Τι μάθαμε στα Ράλι της Νότιας Αμερικής;

Παραλειπόμενα, αποκλειστικές ειδήσεις, σχόλια από τον Θωμά K. Ευθυμίου aka Mr WRC.

ΦΩΤ.: McKlein / Toyota GAZOO Racing

18/9/2025

* Toyota 1: Είναι γνωστό ότι στην TGR-WRT πριν πεινάσουν μαγειρεύουν. Και προνοούν, και κοιτάνε μπροστά και όταν έρθει η ώρα, αποφασίζουν με τον γνωστό ιαπωνικό τρόπο: την κάθετη αμεσότητα. Μακριά από λογικές που διολισθαίνουν στον χρόνο και αναβλητικότητα.

Πάμε να τα πάρουμε από την αρχή. Στο τέλος της προηγούμενης σεζόν, όταν το πρωτάθλημα κατασκευαστών «παίχτηκε» κυριολεκτικά στον τελευταίο αγώνα, τα σενάρια για αντικατάσταση του επικεφαλής Jari-Matti Latvala ήταν πολύ έντονα. Γιατί; Τι είχε ενοχλήσει; Ο Latvala ήταν πάντα ευγενικός, ήταν καλός στις συνεργασίες με τους οδηγούς, πλην όμως καλά όλα αυτά, αλλά στη λήψη σκληρών αποφάσεων, υστερούσε. Και ξέρετε τα ράλι σήμερα, είναι μία fast-track διαδικασία. Αρχίζουν και τελειώνουν σε δυόμιση μέρες και οι αποφάσεις πρέπει να είναι άμεσες και αν χρειαστεί αμείλικτες. Και αυτό οι ιθύνοντες στην Ιαπωνία δεν είδαν ότι μπορούν να το βρουν στον JML. Και έτσι επιστρατεύτηκε η λύση του Juha Kankkunen, ο οποίος είχε πολυετή ήδη εξαιρετική σχέση με τον Akio Toyoda. Και επιδερμικά ο «ΚΚΚ» είχε εικόνα της ομάδας. Και επειδή χαίρει μεγάλου σεβασμού, σε συνδυασμό με τους τέσσερις παγκόσμιους τίτλους, αλλά και τον ηλικιακό παράγοντα, και κυρίως με το ότι μιλάει ελάχιστα και πράττει τα μέγιστα, ήταν η ιδανική επιλογή να καθίσει στο τιμόνι της Toyota Gazoo Racing-World Rally Team. Τώρα αυτά τα περί «αφήνουμε χώρο στον JML να κάνει το κέφι του και να τρέξει στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ιστορικών αυτοκινήτων επειδή λατρεύει να τρέχει ακόμα», τα ακούω βερεσέ. Γιατί στην Toyota καίγονται για τίτλους, ειδικά φέτος που και στο W2RC αλλά και στο WEC δεν έχουν και τις καλύτερες πορείες, και τέτοιες πολυτέλειες δεν υπάρχουν.

* Toyota 2: Και όλη αυτή κίνηση -με την δραστηριοποίηση του Kankkunen- αποδείχθηκε «λίρα εκατό» για την ομάδα. Δείτε κάτι: Προερχόμαστε από μία σεζόν (2024) όπου ο το μεγάλο, ανερχόμενο αστέρι με δύο ήδη τίτλους, ο Kalle Rovanpera συμμετείχε σποραδικά για λόγους που αφορούν εκείνον. Εγώ δεν εξετάζω αν κουράστηκε, αν «κάηκε» που οδηγεί από το πρωί μέχρι το βράδυ από τα 7 του χρόνια, ούτε το ότι ένοιωσε την ανάγκη να κάνει και άλλα πράγματα. Δεν είμαι ψυχολόγος και δεν με αφορά να τον κρίνω. Κρίνω ότι μία σοβαρή ομάδα, πρέπει να κοιτάει το συμφέρον της. Και να πράττει σύμφωνα με αυτό. Τελικά, εκ του αποτελέσματος, βλέπουμε ότι ο Rovanpera δεν επανήλθε ακόμα στα «ίσια» του. Προσπαθεί, αλλά θυμίζει ακόμα έναν καλό οδηγό του WRC, μακριά από το φαινόμενο του 2022 και 2023. Και αυτό στην Toyota το είδαν. Και ανησύχησαν. Και κάπου εδώ έρχεται η μεγάλη αλλαγή, η διαχείριση που απαιτούνταν.

