20/9/2021
Βρισκόμαστε μπροστά από μια πρωτοφανή κλιματική αλλαγή, που όσο ο άνθρωπος την αφήνει να εξελίσσεται θα βρίσκει τις συνέπειές της μπροστά του.
Είδαμε τις δραματικές συνέπειες το φετινό καλοκαίρι με την ανεξέλεγκτες πυρκαγιές σε όλον τον πλανήτη (Αμερική, Μεσόγειος, Ασία), το είδαμε και με το όξινο φυτοπλαγκτόν από το λιώσιμο των πάγων στους πόλους της Γης και της Γροιλανδίας και τις επιπτώσεις στη θαλάσσια ζωή, το είδαμε και με τις πρωτόγνωρες πλημύρες και τις συνέπειές τους, ακόμη και σε «οργανωμένες» χώρες, όπως η Γερμανία.
Η έκθεση της Διακυβερνητικής Επιτροπής του ΟΗΕ για την Κλιματική Αλλαγή (IPCC) που δόθηκε μεσούσης του Αυγούστου στη δημοσιότητα και είναι προϊόν συνεργασίας 234 επιστημόνων από 66 χώρες, οι οποίοι ανέλυσαν πορίσματα 14.000 ερευνών, έχει σημάνει «κόκκινο συναγερμό».
Όπως συμπεραίνει, παρά της δεσμεύσεις που έγιναν στην περίφημη Διάσκεψη του Παρισιού, το 2015, από όλα, σχεδόν, τα κράτη του Πλανήτη και κυρίως των «ισχυρών» που παράγουν και τους περισσότερους ρύπους, η υπερθέρμανση του πλανήτη προχωράει με μεγαλύτερο ρυθμό απ΄ ότι είχε υπολογιστεί, με τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής να τις βλέπουμε μπροστά μας.
Και όπως επισημαίνουν οι ειδικοί, όλο αυτό που ζούμε τώρα δεν είναι παρά μόνον η αρχή. Τα επικίνδυνα καιρικά φαινόμενα θα ενταθούν εάν δεν καταφέρουμε να αναστείλουμε τον ρυθμό της αύξησης της επιφανειακής θερμοκρασίας του πλανήτη, που αναμένεται έως το 2040 να ανέβει κατά 1,5 βαθμό Κελσίου, η μεγαλύτερη σε σύγκριση με την προβιομηχανική εποχή!
Οι κυβερνήσεις, πλέον, δεν έχουν κανένα άλλοθι, εμπρός στην πολιτική που πρέπει να ακολουθήσουν. Καθώς, δεν θα είναι μόνον, οι δραματικές συνέπειες στο φυσικό περιβάλλον, αλλά και οι επιπτώσεις που θα υπάρξουν στις οικονομίες των κρατών που πρωτίστως κινδυνεύουν με την αύξηση της στάθμης των θαλασσών.
Και ενώ όλα αυτά σήμερα συμβαίνουν με αύξηση «μόλις» 1,1 βαθμού, μπορεί να γίνει αντιληπτό τι θα συμβεί τις επόμενες δεκαετίες. Είναι ξεκάθαρο πώς, η συμφωνία του Παρισιού που έθεσε ως στόχο να συγκρατηθεί η άνοδος της θερμοκρασία της στον 1,5 βαθμό Κελσίου έως το τέλος του αιώνα, χρίζει πλήρους αναθεώρησης…
Να τονίσουμε εδώ, πώς από το 1951 έως το 1980 η θερμοκρασία ήταν σταθερή, ενώ το 1970 έως το 2020 ήταν η 50ετία που σημειώθηκε η μεγαλύτερη αύξηση στη Γη.
Μάλιστα, το 2020 σημειώθηκε η μεγαλύτερη θερμοκρασιακή άνοδος κατά 1,2 βαθμό, με τα… αισιόδοξα σενάρια να θέλουν έως το 2040 αύξηση κατά 1,4 βαθμό και το 2060 κατά 1,6 βαθμό Κελσίου!
