8/6/2011
Ασφαλώς και δεν υφίσταται η αγωνιστική παράνοια του παρελθόντος. Εκείνoς ο µυθικός αγώνας που ξεκίνησε από την ιδέα του κόµη Aymo Maggi, µε απώτερο σκοπό να καταστήσει την Brescia, κέντρο του ιταλικού μηχανοκίνητου κόσμου, αλλά και να παρακινήσει τις αυτοκινητοβιοµηχανίες σε δράση, δεν υπάρχει πια.
Όχι μόνον αγωνιστικά, αλλά και κοινωνικά εκείνη η μορφή του αγώνα δεν μπορούσε να συνεχιστεί. Σφραγισμένος από τις παρουσίες και νίκες οδηγών όπως οι Tazio Nuvolari, Achille Varzi προπολεμικά ή οι Ascari, Moss, Castellotti μεταπολεμικά, πέρασε στην ιστορία με τον χαρακτηρισμό ενός ακραία επικίνδυνου, ταχύτατου και τελικά επικού αγώνα. Εσβησε τον Μάιο του ’57 με το δραματικό δυστύχημα του κόμη Alfonso de Portago. Μαζί του έσβησε μια ολόκληρη εποχή.
Είκοσι χρόνια αργότερα όμως, την άνοιξη του ’77, ξαναγεννήθηκε με μια ολότελα διαφορετική φόρμα, όχι ανταγωνιστική, αλλά περιηγητική, όχι βουτηγμένη στο παράλογο θάρρος αλλά με στόχο να αναδείξει την ιστορία της αυτοκίνησης.
Πάνω λοιπόν στην ίδια διαδρομή, πάνω στα ίδια μονοπάτια, που κάποια τμήματά της παραμένουν αναλλοίωτα στο διάβα του χρόνου διοργανώνεται η σύγχρονη έκδοση, ένας διαγωνισμός ακριβείας και όχι ταχύτητας.
Οι συμμετοχές που συγκεντρώνονται αποτελούν τη ζωντανή ιστορία της αυτοκίνησης. Ό,τι πιο εκλεκτό σκέφτηκε ο ανθρώπινος νους και κατασκεύασαν ανθρώπινα χέρια πάνω σε τροχούς, τα τελευταία εκατό χρόνια βρίσκεται εκεί.
Μαζί τους βρεθήκαμε και εμείς, προσκεκλημένοι της Alfa Romeo, σε μια δραστηριότητα που θα επιτρέψετε μας να τη χαρακτηρίσουμε εμπειρία ζωής.
Μεγάλη τύχη να βρεθούμε στην piazza di Loggia της Brescia, δίπλα σε αυτά τα αριστουργήματα της αυτοκίνησης, και ακόμα μεγαλύτερη να ακολουθήσουμε μίλι με μίλι, χίλια το σύνολο, μην το λησμονούμε, όλη την εξέλιξη της εκδήλωσης μέσα τη λευκή μας Giulietta.
Δεν είναι μόνο το απίστευτο της σύναξης τόσο ξεχωριστών οχημάτων, είναι η υποδοχή που επιφυλάσσεται στις διελεύσεις τους από τους Ιταλούς. Πλήθη αυτού του τόσο παθιασμένου αλλά και με γνώσεις λαού, σχηματίζουν πυκνές «ανθρωπομπαριέρες», ειδικά στις πόλεις για να θαυμάσουν τα αυτοκίνητα, να επευφημίσουν τα πληρώματα.
Αυτό που ζήσαμε επί πέντε μέρες ήταν κάτι πρωτόγνωρο και σου δίνει μια ιδέα όχι μόνο γιατί δίκαια η Ιταλία θεωρείται, και είναι, μία από τις πατρίδες της αυτοκίνησης, αλλά γιατί ήταν η πηγή της Αναγέννησης του πλανήτη μας.
Νικητές του αγώνα ήταν οι Giordano Mozzi - Stefania Biacca, ένα μεικτό πλήρωμα με μια Aston Martin Le Mans του ’33, αλλά πιστεύουμε ότι σε αυτήν την εκδήλωση αυτό που πραγματικά κυριαρχεί είναι το γνήσιο και ελεύθερο πνεύμα της αυτοκίνησης.