Και ας μην άρεσε σε κανέναν στο επίπεδο των οδηγών της ομάδας. Και αυτό είναι η «επιστράτευση» του εφέδρου Sebastien Ogier…

* Toyota 3: Η επιστράτευση του Ogier, θα μου πείτε -και με το δίκιο σας- δεν ήταν ακριβώς επιστράτευση, αφού τα τελευταία χρόνια έπαιρνε μέρος σποραδικά με την ομάδα της TGR. Σωστά. Έτσι είναι. Αλλά αυτό που έγινε μετά την Εσθονία, που όπως έχω ξαναγράψει, δεν υπήρχε ο «joker» Oliver, η Toyota σήμερα θα μπορούσε να μπει σε μεγάλες περιπέτειες όσον αφορά το πρωτάθλημα κατασκευαστών.

Αυτό το είδαν στην Toyota και το Φινλανδικό δίδυμο Kankkunen και Kaj Lindström (Sporting Director) κατάλαβαν ότι πρέπει να δράσουν άμεσα. Είδαν τον Evans να δέχεται την φθορά του να είναι ο πρώτος στο δρόμο στους χωμάτινους αγώνες, είδαν τον Rovanpera να ψάχνεται με τα λάστιχα (και όχι μόνο), είδαν τον Katsuta να είναι έναν ακόμα φιλότιμος Ιάπωνας και είδαν και τον Pajari από τον οποίον, περίμεναν τουλάχιστον ένα βάθρο μέχρι τα μέσα του πρωταθλήματος να προσπαθεί, αλλά αυτός είναι ακόμα στην προσαρμογή. Και αφού τα είδαν όλα αυτά, αποφάσισαν να προσπεράσουν την άγραφη σκέψη ότι μετά το 2021 ο Ogier δεν θα ξαναπάρει «τιμόνι βασικού»…

Τι είχε συμβεί το 2021; Τα γνωστά γεγονότα της Κροατίας που πολύ, μα πάρα πολύ ενόχλησαν το government body της μάρκας στην Ιαπωνία… Εκτός από αυτό όμως υπήρχαν και οι εσωτερικές γκρίνιες, ότι αν ο Ogier γινόταν πλήρες μέρος της ομάδας, οδηγοί σαν τον Rovanpera και τον Evans θα πήγαιναν αλλού. Αυτό δεν το ήθελαν με τίποτα στην TGR και έτσι κατέληξαν στην μεσοβέζικη λύση, του να «φωνάζουμε» τον Ogier όποτε τον χρειαζόμαστε… και ο Ogier που δεν είχε που να πάει, και με τον στόχο ζωής να κερίσει εννέα (κι αυτός) πρωταθλήματα έμενε στωικά, και συμμετείχε. Ωστόσο ο έκδηλος εκλνευρισμπός του όλα αυτά τα χρόνια, που τον έχει καταστήσει «πρωταθλητή προστίμων» για παραβάσεις κανονισμών τον έκανε υπομονετικό. Και στην TGR είδαν ότι αυτός έδωσε ουσιαστικά το πρωτάθλημα κατασκευαστών στην Toyota πέρυσι, και φέτος αυτός είναι που της έχει δώσει τόση διαφορά όταν οι άλλοι οδηγοί της ομάδας βολοδέρνουν στις οριακές θέσεις του βάθρου…

Και στην TGR γνωρίζουν, ότι αν δεν είχε τα τεχνικά της θέματα η Hyundai, τα πράγματα θα ήταν εξαιρετικά δύσκολα.

Κι έτσι πήραν την απόφαση και ο έφεδρος Ogier έγινε μόνιμος αξιωματικός και ζουν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα…

* WRC & Νότια Αμερική: Δεν είναι πρώτη φορά που η Νότια Αμερική φιλοξενεί δύο αγώνες του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Ράλι. Δεν είναι βέβαια και η πιο συχνή συνθήκη, πλην όμως τα «απανωτά» Ράλι Παραγουάης και Χιλής (με δεκαπέντε μέρες διαφορά) είναι η δεύτερη φορά που δίνουν στο εξαιρετικής ομορφιάς περιβάλλον της Ν. Αμερικής την ευκαιρία να φιλοξενήσει δύο αγώνες.

