Ηλεκτρονικά Vs. μηχανικά συστήματα 4κίνησης: Δείτε τις διαφορές (Video)


Ανάλογα με τον τρόπο που διοχετεύεται η κίνηση σε όλους τους τροχούς, ξεχωρίζουν τα αμιγώς μηχανικά από τα ηλεκτρικά ελεγχόμενα συστήματα τετρακίνησης. Ποιες είναι οι διαφορές μεταξύ των δύο τεχνολογιών και ποια τα πλεονεκτήματα σε κάθε περίπτωση.

  • 9/1/2022

Οι θρύλοι των εκτός δρόμου οχημάτων βασίζονταν πάντα σε ένα ικανό και δυνατό σύστημα τετρακίνησης, το οποίο περνούσε την ροπή και στους τέσσερις τροχούς με μηχανικό τρόπο. Παλαιότερα αυτός ήταν ο κανόνας. Οχήματα εκτός δρόμου που έχουν περάσει στο πάνθεον της 4κίνητης αυτοκίνησης, όπως τα Lada Niva, Suzuki Jimny, Jeep Wrangler, Cherokee και Toyota Land Cruiser, για να αναφέρουμε μερικά από τα πιο γνωστά παραδείγματα.

Σήμερα όμως, η κυριαρχία έχει περάσει στα χέρια των ηλεκτρικά ελεγχόμενων συστημάτων τετρακίνησης. Με αφετηρία τα τελευταία περίπου είκοσι χρόνια, τη θέση των διαφορικών και των «κοντών» κιβωτίων έχουν πάρει τα προηγμένα ηλεκτρονικά συστήματα διαχείρισης και κατανομής της ροπής. Φυσικά, όπως είναι γνωστό, τα ηλεκτρονικά συστήματα είναι πιο διαδεδομένα στα σύγχρονα αυτοκίνητα σε μοντέλα παντός είδους και μεγέθους. Από μικρά τετρακίνητα crossover μέχρι θηριώδη SUV με πολλά κιλά ροπής, η εξέλιξή τους και η εξοικονόμηση σε χώρους και βάρος έχουν κάνει μονόδρομο την επιλογή τους.

Αυτό παρά τα δεδομένα μειονεκτήματα λειτουργίας τους σε πολύ σκληρές και απαιτητικές συνθήκες. Ειδικά σε πολύ κακοτράχαλα off-road μονοπάτια και σε δύσκολα τερέν η ικανότητα των μηχανικών λύσεων παραμένει απαράμιλλη. Ποιες όμως είναι τεχνικά οι διαφορές των δύο λύσεων;

Στην ουσία, ένα καθαρά μηχανικό σύστημα τετρακίνησης διαθέτει ένα κεντρικό διαφορικό που κατανέμει τη ροπή μεταξύ των δύο αξόνων με μηχανικό τρόπο. Τα ηλεκτρονικά ελεγχόμενα συστήματα διαφέρουν, αφού στη θέση του κεντρικού διαφορικού βρίσκεται ένας ηλεκτρονικά ελεγχόμενος συμπλέκτης που εμπλέκει τον μπροστινό ή τον πίσω άξονα με βάση διάφορους παράγοντες που υπολογίζει, όπως την ολίσθηση ενός τροχού, την ταχύτητα περιστροφής του κινητήρα, τη γωνία του συστήματος διεύθυνσης και άλλα.

Ορισμένα προηγμένα συστήματα μάλιστα, μπορούν να υπολογίσουν και να διαφοροποιούν την ποσότητα της ροπής που πηγαίνει σε κάθε τροχό του αυτοκινήτου ανεξάρτητα για μέγιστη πρόσφυση ή σταθερότητα, ενώ άλλα επιτρέπουν στον οδηγό να προσαρμόζει την κατανομή της ροπής εν κινήσει από το εσωτερικό της καμπίνας. Το τελευταίο είναι δυνατό από τον κλασικό συνήθως περιστροφικό επιλογέα που συναντάμε στα περισσότερα μοντέλα που εξοπλίζονται με ηλεκτρονικά συστήματα 4κίνησης.

Ο Wyatt Knox της Team O'Neil Rally School δημοσίευσε για αυτό το θέμα πρόσφατα ένα βίντεο στο YouTube που εξηγεί όλες τις διαφορές μεταξύ των αναλογικών συστημάτων AWD και των ηλεκτρονικά ελεγχόμενων. Με πολύ κατανοητό τρόπο μας κάνει να καταλάβουμε τις διαφορές μεταξύ των δύο λύσεων. Ο Wyatt Knox λέει ότι τα περισσότερα ηλεκτρονικά συστήματα δεν ανταποκρίνονται πλήρως στην καταπόνηση της συνεχούς σκληρής πλάγιας οδήγησης, με πλαγιολισθήσεις που συναντάμε στους αγώνες ράλι. Φυσικά, τα αναλογικά συστήματα δεν είναι τέλεια. Τα κεντρικά διαφορικά έχουν την ιδιότητα να φθείρονται με την πάροδο του χρόνου και δεν παρέχουν πάντα την ιδανική λειτουργία κλειδώματος που θέλει ο οδηγός, ανάλογα με το σύστημα. Αλλά αυτό που λείπει από τα αναλογικά συστήματα στη δυνατότητα προσαρμογής τους, το αντισταθμίζουν με την ανθεκτικότητα και την ικανότητα στις πιο απαιτητικές συνθήκες.