνοντας να σπάσει τον κλοιό του οθωμανικού στόλου.

Όλα αυτά τα μνημεία προς τιμήν των πεσόντων αποτελούν σήμερα αξιοθέατα τα οποία μπορεί – και αξίζει - κανείς να επισκεφθεί το καλοκαίρι, καθώς αρκετά πλοιάρια πάνε και έρχονται προς αυτά από το λιμάνι της Πύλου.

Volvo S60 Τ8 Twin Engine Recharge

Σε μια εποχή κατά την οποία τα SUV και τα Crossover έχουν σαρώσει τα πάντα, υπάρχουν περιπτώσεις που ξεχωρίζουν, καθώς προσφέρουν αυτό το κάτι διαφορετικό που δεν μπορείς να βρεις σε ένα τζιποειδές: την οδηγική απόλαυση, ακόμα και ψείγματα σπορτίφ αίσθησης.

Και το νέο S60 που επιλέξαμε για το οδοιπορικό μας στην Πύλο έχει ακριβώς αυτά τα χαρακτηριστικά, ιδίως στην κορυφαία PHEV έκδοση Τ8, με την οποία μπορείς να ταξιδέψεις πολύ άνετα, γρήγορα, οικονομικά και με ασφάλεια.

Το νέο Volvo S60 T8 Plug-in Hybrid ταξιδεύει με κορυφαία ποιότητα κύλισης, ασφάλεια και οικονομία, τη στιγμή που ο δυνατός κινητήρας κάνει ακόμη πιο γρήγορα τα μεγάλα ταξίδια.
Το νέο Volvo S60 T8 Plug-in Hybrid ταξιδεύει με κορυφαία ποιότητα κύλισης, ασφάλεια και οικονομία, τη στιγμή που ο δυνατός κινητήρας κάνει ακόμη πιο γρήγορα τα μεγάλα ταξίδια.

Το σουηδικό σεντάν εντάσσεται στη νέα γκάμα Recharge της Volvo και, επί της ουσίας, αφορά σε ένα plug-in hybrid αυτοκίνητο. To υβριδικό σύστημα περιλαμβάνει μπαταρία ιόντων λιθίου 11,6 kWh που μπορεί να προσφέρει ηλεκτρική αυτονομία έως 59 km (WLTP), θερμικό 4κύλινδρο κινητήρα βενζίνης 1.969 cc με υπερσυμπιεστή και τούρμπο, ισχύος 303 PS και 400 Νm, που μέσω αυτόματου κιβωτίου 8 σχέσεων μεταφέρονται στους εμπρός τροχούς, και έναν ηλεκτρικό κινητήρα ο οποίος είναι τοποθετημένος ανάμεσα στους πίσω τροχούς, με απόδοση 88 PS και 240 Nm.

Η συνολική απόδοση του συστήματος είναι 390 PS και 640 Νm, εξωπραγματική θα λέγαμε για ένα οικογενειακό σεντάν μήκους 4,7 m, βάρους 2 τόνων και μάλιστα με «οικολογικό» χαρακτήρα.

Ωστόσο, ο συνδυασμός αυτός εξασφαλίζει και χαμηλές εκπομπές ρύπων (40 gr), αλλά και κορυφαίες επιδόσεις, με τη διαδικασία της επιτάχυνσης να ολοκληρώνεται σε μόλις 4,6 sec. Στην πράξη, το S60 T8 Twin Engine Recharge είναι ένα ευχάριστο πολυτελές σεντάν για τις καθημερινές σου μετακινήσεις στην πόλη, όπου μπορείς να κινηθείς με μηδενικούς ρύπους, εφόσον επιλέξεις το πρόγραμμα ECO και έχεις φορτισμένη την μπαταρία.

Να σημειωθεί πως το αυτοκίνητο ξεκινά με προεπιλεγμένο το πρόγραμμα Hybrid, με τον ηλεκτροκινητήρα εδώ να συνεισφέρει στις εκκινήσεις δίνοντας πρόωση στον πίσω άξονα. Με αυτό το πρόγραμμα, στην πόλη θα δεις καταναλώσεις στην περιοχή των 7-7,5 λίτρων, ενώ στον αυτοκινητόδρομο και με σχετική πίεση ταξιδέψαμε με μεικτή κατανάλωση στα 8,0 έως 8,7 λίτρα.

Το υβριδικό σύστημα δεν αφήνει ποτέ την μπαταρία χωρίς ρεύμα, η οποία μπορεί να ανακτά ενέργεια ακόμα και από την κινητήρα, ώστε η ενεργή τετρακίνηση που προσφέρουν οι δύο κινητήρες να είναι πάντοτε σε λειτουργία.

Ποιότητα κύλισης που συναντάς σε ακριβά αυτοκίνητα, εξαιρετικό κράτημα σε όλες τις περιπτώσεις, λόγω τετρακίνησης και στιβαρού πλαισίου και σχετική ευελιξία, παρά τις μεγάλες διαστάσεις του χαρακτηρίζουν αυτό το Volvo.

Εξαιρετικό βαθμό παίρνει και η ποιότητα κατασκευής και η συναρμογή των υλικών, πραγματικά αψεγάδιαστη, με την έκδοση R-Design να προσφέρει αυτό το κάτι παραπάνω σε αισθητική και ουσία (σπορ σαλόνι, ανάρτηση, κ.ά.).

Με 61.832 ευρώ μπορείς να αγοράσεις ένα εξαιρετικό αυτοκίνητο, με μηδενικά τέλη κυκλοφορίας, ηλεκτρική αυτονομία 59 km, πανίσχυρο και πιο ευχάριστο οδηγικά από όσο ένα αντίστοιχο SUV.

Μάθετε περισσότερα για το νέο Volvo S60 Recharge εδώ.