Τι να κάνουν και οι οδηγοί;


Ίσως το πιο ανιαρό grand prix των τελευταίων ετών πέρασε στην ιστορία, με τον Lewis Hamilton δια περιπάτου να παίρνει την 79η νίκη της καριέρας του στη Formula 1. Ένα ευχάριστο απόγευμα στο Λε Καστελέ της Γαλλίας ήταν αυτό για τον πεντάκις Παγκόσμιο Πρωταθλητή, ο οποίος δεν απειλήθηκε, δεν απείλησε και μάλλον πέρασε απαρατήρητος στη μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα.

Όμως είναι αυτή, η Formula 1 που αγαπάμε; Θα μου επιτρέψετε να διαφωνήσω. Σε καμία περίπτωση αυτό το κατ’ ευφημισμόν θέαμα του «Πολ Ρικάρ» δεν μπορεί να αποτελέσει έστω και κατ’ επίφασιν αντιπροσωπευτικό δείγμα Formula 1. Οι μάχες του Καναδά πριν από δύο εβδομάδες, ναι. Ο αγώνας της Γαλλίας, όχι.

Θα συμφωνήσω απόλυτα, όμως, με τον Hamilton, ο οποίος είπε τα πράγματα με τα’ όνομά τους. «Δεν είμαι εγώ αυτός που λαμβάνω τις αποφάσεις» είπε ο Βρετανός, προσθέτοντας πως «από την εποχή του Bernie Ecclestone, πολύ πριν έρθω εγώ στη Formula 1, οι αποφάσεις που λαμβάνονταν ήταν λανθασμένες. Και τα αποτελέσματα τα βλέπουμε σήμερα».

Θα πει κανείς πως ο Hamilton μιλά εκ του ασφαλούς όταν πρώτος με έξι νίκες σε οκτώ αγώνες φέτος και με το έκτο πρωτάθλημα να φαντάζει πιο κοντά από ποτέ. Ίσα – ίσα που ο Hamilton θα μπορούσε να πει «μην αλλάξετε τίποτα, έτσι όπως είναι τα πράγματα μια χαρά με βολεύουν». Όμως όποιος αγαπά πραγματικά τη Formula 1 αντιλαμβάνεται πως αγώνες όπως ο φετινός στη νότια Γαλλία όχι μόνο δεν φέρνουν κόσμο στις πίστες, αλλά μάλλον… ξενερώνουν κι αυτούς που τους παρακολουθούν με κάθε τρόπο.

Το ζητούμενο είναι να υπάρξει μια μεγάλη αλλαγή στο σπορ. Κι επειδή για το 2020 δεν προλαβαίνει να γίνει κάτι, άπαντες έχουν επικεντρωθεί στην κουβέντα που ξεκίνησε την περασμένη εβδομάδα ανάμεσα στους υπευθύνους των ομάδων και τους εκπροσώπους της FIA μα και των πιλότων, ώστε οι αλλαγές των κανονισμών για το 2021 να είναι ουσιαστικές.

Μακάρι να βρεθεί μια λύση διότι όσο περνούν τα χρόνια απλά το ενδιαφέρον περιορίζεται, πάντοτε εις βάρος του σπορ…