Το ερώτημα που γεννάται, είναι εάν η κατάσταση αυτή είναι αναστρέψιμη με όλες τις προβλέψεις να αφήνουν μια αχτίδα αισιοδοξίας, με το προϋπόθεση η αύξηση της θερμοκρασίας της Γης να «συγκρατηθεί» στον 1,5 βαθμό και στη συνέχεια να υπάρξει μια κλιμακωτή μείωση.
Προϋπόθεση, βέβαια, η απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα και ένα ουδέτερο ισοζύγιο εκπομπών έως το 2050, όπως αναφέρουν οι επιστήμονες.
Πάντως, δεν υπάρχει πλέον καμία αμφισβήτηση πώς η ανθρώπινη δραστηριότητα είναι αυτή που έχει υπερθερμάνει την ατμόσφαιρα, τους ωκεανούς και τη γη και όχι «εξαιρετικά πιθανή», όπως συμπέραινε η προηγούμενη έκθεση IPCC, το 2013…
Η κατανάλωση ορυκτών καυσίμων για τις μεταφορές, την παραγωγή ηλεκτρισμού και την βιομηχανία και την γεωργία, έχει οδηγήσει σε αυτό το εξαιρετικά επικίνδυνο για το μέλλον μας φαινόμενο.
Οι κυβερνήσεις, πλέον, δεν έχουν κανένα άλλοθι, εμπρός στην πολιτική που πρέπει να ακολουθήσουν. Καθώς, δεν θα είναι μόνον, οι δραματικές συνέπειες στο φυσικό περιβάλλον, αλλά και οι επιπτώσεις που θα υπάρξουν στις οικονομίες των κρατών που πρωτίστως κινδυνεύουν με την αύξηση της στάθμης των θαλασσών.
Μπορεί η πανδημία του κορωνοϊού να είναι η αιτία της συσσώρευσης πρωτοφανούς χρέους, αλλά η ίδια έκθεση του ΟΗΕ αναφέρει πώς η κλιματική αλλαγή μπορεί να οδηγήσει σε χρεοκοπίες.
Στο «άσχημο σενάριο» χώρες με υψηλές θερμοκρασίες, όπως Μαλαισία, Νότια Αφρική, Μεξικό, αλλά και η πιο ισχυρή οικονομικά Ιταλία, δεν θα μπορέσουν ως το 2050 να εξυπηρετήσουν το χρέος τους, καθώς το ΑΕΠ τους θα πληγεί από την κλιματική αλλαγή.
Σε ένα άλλο σενάριο, χώρες που έχουν ολιγωρήσει στη λήψη μέτρων (Αυστραλία, Πολωνία, Ιαπωνία, Ισραήλ), ο κίνδυνος υποβάθμισης της πιστοληπτικής τους ικανότητας είναι ορατός. Γίνεται αντιληπτό, τι θα ισχύσει με τις αναπτυσσόμενες χώρες που είναι περισσότερο εκτεθειμένες στην άνοδο της στάθμης των θαλασσών και της ξηρασίας λόγω γεωγραφικής θέσης. Και της Ελλάδας, συμπεριλαμβανομένης…
Έως το 2030, 63 χώρες (οι μισές από όσες αξιολογούν οίκοι, όπως, S&P Global, Moody’s και Fitch) ενδέχεται να υποβαθμιστούν λόγω κλίματος, ενώ έως το 2100, έρευνες πανεπιστημίων (συμπεριλαμβανομένου και του Κέμπριτζ), αναφέρουν πώς Κίνα, Μαλαισία, Μεξικό, Χιλή ενδέχεται να απωλέσουν έξι μονάδες στην αξιολόγηση ως προς τη δανειοληπτική τους ικανότητα και σχεδόν τέσσερις, οι ΗΠΑ, Γερμανία, Καναδάς, Αυστραλία, Ινδία και Περού, με αποτέλεσμα η αύξηση του κόστους δανεισμού που συνεπάγεται, να προσθέσεις στις δανειακές υποχρεώσεις των εν λόγω χωρών 137-205 δισεκατομμύρια δολάρια!
Τα συμπεράσματα δικά σας…
ΔΗΜΟΦΙΛΗ
