Le Mans 1967: Εκεί που ξεκίνησε η παράδοση με το ντους σαμπάνιας!


Έχετε αναρωτηθεί από πού κρατάει το έθιμο στο μηχανοκίνητο αθλητισμό οι νικητές να ανοίγουν σαμπάνιες και να καταβρέχουν τον κόσμο γύρω τους;

  • 6/8/2022

Η ίδια η έννοια της σαμπάνιας, ως δώρο στο νικητή, είναι αρκετά παλιά. Μέχρι τη δεκαετία του 1960, όμως, αυτή ήταν για να την πίνει και όχι για να την ψεκάζει στους παρευρισκόμενους. Η συγκεκριμένη «παράδοση» ξεκίνησε από τις 24 ώρες του Le Mans του 1967 και πιο συγκεκριμένα από τον Dan Gurney, το νικητή εκείνης της χρονιάς. Μαζί με τον A.J.Foyt, οδηγούσαν για λογαριασμό της Ford, μια GT40 mk.IV, έχοντας απέναντί τους μία αρμάδα από Ferrari 330 Ρ4.

Η αλήθεια είναι ότι δεν ζορίστηκαν πολύ να νικήσουν γιατί όντως το αυτοκίνητό τους ήταν καλύτερο. Μετά από τα 90 πρώτα λεπτά του αγώνα τέθηκαν επί κεφαλής και διατήρησαν την πρώτη θέση μέχρι το τέλος. Η διαφορά τους με το δεύτερο ήταν 4 γύροι, ενώ μέσα σε εκείνο το 24ωρο είχαν καταφέρει να πετύχουν επίσης ρεκόρ για τον ταχύτερο γύρο, την μεγαλύτερη τελική ταχύτητα και τη μεγαλύτερη διανυθείσα απόσταση!

Ανεβαίνοντας στο Podium, οι διοργανωτές τους προσέφεραν το καθιερωμένο μπουκάλι της σαμπάνιας. Από κάτω το πλήθος παραληρούσε. Μεταξύ άλλων ο ίδιος ο CEO της εταιρίας, Henry Ford ο δεύτερος, ο Carroll Shelby και οι σύζυγοί τους. Χωρίς να το σκεφτεί, ο Gurney κούνησε τη σαμπάνια και μετά την έστρεψε προς όλους αυτούς. Όπως ο ίδιος δήλωσε αργότερα, «αυτό που έκανα με τη σαμπάνια ήταν εντελώς αυθόρμητο. Δεν είχα ιδέα ότι θα ξεκινούσε μια παράδοση. Δεν με ένοιαζε τίποτα και απλά απολάμβανα τη στιγμή. Ήταν μία από αυτές τις μοναδικές περιπτώσεις στη ζωή όπου τα πράγματα εξελίσσονταν τέλεια… Σκέφτηκα πως αυτή η σκληρή μάχη χρειαζόταν κάτι ξεχωριστό».

Αρκετοί βέβαια επίσημοι, όπως και μερίδα του τύπου της εποχής, δεν είδαν με καλό μάτι αυτή την «Αμερικάνικη παλαβομάρα». Σύντομα βέβαια αυτή ακριβώς η κίνηση θα έβρισκε και άλλους μιμητές. Για την ακρίβεια, όλους τους νικητές, από ένα σημείο και μετά! Όσο για το ίδιο το μπουκάλι της σαμπάνιας, ο Gurney το υπέγραψε και το χάρισε στον Flip Schulke, φωτογράφο του Life Magazine. Αυτός το κράτησε για 30 χρόνια, χρησιμοποιώντας το σαν λάμπα. Μέχρι που το επέστρεψε στον αρχικό ιδιοκτήτη του, που το τοποθέτησε στην αίθουσα συνεδριάσεων της έδρας της All American Racers, στην Καλιφόρνια.