Ο Quentin Willson, γνωστός σε εκατομμύρια τηλεθεατές από την παρουσία του στο Top Gear της δεκαετίας του ’90, δεν ήταν απλώς ένας ακόμα ειδικός αυτοκινήτων. Ήταν ένας άνθρωπος που γνώριζε και ένιωθε το αντικείμενο που υπηρετούσε. Με λόγο κοφτερό, συχνά δηκτικό αλλά ποτέ άδικα επιθετικό, κατάφερε να χαράξει το δικό του μονοπάτι στη δημοσιογραφία αυτοκινήτου· μακριά από τις κραυγές, τις υπερβολές και τις υπερβολικά στιλιζαρισμένες εντυπώσεις.
Η συνεργασία του με τους Jeremy Clarkson και James May υπήρξε καθοριστική για τη διαμόρφωση της τηλεοπτικής εικόνας της βρετανικής αυτοκινητικής κουλτούρας. Παρ’ όλο που η μεταγενέστερη «αναγέννηση» του Top Gear είχε διαφορετικό ύφος, η συμβολή του Willson στην πρώτη εποχή της εκπομπής σφράγισε το πώς προσεγγίζουμε την παρουσίαση αυτοκινήτου στην Ευρώπη.
Ο άνθρωπος πίσω από την κάμερα
Γεννημένος στο Leicester, πατέρας τριών παιδιών και αργότερα παππούς, ο Willson δεν περιορίστηκε ποτέ στο ρόλο του τηλεοπτικού προσώπου. Υπήρξε δημοσιογράφος, συγγραφέας, παρουσιαστής, μα πάνω από όλα υπερασπιστής του καταναλωτή. Στις εκπομπές του, όπως το The Car’s The Star και το Fifth Gear, στάθηκε σταθερά στο πλευρό του οδηγού που ήθελε να πάρει τη σωστή απόφαση, να μη σπαταλήσει χρήματα, να βρει αυτό που πραγματικά του ταιριάζει.
Για πολλά χρόνια, η στήλη του και οι τηλεοπτικές του παρεμβάσεις αποτέλεσαν σημείο αναφοράς για όσους ήθελαν να αγοράσουν ένα μεταχειρισμένο αυτοκίνητο με ασφάλεια. Οι περιγραφές του ήταν γεμάτες εμπειρίες, όχι θεωρίες.
Από την υπεράσπιση του οδηγού στο μέλλον της κινητικότητας
Σε μια εποχή όπου η αυτοκίνηση αλλάζει κατεύθυνση, ο Willson είδε τη μετάβαση στην ηλεκτροκίνηση όχι ως απειλή αλλά ωςευκαιρία. Πρωτοστάτησε στη συζήτηση γύρω από τις χαμηλότερες εκπομπές, την οικονομικότερη χρήση και την προσιτή πρόσβαση σε ηλεκτρικά οχήματα. Ήταν από εκείνους που μίλησαν θετικά για τα πρώτα EV που εμφανίστηκαν, σε μια περίοδο που οι περισσότεροι έβλεπαν τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα ως μακρινό πείραμα.
Η δράση του μέσω των FairFuel και FairCharge δεν ήταν απλώς ακτιβισμός, αλλά μια συστηματική προσπάθεια να βελτιωθεί το κόστος μετακίνησης για όλους. Είτε διαφωνούσε κανείς μαζί του είτε όχι, η αφοσίωσή του ήταν αδιαμφισβήτητη.
Μια πολύπλευρη προσωπικότητα που δεν φοβήθηκε να αυτοσαρκαστεί
Ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα επεισόδια της δημόσιας εικόνας του Willson ήταν η συμμετοχή του σε Αμερικάνικο σόου χορού το 2004, όπου, χωρίς ίχνος ντροπής, υπερηφανεύτηκε για την χαμηλότερη βαθμολογία στην ιστορία του σόου. «Ήμουν η χορευτική εκδοχή ενός JCB», είχε πει χαμογελώντας.
Αυτός ο αυτοσαρκασμός ήταν που τον έκανε συμπαθή όχι μόνο στους λάτρεις του αυτοκινήτου αλλά και σε όσους απλώς εκτιμούσαν την ειλικρίνεια και την ανθρώπινη πλευρά ενός δημόσιου προσώπου.
Η κληρονομιά που μένει
Ο Quentin Willson δεν ήταν ποτέ φωνή της υπερβολής. Ήταν φωνή της λογικής, της εμπειρίας και της αληθινής αγάπης για την αυτοκίνηση. Έφυγε στα 68 του χρόνια, ύστερα από σύντομη μάχη με καρκίνο του πνεύμονα. Η απουσία του θα γίνει αισθητή, όχι μόνο στη βρετανική τηλεόραση, αλλά σε ολόκληρη την κοινότητα των ανθρώπων που βλέπουν τη σχέση τους με το αυτοκίνητο ως κάτι περισσότερο από μετακίνηση.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Έρευνα: Αν τα αυτοκίνητα είχαν φώτα φρένων και στο μπροστινό μέρος θα μειώνονταν τα τροχαία
Γιατί δεν βλέπουμε πια αναδυόμενους προβολείς στα αυτοκίνητα





ΔΗΜΟΦΙΛΗ