Η πρώτη φορά που το WRC επισκέφτηκε επίσημα τη Νότια Αμερική, είναι το μακρινό 1980. Η σεζόν του WRC 1980 περιελάβανε 12 αγώνες. Τότε έγινε μία αλλαγή στο πρόγραμμα, αντικαθιστώντας το Ράλι του Κεμπέκ με το Ράλι Codasur στην Αργεντινή, σηματοδοτώντας τον πρώτο αγώνα WRC που πραγματοποιήθηκε στη Νότια Αμερική. Ωστόσο, ακριβώς τον επόμενο χρόνο, το 1981, και με δεδομένο το ενδιαφέρον που προξένησε η συρροή χιλιάδων θεατών στην Βραζιλία, αλλά και με την λογική ότι πρόκειται για νέες αγορές, στις οποίες μάλιστα υπήρχαν και εργοστάσια κατασκευής αυτοκινήτων, η FISA, έκανε ακόμα μία αλλαγή στο πρόγραμμα, αντικαθιστώντας τη Νέα Ζηλανδία με τη Βραζιλία. Έτσι, η συνύπαρξη του Ράλι Αργεντινής (Codasur) με το Ράλι Βραζιλίας στο αγωνιστικό καλαντάρι του 1981, ήταν η πρώτη φορά που δύο αγώνες στο νότιο ημισφαίριο, αποτέλεσαν μέρος του WRC.

Για την ιστορία, το Critérium du Québec (γνωστό και ως Ράλι του Καναδά) αποτέλεσε μέρος του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Ράλι από το 1977 έως το 1979. Το Critérium du Québec ήταν η δεύτερη διοργάνωση WRC του Καναδά μετά το Ράλι των Λιμνών Rideau, το οποίο ήταν μέρος του ημερολογίου το 1974.

* Παραγουάη + Χιλή: Ίδια εδάφη, ίδια περίπου ποιότητα οδοστρώματος στις δασικές εκτάσεις, Ειδικές Διαδρομές στις οποίες αναπτύσσονται μεγάλες ταχύτητες, και απρόβλεπτες καιρικές συνθήκες, ιδιαίτερα στην Χιλή που δέχεται τα τερτίπια του καιρού που «σκάνε» από Ατλαντικό μεριά. Μην ξεχνάμε βέβαια ότι εκεί αυτή την εποχή έχουν άνοιξη, οπότε το πώς τα πάει ο καιρός ήταν κάτι που οι ομάδες το περίμεναν. Χιλιάδες θεατές και στις δύο χώρες, οργανώσεις που δεν έβγαλαν γκρίνιες και θετικότατο πρόσημο all over. Οπότε, το γεγονός ότι αμφότερες οι χώρες διατηρούν την παρουσία τους στο αγωνιστικό ημερολόγιο του 2026, κρίνεται λογικό. Βέβαια, οι πληροφορίες λένε ότι ένας από τους δύο αγώνες αναμένεται να αντικατασταθεί από κάποιον άλλον -μετά το 2027 ή 2028- που βρίσκεται στην Άπω Ανατολή με αυτόν της Μαλαισίας -για την ώρα- να έχει τις περισσότερες πιθανότητες εισόδου. Μετά τις φωτιές στην Αυστραλία, αλλά και το γεγονός ότι στην Νέα Ζηλανδία δεν βρίσκουν άκρη διοργανωτές και περιφέρειες, η λύση της Μαλαισίας (πιθανώς υπό συνθήκες και αυτή της Ινδονησίας) φαντάζει η πιο τέλεια στην προσπάθεια της FIA και του WRC Promoter (όποιος και αν είναι αυτός…) να υπάρχουν αγώνες σε όλες (περίπου) τις Ηπείρους. Και μιας και αναφέρθηκα στην Αυστραλία, να σημειώσω ότι οι καταστροφικές πυρκαγιές εκεί, γνωστές ως οι πυρκαγιές του «Μαύρου Καλοκαιριού», συνέβησαν την περίοδο 2019-2020, ξεκινώντας πριν ακόμη αρχίσει το καλοκαίρι του 2019. Οι πυρκαγιές αυτές είχαν ως αποτέλεσμα 33 νεκρούς, την καταστροφή χιλιάδων σπιτιών και την καύση μιας τεράστιας έκτασης γης, που αντιστοιχεί περίπου στο μέγεθος του Ηνωμένου Βασιλείου. Ολοσχερώς κάηκαν και τα δάση που φιλοξενούσαν το Ράλι Αυστραλίας.