Ντροπή. Αίσχος. Όνειδος.

Μα όταν περνούν ώρες και τα συναισθήματα δεν αλλάζουν, όταν τα πνεύματα ηρεμούν μα η λογική δεν μπορεί να αιτιολογήσει τις καταστάσεις, αντιλαμβάνεσαι πως όση υπομονή και να κάνεις για να «κάτσει η σκόνη», δεν θα διαφοροποιηθούν ιδιαίτερα τα δεδομένα.

Στο Μόντρεαλ το βράδυ της Κυριακής έλαβε χώρα μία από δαύτες τις στιγμές. Διότι όταν με τόσο απροκάλυπτο τρόπο ένας Ιταλός, ένας Ιταλός και ένας Βέλγος (σαν… ανέκδοτο ακούγεται) στερούν από τον απόλυτο πρωταγωνιστή του καναδικού γκραν πρι τη νίκη, δεν μπορείς να κάνει λόγο για τίποτε λιγότερο από «ντροπή».

Η απόφαση των αγωνοδικών στον Καναδά ήταν απλά όνειδος. Ήταν η επιτομή της αδικίας. Ήταν αυτό που δεν θέλεις να συμβεί ούτε στον χειρότερο εχθρό σου. Κι όμως, μια τριάδα ανθρώπων, ο ένας εκ των οποίων υπήρξε πιλότος της Formula 1 (κάποτε, προ Χριστού...) κι ο άλλος είναι… απόφοιτος της σχολής της FIA η οποία εκπαιδεύει αγωνοδίκες (πήρε και πτυχίο!), αποφάσισαν να αλλοιώσουν ξεκάθαρα το αποτέλεσμα ενός αγώνα Formula 1.

Ναι, αυτό που συνέβη ήταν ξεκάθαρη αλλοίωση αποτελέσματος. Ανεξάρτητα από το ποια ομάδα υποστηρίζει κάποιος, αυτό που έγινε στον Καναδά με (αρνητικούς) πρωταγωνιστές τους αγωνοδίκες, ήταν απλά ένα «αίσχος», τα αποτελέσματα του οποίου ήδη φαίνονται.

Σε μια σεζόν απόλυτης και δίκαιης κυριαρχίας της Mercedes, σε μια σεζόν στην οποία φαίνεται ότι το μονοθέσιο της Ferrari δεν έχει τη δυναμική να πρωταγωνιστήσει, οι Ιταλοί κατάφεραν σε πείσμα των καιρών όχι απλά να δείξουν ότι δεν τα παρατάνε, αλλά να φτάσουν στην πρώτη νίκη τους για το 2019. Διότι ό,τι και να γραφτεί στο βιβλίο της ιστορίας, πραγματικός νικητής του αγώνα στο Μόντρεαλ ήταν ο Σεμπάστιαν Φέτελ.

Το συμβάν κατά την άποψή μου είναι ξεκάθαρο. Ο Φέτελ δεν επέστρεψε με τον ασφαλέστερο τρόπο στην πίστα και στην προσπάθειά του να κρατήσει το μονοθέσιό του και να μην πέσει στον τοίχο, έκανε μια κίνηση με την οποία δεν επέτρεψε στον Χάμιλτον να περάσει από την εξωτερική. Συμβάν το οποίο σε καμία περίπτωση δεν δικαιολογεί μια τόσο αυστηρή ποινή, όπως αυτή των 5’’ που επιβλήθηκε στον Γερμανό.

Για αντίστοιχα συμβάντα στο πρόσφατο παρελθόν η FIA λειτούργησε εντελώς διαφορετικά. Βέβαια εντελώς συμπτωματικά πρωταγωνιστές τους δεν ήταν ο Φέτελ ή ο Λεκλέρκ, μα άλλοι πιλότοι, αντίπαλοι των δύο «κόκκινων» μέσα στην πίστα. Φυσικά δεν πρέπει να βάζουμε τα πάντα στο ίδιο ζύγι, όμως εντελώς αυθόρμητα οι σκέψεις έρχονται στο μυαλό.

Η ουσία είναι πως οι τρεις… αγωνοδίκες, αντί να λειτουργήσουν ως «προστάτες» του σπορ, κατάφεραν –διότι περί κατορθώματός πρόκειται- να «ξενερώσουν» ακόμα κι αυτούς τους λίγους που θεωρούσαν μέχρι το βράδυ της Κυριακής πως αυτό το Πρωτάθλημα θα μπορούσε να αποκτήσει ένα κάποιο ενδιαφέρον και να μην εξελιχθεί σε μονόλογο του «αστεριού».

Αν αναστρέφεται το κλίμα έπειτα από αυτή την υπερβολική και εν πολλοίς άδικη απόφαση; Φοβάμαι πως όχι…