Λίγες εικόνες από την αποστολή
1. Alfa Romeo τότε και τώρα, η σύγχρονη Giuletta «µας» δίπλα στην πανέµορφη Giulietta Berlina του 1957.
2. Η Alfa Romeo 4C δεν έχασε την ευκαιρία να τραβήξει σαν µαγνήτης τα βλέµµατα όλων, για άλλη µία φορά µε την έκθεση αυτοκινήτου της Γενεύης.
3. Ο πρώην παγκόσµιος πρωταθλητής Mika Hakkinen, ο Mr. Bean κατά κόσµον Rowan Atkinson, αλλά και ο Bernd Schneider ανάµεσα στους διάσηµους που δίνουν χρώµα στον αγώνα.
4. Εν χορδαίς και οργάνοις η είσοδος του Tributo Ferrari στο Sansepolcro από τον τοπικό σύλλογο αναβίωσης της αναγεννησιακής περιόδου.
5. Εντυπωσιακότατη Fiat 1100S του 1948. H γοητεία σε όλο της το µεγαλείο.
6. Η ολόλευκη Alfa Romeo 6C 2300B Gran Turismo του 1937. Πάντα «κούκλα».
7. Το τερπνό µετά του ωφελίµου. To Fiat 600 multipla ανάµεσα σε τόσα ιστορικά µοντέλα αλλά και σπόνσορας του αγώνα.
8. Μια λευκή Giulietta του σήµερα, ακολουθεί κατά πόδας την κατά τρία τέταρτα του αιώνα παλαιότερή της Alfa Romeo 6C 2300B Gran Turismo. Ενδεχοµένως ύστερα από άλλα τρία τέταρτα, βαθιά στο τέλος του 21ου αιώνα, θα ακολουθεί και ο απόγονος της Giulietta, αναδεικνύοντας το βάθος της µιλανέζικης φίρµας.
9. Μια Ferrari 225S Tuboscocca στην ίδια κατάσταση, άψογη, όπως τότε, το 1952, που ξεκινούσε τη ζωή της από τις γραµµές παραγωγής στο Maranello.
10. To οπωσδήποτε συγκρατηµένο βλέµµα του κυρίου δίπλα στην καλλονή εκφράζει και το αντίστοιχο συναίσθηµα. Τα ωραία θήλεα πάντοτε πλαισίωναν τα όµορφα τετράτροχα.
11. Εντυπωσιακά καλοδιατηρηµένη, µια Maserati A6 GCS Monofaro του 1947 χαρίζει µια περιστασιακή ευτυχία στο πλήρωµά της και ένα µοναδικό θέαµα στους τυχερούς παριστάµενους.
12. Ηλιόλουστος και ζεστός ο αγώνας στα πεδινά, αλλά στα ορεινά περάσµατα το χιόνι δεν είχε εγκαταλείψει τα ανήλια πρανή. Μια Cisitalia 202 SMM του '47 ακολουθούµενη από µια Peugeot 203 του ’54 και µια Mercedes-Benz 300 SL του ’55 µάς βάζουν για τα καλά στο κλίµα του αγώνα.
13. Οι νικητές Giordano Mozzi - Stefania Biacca έχουν πολλούς λόγους να είναι χαρούµενοι. Η επιτυχία τους, ένας από αυτούς.
14. Η αναγεννησιακή Ιταλία, είναι ένα σπουδαίο κληροδότηµα για όλο τον πλανήτη.
15. Δεν είναι απαραίτητο να είσαι κάτοχος ή χρήστης εξωτικού αυτοκινήτου για να βρεθείς στην Piazza di Loggia. Ενα ταπεινό 2CV του ’54 είναι εξίσου ευπρόσδεκτο µε µια Ferrari 212 Inter του ’52.
16. Απόγευµα στην Αιωνία Πόλη, την ώρα που γλυκαίνει το φως, ενώ µερικά από τα καλύτερα οχήµατα του πλανήτη κυλούν τους τροχούς τους πάνω σε πλιθόστρωτους δρόµους ανάµεσα σε κόσµο που τα θαυµάζει.
ΔΗΜΟΦΙΛΗ
