20/9/2020
Για την ακρίβεια η Ursula von der Leyen υποσχέθηκε να κάνει κάτι με αυτό, θέτοντας ένα νέο στόχο. Σύμφωνα με την ίδια, θα μπορούσε να υπάρξει μία αναθεώρηση των στόχων του 2030 για τη μείωση των εκπομπών CO2 στη συνολική οικονομία της ΕΕ, τουλάχιστον στο 55%, σε σχέση με τα επίπεδα του 1990, αντί για 40% που έχει προβλεφθεί.
Παρότι απέφυγε να κατονομάσει κλάδους όπου θα μπορούσαν να μεταβάλλουν τους στόχους τους για τον περιορισμό του CO2, ο τομέας της αυτοκινητοβιομηχανίας μοιάζει ένα από τα εύκολα θύματα, στην προκειμένη περίπτωση. Ως εκ τούτου, αρκετές φωνές ακούστηκαν προς την αντίθετη κατεύθυνση, επιχειρηματολογώντας για να μην αλλάξουν τα υφιστάμενα όρια και οι προδιαγραφές που έχουν ήδη τεθεί στα επιβατικά αυτοκίνητα.
«Οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής πρέπει να υπολογίζουν όχι μόνο τους στόχους αλλά και τις απαιτούμενες υποστηρικτικές πολιτικές για όλους τους τύπους οχημάτων, χωρίς τους οποίους αυτοί οι στόχοι απλά δεν θα είναι εφικτοί», είναι η πρώτη αντίδραση του Eric-Mark Huitema, γενικού διευθυντή του ACEA. Άλλοι πάλι σχολιάζουν ότι ο μόνος τρόπος για μείωση των εκπομπών ρύπων στα αυτοκίνητα είναι η ηλεκτροκίνηση, χωρίς όμως να είμαστε ακόμη έτοιμοι για μία μεγάλη έκρηξη προς αυτή την κατεύθυνση.
Ως τεχνολογία δεν είναι ακόμη τόσο ώριμη. Αντίστοιχα, το κόστος ενός ηλεκτρικού αυτοκινήτου είναι ακόμα υψηλό, πράγμα που σημαίνει ότι ακόμα και αν οι κατασκευαστές καταφέρουν να παράγουν αρκετά ηλεκτρικά οχήματα, δεν είναι απαραίτητο ότι θα υπάρξει η ανάλογη ζήτηση. Ένα ακόμη πρόβλημα προκύπτει από τα δίκτυα ηλεκτροδότησης, που σε καμία περίπτωση δεν είναι προετοιμασμένα για κάτι τέτοιο.
Όλη αυτή η ιστορία ίσως και να μην οδηγήσει πουθενά. Ή, αν τελικά προχωρήσει, να στοχεύσει σε άλλους παράγοντες επιβάρυνσης του περιβάλλοντος, όπως οι βιομηχανίες και τα εργοστάσια παραγωγής ρεύματος. Το σίγουρο είναι πως αν τελικά όντως αλλάξουν οι στόχοι -και αυτό αφορά και την αυτοκινητοβιομηχανία- θα υπάρξουν σοβαροί κλυδωνισμοί σε ολόκληρο τον κλάδο.
ΔΗΜΟΦΙΛΗ
